ลองของจ้า แม้จะไม่ใช่นามปากกาของนักเขียนหน้าใหม่ก็ตามที แต่ปกติฟีน่าก็ไม่ค่อยได้ติดตามงานของปภาดา หรือในนามปากกาเช่น ฟองฟาง แต่เล่มนี้อ่านตัวอย่างที่สองสามตอนแรก ดูน่าสนใจดีค่ะ ดังนั้นจึงน่าเอามาลองของเป็นที่สุด


เริ่มต้นเรื่องด้วยนางเอกถูกลุงของเธอชวนให้มาทำงานที่อิตาลี มาดูแลพระเอกที่เป็นเจ้านายของเขา ซึ่งตอนนี้กลายเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ นางเอกจึงไม่ปฏิเสธ ได้มาทำงานและได้มาถึงอิตาลีด้วย และความที่นางเอกเป็นเหมือนสาวๆทั่วไปที่ใฝ่ถึงความโรแมนติคและปาฏิหาริย์ของความรักทำให้เธอมีศรัทธาค่อนข้างมาก และดูเหมือนว่าการก้าวเข้ามาดูแลพระเอก เธอจะรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เหมือนเพียรบอกให้เธอปลุกพระเอกจากการหลับใหล

แล้วจุมพิตของผู้หญิงแสนธรรมดาก็สร้างปาฏิหาริย์ เธอปลุกเขาตื่นขึ้นมาได้ ท่ามกลางความทรงจำของพระเอกที่ขาดหายไปบ้างช่วง และกลับกลายว่านางเอกเป็นผู้ดูแลที่พระเอกไว้วางใจ เนื่องจากเธอใสซื่อ และมีบางอย่างดึงดูดใจเขาอย่างมาก แม้นางเอกจะดูไร้ประสบการณ์จนหลายคนไม่อยากให้นางเอกคอยดูแลพระเอกก็ไม่อาจขัดได้


แต่การฟื้นของพระเอกก็เป็นเหมือนการทำลายแผนของใครบางคนที่ต้องการกำจัดพระเอกให้พ้นทาง ซึ่งพระเอกต้องพยายามหาคนร้ายตัวจริงให้ว่ามันคือใคร ซึ่งความจริงก็สร้างความเจ็บปวดให้กับทุกคน เพียงเพราะคำว่ารัก สมบัติเพียงสิ่งเดียว หากแต่การถูกทรยศก็นำเอาสิ่งดีๆมาสู่ชีวิตเขาก็คือนางเอก


ตอนที่เปิดตัวอย่างมาทดลองอ่าน ก็ดูจะเป็นนิยายแนวน่ารักนะคะ แต่ก็กลัวชะมัดว่าตอนพระเอกตื่นจะมีเหตุอะไรให้เข้าใจผิดกับนางเอกหรือเปล่าตามประสานิยายยุงชุมอะไรทำนองนั้น แต่จัดว่ารอดตัวไปค่ะ เนื่องจากพระเอกเรื่องนี้มีความคิดความอื่นสมเป็นทายาทคนโต เขาก็เหมือนผู้ชายเพอร์เฟคคนหนึ่งที่เอาแต่ใจไปบ้าง เผด็จการไปนิด แต่ก็มีมุมน่ารักๆกับนางเอกตลอดเวลา เพราะนางเอกมีสถานะเหมือนลูกจ้างเขา แต่เขากลับค่อนข้างชอบที่จะต่อล้อต่อเถียงกับนางเอก ให้ความสำคัญกับเธอ แม้จะไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร แต่พระเอกก็อยากอยู่ใกล้นางเอกตลอดเวลา เธอเหมือนเป็นที่พักใจและกายให้เขา ยามที่เขาไว้วางใจใครไม่ได้เลย มีแต่นางเอกคนเดียวเท่านั้นที่เขาเชื่อใจได้ว่าเธอคงจะไม่หักหลังเขา เพราะดวงตาของเธอบ่งบอกว่าเธอรักเขาหมดใจ แม้จะรู้จักกันในเวลาไม่นาน


