ช่วงงานหนังสือนี้ก็ดีนะคะ มีหนังสืออะไรให้อ่านเยอะแยะเลยค่ะ มากมายจนอ่านไม่ทันกันเลยทีเดียว ตอนนี้เลยได้แต่หยิบเล่มที่อยากอ่านมากๆ มาอ่านก่อนค่ะ รีวิวก็เลยจะมาถี่สักหน่อยนะคะ ไว้วาสนาอับจนไม่มีอะไรให้อ่าน รีวิวคงหายหน้าหายตากันบ้างนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อไปก่อนล่ะ วันนี้ก็ยังเป็นนิยายของนักเขียนที่เราไว้ใจได้ว่าจะอ่านแล้วรอดแบบไม่ต้องคิดมากอย่างแก้วจอมขวัญค่ะ เล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งของชุดอะไรสักอย่างที่ฟีน่าจำไม่ได้ แต่อย่างที่บอกไว้แล้วว่า เราจะซื้อเฉพาะเล่มที่เราต้องการอ่าน ไม่งั้นล่ะไม่โดนใจมันจะดองยาว เพราะถึงไม่อ่านเล่มอื่นๆ ก็เข้าใจเนื้อหาค่ะ มันแทบไม่มีอะไรเกี่ยวพันกัน นอกจากเป็นตัวละครที่เป็นเพื่อนๆของพระเอกกันเท่านั้นเอง

สำหรับเผด็จการหัวใจ เป็นเรื่องราวของสาวติสต์ที่ดันอุตริไปช่วยชายหนุ่มปริศนาที่บาดเจ็บและเปลือยกาย โดยเฉพาะประการหลังนี้ล่ะสำคัญนัก เพราะความคิดเพี้ยนๆ ของเธอทำให้ไม่รู้ว่าชีวิตกำลังจะวุ่นวายขนาดหนัก และมันก็เป็นเรื่องราวใหญ่โต เพราะพระเอกที่ตื่นขึ้นมานอกจากจะบาดเจ็บแล้ว เขาก็ถูกนางเอกที่เป็นศิลปินใช้เป็นแบบเปลือยวาดรูปแบบไม่ได้ขอ และทำบางอย่างกับตัวเขาที่ทำให้เขาโกรธจัด ดังนั้นเรื่องจะสำนึกบุญคุณจึงลืมไปได้เลย เขาจึงบีบบังคับให้นางเอกช่วยเหลือเขาจากการถูกสงสัยในคดีร้ายแรงที่มุ่งเป้ามาที่เขา ซึ่งแผนการนี้ก็ทำให้ต้องตกกระไดพลอยโจนเป็นกิ๊กชั่วขณะเพื่อช่วยเขา แต่มันก็ไม่จบลงง่ายดายแบบที่นางเอกต้องการ เพราะแรงดึงดูดที่เริ่มต้นจากจูบทำให้เขาไม่อาจสลัดเธอไปจากชีวิตได้ ไม่ต่างจากนางเอกที่ในสมองก็มีแต่เขามาวนเวียน ทุกอย่างแม้ว่าจะเริ่มต้นด้วยการบังคับ หากมันก็มีบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้น แต่มันก็ติดปัญหาทั้งจากตัวพระเอกที่การจะรักใครสักคน ยังต้องมีคนสำคัญอีกคนที่เป็นคนชี้ขาด หรือนางเอกที่ไม่แน่ใจในตัวพระเอกและครอบครัวสุดหวงของเธอมาช่วยให้เรื่องมันยุ่งเหยิงมากขึ้น

