จอมวางแผน

ด้วยสาเหตุที่เก๋ทำงานด้านการวางแผนและจัดการมาเป็นช่วงระยะเวลา 4 ปีกว่า

ชักเริ่มสังเกตุเห็นความชอบวางแผนของตัวเอง

จากที่ปกตินิสัยส่วนตัวเดิมก็ชอบคิดและวางแผนก่อนทำอะไรอยู่บ้างแล้ว

ตอนนี้กลับบวกนิสัยจากการทำงานเพิ่มเข้าไปอีก



เก๋เริ่มรู้ตัวเพราะสังเกตุได้จากคำพูดหยอกๆ จากเป้

เป้ไม่ได้พูดตรงๆ แต่รับรู้ได้จากคำพูดหยอกที่บางทีหลุดออกมา

สรุปได้ว่า "ไม่ต้องคิดล่วงหน้าเยอะก็ได้"



ถ้าให้เก๋มองตัวเอง เก๋ก็คงมองว่าเป็นเรื่องปกตินะ คิด วางแผนก่อนทำ

เราจะได้ทราบว่าเวลาไหนต้องทำอะไร ถึงจะได้ผลลัพธ์ออกมาแบบที่ตั้งใจไว้



แต่ก็เป็นเรื่องดีๆที่เก๋ได้รับสัญญาณจากคนใกล้ตัวบ้าง เก๋จะได้ปรับลดลง

เป้บอกว่าบางเรื่องไม่ต้องคิดเยอะก็ได้ ถึงเวลาก็ค่อยคิดค่อยทำไป




เป้เป็นคนแรก ที่ทำให้เก๋รู้สึกได้ว่าตัวเองอาจจะต้องลดลงบ้าง



แล้วก็มีอีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ของสัปดาห์ที่แล้ว

เก๋โทรชวนน้องที่ทำงานไปเยี่ยมน้องอีกคนที่ทำงานด้วยกัน ซึ่งป่วยเป็นไข้เลือดออกเข้าโรงพยาบาล

ก็นัดแนะสถานที่ ที่จะเจอกัน

แล้วก็นั่งรถไฟฟ้าไปด้วยกัน


พอออกจากรถไฟฟ้า

เก๋ก็นึกภาพแผนที่ที่ดูมาก่อนออกจากที่พัก

จำได้ว่ามีซอยใหญ่ที่จะนั่งรถต่อไปยังโรงพยาบาลได้

แต่แผนที่ไม่ได้ละเอียดมากมาย เลยไม่มั่นใจว่าซอยที่ว่านั้นอยู่ใกล้กับสถานีที่ยืนอยู่รึเปล่า

เก๋เลยหันไปบอกน้องก่อนที่จะเดินลงบันไดสถานีรถไฟฟ้าว่า

"เดี๋ยวนะ ขอพี่ส่องดูก่อนว่าควรจะลงฝั่งไหนดี ซอยมันอยู่ฝั่งนี้
ถ้าซอยอยู่ใกล้บันไดทางลง เราก็จะได้ลงทางนี้เลยแล้วไปเรียกแท็กซี่ในซอยกัน
แต่ถ้าซอยอยู่ไกล เราก็ลงบันไดอีกฝั่งแล้วเรียกแท็กซี่ให้เค้ายูเทิร์นไป เราจะได้ไม่ต้องเดินไกล"

พูดจบเก๋ก็เดินนำน้องไปส่องหาซอย เพื่อจะได้ทราบว่าต้องเดินลงบันไดฝั่งไหน

น้องมันก็ทำท่างงๆ

เก๋ก็จะอธิบายอีกรอบ ยังไม่ทันจบ

น้องมันก็บอกว่า "คิดเยอะไปได้...ป่ะๆ เดินลงกันก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที"
แล้วน้องมันก็ลากมือเก๋ไปเลย หยุดการคิดทุกอย่าง

เราก็เดินตะลอนๆกันไปหาซอยที่ว่า

พอมาถึงโรงพยาบาล น้องมันก็ไปเล่าให้น้องที่ป่วยฟังเรื่องเก๋วางแผนอยู่บนสถานีรถไฟฟ้า แล้วก็บอกเพื่อนว่า "แล้วชั้นก็ลากพี่เก๋ลงมาเลย 555"

