ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะพี่ไกร
แบบนี้สอบมาสอนแถวใต้ได้เลยนะคะเนี่ย
ความรู้ภาษาแน่นแล้ว(หรือเปล่า)
แต่คงมีมากกว่านาห์ที่เคยเรียนมาตั้งหนึ่งเทอมสมัยมอปลาย
และอีกเกือบสิบปีที่โรงเรียนคุรุสัมพันธ์แน่ๆ

ยินดีด้วยค่า

ขอแสดงความยินดีกับ วทม. ป้ายแดง
ในที่สุดปลายทางของความมานะบากบั่นก็มาถึง
เป็นประสบการณ์ขมที่แปรเป็นรสหวานชื่น
คุ้มกับการลงทุน …ลงแรง …. ลงใจ จริงๆ


อัพบล็อกวันที่ 26 เลยได้เลข 6 มาอีกตัวค่ะ
เห็นทีเลข 6 จะเป็นเลขนำโชคของหนุ่มบ้านนี้…….กระมัง

ยินดีด้วยน้ากับป้ายแดงอันใหม่

สรุปว่าน่าไปต่อป้ายแดง (ปริญญาเอก) อีกใบดีมั้ย

ตกลงว่าเราต่างมีคนเลขกันคนละตัวใช่มั้ย
ที่รัชชี่เขียนบล็อกใหม่ เรื่องเลข 9 ไม่มีอะไรหรอก
คือจู่ ๆ จะเขียน แต่เอามาผูกเรื่องวันที่ 18 2 ครั้งที่เจอป้ากุ๊กไก่ ก็เลยเอ๊ะ ! แล้วเอามาผูกโยงกัน

ความจริงตั้งใจนำเสนอในเรื่องอื่น ๆ มากกว่า
แต่เป็นว่าส่วนหนึ่งของคนที่มา comment ต่างบอกถึงเลขของตัวเอง

ไม่คิดว่าจะมีการบันทึกค่ารถไฟฟ้าด้วยค่ะ

“จำไว้อย่างหนึ่งว่า การเรียนโทไม่ได้แข่งกับใคร แต่เป็นการแข่งกับตัวเอง” ชอบประโยคนี้ค่ะ ไม่ใช่กับเรื่องเรียนเท่านั้น มนุษย์เราชอบแข่งกับคนอื่น ซึ่งบางทีสร้างความกดดันให้ตัวเอง แต่การแข่งกับตัวเอง น่าจะเข้าท่ากว่าค่ะ

Congratulations!!!

เชื่อว่า พีร์คงได้รับรู้ถึงความหอมหวานจากผลแห่งความสำเร็จครั้งนี้ ยินดีด้วยนะครับ

ผ่านไปอีกหนึ่งก้าวของชีวิต .. แต่ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป ยังมีความสำเร็จอีกหลายอย่างรออยู่ข้างหน้า ย่างก้าวต่อไปครับผม

ยินดีด้วยค่ะ พีร์ เอ..หรือเรียก ไกร ดีน๊าา อิอิ

พักนี้ยุ่งๆ ค่ะ ไม่ค่อยได้แวะเวียนไปทักทายใครต่อใคร
ไปก็เป็นพัก ๆ ไม่ครบ แบบว่าเกรงใจจัง

ดีใจที่เห็นพีร์ถอยป้ายแดงนะ ดีใจเจงๆ อิอิ
กลับจากปฏิบัติธรรม เคลียร์งานกองพะเนิน
แวะมาบ้านนี้ มาดูลาดเลาเป็นพักๆ ไม่ยักเห็นจขบ. นี่นา

ก็สบายดีตามอัตภาพนะคะ มิใช่ชราภาพ อิอิ
พีร์ล่ะ สบายดีมั้ย (ยกภูเขาออกจากอกได้แล้ว นิ)

สวัสดีค่ะคุณพีร์
มีความคิดถึงมาฝากค่ะ

มีความสุขกับทุกทุกวันนะคะ


คมคำ : แม้เกิดมาต่ำต้อย ….แต่ก็ทำสิ่งที่ดีที่สุดได้

งั้นขอเรียก พีร์ เหมือนเดิมดีกว่า

เรียก ไกร มันยังไงไ่ม่รู้
เด๋ว จะกลายเป็น ไกล...แบบว่า ไกลผู้ ไกลคน อิอิ

เอ..แต่ไกร ทำให้นึกถึง ขุนไกร นะ เท่ห์ดีออกนิ ว่ามะ

เรื่องนี้ไม่เคยอ่านค่ะ แต่ก็ไม่แน่ใจ เพราะว่า “พลอยแกมเพชร” มีอ่านบ้างบางช่วง แต่ช่วงหลังไม่ได้อ่าน

