The Counselor's Story ตอนที่ 29 ภูมิใจเถอะครับคุณแม่
อาทิตย์ก่อน ผมได้เจอกับน้องคนนึง เข้ามาปรึกษาเรื่องเรียนต่อกับผม น้องคนนี้มากับคุณแม่ครับ ก็แบบว่านะ คุณลูกอยากเรียนอย่างนึง แต่คุณแม่อยากให้เรียนอีกอย่างนึง
การนั่งคุยกันก็เลยกลายเป็นแบบว่า เหมือนผมนั่งฟังสองแม่ลูกนี่เถียงกันซะมากกว่า ผมก็เลยไม่เป็นไร ปล่อยให้เถียงกันไป
จากที่ผมพยายามจับความที่สองแม่ลูกนี่เถียงกัน ผมก็รู้สึกได้ว่า ชีวิตของน้องคนนี้เค้าค่อนข้างคล้ายผมอยู่อย่างนึง ก็คือ "ผิดหวังตลอดชีวิต" ผมก็ไม่ค่อยเข้่าใจเท่าไหร่นะ ทำไมคุณแม่ท่านนี้ถึงได้พยายามขีดเส้นให้น้องเค้าจังเลย ไม่ใช่ว่าผมเข้าข้างน้องเค้านะครับ แต่ผมมองว่า ชีวิตใครก็ชีวิตมัน คุณแม่จะมาคอยดูแลน้องเค้าตลอดชีวิต หรือแค่อยู่ด้วยกันตลอดชีวิตนี่ทำได้ด้วยเหรอ
ผมเชื่อว่าชีวิตมันมีทางเดินของแต่ละชีวิต สิ่งสำคัญและคือสิ่งที่ผมเน้นย้ำมาตลอดกับคุณพ่อคุณแม่ผู้ปกครองทั้งหลายว่า ให้พยายามมองให้เห็น ว่าลูกหลานของเราเค้าฉายแววอะไรออกมา ถ้าเห็นแววเค้าแล้ว ส่งเสริมความสามารถอันนั้นของเค้าให้เต็มที่เต็มกำลัง แล้วคุณจะได้สุดยอดอัจฉริยะอยู่ในบ้าน
อย่าไปปิดกั้นเค้าครับ ผมก็เป็นคนนึงนะ ที่พ่อผมไม่เคยสนับสนุนในสิ่งที่ผมฉายแวว ทุกครั้งที่ผมทำท่าว่าอยากเรียนภาษาญี่ปุ่น เลือกเรียนภาษาฝรั่งเศสตอนม.ปลาย สนใจการถ่ายรูป ฯลฯ พ่อผมจะมีท่าทีเป็นทุกข์ ไม่ใช่ทุกข์ธรรมดาด้วยครับ เชื่อผมเถอะว่าเค้าทำท่าเหมือนโลกจะแตกเลยล่ะ และทุกวันนี้อาการก็ยังไม่ค่อยจะดีขึ้นเท่าไหร่ ก็เอาเถอะครับ คนทำงานแบงค์มาตลอดชีวิต ก็จะคิดออกแต่เรื่องเงิน เรื่องธุรกิจ หรืออะไรเืทือกนั้น ก็ปล่อยเค้าไป
สรุปครับ ผมยังขอยืนยันคำเิดิมนะ คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย อย่าไปมองความชอบความอยากของเค้าว่ามันไม่ได้เรื่องครับ มันไม่เสมอไปหรอก ถ้าความชอบความอยากอันนั้นมันไม่ได้สร้างความหายนะขึ้นมา ก็ปล่อยเค้าำทำไปเถอะครับ สนับสนุนเค้าให้เต็มที่
จริงอยู่ ถ้าคุณลูกสามารถทำตามความต้องการของคุณพ่อคุณแม่ได้ คุณพ่อคุณแม่ก็มีความสุข แต่เคยคิดมั๊ยว่าคุณลูกจะมีความสุขกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยหรือไม่
) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:52:09 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