กลับมาเล่าให้เป้ฟัง เป้ก็หัวเราะ

เก๋เลยคิดว่า...ท่าทางเก๋จะเป็นจอมวางแผนจริงๆ เห็นน้องๆชอบขำกัน

เก๋เลยคิดว่าจะลดๆสำหรับสถานการณ์บางอย่างที่ไม่ต้องอะไรมาก กลัวคนที่อยู่ด้วยอึดอัด

และลดความอึดอัดที่จะอยู่ร่วมกับสถานการณ์ที่ต้องร่วมทางกับคนที่ไม่มีแผนเลย
...ยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ กับที่บ้านเก๋

บ้านเก๋ได้ฉายาว่าเป็น "ทัวร์นกขมิ้น"

พอรวมตัวกันเมื่อไหร่ เช้ามาก็จะได้ยินคำชวนว่า "ป่ะ ไปเที่ยวกัน"

พวกเราก็จะอาบน้ำแต่งตัว ขึ้นรถกัน

พอขึ้นรถ...น้องชายที่ทำหน้าที่เป็นคนขับก็จะถามว่า "ไปไหนอ่ะ"

เป็นแบบนี้บ่อยๆ

บางทีก็กางแผนที่ขับรถไปเรื่อย

ไม่มีแผนอะไรกำหนดล่วงหน้าเลย ไม่ทราบด้วยซ้ำว่าต้องเตรียมเสื้อผ้าไปค้างรึเปล่า

มันเป็นความแตกต่างสุดๆที่ทำให้เก๋รู้สึกอึดอัดกับการไม่ทราบอะไรล่วงหน้าเลย แล้วเก๋ก็กำหนดแผนของตัวเองไม่ได้

แต่หลังๆก็ต้องทำใจปล่อยวาง ให้เป็นไปตามเสียงข้างมาก อย่าไปคาดคั้นแผนอะไร ก็เราเป็นทัวร์นกขมิ้น ค่ำไหนนอนนั่นนี่นา

เป้ยังเคยเจอเลย...เช้าตื่นนอน..ที่บ้านเก๋บอกว่าขึ้นรถไปทานข้าวริมแม่น้ำกัน

ทานข้าวเสร็จเค้าก็พาตะลอนไปเที่ยวต่างจังหวัดต่อ โดยที่เป้เองใส่กางเกงขาสั้นและยังไม่ได้อาบน้ำ ทั้งรถไม่มีใครได้อาบน้ำซักคน

ทัวร์เน่าๆของเรา กลับมาถึงบ้านอีกทีก็ค่ำๆ หมดแรงกันไปตามๆกัน





เก๋ว่าการมีแผน มันก็มีทั้งแง่ที่ดีและไม่ดี เหมือนเหรียญสองด้าน

อย่างเช่นการไปเที่ยว

ถ้าเราเตรียมการทุกอย่างไว้ดี มีแผนว่าเวลาไหนจะไปเที่ยวไหนบ้าง จองที่พักไว้เสร็จสรรพ ก็จะดีในแง่ที่เราจะได้อุ่นใจว่ามีที่พักแน่นอน และได้เที่ยวในที่ๆเราตั้งใจจะไปเที่ยวได้ครบตามที่เราวางไว้

แต่การไม่เตรียมอะไรเลยอาจจะเป็นความสนุกและท้าทายสำหรับบางคน

แบบว่าไปเที่ยวแบบลุยๆ ง่ายๆ ไปหาที่พักเอาข้างหน้า อะไรประมาณนั้น ก็สนุกไปอีกแบบ

เอาเป็นว่าจะวางแผนหรือไม่วางแผนก็ปรับให้มันพอดี เข้ากับแต่ละสถานการณ์ และไม่อึดอัดสำหรับคนที่อยู่ด้วยละกัน


เมื่อพูดถึงเรื่องวางแผนแล้ว ก็มีอีกนิสัยที่ติดมาจากการทำงาน

คือการชอบผลักดัน

ผลักดันสำหรับเก๋หมายถึง การทำทุกวิถีทางกับคนและกับสถานการณ์นั้นๆให้สุดท้ายแล้วได้ผลออกมาตามแผนที่เราวางไว้

