ทัณฑ์ลวงหัวใจ เกนหลง
สิบปีที่ผ่านมาชีวิตของนันท์นลินต้องผ่านอะไรมามากมายทั้งเจ็บปวดราวกับตกอยู่ในนรกหากในคราเดียวกันความอัปยศที่ได้รับก็มอบสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตให้กับเธอเช่นกันและในตอนนี้ไม่มีอีกแล้วผู้หญิงที่โง่งมคนเดิม คนที่มองผู้ชายที่ชื่อว่าราเชนทร์ด้วยสายตารักใคร่เทิดทูนเขาประดุจเจ้าหัวใจเพราะการกลับมาของเธอคือทำให้เขาตายทั้งเป็นเหมือนเช่นที่นันท์นลินต้องแบกรับมันมาตลอด
ความเลวทรามที่ราเชนทร์ได้ทำลงไปในวันนั้นสร้างตราบาปในหัวใจเขาเช่นกันแต่ผู้ชายที่เพียบพร้อมไปทุกอย่างเช่นเขากลับขลาดกลัวที่จะยอมรับความจริงและเมื่อผู้หญิงคนที่เขาไม่เคยรู้เลยว่ารักเธอที่สุดแต่กลับทำร้ายด้วยน้ำมือของเขากลับมาเพื่อทำให้ราเชนทร์เจ็บปวดไม่ต่างไปจากเธอวันนี้เขาเองก็ได้ลิ้มรสสิ่งที่นันท์นลินต้องทนอยู่กับมันมาถึงสิบปีเช่นกัน
ใช่ว่านันท์นลินจะไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอลงมือทำอาจไม่สร้างความเจ็บปวดให้กับราเชนทร์เพียงคนเดียวเพราะมันอาจทำให้อีกคนที่เธอรักต้องรับผลของมันแต่เมื่อความแค้นมันบังตาจนนันท์นลินไม่สนใจสิ่งใดเหลือไว้เพียงแค่สิ่งเดียวที่ฉุดรั้งการประชดประชันครั้งนี้ก็คือความรักที่ยังคงตกตะกอนอยู่ในหัวใจของเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้ราเชนทร์อยากกลับเข้าไปในชีวิตของนันท์นลินอีกครั้งยกเว้นคำว่ารักเมื่อเขารู้ดีว่าสิบปีก่อนเขาคือคนที่โง่เขลาที่สุดที่ทิ้งขว้างผู้หญิงที่รักเขาที่สุดไปเช่นนั้นราเชนทร์พร้อมรับผลกรรมที่เขาก่อขึ้นทุกอย่าง ขอเพียงแต่มันอย่าสายเกินไปแม้แต่ลมหายใจสุดท้ายของเขา
ความรักก็เหมือนแก้วเมื่อมันแตกร้าวไปแล้วก็อยากจะประสานให้เหมือนเดิมถ้าไม่เพราะเยื่อใยพิเศษที่ทำให้นันท์นลินพร้อมจะมองข้ามมันไปและเมื่อความลับที่เธอเพิ่งรู้ในวันนี้ว่าทำไมผู้ชายที่เคยได้ชื่อว่าแสนดีกลับกลายเป็นซาตานร้ายในชีวิตเธอนันท์นลินก็พร้อมจะให้อภัยเขา
ด้วยคำสัญญาที่แลกมาด้วยชีวิตของราเชนทร์เขาจะไม่ทำให้นันท์นลินผิดหวังว่าการเชื่อใจเขาอีกครั้งหนึ่งคือการตัดสินใจที่ผิดพลาดเหมือนเดิมสิบปีที่เขาไม่ได้ดูแลหัวใจของเธอให้สมกับความรักที่ยิ่งใหญ่แต่ราเชนทร์จะชดเชยด้วยการใช้เวลาที่เหลือในชีวิตดูแลนันท์นลิน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
เป็นการลองของแบบที่มีคนกระซิบบอกมาก่อนซื้อว่าเรื่องนี้ถือว่าผ่านอยู่สำหรับคนแนะนำ ก็เลยคิดว่าแบบนี้ก็น่าซื้อมาลองอ่านเผื่อว่าเราจะรอดจะได้เอามารีวิวกันต่อไป ฟีน่าเองก็เลยไม่ดองเรื่องนี้มากนักค่ะ เผื่อว่าใครจดๆ จ้องๆ อยากลองหรือหานิยายของนักเขียนหน้าใหม่อ่านจะได้ช่วยในการตัดสินใจในระดับหนึ่ง
