ความกลัวมีหลายรูปแบบ…

กลัวเมื่อได้รับข้อความจาก "คนตาย"

กลัวเมื่อต้องโดน "คนตาย" เอาคืน

กลัวเมื่อต้องนอนติดกับ "คนตาย" และ

กลัวเมื่อต้องร่วมเดินทางไปกับ "ศพ"

คุณจะทำอย่างไร ?!

เมื่อความกลัว จู่โจมจากทุกทาง !!!



สี่แพร่ง

แพร่งที่หนึ่ง เหงา
การหนีผีในห้องพัก



เป็นเรื่องของสาวตกงาน ขาหัก ถังแตก
ที่ใช้เวลาไปวันวันอย่างน่าเบื่อในห้องชั้นสูง
บนหอพักที่มีบรรยากาศวุ่นวายอยู่ข้างล่าง
และเพียงข้อความsms จากชายหนุ่มลึกลับ
ที่มาเติมในวันและคืนอันน่าเบื่อหน่าย
...
ดอนนี้ ยกนิ้ว ให้กับ มณีรัตน์ คำอ้วน กับการแสดงที่แบก
เอาไว้คนเดียวตลอดทั้งแพร่ง
และผู้กำกับ ที่สะกิดความกลัวในใจของคนดูออกมาเต็มที่
เอาใจลุ้น กับ
ความกลัวที่ระงมขึ้นมาของหญิงสาว
ที่ไม่มีทางหนีไปไหนได้
...
ส่วนที่อ่อนที่สุดน่าจะเป็นตอนจบ
เพราะผมรู้สึกแปลกแปลก
กัยรถยนต์ที่โปรยกระดาษเงิน กระดาษทอง
ยังผ่านไปปกติ ไม่รับรู้กับศพหญิงสาวบนถนนเลย
...
ถ้าทำใหม่ได้
น่าจะให้ หญิงสาว ตกมาบนหน้ากระโปรงรถ
และ รูปภาพ คนตาย ตกมามองหน้ากันอีก
น่าจะหลอนกว่าไม่น้อย

แพร่งที่สอง ยันต์สั่งตาย
การหนีผีไปทั่วทุกที่



ยันต์สั่งตาย ตอนนี้บอกว่ามาจากการ์ตูน
ผมเองก็จำได้ว่าเคยอ่านนะครับ
อยู่ในตระกูลการ์ตูน 13 เรื่องนี้ค่อนข้างผิดหวัง
ความกลัว มาจาก การตายที่เลือดสาด เห็นอวัยวะนั้น
รวมกับ cg ที่ทำมาแล้วค่อนข้างแย่
(ไม่ต้องใส่ในหนังเลยซะจะดีกว่า)
บทเด็กช่างกล ขอล บอล ซีซั่นเชนจ์ กับ สายป่าน
ดูไร้พลัง
ลอยลอย
แม้กระทั้งตอนจบ
น้องสายป่านควักลูกตาออกมา
ยังหัวเราะดูน่ารักดี
แทนที่จะเหมือนคนบ้า ขาดสติ
...
เสียดายนะครับ กับฝีมือที่ตกลงไปของ
ผู้กำกับคนนี้ ที่เคยทำ บอดี้ศพ19
เรื่องก่อน

แพร่งที่สาม คนกลาง
การหนีผีในป่าทึบ



เพื่อนที่เกิดอุบัติเหตุตกน้ำหายไปตอนล่องแก่ง
แล้วอยู่ๆก็กลับมา เป็นผีหรือเป็นคนกันแน่
เพื่อนๆ ก็จะมานั่งคุยกันว่ามันคืออะไร
มันกลายเป็นช่วงที่ระทึกขวัญในป่าอันมืดมิด

ตอนนี้กลัวไปขำไป
ใส่มุข ใส่บทกันไป
ดูแล้วเดาได้ว่าจะเกิดอะไร
เป็นอย่างไร แต่ก็สนุกดี
เชื่อไหมครับ
ผีส่วนใหญ่ในโลกนี้ ชอบออกมาหลอก
ตอนที่คนเราอยู่คนเดียว เพราะทำให้คนดูมีส่วนร่วมใน
การเอาใจช่วย ว่าจะหลอกสำเร็จหรือปล่าว
ผีหลอกคนเป็นหมู่ คงมีแต่หนังไทยครับ
พวกตระกูลบ้านผีปอป
ทั้งหลาย อันนั้นดูเอาเพื่อบันเทิง ให้หายเครียด
แต่เรื่องนี้ ผีตัวเดียว มาหลอก ผีหมู่
(แปลว่าคนหลายคนที่ตายไปแล้ว แต่ไม่รู้ตัวว่าตาย)
ได้อย่างขำขำปนกลัวกลัวไปพร้อมกัน
เยี่ยมมากครับสำหรับแพร่งนี้
...
ถ้าจะติ ก็คือการจัดแสงของผีในฉากสุดท้าย
ดูหลอกหลอกพิกล
ยังคิดอยู่นะครับ
ว่าฉากสุดท้าย ทำไมผีต้องไปยืนหลอกกันคนละฝั่งของลำน้ำ
หรือต้อง
มีระยะห่าง ที่ปลอดภัยในการตอบโต้ กัน
ระหว่างผี กับ คน
จึงไม่เกิดอาการกลัว
ถ้ายืนบนน้ำได้ อาจจะน่ากลัวกว่านี้มั้งครับ
...
แม้กระทั่งคำถามสุดท้าย
เรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม
ให้พี่มาตอบพร้อมกันสี่ตัวเลย ว่า
ใช่
น่าจะได้ใจกว่านี้

