สลับมารีวิวนิยายของอินเลิฟกันบ้างนะคะ เล่มนี้ทางสนพ.เขาจัดไว้อยู่ในชุดนิยายแนวหนูน้อยหมวกแดงกับหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์อย่างพระเอก แต่ฟีน่าอ่านๆ ไป พระเอกเขาก็น่าจะพ่วงตำแหน่งคุณพ่อขายาวไปด้วย หรือบางอารมณ์ก็คิดถึงหนังเรื่อง my fair lady ไปด้วยอีกเรื่องเลยทีเดียวนะคะ แล้วที่บอกว่าเป็นชุดจำเป็นต้องอ่านยกชุดหรือเปล่า อันนี้ตอบได้เลยว่าไม่จำเป็นค่ะ เพราะตัวละครน่าจะมีใครสักคนอยู่ในเล่มอื่นๆ แต่ก็ไม่ถึงกับมีออร่าโดดเด้งขึ้น ยกเว้นแค่เพื่อนพระเอกซึ่งไม่ได้ไปเป็นพระเอกในเล่มไหนของชุดนี้นะคะ

จะว่านางเอกซื่อเกินไปก็เกือบจะพูดได้ในบางเวลา เหมือนนางเอกเป็นหนูน้อยหมวกแดงผู้ไม่รู้ทันเล่ห์คุณหมาป่าก็แนวๆนั้น เพราะพระเอกแกออกจะเป็นเสเพลบอยตัวพ่อขนาดนั้น แต่ก็อีกนั่นละ มันก็พอมีเหตุผลที่ทำให้เข้าใจได้ว่าทำไมนางเอกถึงไม่คิดไปว่าเขาทุ่มทุนแปลงโฉมเธอเพื่อจะเอาตัวขึ้นเตียง เพราะไอ้การเปิดใจคุยกันตั้งแต่แรกระหว่างกันว่าเขาทำไปเพื่อคิดจะหักหน้าอีกฝ่าย แถมพระเอกมาเหนือเมฆ ไม่ผลีผลามทำไก่ตื่นไปก่อน นางเอกก็เลยดูเป็นเด็กน้อยผู้เชื่อพระเอกไปหมดว่าเขาไม่คิดจะปล้ำเธอหรอก เธอไม่ใช่ผู้หญิงสวยเซ็กซี่ขยี้ใจอะไร เวลาเขาทีเล่นทีจริง ก็ยังหัวเราะอีกว่าแค่พูดเอาใจหรือหยอกเล่น พระเอกมันไม่ได้พูดเล่นนะเนี่ย แต่กะว่าหยอดไปเรื่อย กะว่าถึงเวลาก็จัดการไปเลยทีเดียว นางเอกก็เลยไม่ได้ดูโง่จนต้องถามว่า หล่อนทำไมดูไม่ออกว่าเขาจะเคลมหล่อนนะแม่คุณ ถ้าพระเอกมีวาระแอบแฝงแค่พูดว่าอยากช่วยนางเอกแล้วไม่พูดความจริงบางส่วน แล้วนางเอกเชื่อหมดก็คงต้องบอกว่าเธอดูจะผิดปกติไปนิดหนึ่ง อะไรจะไปหลงคารมคนเพิ่งเจอกันได้ไม่นานขนาดนั้น แต่นี้มีเหตุผลที่พอไหวอยู่