เป็นนิยายที่มาทั้งมุกรักระคนแค้น single mom แบบที่สนพ.ชอบนำเสนอนิยายสไตล์นี้เหลือเกิน เรียกว่าสัดส่วนนิยายนางเอกท้องกับพระเอกแล้วเลี้ยงลูกเองของเขามีอยู่ค่อนข้างเยอะมาก เราเองก็มองหาว่ามันจะมีอะไรต่างไปจากเรื่องอื่นๆ บ้างหรือเปล่า ซึ่งแกนเรื่องก็อาจจะไม่ได้ต่างกันมาก แต่มีจุดที่น่าสนใจอ่านอยู่ไม่น้อย เริ่มต้นเรื่องด้วยความแค้นของนางเอกที่พูดง่ายๆว่าเธอกึ่งๆ ถูกพระเอกล่อลวง แต่ก็ไม่เต็มปากเพราะตัวนางเอกเองรักพระเอกมาก ส่วนพระเอกก็รักแต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่รู้สึกในหัวใจคือความรัก เพราะความเป็นเด็กของพระเอก ความรู้สึกที่อยากปฏิเสธว่า ฉันไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้เลยทำร้ายนางเอกอย่างแสนสาหัส จนเธอเปลี่ยนความรักให้แค้น แต่มันก็พูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำเพราะมันผสมไป ยิ่งมีลูกที่เธอรักหมดหัวใจ ก็เป็นเหมือนโซ่คล้องใจระหว่างกันไม่ให้รักอันเปราะบางแตกสลายจนประกอบกลับคืนไม่ได้ใหม่ และตอนนี้พระเอกก็หายโง่แล้ว เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อได้เธอกลับคืนมา แต่ก็ต้องมีอุปสรรคกันบ้างทั้งนางเอก ลูกชายที่ดูจะไม่ชอบขี้หน้าพ่อ สังคมที่จับตามองไปจนถึงคนที่ลงมือวางแผนทุกอย่าง
ก็เรียกได้ว่าค่อนข้างน่าพอใจเลยนะคะกับนิยายที่ทดสอบอ่านเรื่อง แต่พูดได้เลยว่าช่วงแรกๆนี้พระเอกค่อนข้างจะไม่โดนกันเล็กน้อยละ เพราะผลพวงมาจากเรื่องราวในอดีตของทั้งสอง ดีที่ว่าพระเอกเขารู้ว่าตัวเองมันเลว ต้องการแก้ตัว ตอนนี้เธอจะเกลียดเขาก็ไม่เป็นไร ขอแค่ให้ได้ดูแลก็ยังดี ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นก่อนที่จะรู้ว่านางเอกมีลูกอีก ซึ่งก็ดี ถ้ามาให้รู้สึกว่าอยากแก้ไขในวันที่รู้ว่านางเอกมีลูกด้วยมันคงจะทำให้เราคิดว่านี้รักตัวแม่หรืออยากได้ลูกอย่างเดียว พระเอกอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุด เขาก็มีมุมที่พลาดพลั้งไปได้บ้าง แต่เขาก็แสดงออกให้เห็นว่าพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่เขารักอย่างสุดชีวิต และครั้งนี้เขาจะไม่ยอมรามือจากนางเอกง่ายๆ เพราะมีบทเรียนราคาแพงมาแล้ว คือดีตรงนี้ละคะ พระเอกไม่ดื้อดึงว่าฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย เมื่อสำนึกตัวแล้วก็ก้มหน้ารับกรรมไป พร้อมกับเอาชนะใจนางเอกใหม่อีกครั้ง
