เป็นภาพยนต์ที่ดูเพื่อรอเวลา
ที่เซ็นทรัลแอร์พอร์ต
ก่อนขึ้นเครื่องกลับจากเชียงใหม่
หลังจากไปตลุยมหกรรมลอยโคมยี่เป็งมาทั้งคืน
...
ผมถาม ปี้สาวขายตั๋วว่า
มีเรื่องไหนที่รอบฉายไวสุดครับ
.. รักแห่งสยามเจ้า ..
(เสียงหวานหวานตอบมา หนังคงหวานเหมือนเสียงปี้ป่าวเน้อ)

จากใบปิดผมเดาแนวทางว่าคงออกแนวใสใสโรแมนติค
เหมือนกับซีซั่นเชนจ์
แต่ยังจำภาพโหดโหดจากฝีมือ มะเดี่ยว ผู้กำกับ
จากหนังเรื่อง 13 ก่อนหน้านั้น
...
แต่ผมถูกหลอกครับ
หนังเรื่องนี้เป็น drama
ที่มีพล๊อตเรื่องเข้มข้นพอสมควร
ประเด็นความรักแห่งสยามนั้นหลากหลาย
นั้นมีทั้งรักเพื่อน
รักครอบครัว พี่น้อง
ความรักแบบหญิง และ ชาย
แต่ความรักที่ทำให้คนทั้งโรงฮือฮานั้น
ก็เป็นความรักแบบ ชายและชาย
(ที่คาดไม่ถึง)
...
เมื่อเอาอคติเรื่องความรักออกไปแล้ว
หนังผูกปมร้อยเรื่องราว
ของเด็กหนุ่มสองคนจากสองครอบครัว
ที่เติบโตในวัยเด็กมาด้วยกัน

มิว เป็นเด็กเงียบเงียบคิดมาก
เติบโดมากับอาม่า และเสียงเปียนโน

โต้ง เป็นเด็กร่าเริง เติบโตในครอบครัวที่อบอุ่น
มีพี่สาวชื่อแตง พ่อชื่อกรณ์ แม่ชื่อ สุนีย์
...
เหตุการณ์ที่สำคัญเกิดขึ้นจากแตง พี่สาว
ที่หายตัวไประหว่างไปเที่ยวเชียงใหม่
(คนดู ก็จะรู้เรื่องทุกอย่างไปพร้อมกับตัวละคร
คือไม่รู้ว่า แตงเสียชีวิต
หรือ หายไปเพราะหนีออกจากบ้าน)
ทำให้ครอบครัวที่อบอุ่น มีปมมืดเกิดขึ้น
ทุกคนเปลี่ยนไป อยู่ในความเศร้า
ความทรงจำมักจะทิ่มแทงให้คนในครอบครัวเจ็บปวด
เสมอเมื่อนึกถึง
จนต้องย้ายบ้านออกไป
เพราะรับกับสภาพที่ขาดคนที่รักไปไม่ได้
...
ซึ่งต่างจากบ้านของมิว
ซึ่งอาม่า ยังคงรอ
อากง ที่เสียชีวิตในบ้านเสมอ
เพราะเพี่ยงคิดถึงว่า ถ้าวันใดอากง
กลับบ้านมาแล้วไม่เจอใคร อากงจะเหงา
บ้านของมิวจะมีความทรงจำซุกซ่อนอยู่มากมาย
ถึงแม้คนคนนั้นจะอยู่หรือไม่ก็ตาม
แต่ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ระลึกถึง
...
เมื่อเหตุการณ์ผ่านไป
มิวยังคงอยู่บ้านหลังเดิม คนเดียว
อาม่าเสียชีวิตไปนานแล้ว
บ้านของโต้งมีคนย้ายเข้ามา
อยู่แทน เป็นสาวหมวยน่ารัก ชื่อ หญิง
ซึ่งแอบชอบมิวอยู่

มิวตอนนี้ เป็นนักร้องนำ ที่มีผลงานเพลง
ที่จะนำออกสู่ตลาด
...
โต้ง ยังอยู่ในครอบครัว
ที่มีพ่อกรณ์ ติดเหล้าอย่างหนัก
โทษตัวเองเรื่องอดีตที่ลูกสาวหายไป
แม่สุนีย์ ที่เข้มงวด เข้มแข็ง ดูแล
แบกภาระให้ครอบครัวให้ดีขึ้น
แต่ยิ่งแข็งมากเท่าไหร่
สิ่งที่คอยประคับประคอง
กลับดูแตกง่ายได้ทุกเมื่อ

