Bloggang.com : Gia Huy - Peeradol : 14 เดือนกว่าจะได้สวมชุดครุย

14 เดือนกว่าจะได้สวมชุดครุย

8 ธันวาคมเดือนหน้าผมก็จะได้ฤกษ์
เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรซะที
หลังจากต้องรอคอยนานถึง 14 เดือน
ทั้งนี้เพราะผมจบเทอม 1 คือเดือน ต.ค.ปีก่อน
ทำให้เข้ารับปริญญาปลายปีที่แล้วไม่ทัน
ต้องถูกปัดให้รอรับในปีนี้ตามระเบียบ

ครั้งนี้เป็นการรับครั้งที่สองของผม
หลังจากครั้งแรกรับที่มหาวิทยาลัยริมทะเลบางแสน
เมื่อปี 2543 นับถึงปีนี้ก็ทิ้งช่วง 10 ปีพอดิบพอดี

ช่วงเวลาที่ต้องรอเข้ารับปริญญาครั้งนี้นับว่านานพอควร
นานพอที่จะทำให้เกือบลืมไปเลยทีเดียว
มาได้สติก็เมื่อปลายเดือนกันยายน
ที่รุ่นพี่โทรมาชวนให้ไปวัดตัวตัดชุดครุยที่มหาวิทยาลัย

เดิมทีเดียวคิดว่าการรับครั้งที่สองคงไม่มีอะไรตื่นเต้น
แต่พอใกล้ ๆ วัน เอาเข้าจริง มันกลับทำให้ชีวิตผม
มีสีสันขึ้นอีกครั้ง ซึ่งการรับปริญญาครั้งนี้อาจ
นับได้ว่าเป็นภารกิจสุดท้ายของหลักสูตร วท.ม.
ที่ผมใช้เวลาร่ำเรียนมาตั้งสามปี กว่าจะจบได้

ตามมาดูกันว่าผมต้องเตรียมอะไรบ้าง
ตามมานะจะเล่าให้ฟัง !

1. เริ่มจากการไปวัดตัวตัดชุดครุย (ผมเช่าตัด)
ตั้งแต่ ปลายเดือน ก.ย.ราคา 700.-
วันไปรับชุดต้องจ่ายค่ามัดจำอีก 1,000.-
ที่เลือกเช่าตัดเพราะว่าถ้าเช่าชุดเก่าก็ 400.- เข้าไปแล้ว
ต่างกันแค่ 300.- แต่ได้ชุดใหม่ ใส่ได้พอดีตัว
ผมก็เลยเลือกวิธีเช่าตัด แต่ผิดหวังกับการบริการ
ของร้านที่มหาวิทยาลัยเลือกมาให้บริการมาก ๆ ๆ
เพราะป่านนี้ก็ยังไม่เสร็จ นัดแล้วนัดอีกก็ไม่เป็นไปตามนัด

2. เตรียมชุดปกติขาวที่เคยซื้อไว้ตั้งแต่ปี 51
ตอนงานพระราชพิธีพระราชทานเพลิงพระศพ
สมเด็จฯกรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์
ราคา 2,500.- (ใส่ครั้งนี้ครั้งที่ 2)
ตกใจนิดหน่อยที่พอหยิบมันออกจากถุง สีเสื้อดูซีดเหลือง
กว่ากางเกงอาจเพราะตอนใส่ครั้งแรก
ใส่แต่เสื้อขาวกับกางเกงสีดำเลยได้ซักแห้งเฉพาะเสื้อเท่านั้น
ส่วนเครื่องเคราประกอบชุดนั้นเล่าขอบอกว่าแพงเอาการอยู่นะ
กระดุม ห้าเม็ดนี้ตอนนั้นซื้อ สี่ร้อยเศษ ๆ ส่วนอินทนูที่บ่าคู่ละ 700.-
ไม่กล้าซื้อเองหรอก อิอิ มันแพง เพราะของแบบนี้ไม่ได้ใช้บ่อย
ดังนั้นเมื่อเอ่ยปากพี่ใจดีเค้าเลยให้ยืมมา