สมควรจริงๆค่ะ ที่จะให้ชื่อเรื่องว่าเผด็จการหัวใจ คือคุณพระเอกนี้อาการหนักค่ะ ทำเอานางเอกถึงกับขวัญผวากับความดุและเอาแต่ใจจริงๆนะคะ แรกๆ นี้แอบหมั่นไส้เล็กๆว่า พ่อคุณจะโกรธเกรี้ยวไปไหนย่ะ เขาอุตส่าห์ช่วยชีวิตไว้นะใจร้ายจริงๆ (เพราะเราเข้าข้างนางเอกเลยรู้สึกแบบนี้) จะมารู้สึกตีตื้นไม่แช่งให้นางเอกไปคบคนอื่นก็อีตอนที่มาสารภาพแล้วว่าชอบกอดนางเอก ชอบจูบนางเอก แหมมมม พูดไปเสียตั้งแต่แรกๆ นางเอกเขาก็คงไม่คิดหรอกว่าพระเอกนี้ยังกับคนวัยทอง อารมณ์แปรปรวนชอบกล เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย แต่ถึงพระเอกจะดูไม่น่ารักไปบ้าง หากผ่านไปเรื่อยๆ เขาจะไม่เริ่มออกอาการเอาแต่ใจเหมือนช่วงแรกๆ มีความน่ารัก โรแมนติคแสดงออกมา อาจจะไม่ถึงขนาดหวานจ๋อยหรือบอกรักกันง่ายๆ แต่หลายๆสิ่งที่ทำให้เห็นว่าเขาค่อนข้างผูกพันกับนางเอก ถ้าไม่มีใจให้คงไม่มาช่วยดูแลนางเอกตอนป่วย ขนาดที่นวดเท้าให้ก็ยังได้ แต่นั่นล่ะ ความเกรียนของพระเอกก็มีเป็นระยะๆให้นางเอกได้โมโห และฟีน่าก็สาสะใจเล็กๆ ตอนที่โดนนางเอกโกรธจัดๆในตอนจะจบ ทำเอาพระเอกไปไม่เป็น ใบ้กินและเกือบได้เปลี่ยนจากผู้บริหารบริษัทต่อเรือไปเป็นเกษตรกรนาแห้ว สวนระกำ ไร่ท้อกันเลย นางมารผู้เข้าข้างนางเอกอย่างฟีน่า ปิดปากหัวเราะกันเลยทีเดียว สมน้ำหน้า อิๆๆๆ

แต่พูดกันตรงๆว่า บางทีก็เข้าใจพระเอกนะคะว่าทำไมถึงได้ของขึ้น องค์ลงกับนางเอกตั้งแต่แรกพบ คือจะว่าไปนางเอกก็เพี้ยนนิดๆ สมกับเป็นศิลปินที่มีอารมณ์ติสต์มากกว่าเหตุผล และการกระทำบางอย่างของเธอก็เกินไปนิดหนึ่ง แต่พระเอกก็ไม่น่าโกรธขนาดนั้นเลยนะ และโดยรวมฟีน่าเข้าข้างนางเอกตลอด เพราะเอะอะพระเอกก็ขู่ๆๆๆ ตลอดนางเอกที่แสนจะตัวเล็ก(แต่แอบแสบนิดๆ) จะไปสู้อะไรพระเอกได้ แถมยังต้องมาพ่ายแพ้เสน่ห์พระเอกอีก เพราะตั้งแต่แรกพบ เธอก็หลงใหลในตัวพระเอกในสายตาของศิลปินแล้ว เจอรุกหนักแบบนั้น สาวไร้เดียงสาทางด้านความรู้สึกจะไปต้านทานอะไรได้ และอย่าให้เธอสุดทน พระเอกก็เอาไม่อยู่เช่นกัน เป็นฉากเด็ดในตอนท้ายที่โดนสุดๆ

ยังคงไว้วางใจได้ที่คิดจะเอามาอ่านต่อจากหนังสือหลายๆ ที่ค้นพบว่ามันสนุกจนวางไม่ลงมาหลายเล่ม ปกติแล้วมันจะเป็นความเสี่ยงที่มหาศาลมากค่ะ การเอาหนังสือมาอ่านต่อจากเรื่องที่เราโดนใจ ถ้าไม่สนุกจริงๆ อาจจะกลายเป็นแค่เรื่องเฉยๆเลยนะคะ แต่เผด็จการหัวใจ อาจจะไม่ได้มาแนวหวานซึ้ง แต่มาแนวร้อนแรงในการปะทะคารมกันเสียมากกว่า หมั่นไส้พระเอกบ้าง รักบ้างคละเคล้ากันไป เพราะอย่างน้อยแล้วก็เป็นนิยายที่ไม่ต้องอาศัยนางอิจฉามาสร้างดรามาให้นิยายดำเนินเรื่องต่อไป แต่ใช้จุดอื่น อย่างความคลุมเครือของพระเอกว่าเขาเป็นคนดีหรือเจ้าพ่อตัวร้าย และใครเป็นคนลงมือทำร้ายพระเอกจนมาเป็นสาเหตุแห่งพรหมลิขิตป่วนๆนี้ ตลอดถึงคนสำคัญที่เป็นความลับหนึ่งของพระเอก ซึ่งคนอ่านรู้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าคนนี้คือใคร แต่นางเอกกลับไม่เคยรู้มาก่อนเลย เป็นหนึ่งในดรามาที่ไม่ต้องทำให้นางเอกน้ำตานองหน้าและถูกตราหน้าจากพระเอกด้วยคำผรุสวาทต่างๆ นาๆ คนอ่านก็เลยสมน้ำหน้าพระเอกกลายๆ

