ในทางธรรมปฏิบัติ ท่านจึงสอนหลัก “สมดุล” เอาไว้โดยเตือนว่า สมาธิต้องเข้าคู่กับความเพียร ศรัทธาต้องเข้าคู่กับปัญญา และสมาธิ ความเพียร ศรัทธา ปัญญา ต้องอยู่ในสายตาของ “สติ” เพราะ “สติ” คือตัวจัดปรับให้องค์ธรรมทุกข้อเกิด“ดุลยภาพ” ศรัทธามากไปก็กลายเป็นงมงาย ปัญญามากไปก็กลายเป็นหยิ่งทะนง หลงตัว หยาบกระด้าง อหังการ เพียรมากไปก็กลายเป็นเคร่งเครียด ฟุ้งซ่าน สมาธิมากไปก็กลายเป็นดำดิ่งนิ่งลึก ติดอยู่ในความสุขจากความสงบ ต่อเมื่อองค์ธรรมทุกข้อถูกปรับให้พอดี โดยมีสติเป็นพี่เลี้ยงดุลยภาพทางกาย ทางจิต ทางปัญญาจึงจะเกิดขึ้น และนั่นก็คือจุดเริ่มของการรู้แจ้งเห็นจริง ในสัจธรรมหรือต้นทางของมรรคผลนิพพาน
| Create Date : 18 มกราคม 2568 |
| Last Update : 18 มกราคม 2568 8:59:09 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 31 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
