Bloggang.com : The Queenslander - The Counselor's Story ตอนที่ 31 ใกล้ชิด ชิดใกล้

The Counselor's Story ตอนที่ 31 ใกล้ชิด ชิดใกล้

ครบเดือนพอดีที่ผมไม่ได้มาอัพบล๊อค ก็ไม่มีอะไรมากครับ เหตุผลสั้น ๆ ง่าย ๆ ขี้เกียจนั้นเอง ไม่รู้เป็นไร ขี้เกียจสุด ๆ บล๊อคของชาวบ้านก็ไม่ค่อยได้เข้าไปอ่านด้วยนะครับ สงสัยแก่แล้ว อิอิ

จั่วหัวแบบนี้ไม่เกี่ยวกับยาสีฟันนะครับ แต่เป็นเรื่องของความใกล้ชิดในการดูแลเด็กในคอนโทรล เอ๊ยมะใช่ ความใกล้ชิดในการดูแลนักเรียนในความปกครองตะหาก

ผมได้อ่านกระทู้ในห้องไกลบ้านในส่วนของศึกษาต่อต่างประเทศมาระยะนึง สิ่งนึงที่ผมเจอถึงจะไม่บ่อย แต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ก็คือ พี่ ๆ น้อง ๆ บางคน ที่ใช้บริการเอเจ้นท์ในการไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำไมถึงชอบให้ counselor โทรหาบ่อย ๆ ?

ที่ผมสงสัยก็เพราะว่า ตัวผมก็เป็น counselor แต่ผมกลับไม่เ็ห็นความจำเป็นอะไรในการที่จะต้องโทรตามบ่อย ๆ เลย เพราะอะไรรู้มั้ยครับ ถ้าโทรหาบ่อย ๆ ตัว counselor จะกลายเป็นเซลส์ขายของไปซะมากกว่าที่จะเป็นเจ้าหน้าที่แนะแนว นักเรียนหลาย ๆ คนก็จะมีน้ำเสียงรำคาญลอดมาให้ได้ยินเสมอ ๆ

ขั้นตอนการทำงานของผมจะเป็นแบบนี้ครับ

1. ให้ข้อมูลต่าง ๆ ตาม inquiry ที่ได้รับ ซึ่งค่อนข้างจะสมบูรณ์ในตัวอยู่แล้ว ผมจะลงท้ายในอีเมล์ หรือลงท้ายก่อนจะวางหูโทรศัพท์เสมอว่า "มีคำถามเพิ่มเติม โทรหาหรือส่งอีเมล์ถามได้เลย" ซึ่งสำหรับอีเมล์ ผมจะตอบกลับภายใน 24 ชั่วโมงเป็นมาตรฐานการทำงานของผมอยู่แล้ว

2. จาก inquiry เป็น application นั่นก็คือเริ่มทำสมัครแล้วนั่นเอง ขั้นตอนต่อไปก็คือ

3. letter of offer ออก ซึ่งผมก็จะแจ้งไปยังนักเรียนในความดูแลทันที พร้อมกับอธิบายใจความหลัก ๆ ของ offer ที่ได้มา พร้อมกับแนะนำวิธีการ accept offer ไปด้วย ซึ่งก็จะต่อมาที่

4. หลังจากจ่ายเงินเพื่อ accept offer แล้วก็จะรอ COE กัน พอได้ COE มาแล้ว ผมก็จะแจ้งไปทางนักเรียนเพื่อให้นำเอกสารสำหรับยื่นวีซ่ามาให้ (รายการเอกสารสำหรับยื่นวีซ่าจะให้ไปพร้อมกันตอนขอข้อมูลเรียน) ซึ่งก็จะนำไปสู่

5. การยื่นวีซ่า ซึ่งผมก็จะจัดการให้ในวันนั้น หรือวันถัดไปเป็นอย่างช้า และในวันเดียวกันผมก็จะส่งแบบฟอร์มสำหรับตรวจสุขภาพไปให้ทางอีเมล์และก็

6. รอวีซ่าออก พอวีซ่าออก ผมก็จะส่งรายละเอียดพร้อมอธิบายเงื่อนไขวีซ่าไปให้เรียบร้อย พร้อมนัดวันที่จะเข้ามา pre-departure กันซักหน่อย แล้วนักเรียนก็บินไปเรียนอย่างมีความสุข (หรือทุกข์หว่า)