ส่วนในเรื่องความหวาน ข้อนี้สำคัญมากสำหรับคนอ่านนิยาย ไม่หวานจัดจนเลี่ยน เรียกว่าเป็นชอคโกแลตสอดไส้พริกจะดีกว่านะคะ ส่วนชอคโกแลตสอดไส้เชอรี่น่ะให้อีตาพระเอกขี้เก๊กกินไปคนเดียวดูน่าจะเหมาะสมกว่านะคะ แต่ก็ยังอ่านแล้วกรี๊ดได้กับความเซ็กซี่ขยี้ใจของพระเอก และความตรงประเด็นที่หยวนๆ ได้นิดหนึ่ง มีลีลาแต่ไม่ถึงขนาดว่าปากก่นด่าเขาแต่จ้องจะลากนางเอกขึ้นเตียง เพราะปากแข็งประมาณไหน เวลาน่ารักกับนางเอก ก็แปลงกายเป็นผู้ชายอีกคนหนึ่งได้อยู่เหมือนกัน หวงนางเอกออกนอกหน้าขนาดนั้น ก็พอมองออกนิดๆ ว่ามีใจแค่ไหนให้กับนางเอก รับประกันกรรมธรรม์คุ้มครองนางเอกระดับเยี่ยม ที่คนริอ่านจะทำร้ายนางเอกนี้บอกได้เลยว่าซวยมหันต์ พระเอกจัดการซะสะบักสะบอมไปเลยค่ะ

ส่วนคนสำคัญของพระเอกนี้บอกเลยว่างงเล็กน้อยในตอนเจอ เพราะจำได้ว่าเป็นอีกแบบหนึ่ง พอมาเจอฉากนั้น จริงๆรู้แล้วคือคนสำคัญของพระเอก ก็คิดว่าเอ๊ะ ฉันเข้าใจอะไรผิดไหม หรือว่าไม่ใช่ เกือบจิ้นไปกับพี่นางเอกเลยนะคะเนี่ย ดีนะกลับลำทันว่าความคิดแรกถูกต้องแล้ว ไม่งั้นล่ะสยองเลยล่ะฉัน


และขอเสริมประการหนึ่งนะคะ เห็นในเล่มแว้บๆ ก็เลยนึกได้ว่าขอคุยสักหน่อย เรื่องคำที่เข้าใจผิดกัน เพราะฟีน่าเจอคำว่า ร่ำร่ำ ในเรื่องนี้หนึ่งคำ ซึ่งมีคนหลายคนคิดว่า ร่ำร่ำหรือรำรำ (สองคำนี้ความหมายเดียวกันค่ะ ใช้คำไหนก็ได้) เขียนว่า ร่ำๆ ซึ่งเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนไปนะคะ ร่ำร่ำหรือรำรำ ไม่ใช่ไม้ยมกมาต่อท้าย เหมือนคำอื่นๆ ก็จะคล้ายคำว่า นานา นะคะ ที่ไม่ใช้ไม้ยมกมาต่อท้าย ฟีน่าก็จำมาผิดตั้งนานเหมือนกัน จนเจอในเพจหรือในเวบภาษาไทยบอกว่าร่ำร่ำหรือรำรำต้องเขียนเช่นนี้ค่ะ

ปิดท้ายด้วยความรู้สึกส่วนตัวที่พูดได้ว่าเราก็คงตามอ่านงานของแก้วจอมขวัญกันต่อไปนะคะ เพราะว่าเผด็จการหัวใจก็ยังเป็นนิยายที่อ่านแล้วเพลินมากค่ะ อ่านรวดเดียวจนจบด้วยความหมั่นไส้พระเอกนิดๆ เข้าข้างนางเอกมากหน่อย สะใจในตอนท้ายตามประสาคนที่เคืองใจแทนนางเอก ที่พระเอกเอาแต่ใจตลอด โดนไปหนึ่งดอกสมใจคนซาดิสต์แบบฟีน่าเลยค่ะ ยังแอบเสียดายตัวละครอย่างพี่ของนางเอก หรือคนสำคัญของพระเอกเลยนะคะว่าน่าจะมีเรื่องของตัวเองหรือเปล่า โดยเฉพาะคนสำคัญของพระเอกที่มีสีสันแบบประหลาดๆ ดีค่ะ น่าติดตามว่าตัวละครนี้จะได้มีเล่มของตัวเองไหม หรืออาจจะยากเพราะติดหลายๆ เรื่องโดยเฉพาะอายุของพระเอก นางเอกเล่มนี้ จะแปรผันไปมากสุดๆ แต่ทั้งหมดเรียกได้ว่ายังคงไว้วางใจที่ซื้อแบบไม่ต้องคิดอะไรได้ต่อไปนะคะ เพราะถ้าช้าอาจจะไม่ทันได้มีไว้ในครอบครองก็ได้นะคะ