กม.19 ถนนสายนี้มีตะพาบ : ความรู้สึก นึกคิด
หวัดดีค่ะ โจทย์คราวนี้ลองเปลี่ยน จากตะพาบอาบน้ำผึ้ง มาเป็นตะพาบกาพย์ ก๊าบ ก้าบ
ด้วยงานนี้ ตะพาบอาบน้ำผึ้งขอลาออก (นอกสนานที่ซัก กม.) ด้วยแต่ละประโยคจับจุดร่วม แล้วแต่งให้เป็นเนื้อเดียวกัน ด้วยเรื่องสั้น ๆ ไม่ได้เลย 555
โจทย์คับ !
ให้ตะพาบทุกท่าน เขียนงานเขียนในรูปแบบที่ตัวเองถนัด โดยให้ในเอนทรี่นั้น มีประโยคห้าประโยคนี้อยู่ในงานเขียนด้วย นั่นคือ
1. ไม่มีใครดีเกินไป เกินกว่าที่เราจะรักได้ 2. โลกนี้ อาจจะไม่มีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับเราทุกคน 3.การจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่ 4.เราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้ 5.ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า
ไม่ยากไม่ง่ายเลยใช่ไหมล่ะ?
สำหรับเรื่องสั้น ประโยคทั้งห้า อาจจะเป็นบทสนทนาของตัวละคร สำหรับความเรียง ก็ไม่ยาก เพียงเขียนให้คล้องกับประโยคเหล่านี้เท่านั้น สำหรับร้อยกรอง อาจจะชวนปวดหัวนิดนึง อนุโลมให้นำเฉพาะใจความของประโยคเหล่านี้ไปแต่งได้
ไม่ยากเลย .. แต่ยากมาก โคตะระยากเลยอ่ะ ด้วยแต่ละประโยค อยู่คนละฟากฟ้า .. จับมาเป็นเรื่องสั้น มันไม่สั้นซะงั้น .. เลยเปลี่ยนแนว เป็นกาพย์ ก๊าก ก้าบ ซะงั้น
1. ไม่มีใครดีเกินไป .............................................................. เกินกว่ารักได้ รู้ไว้มิมีดีเกิน
อาจเป็นแค่คำสรรเสริญ .................................................... หรือข้ออ้างเมิน ดีเกินที่จะรักได้
ขอแค่อย่าตีค่าใคร ............................................................ ว่าดีเกินไป ล้วนไซร้มีค่าดั่งกัน
อยู่ที่จะมองค่านั้น ............................................................. ด้วยล้วนสำคัญ มองนั้นสะท้อนตัวเรา
2. อย่าได้ท้อแท้อับเฉา ........................................................... เพียงเพราะความเขลา รอเฝ้าเจ้าปาฎิหาริย์
ทั้งรู้โอกาสบันดาล ............................................................. น้อยนิดเจือจาร วันวานสะท้านได้รู้
อย่ารอขอจงลุกสู้ ................................................................ เพื่อมุ่งมั่นสู่ รออยู่อนาคตที่
สดใสเรืองรองโลกนี้ ........................................................... ปาฎิหาริย์มี มิควรรอรีรอมัน
3. การจากลาน่าโศกศัลย์ .......................................................... ไม่ว่าจากนั้น จากกันด้วยดีหรือร้าย
จากด้วยดีจากกันไกล ............................................................ คิดแล้วใจหาย จะเป็นเช่นไรใคร่รู้
จากร้ายจิตใจหดหู่ ............................................................... คลาคล่ำอดสู ด้วยรู้จากแล้วจากเลย
การพลัดการพรากเจ้าเอ๋ย ...................................................... สุดท้ายลงเอย เฉลยไม่อยากจากกัน
4. อ่อนแอท้อแท้แพ้ฝัน .............................................................. จิตใจไหวหวั่น กรุ่นกลั่นจากอกตกตา
ร้องไห้น้ำตานองหน้า ............................................................ มีต่อมน้ำตา แปลว่าชีวิตคิดไว้
คนเราสุขทุกข์ครวญใคร่ ....................................................... เรามีหัวใจ หัวเราะร้องไห้ใกล้กัน
จงเรียนจงรู้ค่ามัน .................................................................. น้ำตาหยดนั้น อนันต์ด้วยความรู้สึก
5. เกิดมาทำไมตรองนึก .............................................................. แล้วหวลระลึก ตรองตรึกชีวิตคิดหวล
ใช้มันคุ้มค่าใคร่ครวญ ............................................................ ชีวิตทั้งมวล สมควรจบด้วยความสุข
ความตายจะได้ไม่ทุกข์ ........................................................... คุ้มค่าสนุก มีสุขอย่างไม่น่าเศร้า
ชีวิตนี้ไม่อับเฉา ..................................................................... ทั้งนี้ด้วยเรา ไม่เขลาใช้มันคุ้มค่า
(คุยท้ายกาพย์)
โจทย์คราวนี้หนักนักหนา .................................................... ตะพาบปวดขา ขอลาตะพาบอาบน้ำผึ้ง
ลองเปลี่ยนแนวเผื่อรุ่งจึ่ง ..................................................... แต่งแล้วตะลึง อื้ออึ้งดำน้ำนำไป
อ่านแล้วหัวร่องอหาย ......................................................... เฮ้อ..ทำไปได้ แต่ให้สนุกเหมือนกัน
ขอบคุณโครงการนี้นั้น ....................................................... มาเดินร่วมกัน เติมฝันความคิดมิตรตรึม
กาพย์ฉบัง 16
สองพี : ลูกเป็ดขี้เหร่ ตัวเดิม SongPee@The Ugly Duckling
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2553 |
|
27 comments |
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 0:21:58 น. |
Counter : 760 Pageviews. |
|
|
|
มาจดบ้านเลขที่ก่อนนะครับ
ฮี่ๆ
ร้อนกรุ่นเชียวครับ