เป็นมั้ยครับ จากขั้นตอนตั้งแต่คุยหาข้อมูล จนถึงได้บิน โทรศัพท์หรืออีเมล์หากันประมาณ 4-5 ครั้งแค่นั้นเอง ต้องการอะไรมากกว่านี้อีกล่ะครับ

เรื่องของปัญหาข้อข้องใจอะไรต่าง ๆ ถ้านักเรียนไม่โทรหา หรือไม่ส่งอีเมล์หา ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าน้อง ๆ มีปัญหา ถ้าคุณน้องมีปัญหาอะไรแล้วรอให้ผมโทรหา ก็รบกวนรอต่อไปครับ พี่ไม่มีทางรู้หรอกว่าคุณน้องมีคำถาม

ตัวเราเองนี่แหละครับคือคนที่จะไปเรียนต่อ พี่ ๆ counselor สามารถดูแลเราได้ในระดับนึงเท่านั้นนะครับ ไม่ใช่ทั้งหมด อย่าลืมครับว่าน้อง ๆ เข้ามาใช้บริการนี่ไม่เสียค่าบริการอะไรเลยซักบาท ซึ่งหลายคนอาจจะสงสัยว่าถ้าทำเรื่องเองจะจ่ายค่าเรียนได้ถูกกว่านี้หรือไม่ ก็ลองดูก็ได้ครับ นั่งยันนอนยันตรงนี้อีกครั้งว่าจ่ายเท่ากันไม่ว่าจะทำเรื่องเองหรือผ่านเอเจ้นท์ (อันนี้ก็อาจจะเป็นเหตุผลนึงที่ tuition fee ของออสเตรเลียมันถึงได้แพงเอา ๆ)

ล่าสุดนี่ผมเจอกับตัวเองครับ ผมโดน complaint มาว่าไม่ค่อยติดต่อสื่อสารกับนักเรียนคนนึง ผมก็มานั่งพลิกดูรายละเอียดการสื่อสารกับน้องคนนี้ ปกติแล้วผมจะ note ไว้ครับว่าในแต่ละวันติดต่อสื่อสาร อะไร กับใคร ทางไหน ซึ่งมันก็ไม่น่าจะมีอะไรขาดไป พอผมโทรไปถามว่ามีปัญหาหรือคำถามอะไรมั้ย ก็ไม่มีอะไร ทุกอย่างราบรื่นดี ผมก็งงสิ แล้วทำไมบ่นมาว่าไม่ค่อยติดตามดูแล

สรุป ๆๆๆๆ น้อง ๆ ที่จะไปเรียนต่อเมืองนอกทั้งหลาย ตัวกูของกูครับ ตัวกูเองเป็นคนอยากไปเรียน ตัวกูเองที่รู้ว่าตัวกูต้องการอะไร ตัวกูเองเป็นเจ้าของปัญหาตัวจริง ถ้าไม่พูดออกมา ก็ไม่มีใครทราบได้ครับว่า "กูมีปัญหา" ดังนั้นแล้วโทรมาครับ ส่งอีเมล์มาก็ได้ถ้าเขิน

วันนี้กูก็ขอจบมันดื้อ ๆ แบบนี้ล่ะครับ อิอิ

Create Date : 04 เมษายน 2554
Last Update : 4 เมษายน 2554 17:23:35 น.
Counter : 482 Pageviews.

4 comments

เมย์ไม่กินของไหว้เจ้า ไหว้เชงเม้ง...อิอิ เพราะงั้น รอดตัวไป

แต่สำหรับคนที่กิน ก็จัดเป็นวันหลุด แบบสนุกๆไปก็แล้วกันค่ะ อย่าไปคิดมากนะคะ

เรื่องให้คำปรึกษาก็ต้องทำใจนิดนึงค่ะ เด็กๆรู้สึกว่าเค้าพึ่ง "ตัวกู" ไม่ได้ก็เลยต้องมาพึ่ง "ตัวมึง" นั่นแหละ...ถ้าบอกเค้าแต่เนิ่นๆว่าพี่ช่วยได้แค่ไหน พี่มีหน้าที่อะไรบ้าง อาจจะช่วยได้มากขึ้นนะคะ