แต่ถึงแม้พระเอกแกจะเล่นพูดความจริงแค่ครึ่งหนึ่ง ก็ถือว่าไม่ได้รู้สึกว่าพระเอกเอาเปรียบแค่อยากจะนอนกับเธอจนทำอะไรน่าเกลียดลงไป เพราะเราจะเห็นถึงความหวงแหนที่เขามีให้นางเอกเป็นระยะๆ จนคนรอบข้างรู้สึกว่าอีตานี้มันตกหลุมรักเข้าอย่างจังแล้ว ไม่ใช่แค่อยากจะ one night stand กับนางเอกเฉยๆ ที่เห็นชัดๆ ก็คงเป็นตอนที่ลงไปเก็บสร้อยข้อมือให้นางเอกทั้งที่น้ำที่ลงไปหาของหนาวแค่ไหน คือถ้าไม่ห่วงใยแบบออกนอกหน้าเขาจะทำไปทำไม ให้ลูกน้องงมหาให้ก็ได้แล้ว แต่นี้พระเอกลงมือทำเองเลย ไม่ต้องเอ่ยปากว่ารักก็รู้แล้วว่าคิดยังไงกับนางเอก ส่วนอาการหึง หวง หื่นอะไรเป็นเรื่องปกติของนิยายกันอยู่แล้ว

ถือว่าการลองอ่านนิยายเล่มที่สามของการกลับมาอ่านงานของกระดาษทรายแก้วใหม่ อยู่ในขั้นที่น่าพอใจนะคะ เรื่องนี้ไม่มีดรามาอะไรมากนัก นางเอกเป็นซื่อที่น่ารักมากๆ มองพระเอกด้วยสายตาว่าเขาคือเทวดาที่แสนใจดี มาชุบชีวิตให้นางซินเช่นเธอได้เป็นดาวเด่นจนคนที่ไม่เห็นค่าเธอยังต้องน้ำลายหกที่ไม่เห็นประกายเพชรในตัวเธอ แต่นางเอกก็ไม่ได้มาแนวที่ว่ารักคนที่ไม่สนใจเธอจนงมงาย ก็ถ้าอีตานั้นมันทำให้เธอรู้สึกไม่มีค่ามาก่อน แต่ตอนนี้คิดอยากจะเป็นหมาหวงก้างทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์ เธอก็ไม่สนใจเหมือนกัน เพราะคนที่ต้องสนใจคือพระเอกต่างหากคนที่แสนดีแต่มีวาระแอบแฝงคนนี้คือผู้ชายที่เธอต้องใส่ใจเขามากกว่าคนอื่น นางเอกที่อาจจะดูซื่อไปนิด แต่ฉลาดในเรื่องที่ไม่น่าเชื่อก็ถูกใจมากเลยนะคะ แต่ที่โดนที่สุดคือ นางเอกตอนที่รู้ว่าพระเอกหว่านเสน่ห์ใส่เธอมากๆ เพราะมีวาระแอบแฝงมากกว่าที่บอกว่า เขามาช่วยนางเอกเพราะจะเอาคืนคนที่นางเอกแอบรัก นางเอกไม่ทำอะไรเลย ไม่โวยวาย ต่อว่าพระเอก ตัดพ้อหรืออะไร เธอไม่ทำเลย กลับพูดอีกว่าถ้ามันอยู่ในแผนการที่จะแก้แค้นของพระเอกเธอก็ไม่โกรธ แต่ยิ่งนางเอกทำแบบนี้ เหมือนไม่เสียใจ แต่เสียความรู้สึกแบบนี้ พระเอกยิ่งกระวนกระวายกว่าเธอตัดพ้อเขาอีก เป็นการสงบสยบความร้ายของพระเอกไปหมด พระเอกถึงกับไปไม่เป็น จะทำไงดีละ นางเอกไม่โกรธเลย แต่กลับผลักไสตัวเองให้ห่างจากเขา แบบนี้ให้โกรธ ต่อว่าอะไรจะดีกว่าอีก มาดนิ่งๆ แบบนี้ฟีน่าชอบเลยค่ะ มันให้ผลที่แรงกว่าอะไรเสียอีก พระเอกไม่มีสิทธิ์จะโวยวายอะไรทั้งนั้น ก้มหน้าไปซิว่าตัวเองผิดเต็มๆ