แพร่งที่สี่ เที่ยวบิน224 last fright
(มีการเล่นคำ last flight เหมือนกับชื่อหนัง คือ 4bia)
การหนีผีบนเครื่องบิน



คนบางคนจะมีความกลัวมาก
ในการอยู่ที่คับแคบ
ยิ่งเวลาหนีผีในที่จำกัดพื้นที่
เช่น ในห้องน้ำ ลิฟท์ นี่
น่าจะเพิ่มความสยองเป็นทวีคูณ
แต่การหนีผีบนเครื่องบิน เป็นไอเดียที่ดีครับ
ดีกว่า หนี งูในหนังฝรั่งบางเรื่อง
...
เรื่องนี้เป็นเรื่องราว
ระหว่าง แอร์โฮสเตสสาวสวย
กับเจ้าหญิงที่ระทมทุกข์ เพราะพระสวามีนอกใจมีหญิงอื่น
บนเครื่องบิน เช่าเหมาลำ ส่วนตัว
คนแสดงเป็นเจ้าหญิง เล่นได้แรง
(ทั้งก่อนตาย และ หลังตาย)
ปะทะกับ พลอยได้นี่ น่าชมเชยนะครับ
พลอยแบกความกลัวไว้ ตลอดเรื่องเช่นกัน
จนขาดสติ ขอไปตายข้างนอกเครื่อง
ดีกว่าทนกับความกลัว ข้างในเลย
...
ตอนนี้ จุดอ่อน อยู่ที่ กัปตัน และ นักบินผู้ช่วย
สองคนนะครับ ทำไม ถึงไม่ยอมให้แอร์โฮสเตสอยู่ด้วยอีกคน
ไม่ควรจะไร้น้ำใจ ปล่อยให้อยู่กับศพ คนเดียว
ว่าไหมครับ
...
ส่วน ตอนจบ ถ้า
แช่ภาพที่ศพพลอย คอบิด ขอขมาที่เท้าศพ
โดยไม่ต้องดอลลี่ ไปที่ เจ้าหน้าที่ที่ขึ้นมารับ น่าจะดีกว่า
อีกทั้ง
ด้วยความตกใจ ของนักบิน ทำให้หน้าศพพลอยเลื่อน
ไปโดนเท้าศพเจ้าหญิง
กล้องแช่ไว้ พร้อม บทสนทนา อันตกใจ วุ่นวาย ของเจ้าหน้าที่
และ ขาของศพเจ้าหญิง
เขี่ยศพพลอยออกไป
อย่างรังเกียจ
พลั่ก...
น่าจะตรึงคนดูได้มากกว่านี้

...

การทำหนังสั้นนั้นยากกว่า หนังยาว
เพราะบทต้องพอดี
กระชับ มีเหตุผลที่เพียงพอ
จังหวะต้องพอดี
ผูกำกับฝีมือดี หลายคนมักจะตกม้าตายในการทำหนังสั้น
มีให้เห็นอยู่เสมอครับ



บทสรุปหนังสั้นทั้งสี่เรื่อง
ดูเหมือนจะเป็นทางแยกสี่ทาง
แยกออกจากกัน
แต่ผู้กำกับแต่ละคน
และทั้งสี่แพร่งก็จงใจร้อยบางสิ่งบางอย่าง ให้สืบเนื่องกัน
เช่นการตายในแพร่งที่1 เป็นเหตุผลกับการตายในแพร่งที่สอง
พร้อมกับข่าวสารที่คลิ๊กของแพร่งอื่นอื่น
ที่ผ่านตาผู้ชมไปไวไว บนหน้าจออินเตอร์เนต
แพร่งที่สี่ ก็มีบทพูดพาดพิงถึงฟรอยด์ที่ตายในแพร่งที่สาม
และแพร่งที่สอง ก็พูดถึง ศพบนเครื่องบิน ของแพร่งที่สี่
ดังนั้นทั้งสี่เรื่อง
ก็มีเวลามาเกี่ยวข้องเหมือนกัน
ลองสังเกตกันดู

...

แพร่งทั้งหมดนี้
ควรใช้แค่ สามแพร่ง น่าจะแรงพอแล้ว
(ไม่นับแพร่งที่สอง)
ผมว่าเป็นหนังสั้นสยองขวัญชั้นดี
ควรแก่การเสียเวลาชมทีเดียวครับ

Create Date : 28 พฤษภาคม 2551
Last Update : 28 พฤษภาคม 2551 21:38:29 น.		9 comments
Counter : 3140 Pageviews.
Share Tweet