3. รองเท้าหนังหุ้มส้น (ไม่มีลวดลาย)
รับปริญญาคราวนี้ทำให้ผมมีข้ออ้างกับตัวเอง
ในการซื้อรองเท้าคู่ใหม่ซะที หลังจากที่ใส่คู่เก่ามานานปี
นานจนกระทั่งจำปีที่ซื้อไม่ได้แล้วล่ะ

ปัญหาแรกเรื่องรองเท้าคือผมหาไซร์ใส่พอดีไม่ได้เลยจนร้านเดียว
แม้ว่าจะเดินห้างอยู่สองห้าง จนห้างที่สามมาเจอแบบถูกใจไซร์ 39
แต่ก็ยังหลวมไปนิดหน่อย แต่ก็ต้องตกลงซื้อเพราะแบบนี้มันบีบข้างหน้า
ทำให้สวมเข้าไปได้ไม่สุด เป็นผลให้เกือบพอดี
แต่ก็ต้องใช้ตัวช่วยอีกอย่างคือแผ่นเสริมพื้นรองเท้า
จึงจะทำให้มันพอดีขึ้นกระชับเท้าได้มากขึ้น
สนนราคาก็เอาการอยู่ แต่ด้วยเดชะบุญผมยังมี อิอิ
ที่ได้คูปองส่วนลดตั้ง 40 % จากคะแนนสะสมเดอะวันการ์ด
ของพี่สะใภ้อนุเคราะห์มาทำให้ประหยัดไปได้มาก
เป็นผลให้บังเกิดความสุขเล็ก ๆ ในใจผมได้หลายวัน

ปัญหาที่สองก็ตามมาในที่สุดคือ " รองเท้ากัด"
มันสำแดงฤทธิ์เกือบจะทันทีสวมมันออกจากบ้าน
แต่คิดว่าคงต้องทนให้กัดให้เท้าช้ำ เท้าด้านไปก่อน
ถึงวันจริงมันจะได้เป็นมิตรกับผมจะได้สวมสบาย ๆ
แต่การก็ไม่เป็นไปตามนั้นเพราะว่ามันกัดรุนแรงมาก
แผลแรกไม่ยอมหายเลยใส่มันได้แค่ครั้งเดียวเอง

4.ชุดใหม่สำหรับใส่ไปวันซ้อมย่อย สองวัน
ได้เสื้อเชิ้ตสีสดใสและกางเกงสเลคกระบอกเล็กมาอย่างละ 2 ตัว
เพราะนานแล้วที่แต่งตัวสบาย ๆ ไปทำงาน
จะได้ถือโอกาสมีชุดใหม่ ๆ สีแปลกจากที่มีอยู่ในตู้ไว้ใส่บ้าง
ส่วนเรื่องราคาก็เล่นเอาผมแทบหงายเหมือนกัน
แต่ก็ต้องยอมด้วยเหตุผลที่ว่านานทีปีหน และ
เงินไม่ได้หายไปไหนยังอยู่ที่ของใ ช้ไปได้อีกนาน

5. เสื้อของพ่อ อย่าเพิ่งสงสัยว่าเกี่ยวอะไรกัน
ทั้งนี้เพราะที่บ้านมีธรรมเนียมของลูก ๆว่า
ถ้าใครจะรับปริญญาหรือแต่งงานจะ
ต้องซื้อเสื้อใหม่ให้พ่อใส่ถ่ายรูป
คราวนี้ถามแม่ได้ความว่า
พ่อเกษียณแล้วไม่ชอบสวมเสื้อเชิ้ต
จะแขนสั้นแขนยาวไม่เอาทั้งนั้น
ก็เลยต้องซื้อเสื้อโปโลใส่สบาย ๆ
ที่พ่อชอบให้ 3 ตัวรวดดดดด
เผื่อพ่อจะได้ไว้ใส่ไปงานต่าง ๆที่ต่างจังหวัดได้สบาย ๆ
(อันนี้คุณพี่ที่แสนประเสริฐช่วยจ่ายด้วยเลยเสียปัจจัยไม่มาก หุหุ)