นางเอกจึงเหมือนเป็นเด็กน้อยที่ไม่สามารถปิดบังซ่อนเร้นสิ่งใดไว้ได้เลยจากสายตาของพระเอก เธอเหมือนสาวช่างฝันที่ตกหลุมรักชายที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อย่างง่ายดาย จนเธอยังรู้สึกเลยว่าจะใจง่ายไปไหนเนี่ย แค่แรกพบก็หลงรักเขาแบบถอนตัวไม่ขึ้นไปแล้ว นางเอกเนี่ยโชคดีนะคะ ที่พระเอกไม่ได้มามาดว่า หล่อนเป็นแค่คนดูแลฉันมีสิทธิ์อะไรมาเผลอใจรักฉัน คิดจะจับฉันล่ะซิ ก็ได้จะสนองหล่อนอะไรแบบนั้น แต่ยิ่งรู้ว่านางเอกชอบเขา ก็ยิ่งอยากจะเอาไว้ใกล้ๆตัว



จะว่าเป็นแนวตามหาตัวคนร้ายตัวจริง กึ่งๆลี้ลับหน่อยๆ เพราะนางเอกได้ยินเสียงแปลกๆ คอยกระซิบบอกเธอบางประการ เหมือนเป็นการส่งความนัยให้เธอได้รู้ว่ามีเรื่องอะไรบ้าง แต่ไม่ถึงกับเจออะไรแปลกๆ ประเภทวิญญาณ (ยกเว้นในตอนท้าย)


เนื้อเรื่องไม่ได้ซับซ้อนประเภทซ่อนปมฆ่ากันหลายชั้น จนเดาคนร้ายผิด เพราะมันจะมีปริศนาที่ทำให้เราจับทางได้ถูกตั้งแต่ช่วงแรก และบอกอย่างก็จงใจทำให้เราเข้าใจผิดไปบ้าง แต่มันจำเพาะไปนิดหนึ่ง เพียงแต่อะไรล่ะคือแรงจูงใจของคนร้าย แต่ก็ถือว่าสนุกอยู่ค่ะกับเรื่องราวของเหตุที่คนร้ายต้องการเอาชีวิตพระเอก


แต่ถ้าใครจะมองหานิยายแนวน่ารักๆ เรื่องนี้ได้เลยค่ะ พระเอกรักนางเอก อาจจะไม่ตั้งแต่แรกลืมตามาเจอเธอนอนอยู่กับเขา แต่ค่อยๆเห็นความน่ารักของนางเอก ที่เธออ่านง่ายมากสุดๆว่า หลงรักเขา พระเอกก็คล้ายจะเอ็นดูความซื่อของนางเอก เพราะเขาเจอแต่คนที่ใส่หน้ากากหาเขามาตลอด มีนางเอกนี้ล่ะปิดอะไรไม่ได้เลย จึงเชื่อใจได้ว่านางเอกจะไม่หลอกเขา ทรยศเขา


แม้ว่าคนหนึ่งจะเต็มไปด้วยความเชื่อในปาฏิหาริย์ แต่อีกคนกลับไม่เชื่อเลย หากแต่มันก็ไม่เป็นอุปสรรคอะไรระหว่างกัน พระเอกเชื่อมั่นในตัวนางเอกเสมอมา จนยอมที่จะเปิดเผยรหัสตู้เซฟของเขาให้นางเอกรู้ เป็นการวัดใจนางเอกไปเลยว่าเขาจะเชื่อใจคนผิดอีกหรือเปล่า เป็นการบอกเป็นนัยสำคัญว่า เธอคือคนสำคัญของเขาแล้วนะ