โต้ง ดูเหมือนเด็กคิดมาก
ซ่อนความไม่เข้าใจไว้ในดวงตา
โต้งมีแฟน สาวสวยเลือกได้ ชื่อ โดนัท
...
เมื่อโต้งกับมิวมาเจอกันอีกครั้งโดยบังเอิญ
พร้อมกับจูน ซึ่งเป็นผู้จัดการวงของมิว
จูน นั้น บังเอิญที่หน้าตา ท่าทาง
ไปเหมือน แตง พี่สาวโต้งที่หายไป
แล้วเรื่องทั้งหมดก็นำตัวละครทั้งหมดมาเผชิญหน้าอีกครั้ง



โดย
สุนีย์ แม่ผู้มีเกราะเข้มแข็ง จ้างจูน ให้ปลอมตัวเป็นแตง
เพื่อปลอบกรณ์ให้ดีขึ้น

กรณ์ พ่อผู้อ่อนแอทั้งกายและใจ อาการดีขึ้น
แต่ยังคงแอบกินเหล้าเหมือนเดิม

โดนัท สาวสวยเลือกได้ ไม่เข้าใจทำไมโต้งไม่เอาใจใส่ตนเลย
และยังแข็งแกร่ง เมื่อถูกชายคนรักปฏิเสธ

หญิง สาวแบ๊วสุดยอดมากน้อง ที่
รักมิวมากทำทุกวิถีทางให้มิวมารักตนบ้าง(พึ่งไสยศาสตร์ด้วยนั่น)
เมื่อไม่ได้ซึ่งความรักจากทั้งโต้งและมิว
ก็หวังที่จะเห็นคนที่เรารักนั้นมีความสุข
แม่พระ มากครับ


จูน สิ่งที่จูนบอกคือ พ่อแม่จูนตายหมดแล้วเมื่อจูนหนีออกจากบ้านที่เชียงใหม่
เพื่อหวังว่าจะทำให้ชีวิตพ่อแม่ให้ดีขึ้น กำลังทำงานเก็บเงินไปอเมริกา
เป็นตัวแสดงทั้งทั้งที่ไม่เหลือใครแล้วในชีวิต
แต่ก็ยังเข้มแข็งอยู่ได้ และเป็นความหวังให้กับคนรอบข้าง
(ทั้งคนดูลุ้น และตัวแสดง ก็ยังไม่รู้ว่าจูน ใช่แตง หรือไม่
เป็นตัวแสดงที่มีมิติน่าสนใจมากครับ)

โต้ง เป็นคนที่หาตนเองไม่เจอ
ในดวงตามีแต่เรื่องราวที่มีคำถามและความลังเล ไม่เข้าใจ
มีความสุขที่ได้เจอมิวอีกครั้ง ได้ดูแลและเอาใจใส่มิว ตามใจตนเอง
(ไม่ใช่ทำอะไรตามใจแม่ หรือ ตามใจโดนัท)

