Always: Sunset on Third Street
ถนนสายนี้ หัวใจไม่เคยลืม
สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ ผมเห็นผ่านไปผ่านมา
เนื่องจากใบปิดหนังข้างบนที่ลิโด
ดังรูป รู้สึกการลงสีเหมือนหนังย้อนยุคของไทยสมัยก่อน
รุ่นบุญชู แผลเก่าประมาณนั้น
ผมผ่านไปหลายครั้งใบปิดก็ยังอยู่
(จำ พี่โคยูกิสุดสวยไม่ได้เลย)
แต่ไม่ได้เกิดอาการอยากดูแต่อย่างใด
จนกระทั่งไปซื้อ หนังสือ DDT มาอ่าน
ไปเจอคอลัมน์วิจารณ์หนังเรื่องนี้ ซ้อนกันถึงสองคอลัมน์
(ปกติ คนวิจารณ์หนังมักจะเลี่ยงซ้ำกัน)
เป็นหนังที่ดัดแปลงจากหนังสือการ์ตูนยอดนิยม ของ ริวเฮ ไซกัง และถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์จนได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัล
Japan Academy ถึง 14 สาขา
และได้รางวัลมากมายและเป็นที่นิยมในญี่ปุ่น
...
อืม อ่านดูแล้ว
รู้สึกว่าไม่ดูไม่ได้แล้ว ก็เลยหาโอกาสไปดูเลย
(หลังจากไปงานศพของคุณพ่อเพื่อนที่วัดธาตุทอง)
...
ภาพยนตร์มีเนื้อหาที่เล่าถึงอดีตที่งดงาม
(ถ้าคนที่เคยไปโตเกียวมาแล้ว เห็นคอมพิวเตอร์กราฟฟิคแล้วจะต้องทึ่งในฝีมือเลย)
ให้คนดูเกิดความประทับใจ และหวนรำลึกถึงภาพชีวิตในอดีต
ประเภทที่เรียกกันว่า Nostalgiaครับ
อาการแบบนี้ส่วนใหญ่เกิดจากการเบื่อชีวิตในปัจจุบัน
อยากกลับไปใช้ชีวิตเรียบง่ายในอดีต
ผมลองถามเพื่อนในชั้นเรียนวิชาสัมมนาว่า
ถ้าย้อนอดีตกลับไปมีชีวิตได้จะกลับไปช่วงไหน
ส่วนใหญ่จะตอบประมาณรัชกาลที่สี่หรือห้า
มีหลายคนตอบไปถึงสมัยอยุธยา ยุคสมเด็จพระนารายณ์
เพราะบ้านเมืองดี ร่มเย็น
แต่คำตอบของผมขอไปในยุคกรุงแตกเลย
อยากเอาความรู้ไปช่วยรบกับพม่า(ไม่รู้จะช่วยอะไรได้หรือปล่าว)
ผมสงสารพี่น้องไทยในยุคนั้นนะครับ
...
เข้ามาที่ตัวหนังย่อย่อดีกว่า(โม้มาเยอะแล้ว)
ย้อนกลับไปในปี2501 ที่เมืองโตเกียว ขณะที่หอโตเกียวสร้างใกล้จะเสร็จ
ยังมีชุมชนเก่าแก่แห่งหนึ่งตั้งอยู่บนถนนสายที่ 3
ซึ่งคลาคล่ำไปด้วยบ้านเรือน ร้านค้า กรุ่นไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
และยังมีหลากหลายเรื่องราวของหลากหลายผู้คน
ที่พำนักอาศัยอยู่ในชุมชนแห่งนั้น
หลายชีวิตบนถนนสายที่ 3 เหล่านี้
นอกจากจะดำเนินชีวิตไปตามอย่างที่ทำมาโดยตลอดแล้ว
ยังมีภาระให้ต้องคิดอ่านหาหนทางแก้ปัญหากับ
สมาชิกใหม่ที่แต่ละคนรับเข้ามาสู่ชีวิตของตน
...
หนังพูดถึงเทคโนโลยี่ใหม่ใหม่
ซึ่งก้าวเข้ามาสู่ผู้คน
นำความสะดวกสบายมาให้
แต่อย่างว่า
อะไรในชีวิตที่มันมากไป
จะกลืนกินความเป็นมนุษย์ ทำให้เกิดความชาชิน
โดยที่เราไม่รู้ตัวครับ
(อย่าพลาด ฉากการได้ทีวี เครื่องแรกของชุมชนในถนนนี้)
...
บทสรุปของหลายชีวิตในหนัง
ไม่ได้สวยงามเสียทั้งหมด
บางคนจมอยู่กับอดีตหลังสงครามอย่างปวดร้าว
บางคนยังรอคอยความสุขที่มองไม่เห็น
บางคนถึงแม้ชีวิตจะโดนกระทำเพียงไหน
ก็ไม่เคยท้อแท้
เพราะทุกคนมีความหวังและเชื่อว่า
ทุกทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
...
จนกระทั่ง เวลาผ่านไป
หอคอยโตเกียวเสร็จลง
กลางแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์
ทุกคนที่ใช้ชีวิตบนถนนสายที่ 3
ต่างหยุดเหลียวมอง
คือบางสิ่งที่กาลเวลามิอาจทำร้าย
คือบางความทรงจำที่หัวใจจะไม่ลืม
...
แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์
ย่อมสวยเสมอ
ไม่ว่ากาลเวลาผ่านไปนานสักเท่าใด
...
เรื่องนี้
ไม่ดูไม่ได้นะครับ
ขอร้อง
| Create Date : 12 มิถุนายน 2549 |
| Last Update : 6 กรกฎาคม 2549 0:45:57 น. |
|
54 comments
|
| Counter : 1251 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