พระเอกไม่ใช่ผู้ชายปากร้าย ปากอย่างใจอย่าง แม้เขาจะไม่ได้ออกปากว่ารักนางเอกเหมือนที่นางเอกรู้สึก แต่การกระทำพิเศษที่เขาทำให้นางเอกก็บ่งบอกความสำคัญในหัวใจว่ามันคือความรักแล้วล่ะ และเมื่อมีความรักอะไรก็สั่นคลอนเขาไม่ได้ แม้เรื่องใส่ร้ายต่อตัวนางเอก พระเอกก็ไม่เชื่อ เพราะถ้าเชื่อเนี่ยก็คงว่าพระเอกโง่สุดๆแล้วค่ะ มันมีเหตุผลที่ดูอ่อนมากจนไม่น่าเชื่อเลย


นางเอกไม่ต้องเหนื่อยกับการตบตีแย่งชิงพระเอกแต่อย่างใด แม้พระเอกจะเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์มาก่อน แต่สาวๆในอดีตของเขาก็ไร้บทบาทมาก เป็นแค่แขกรับเชิญไร้ค่าตัว มาแว้บๆแล้วก็จากไป หลังจากนั้นก็ไม่มีบทบาทอะไรอีกต่อไป ไม่มีทำให้นางเอกหวั่นไหวหรือมีตัวเปรียบเทียบว่าฉันไม่คู่ควรกับเขา หรือต้องมาเสียน้ำตาเพราะว่าโดนปรักปรำหน้าด้านๆ แล้วพระเอกก็หลงเชื่อง่ายๆ ให้รู้สึกว่าประธานบริษัทแกจะโง่ไปไหน ไม่มีค่ะ พระเอกเชื่อใจในตัวนางเอกที่สุด แม้ว่าบางทีเราจะรู้สึกว่านางเอกดูซื่อเกินไปสักนิดหนึ่ง ก็พอรับได้ค่ะ


แต่สิ่งที่รู้สึกว่าขัดใจก็คือคำผิดค่ะ เป็นคำผิดประเภทตัวอักษรหายหกตกหล่นบ่อยไปนิดหนึ่ง ขนาดคนอ่านหนังสือประเภทกวาดสายตาแบบฟีน่าก็ยังเจอเนี่ย ถ้าอ่านทุกตัวอักษรจะเจอแค่ไหนกันคะ


เพลงที่พระเอกเล่นเปียโนให้นางเอกฟัง แล้วบอกว่านี้คือความนัยที่เขาซ่อนความรู้สึกที่มีต่อนางเอกตกลงมันคือเพลงอะไรหรือค่ะ คืองงๆว่ามันเป็นเพลงที่มีจริงหรือแค่เพลงที่พระเอกสมมุติขึ้น เพราะตอนที่พระเอกร้องให้นางเอกฟัง มันถอดคำภาษาอังกฤษมาแล้ว ฟีน่าเทียบแล้วนึกไม่ออกว่ามาจากเพลงอะไร หรือจะไม่มีจริงก็ไม่รู้ อันนี้จะว่าเราแปลจากภาษาไทยกลับไปเป็นภาษาอังกฤษเองไม่เป็นก็ไม่ค่า เพราะฟีน่าก็ไม่เก่งภาษาอังกฤษ มันเลยติดในใจว่าเพลงอะไร ถ้าบอกสักหน่อยคงจะดีนะคะ


ตัวคนร้ายเดาง่ายไปนิดหนึ่งค่ะ เพราะการที่พยายามยัดเยียดข้อกล่าวหาแบบจงใจสุดๆ ให้อีกตัวละครมากเกินไปมันเลยออกว่ามันเห็นชัดว่าเนี่ยล่ะคนร้ายตัวจริงคือใคร เนื้อเรื่องนิยายอาจจะไม่ได้ขายความปมปริศนาแบบต้องซับซ่อนซ้อนเงื่อนสุดๆ แต่ความที่มันเดาได้ง่ายไปก็เลยลดทอนความตื่นเต้นลงไปค่ะ