แต่ถ้าใครในเรื่องนี้ต้องรับเคราะห์ที่สุดก็คงไม่พ้นนางเอก เธอต้องผจญมาทุกรูปแบบของชีวิต จากเด็กสาวไร้เดียงสา มีความรักที่สวยงาม ต้องทนมองคนที่เธอกำลังจะเดินจากไปจากชีวิต แต่แล้วเขาอีกเช่นกันที่ทำลายความรักและชีวิตของเธอจนเกือบจะพรากลมหายใจเธอไปด้วย แต่เธอก็กลับมาเข้มแข็งระคนความแค้น แล้วก็พลิกกลับไปพ่ายแพ้รักที่ไม่เคยหายไปจากใจอีกครั้ง ก็ดีตรงที่นางเอกเป็นประเภทเจ็บแล้วจำ เธอไม่ได้ให้อภัยพระเอกง่ายๆ ประเภทที่ว่า บอกรักแค่ครั้งเดียว เธอก็พร้อมจะลืมความร้ายของเขาจนหมด ในฐานะผู้หญิงที่ชอบความจี๊ดใจเล็กๆ พอให้มีรสชาติแบบฟีน่า นางเอกไม่น้อยเกินไป แต่ก็ไม่เยอะจนน่ารำคาญที่ประชดชีวิตจนตัวเองพังทลาย หรือเข้าทำนองแกเลว ฉันก็เลวให้เท่ากัน แบบนั้นไร้สติเกินไปนิดหนึ่ง ตอนที่นางเอกให้อภัยพระเอกอาจจะยังไม่สาสมใจคนอ่านแบบฟีน่า คืออยากได้อีกสักนิด แต่ช่วงที่เลือกละทิฐิก็จัดว่าอยู่ในช่วงเวลาที่รับได้อยู่เหมือนกันค่ะ
เนื้อเรื่องไม่ถึงกับแก้แค้นจนขาดความหวานไป นางเอกอยากจะแค้นไป พี่เชนก็จะตั้งหน้าจีบเมียให้กลับมารักใหม่อีกที แถมมีแบ็กอัพแน่นปึ๊ก แม้แต่พ่อนางเอกที่ว่าโกรธๆ พระเอกก็ยังมีท่าทีเข้าข้างนิดๆ เพราะสองคนนี้เป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาเป็นสิบๆ ปีแล้ว พอมีลูกด้วยกันอีก ตามประสาคนเป็นปู่เป็นตา ยังไงเสียพ่อแท้ๆ ก็ดีกว่าจะให้หลานชายมีพ่อเลี้ยง นางเอกผู้ตั้งใจจะกลับมาเอาคืนเลยได้ทำแบบนั้นไม่นาน คนที่จัดการแทนก็เลยกลายเป็นลูกของทั้งสองคนแทน มันก็แอบกระแทกใจให้พระเอกจุกไปเลยว่า ถ้าเขาเป็นพ่อ แต่เป็นคนที่ทำให้แม่เจ็บจนต้องฝันร้ายทุกคืนเขาก็ไม่ต้องการพ่อ เพราะพ่อในความรู้สึกของเขาคือคนร้าย คนที่ทำให้แม่ไม่มีความสุข อ่านแล้วก็รู้สึกร้าวใจแทนพระเอกไปเลย งานนี้พระเอกโดนเอาคืนจากลูกนี้สาหัสเลยจริงๆ
แต่ถึงจะมีความรู้สึกขุ่นเคืองใจในตัวพระเอกที่ทำกับนางเอกในตอนที่ทั้งสองคนเป็นวัยรุ่นแบบนั้น แต่ก็ไม่ถึงกับอยากจะแช่งชักหักกระดูกพระเอกให้กินแห้วไปเสียเลยแล้วนางเอกก็ได้สามีใหม่ เมื่อเขาไม่ได้ลีลายักท่าอะไรนักนี้ละคะ ก็เลยให้อภัยได้ง่ายหน่อย แค่จะมีตะกอนในใจเล็กๆว่า อีตอนสิบปีก่อนดันไม่กล้าทำอะไร ลีลาเหลือใจ ถ้านางเอกไม่กลับมาจะแก้แค้นพี่ท่านจะกล้าตอนไหนที่จะคิดเดินเข้ามาในชีวิตนางเอกอีกสักที แต่พอลงมือทำแบบจริงจังแล้วก็เลยหยวนๆกันไปได้บ้าง จนหันกลับมาเป็นกองเชียร์
