สุขภาพกายเป็นทรัพย์อย่างหนึ่งของชีวิต การให้ความสำคัญกับร่างกายและสุขภาพเป็นสิ่งที่ดี
ถ้าจะให้ดีสมบูรณ์ ควรมีการดูแลสุขภาพใจ สุขภาพสมอง/สติปัญญา และสุขภาพจิตวิญญาณ(spiritual)ควบคู่กันไป ให้สมดุลย์ การดูแลให้สมดุลย์เป็นการสร้างชีวิตให้มีความเป็นอยู่ที่ดี มีความเป็นปรกติสุข การให้น้ำหนักกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากกเกินไปชีวิตจะขาดความสมดุลย์ หรือขาดความสุขนั่นเอง จัดการชีวิตให้สมดุลย์จากสภาพภายในตัวตนของเราให้ได้ นั่นแหละสิ่งที่เราปรารถนาจะได้สมหวังดังใจ การจะทำให้ได้รับความสำเร็จในสิ่งต่างๆนั้น ทุกอย่างอยู๋ที่ความพอเพียง ถ้าฉันต้องการมีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง ฉันต้องทานอาหารอย่างพอเพียง พอดี พอใจ บางอย่างที่เข้มงวดกับตนเองเกินไป ทำให้ความสุขหายไป เรียกว่าเกินพอดี หรือบางอย่างเติมให้ตนเองมากเกินไป เรียกว่าเกินพอเพียง หรือบางอย่างทำให้ตนเองพอใจแต่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน เรียกว่า เกินพอใจ ตัวที่จะควบคุมตัวเกินทั้งหลายอยู่ที่สมอง สติปัญญา และจิตวิญญาณ สุขภาพจิตใจที่ดีงาม อยู่ภายในร่างกายที่แข็งแรงมีสติปัญญาคอยดูแล เราจะมีความปรกติสุข สรุปได้ว่า “ความรู้จักพอเป็นทรัพย์อย่างยิ่ง” (พุทธวจน)