บางช่วงเวลาที่มีปัญหาแทรกเข้ามาในชีวิต ทำให้จิตใจเราสับสน ท้อแท้เบื่อหน่าย หรือมีความโกรธซึ่งซ่อนความคาดหวังกับคนอื่นอยู่ หรือมีความกดดันต่อตนเองลองอยู่กับตนเองสักพัก แล้วคิดถึงสิ่งดีๆที่เคยมีต่อกันหรือคิดถึงความจริงของชีวิตที่ต้องมีการตายจากกันเมื่อครบอายุขัย(100 ปี) ดังนั้นจะมัวทุกข์อยู่ทำไมแผ่เมตตาให้กับคนที่ทำให้เราโกรธ เขาอาจจะไม่รู้ หรือรู้ หรือปรับความคิดใหม่ว่าตัวเรามีค่ามากมายที่สร้างความโกรธให้เขาได้ หรือเราช่างมีโอกาสดีมากๆช่วยให้เขาสบายใจได้ เราจะรู้สึกโล่ง เบาสบาย และสัมผัสความรู้สึกดีๆได้ เราจะภูมิใจตนเองที่ได้มีโอกาสทำกุศลไม่เบียดเบียนตนเอง เมื่อคิดได้เช่นนี้จิตใจจะผ่อนคลาย เบิกบาน มีความสุขและสงบเป็นการสร้างพลังใจไม่เบียดเบียนตนเองและคนอื่น