มิว มีความสุขที่ได้เจอโต้ง
เหมือนความทรงจำดีดีในอดีตกลับมาหาอีกครั้ง
เหมือนเพลงเปียนโนจีน ที่อากง เคยเล่นให้อาม่าฟัง
เปิดรับเอาความหวังที่ส่องเข้ามาในชีวิต
และเขียนเพลงรัก เพื่อบอกรักโต้ง
(เหมือนอากง บอกกับอาม่า)
...
บทหนังมีอะไรดีดี ชวนติดตาม
พร้อมกับแทรกสัญญลักษณ์
รวมถึงอัตลักษณ์เข้าไปด้วย
คำพูดและจังหวะของหนังทำให้
คนดูตื้นตันร้องไห้เอาง่ายง่าย
...
ความเหงาที่ไม่มีคัวตน
หาที่มาไม่ได้มากเท่าไหร่
ความเหงาก็ยิ่งทำร้ายเรามากขึ้นเท่านั้น
จนบางครั้งไม่อยากทำอะไรเลย
เหมือนไม่มีอะไรหลงเหลือในชีวิตสักอย่าง
...
ฉากหลายฉากได้นักแสดงชั้นครู อย่างสินจัย(รับบทสุนีย์)
ทรงสิทธิ์(รับบท กรณ์) รวมไปถึงพลอย (รับบท แตงและจูน)
ทำให้ตัวหนังมีมิติขึ้นเยอะ การแสดงแบบMethod Acting
ทำให้คนดูเชื่อว่าดารานั้นเป็นตัวแสดงจริงจริง
ดาราเด็กหน้าใหม่แสดงได้ดีเป็นธรรมชาติมากครับ
ทั้งโต้ง และ มิว รวมไปถึงหญิงด้วย
ส่วนโดนัท นั้น บทอาจไม่ส่งให้แสดงมากเท่าไหร่นัก
...
ฉากหลายฉากในหนังน่าประทับใจ
หลังจากฉากไคลแมกซ์ฮือฮา
ที่มิวกับโต้งจูบแลกลิ้นกันกลางสนาม
จนสุนีย์เดินมาเห็นช๊อค ครุ่นคิดครุกรุ่น
จนเก็บมาระเบิดในอีกวัน
...
ฉากปะทะกันระหว่างสุนีย์กับมิวสุดยอดนะครับ
สุนีย์ที่พยายามประคับประคอง
ความหวังของครอบครัว
ให้ผ่านอุปสรรคไปให้ได้ทุกวิถีทาง
พยายามทำสิ่งที่ดีที่สุด
สำหรับความหวังทั้งหลายในครอบครัวนั้น
สุนีย์ระเบิดคำพูด
หาเหตุผลต่างต่างนานามาให้เด็กอย่างมิว
เข้าใจให้เลิกคบกับลูกชายตนเอง
เพราะความรักแบบชายรักชาย
มันไม่ใช่เรื่องปกติที่คนทั่วไปไม่ควรทำ
...
ในฐานะคนดู
ผมไม่รู้ว่ามิวจะเข้าใจหรือปล่าว
เพราะมิวนั้นหลังจากอาม่าตายไปแล้ว
โต้งเป็นความหวังเดียวที่ส่องแสง
มาแทรกความเหงาในชีวิต
แต่แค่ชั่วครู่ก็ดับไปไป
เพราะความรักและความหวังดีของแม่
ซึ่งมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้น
...
คำพูดเข้มข้นแหลมคมยาวนานของสุนีย์
ถูกคำพูดของมิวตอบมาเรียบง่ายสั้นสั้น
เป็นแค่เพื่อนครับ สองครั้ง
เหมือนสุนีย์เอามีดกรีดตวัด
ไปมาบนอากาศมืดมืดที่ว่างปล่าว
เพราะแสงสว่างเล็กเล็กดับหายไปตั้งแต่คำพูดแรก
แค่นี้ก็เอาอยู่แล้ว
...
คนสองคน

คนที่เหน็ดเหนื่อย
ทุกข์ใจประคับประคอง
ความหวังหลายต่อหลายความหวัง
ไม่ให้ล่มสลายไปต่อหน้า

กับคนที่โดนความเหงาเหี้ยเหี้ย
ทำร้ายทุกคืนวัน
เจ็บปวดจนไม่มีความหวังใดใด
เหลือให้หวังต่อไปอีกแล้ว
...
หนังเยี่ยมมากครับ
เป็นภาพยนต์ที่ดูเพื่อรอเวลา
แต่คุ้มค่าเวลาเรื่องหนึ่ง
ผู้กำกับ และ บทหนังทำได้สวยงาม
ทำให้หนังยังเข้ามาวนเวียนในความคิดต่อ
แม้ออกจากโรงหนังมาแล้ว
เพลงประกอบเพราะเพราะยังคงกังวานอยู่
...
ถ้าใครตัดสินใจจะไปดู
อย่าให้อคติ
มาพลาดโอกาศดูหนังดีดีเรื่องหนึ่งครับ
(หนังยังมีประเด็นดีดีน่าสนใจอีกหลายประเด็น
แล้วจะมาขยายความคิดเขียนเพิ่มนะครับ)

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 22:12:06 น.		33 comments
Counter : 1999 Pageviews.
Share Tweet