และก็มาถึงช่วงเวลาของการบ่น ไม่มีช่วงนี้แสดงว่าตัวปลอมนะคะ เรื่องที่คนอื่นอาจจะรู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เอามาบ่นได้เลย แต่ฟีน่าเป็นพวกช่างสงสัยแบบที่สุดโดยเฉพาะเรื่องช่วงเวลา ฟีน่าจะเป็นคนชอบบวกลบตัวเลขในเรื่องมาก ในเรื่องนี้สิ่งที่ทำให้ชวนงงที่สุดก็คือเวลาสิบปีทั้งหลายทั้งปวง ประเด็นใหญ่ก็คือเรื่องที่พระเอกทำกับนางเอก ในเรื่องบอกว่าเป็นเรื่องที่ผ่านมาถึงสิบปีแล้ว ซึ่งมันก็ไม่น่าจะมีอะไรถ้าไม่เพราะว่าในเรื่องบอกอายุของลูกไว้ว่าอายุสิบขวบแล้ว มองในแง่ไหนก็เป็นไปไม่ได้เลย เราต้องอย่าลืมว่าถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับนางเอกผ่านมาสิบปีแล้ว ลูกของทั้งสองคนต้องอายุเพียงแค่เก้าขวบเท่านั้น คนเราต้องท้องประมาณเก้าเดือน ต่อให้ไม่ครบเก้าเดือน ยังไงก็ตามช่วงเวลาก็น่าจะอยู่ในราวเก้าขวบเท่านั้น ก็เลยลองพลิกดู เผื่อว่าเขาจะเขียนในทำนองว่าสิบกว่าปี แต่ไม่ใช่ นิยายก็ยังเน้นว่าสิบปีก่อนทำให้ช่วงเวลาของเรื่องมันเขย่งแปลกๆ หรือเราจะแปลความหมายอะไรผิดจากที่เรื่องพยายามจะบอก
เหมือนกับอายุของนางเอกและพระเอก จำได้ว่าช่วงหนึ่ง นางเอกอายุแค่เพียงแปดขวบมีพี่ชายแสนดีอยู่กับเธอ แต่สิบปีต่อมาเขาก็เปลี่ยนไป ซึ่งถ้ามาอ่านช่วงเวลากันจริงๆ นางเอกจะกลายเป็นเด็กสาวอายุสิบแปดในทันที่ซึ่งเป็นไปไม่น่าจะได้ เพราะดูแล้วนางเอกน่าจะอายุน้อยกว่าพระเอกหนึ่งปี ในช่วงที่เกิดเรื่อง นางเอกควรจะแค่สิบเจ็ด พระเอกอายุสิบแปด พระเอกกำลังจะจบม.ปลายแล้ว จะบอกว่าทั้งสองคนอายุเท่ากันก็ไม่ใช่อีก เพราะเวลาบอกว่าพระเอกไปสอบเข้าชั้นมัธยมได้ก่อนนางเอกหนึ่งปี ดังนั้นเขาต้องอายุมากกว่าแน่นอน บวกลบยังไงช่วงเวลาที่ระบุอายุนางเอกในวัยเด็กเลยดูไม่ใช่
และไม่รู้ว่าถ้าใครอ่านเรื่องนี้แล้วจะรู้สึกตงิดๆ ใจแบบฟีน่าหรือเปล่านะคะ ในเรื่องนี้บอกว่าลูกนางเอกอายุสิบขวบแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมอ่านแล้วเหมือนลูกนางเอกจะอายุแค่ห้าขวบเท่านั้นตลอดเลย ยิ่งพอว่าเด็กชายตัวน้อย หน้าตาจิ้มลิ้มทีไร ไม่เคยคิดว่าเลยว่าลูกนางเอกอายุขนาดนั้น บางทีก็มาให้นางเอกอุ้มอะไรแบบนี้ แต่ก็พูดลำบากนะคะ ฟีน่าไม่ได้คลุกคลีกับเด็กสักเท่าไร แต่เวลาเห็นเด็กสิบขวบแล้วเขาดูจะโตมากแล้ว เราก็หยวนๆ ไปว่า ความที่สองคนแม่ลูกเขาสนิทกันมาก นางเอกต้องเลี้ยงลูกเองมาตั้งแต่อายุแค่17-18 ก็คงจะตัวติดกันเป็นธรรมดา อันนี้มันก็เลยเป็นแค่ความรู้สึกส่วนตัวเท่านั้นเองค่ะ