พระเอกล่อหลอกมีอะไรกับนางเอกง่ายไปนิดหนึ่งค่ะ ความคิดส่วนตัวคือฉากเลิฟซีนมันยังไม่ควรจะมาในช่วงเวลานั้น ถ้ามันไปอยู่ภาวะกดดันที่พระเอกอยู่บนทางที่ต้องคิดว่าใครล่ะอยากฆ่าเขา หรือคนร้ายจะเป็นคนที่เขารักอีกคนหนึ่ง เหตุผลของการมีเลิฟซีนมันจะดูทำให้ฟีน่ารู้สึกว่ามันมาถูกเวลา เพราะบางทีก็คิดว่าพระเอกใจเร็วไปนิดที่จะรวบรัดนางเอก มันยังอยู่ในช่วงเวลาสบายๆ เบาๆ ภาวะความกดดันให้นางเอกต้องรู้สึกว่าฉันยอมคุณมันเลยน้อยไป แม้มันจะมาจากเหตุว่ารักเขาเลยสมยอมง่ายๆ แต่ความที่มันมาในช่วงเวลาที่รวดเร็วไปนิด เหตุผลในการรองรับการยอมรับพันธะทางกายนี้จึงยังไม่สร้างความรู้สึกว่าใช่ มาถูกที่ ถูกเวลา มันเลยเหมือนกันการแค่ผู้ชายคนหนึ่งอยากมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่ง แ้ม้เราจะรู้ว่าเขารักเธอก็ตามที ปัจจัยของเรื่องถึงมันจะไม่มีเลิฟซีนก็ไม่เป็นไรนะคะ เพราะว่ามันไม่ใช่สาระสำคัญที่เราสนใจเท่าไร เพราะเนื้อเรื่องที่กำลังรอว่าพระเอกจะหาสาเหตุการทำร้ายเขาได้เมื่อไรต่างหาก


แต่ถ้าใครจะมองหานิยายแนวเบาๆ น่ารัก ไม่มีเนื้อเรื่องที่พระเอกใจร้าย โง่ได้ตลอดเรื่อง เอะอะก็เอาแต่ผิดใจกัน เรื่องนี้ก็เป็นตัวเลือกที่ดีค่ะ พระเอกรับความรู้สึกแบบสาวเพ้อฝันของนางเอกแบบไม่คิดดูถูกเธอ แต่กลับมองว่านี้คือเสน่ห์ที่ทำให้นางเอกไม่มีเล่ห์เหลี่ยมให้เขาหวาดระแวง ความรักเกิดได้อย่างง่ายดาย ไม่มีบทดราม่าให้นางเอกปวดใจ มีแต่รู้สึกว่านางเอกนี้โชคดีนะ ปาฏิหาริย์ที่เธอเชื่อทำให้เธอได้เคียงข้างพระเอก เจ้าชายในฝันที่ก็มีหัวใจรักให้เธอเช่นเดียวกัน

สวัสดีค่ะ คุณฟิลิเซียน่า

ติดตาม blog ของคุณมานาน แล้วได้มีโอกาสอ่าน dark series ของเพิร์ลแล้วติดงอมแงม
เลยจะไปเสาะหา ชุดที่ฟองน้ำพิมพ์ออกมาอ่านต่อจากของเพิร์ล
เลยอยากสอบถามข้อมูลว่าชุดของฟองน้ำ เค้าพิมพ์ออกมากี่เล่มคะ ครบถึง 20 เล่มหรือเปล่า
และรบกวนขอไฟล์ที่คุณฟิลิเซียน่าได้รวบรวมชื่อตัวละครที่เปลี่ยนไปมาในแต่ละเล่มด้วยนะคะ
ขอบคุณลาวงหน้ามากๆค่ะ ^_^

รบกวนด้วยนะคะ

vieng_kk01@hotmail.com

อ๊าย ฟีน่าไฟล์ไม่เจอเลยค่า ไปไหนไม่รู้ ส่วนฟองน้ำเขาแปลมากี่เล่ม ฟีน่าจำไม่ได้แล้วค่ะ แต่ค่อนข้างเยอะนะคะ เด๋วต้องรื้อใหม่