บรรดาเหล่าตัวร้าย ก็ดูจะไม่ต้องรับบทหนักมากนัก ช่วงแรกๆที่นางเอกยังเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่ ก็ไม่มีบทบาทมากนัก พอนางเอกกลายเป็นนางหงส์ก็ไม่ค่อยมีสิทธิ์ทำอะไรเหมือนกัน พระเอกดูแลนางเอกได้หมด ขืนยุ่งกับนางเอกมากๆ พ่อซัดไม่เลี้ยง นี้ขนาดยังไม่รู้ว่ารักเขานะเนี่ย ออกตัวแรงไม่ใช่ย่อยเลยทีเดียว

ดังนั้นเรื่องความน่ารักของเนื้อเรื่อง ก็ถือว่าใช่ได้เลยนะคะ พระเอกเจ้าเล่ห์มากจนแอบสงสารนางเอกว่าแบบนี้จะไปตามพระเอกทันได้ไง รอบจัดกว่านางเอก นางเอกไม่มีทางจะก้าวไปเป็นควานช้างได้เลย แต่ถ้าจะมีสามีดูแลขนาดนี้นั่งสวยๆ เป็นเจ้าหญิงก็คงพอแล้ว แต่ถึงพระเอกจะมากเล่ห์แค่ไหน สุดท้ายก็พ่ายความใสซื่อของนางเอกไปค่ะ แถมมีกองหนุนเพียบ ครอบครัวของพระเอกเห็นมาอยู่ฝ่ายเดียวกับนางเอกอีกต่างหาก เพราะคาดหวังจะหาผู้หญิงสักคนมาปราบความเจ้าชู้ของพระเอกให้อยู่หมัด แล้วก็ได้นางเอกนี้ละมาแบบซื่อๆ ใสๆ ไร้เดียงสาแต่ชนะน็อกพระเอกแบบที่ไม่เคยมีใครทำได้

ใครชอบนิยายที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก อ่านเอาความบันเทิงรื่นเริงใจ พระเอกนางเอกไม่งี่เง่าใส่กัน ไม่มีพระเอกปากคอร้ายกาจ อยากจะปล้ำเขาแต่เหยียดหยามเขาตลอดเวลาอะไรทำนองนั้น เพราะแกหว่านเสน่ห์ใส่ตลอด จนนางเอกหลงรักง่ายๆ ส่วนนางเอกก็ไม่ใช่พวกสนิมสร้อยเจ้าน้ำตา เป็นคนแข็งนอกอ่อนใน ไม่ลุ่มหลงรักเพ้อบ้าอะไรกับคนที่คิดว่าเป็นความรักครั้งแรก เขาไม่เห็นค่าเรา เราก็ไม่ต้องไปสนใจ มีคนที่ดีกว่าอย่างพระเอก ที่มีเหตุมีผลเสียจนพระเอกยังต้องยอมใจกันเลย อาจจะดูซื่อจนเซ่อไปบ้างในทีแต่มันก็เป็นความน่ารักของเธอที่พระเอกหลงรัก เนื้อเรื่องไม่ระทมตรมใจ อ่านแล้วสนุก ฟินได้เล็กๆเลยทีเดียว แค่อาจจะเบื่อมุกแนวพระเอกมหาเศรษฐีลากสาวน้อยไร้เดียงสาขึ้นเตียงไปบ้าง แต่มันผ่านตรงที่พระเอกไม่ใช่คนปากอย่างใจอย่าง นางเอกน่ารำคาญอะไรแบบนั้นค่ะ ไม่รู้สึกเบื่อไปก่อนถึงจะเดาเนื้องเรื่องได้ อ่านจบในรวดเดียวไม่ทิ้งๆ ขว้างๆ ไปในระหว่างของเรื่อง ดังนั้นเรื่องนี้ของกระดาษทรายแก้วก็จัดว่าผ่านอีกเล่มนะคะ เลือกที่จะหยิบมากอ่านได้แบบไม่เสียดายเงินค่ะ แต่ยังไงก็ยังไม่ชนะคุณหมอก้องนะคะ เล่มนั้นเรียกว่าสนุกที่สุดแล้ว