6. มาถึงเสื้อของแม่บ้าง จริง ๆ แม่บอกว่า
ไม่ต้องซื้อเสื้อผ้าอาภรณ์ใดใดให้
ทั้งนี้เพราะเสื้อผ้าแม่มีอัดแน่นเต็มทุกตู้
แต่พอดีว่าไปเจอเสื้อสีสดพิมพ์ลายตัวหนึ่ง
ก็อดนึกถึงแม่ผู้สนับสนุนหลักค่าเทอมให้ตลอด 3 ปีไม่ได้

จึงไม่ลังเลที่จะรีบคว้ามาเตรียมไว้ให้แม่บ่นด้วยประโยคที่คุ้นหูว่า
"ซื้อมาทำไม" แต่ยิ้มแก้มปริทู๊กกกกทีขณะพูด

ตั้งใจว่าจะซักรีดใส่ตู้ไว้ให้พร้อมพอต้นเดือนหน้าพ่อแม่ขึ้นมา
พักที่คอนโดก็จะได้หยิบมาใส่ได้ทันที
นอกจากนี้แล้วรายการที่

7. ผมก็เตรียมของขวัญเล็กน้อย (ผ้าคลุมไหล่กับเสื้อ) ไว้มอบให้
adsviror และเจ้าหน้าที่ที่คณะ ที่เค้าคอยดูแลอำนวยความสะดวกให้ผม
โดยเฉพาะคุณปุ๋มที่คอยให้กำลังใจและเป็นธุระเรื่องเอกสารต่าง ๆให้
แต่ก็คงช้าไปเพราะคุณปุ๋มชิงมอบของขวัญพร้อมบัตรอวยพร
มาให้ผมล่วงหน้าแล้วตั้งแต่ต้นเดือนที่แล้ว

พูดถึงของขวัญที่ได้รับแล้ว มีอีกชิ้นที่น้องโบว์มอบให้
คือเครื่องชงกาแฟ อันนี้ก็ดีใจในครั้งแรกที่ได้รับ แต่พอคิดูอีกที ท่าทาง
ผมคงต้องใช้งานมันผิดประเภทแน่นอนครับ 555
โดยผมคิดว่าจะแปรสภาพให้มันมาเป็นแจกันซะดีกว่า

ทั้งนี้เพราะการอยู่ตัวคนเดียวไม่เอื้อต่อการชงกาแฟแบบนี้บ่อยนัก

แต่ก็ขอบคุณน้องโบว์มากมายนอกจากผงกาแฟบดอย่างดีที่
ให้มากับเครื่องแล้วยังแถมชา Earl Grey แพ็คใหญ่
ของโปรดของผมมาให้ในคราวเดียวกันนี้อีก

ที่เขียนเล่ามาทั้งหมดไม่ใช่ว่าผมจะเป็นคฟุ่มเฟือย
หรือมีเจตนาโอ้อวดอะไร
เพียงแต่ผมถือว่าเป็นช่วงเวลาคืนกำไรให้กับชีวิต
ทั้งยังเป็นการให้รางวัลตัวเองที่เหน็ดเหนื่อย
จากการร่ำเรียนมานานปี

ขนาดคนรอบกายผมถ้ามีงานอะไรผมยังยินดีช่วยเต็มที่เสมอ
นี้เป็นโอกาสที่สำคัญของตัวเอง ที่ไม่ได้มีบ่อยนัก
ก็เลยต้องเต็มทีกับตัวเองหน่อยล่ะ

แต่ 14 เดือนที่รอคอยนี้มันกลับเป็นผลดีกับผมมาก
เพราะมันเป็นเวลานานพอที่จะทำให้ผม
มีเวลาหยอดกระปุ๊กหมูออมสินไว้ให้มันอ้วนพี
เพียงพอที่จะทุบออกมาจับจ่ายในช่วงเวลาแห่งความสุขแบบนี้

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 17 ธันวาคม 2555 10:23:17 น.

34 comments

Counter : 6389 Pageviews.

สวัสดีวันศุกร์วันสุดท้ายของการทำงานค่ะพี่พีร์

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:39:15 น.

แหะๆๆๆ

ผมไม่ไ่ด้เข้าเฝ้าเลยครับพี่พีร์
เมื่อวานอยู่บนเวทีงานสัปดาห์หนังสือเชียงใหม่ครับ