จริงๆ เนื้อเรื่องของนิยายอาจจะไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่แต่ฟีน่าถือว่าการนำเสนอเรื่องน่าสนใจมาตั้งแต่ต้นเรื่องจนมาตอนใกล้จบ มันเป็นพล็อตสำเร็จรูปที่เดาทางได้ไปสักนิด นางอิจฉาที่ต้องเล่นมุกท้องมาเล่นงานพระเอกที่ถูกมอมยา ตัวร้ายจับนางเอกเป็นตัวประกัน พระเอกต้องไปช่วยแล้วต้องบาดเจ็บหนัก กลับคืนฟื้นสติได้จากลูกในอนาคตเอาพ่อมาคืนแม่ มันดูเป็นการเดินเรื่องตอนท้ายๆ ที่มีแบบแผนไปนิดหนึ่งค่ะ ถ้าบิดเรื่องใส่อะไรที่ไม่ต้องตามขนบขนาดนั้นก็น่าจะดีกว่า พอๆ กับที่แอบขำตอนจะจบเรื่องว่า พระเอกออกจากไอซียูมาชนิดที่เกือบตายแล้ว แต่สามเดือนนี้แข็งแรงราวกับไม่เคยป่วยไข้ มันก็เลยดูแปลกใจนิดๆ แต่นะคาดว่าเงินดี ยาถึง แกเลยดูอึดถึกได้แบบนั้น
แต่ถ้าพูดกันแบบรวมๆ แล้ว ฟีน่าถือว่าเรื่องค่อนข้างแนวสำหรับตัวเองเลยนะคะ อย่างน้อยนางเอกก็ไม่ได้อ่อนจน อยากจะเขย่าตัวแรงๆว่าหล่อนจะแสนดีไม่โกรธเขาเลยหรือไง แล้วก็ไม่ได้งี่เง่าแสนงอนจนน่ารำคาญ เมื่อละวางทิฐิแล้วเธอก็ทำตามที่ใจซ่อนไว้คือให้อภัยพระเอกและอยากให้มีครอบครัวที่มีความสุข และช่วยประสานรอยร้าวของพระเอกกับลูกอีกต่างหาก พอๆกับช่วงที่เกิดมรสุมในชีวิตคู่ที่คืนดีกันใหม่ เธอเข้มแข็งขึ้นไม่เอาแต่อารมณ์มาทำให้ทุกอย่างพังพินาศอีกที ตัวพระเอกก็ไม่ได้เลวบริสุทธิ์แค่เคยเป็นเด็กวัยรุ่นที่โง่ๆ ซึ่งที่สุดแล้วพออ่านก็รู้ว่าในใจเขามีแต่นางเอกมาตลอดแค่ไม่ยอมรับตัวเอง ยอมรับผิดแบบไม่วางท่าน่ารำคาญ รักนางเอกกับลูกแบบเห็นได้ชัด หลายฉากที่เรารู้สึกว่าเขารักและพร้อมจะแก้ไขในความผิดพลาดจริงๆ ไม่ใช่แค่อยากทำเพราะรู้สึกผิดอย่างเดียวเท่านั้น
และอย่างน้อยๆ สิ่งที่อ่านจบแล้วให้ข้อคิดกับเราก็คือว่า ถ้าเราโชคดีที่ได้รับความรักจากใครสักคนหนึ่ง เราก็ควรเห็นค่าของมัน อย่ามองว่าความรักเป็นความน่ารำคาญ อับอายเพราะเมื่อยามที่เราขว้างมันทิ้งไปอย่างไม่ไยดี กลับกลายเป็นว่าเราทำลายใจตัวเอง เหมือนที่พระเอกทำ ซึ่งไม่ได้ทำกับนางเอกคนเดียว แต่กับลูกด้วย วินาทีที่ลูกเล่าให้ฟังถึงความเจ็บปวดของแม่ เป็นซีนอารมณ์ที่สงสารนางเอกจับใจเลยค่ะ ดังนั้นเรื่องนี้ก็เลยค่อนข้างที่จะอยากแนะนำให้ลองอ่านดูนะคะ นิยายอาจจะมีบางอย่างที่ไม่เพอร์เฟค แต่ส่วนที่ชวนให้อ่าน ชวนให้คิดตาม และความสนุกมีมากกว่าช่วงที่ขัดใจไปบ้าง มีเหตุและผลมารองรับการกระทำของนางเอกว่าจากท่าทีขึงขังจะเอาคืนพระเอกจึงทำได้แค่นั้น เพราะเธอคือแม่คนหนึ่ง ต่อให้ทั้งรักทั้งชังพ่อของลูกแค่ไหน แต่คนเป็นแม่ก็ไม่อยากให้ลูกเกลียดพ่อ มองภาพพ่อด้วยสายตาไม่นับถือ อยากจะให้เขารู้สึกว่าพ่อก็คือคนที่เขานับถือและรักไม่ต่างจากที่ลูกรักแม่ขนาดนั้น เธอเลยวางทิฐิเพื่อครอบครัวได้หมด เรื่องนี้ก็เลยเป็นตัวนางเอกนี้ละที่เป็นที่สุดของเรื่องแล้ว ความรักของคนเป็นแม่เสียสละได้เพื่อทุกสิ่ง ความรักของสามีภรรยาก็ยังสู้ไม่ได้เลยสำหรับประเด็นความรักในนิยายเล่มนี้