เช่น การผลักดันให้คนกลุ่มหนึ่งทำงานเสร็จทันเวลาตามแผน และได้คุณภาพงานตามที่เราตั้งเกณฑ์ไว้

ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

ศิลปะของการผลักดันมีมากมาย ขึ้นอยู่กับแต่ละคน

บางคนอาจจะใช้วิธีแข็ง

บางคนก็นิ่มๆ แต่ตรวจสอบเป็นระยะ เพื่อไม่ให้หลุดแผน

แต่คนที่ทำงานด้านการจัดการจะต้องมีบุคลิกผลักดัน เพื่อให้ผลออกมาสำเร็จตามเป้าหมาย

เมื่อสี่ปีที่แล้ว ทุกคนในแผนกโดนทำแบบทดสอบจำแนกลักษณะความเป็นตัวเอง

เพราะหัวหน้าต้องการจัดโครงสร้าง และแบ่งแต่ละส่วนภายในแผนกใหม่

คงเป็นเหตุผลประกอบที่เก๋เองได้เข้ามาอยู่ในส่วนนี้

แบบประเมินที่ทำจำแนกให้เก๋ไปอยู่ในส่วนของคนที่เป็นนักวิเคราะห์

แต่คะแนนด้านการผลักดันของเก๋ต่ำมาก

แต่หลังจากที่ทำงานมาได้ซักพัก คิดว่าตอนนี้คงจะมีตรงส่วนนี้มากขึ้น

เมื่อสองวันที่แล้วโดนประเมินปลายปี หัวหน้าก็บอกว่าเก๋มีตรงส่วนนี้มากขึ้น

แต่สิ่งที่ต้องระวังคือ เราต้องผลักดันแบบที่ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกหนักหรือไม่พอใจ

เพราะการผลักดัน ในภาษาเรียกของคนทั่วไปก็คล้ายๆการกดดัน

แต่การทำงานกับคนก็คือจิตวิทยารูปแบบหนึ่ง

คนมีอารมณ์ มีความรู้สึก ถ้าเราปล่อยเค้าไปตามอารมณ์ความรู้สึกโดยไม่ผลักดันเลย ก็เสี่ยงที่งานจะไม่ออกมาตามแผน ผลสรุปก็ออกมาไม่ดี

แต่ถ้าเราผลักดันเค้าจนเค้าอึดอัด งานก็จะออกมาไม่ดี หรือโดนต่อต้าน สุดท้ายก็ไม่ทำงานเลย ผลสรุปก็ออกมาไม่ดีเหมือนกัน

จะทำยังไงให้เค้าทำสิ่งที่ต้องทำไปตามแผน และด้วยความเต็มใจไม่อึดอัด ไม่รู้สึกกดดัน และผลสรุปออกมาดี

...เป็นสิ่งที่ยากและคงไม่มีกฎตายตัวว่าต้องทำแบบนั้นแบบนี้

สิ่งที่จะให้คำตอบเราได้ดีที่สุดคือ การเรียนรู้ความรู้สึก ความคิดของคนเยอะๆ

และนำประสบการณ์ต่างๆมาปรับใช้กับแต่ละคน แต่ละสถานการณ์




ชีวิตคือการเรียนรู้ล่ะนะ...เรียนรู้ไปไม่มีวันจบ ตลอดชีวิต

อะไรดีก็เก็บไว้...อะไรที่ไม่ดีก็ต้องปรับปรุง

ตรงไหนตึงก็ลดๆลงบ้าง ตรงไหนยังหย่อนไปก็ปรับให้มีมากขึ้น

เส้นทางสายตรงกลางน่าจะดีที่สุด

แต่เส้นตรงกลางของแต่ละคนก็ไม่ใช่เส้นทางสายเดียวกันด้วย

ดังนั้น...เราจึงต้องเรียนรู้ชีวิตเพื่อหาเส้นตรงกลางที่เราควรจะเป็นให้เจอ

ชีวิตเราจะได้อยู่ร่วมกับคนรอบข้างได้สบายที่สุด

...และสบายกับตัวของเราเองที่สุดเช่นกัน

 

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2554		5 comments
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2554 15:32:47 น.
Counter : 1161 Pageviews.
Share Tweet