ถ้าเรื่องโซนพม่า เคยอ่าน “น้ำคำ” ของโสภาค สุวรรณ “พม่าเสียเมือง” ของ คึกฤทธิ์ ปราโมช เท่าที่นึกออกนะคะ

แล้วตกลงเจอ “กัมพูชาพริบตาเดียว” มั้ยคะ

หลังไมค์ค่ะ

หลังไมค์ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพีร์
มาส่งความคิดถึงในวันหยุดค่ะ

มีความสุขกับทุกทุกวันนะคะ


คมคำ : วางเป็น…ก็เย็นได้

ขอแสดงความยินดีกับมหาบัณฑิตใหม่ด้วยค่ะ

จากบล็อก ... เพลงที่หนุก ๆ ได้รับความกรุณาจากคุณเซียนค่ะ

วันที่ไปแหลมสิงห์ฝนเพิ่งหยุดตกพอดีแดดเลยไม่ค่อยร้อน ถ่ายรูปออกมาเลยดูมัว ๆ ไม่ค่อยใสค่ะ

อัพบล็อกใหม่แล้วนา มาชวนไปอ่านหนังสือที่รัชชี่ซื้อมาค่ะ

ขอแสดงความดีใจและยินดีด้วยเด้อน้องพีร์ เก่งแท้ ๆ เกรดเกือบสี่แนะ ตอนพี่เรียนจบตรี เกรดกระริบกระร่อยน้อยนิดมากเลยนะน้องพีร์

กว่าจะจบนี่น้องพีร์หมดกระดาษไปกี่ป่าละนั้น อะล้อเล่ง ๆ

ตอนนี้คงแฮ็ปปี้นอนหลับสบายใจไปอีกนานเลยนะน้อง พ่อแม่พี่น้องคงชื่นใจแย่เลย ถ้าอยู่ใกล้ ๆ จะพาไปเลี้ยงข้าวสักมื้อ เสียดายจริง ๆ แหม๊ ไม่น่าเลย

แล้วน้องพีร์ทำอะไรให้ตัวเองหายเหนื่อยบ้างละเนี่ย อย่าหักโหมเด้อน้อง พี่เป็นห่วง

ตอนนี้ปักกิ่งหนาวมากกกกกกกกกก กทม เป็นไงบ้างอะ เป็นโสดก็รักษาสุขภาพดี ๆ เน้อ พี่เป็นห่วง

ไว้จะรออัพบล็อกรีวิวหนังสือนะ เล่มใหม่ที่ได้มาเลยเป็นไง

"ปล.วันหลังถ่ายภาพชั้นหนังสือมาอวดบ้างนะครับ"
ไว้รอ 5 ส. ตู้หนังสือก่อนนะ ไม่ค่อยจะเรียบร้อยเลย
เดี๋ยวสร้างภาพก่อน
ไม่ใช่ ล้อเล่น เดี๋ยวไว้ไปทำให้มันเรียบร้อยกว่านี้ก่อน

เคยไปวันอาทิตย์น่ะค่ะ ครึ่งเช้าเขาจะให้ฟังบรรยาย โดยครูที่เป็นฆราวาส (คงเคยผ่านการอบรมมาแล้ว) และพักกลางวันกินข้าว หลังจากนั้น เขาก็จะพาไปเดินจงกรม และนั่งสมาธิ รู้สึกว่าจะใช้พุทโธ ตรงมุมนี้ก็จะมีพระมาสอนด้วย หลังจากนั้นก็กลับห้องเรียนอีกทีฟังบรรยายสรุปค่ะ

ตกลงโปรแกรมบล็อกรีวิวหนังสือ ไปถึงไหนแล้วคะ กำลังเก็บข้อมูลอยู่ใช่เปล่า????

เรื่องแก้วที่อยากได้เนี่ย ถ้าอ้ายกลับเมืองไทยเร็ว ๆ นี้นะ จะซื้อไปฝากเลยนะนั่น เน่ ๆ ถามหน่อยดิ ว่าทำไมชอบแก้วอันนั้นอะ มีความหมายอะไรแฝงอยู่ บอกความนัยมาสะดี ๆ

แก้วนะ พอซื้อหาฝากกันได้ แต่ผ้าพันคออันที่ว่าสวย ๆ นะ ขอก็ไม่ให้เด้อน้อง อ้ายละมักหลาย ๆ เพิ่งซื้อเมื่อไม่นานนี่เอง จะมาขอกันง่าย ๆ ได้ไง ไม่ให้หรอก

ช่วงนี้เป็นไงบ้างน้อง อัพบล็อกใหม่ได้แล้ว พี่รออ่านอยู่เด้อ