Bloggang.com : Gia Huy - Peeradol : ตัวฉันเองทางฉันเอง

ตัวฉันเองทางฉันเอง

สองวันก่อนมีหนังสือมาจากกองพัฒนาข้าราชการกทม.
ให้ทุนศึกษาต่อ ปริญญาโท และปริญญาเอก รวม 90 ทุน

แวะไปดูรายละเอียดอนุมัติสาขาปริญญาเอก 4 สาขา
ก็อยู่ในฟิลที่ผมสนใจ และเป็นสาขาที่กำลังเรียนอยู่
คำนวณคร่าว ๆ จากงบอุดหนุนแล้ว
ปริญญาเอกน่าจะได้ประมาณสามถึงสี่แสนบาทต่อทุน

วันนั้นทั้งวันรวมทั้งคืนนั้นด้วย คิดหนัก ใจหนึ่งก็อยากเรียนต่อ
เพราะมีทุนสนับสนุนเรื่องสอบเรียนต่อคิดว่าไม่มีปัญหาสำหรับผมอยู่แล้ว
เพราะ Advisor ป.โทก็แนะนำให้เรียนต่อ ทำดร.ไปเล้ย
อ.บอกว่าผมจะจบต.ค.นี้แล้วควรสมัครเรียนต่อได้เลย
อ.จะช่วยดูให้ อีกทั้งเป็นศิษย์เก่าไม่ยากเลยที่ได้ที่นั่งเรียนในสาขาที่ชอบ
อีกทั้งการยื่นขอทุนป.เอก ไม่ค่อยมีใครขอกัน
ทุนเหลือทุกปี ส่วนใหญ่จะขอทุนป.โทกัน
ถ้าขอเรียนป.เอก และสอบเรียนได้
ค่อนข้างชัวร์ที่จะได้ไปเรียน (เช็คข่าวจากคนในแระ)
อีกทั้งลองเช็คจากผอ.แล้ว ท่านยินดีอนุมัติให้ลาศึกษาต่อได้
ซึ่งคนนี้ดีหน่อยสนับสนุนเรืองเรียน
ส่วนคนเก่า ไม่ให้ไปทุกกรณีจึงทำให้ผมพลาดจากการเป็น
นิสิตป.โท คณะครุศาสตร์ จุฬาสถาบันในฝันของผม
ไปเมื่อหลายปีก่อนอย่างน่าเสียดายเป็นที่สุด
ทั้งที่คนสอบผ่านเกณฑ์แค่ 6 คน จากที่เค้าจะรับ 20 คน
เฮ้อ... คิดแล้วก็.....ไม่หาย

แต่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าไม่เอาแล้ว
ยังเหนื่อยไม่หาย ป.โทใช้เวลาสามปีกับอีกเทอมหนึ่ง
ถ้าเรียนป.เอกเรียนที่นี่อีกดูท่าจะ 4 ปีกว่ามั้ง
สู้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าม่ะ
จะมาทนมาปวดหัวเครียดอีกหลายปีไปทำไมกัน

สุดท้ายลองเทียบ กันดูแล้ว ก็ได้คำตอบว่าควรเลือกทางที่สอง
เป็นคำตอบและทางที่ผมเลือกเอง
วันข้างหน้า เมื่อโอกาสนี้ผ่านไป
ผมจะเสียใจไม่ได้เพราะเป็นทางที่ผมเลือกเอง.....

ลองคิดดูเล่น ๆ ถ้าเลือกทางที่หนึ่งเรียนต่อชีวิตจะเป็นดังนี้

1. ลาศึกษาต่ออย่างน้อย 4 ปี โดยเงินเดือนไม่ขึ้น
2. เมื่อเรียนจบแล้วต้องใช้ทุนโดยทำงานในสังกัดเดิม 2 เท่าของเวลาที่เรียน
3. เป็นครูประถมหรือมัธยมเหมือนเดิม ไปอีกแปดปี แค่มีคำว่าดร.หน้าชื่อ
4. เครียดกับการเรียนกว่าเดิมมาก เพราะป.เอกห่างชั้นจากป.โทมาก
5. ถ้าโอนไปสอนระดับอุดมศึกษาได้ ก็ต้องทำตำแหน่งทางวิชาการ +
งานวิจัย ที่มักจะเป็น TOR ของอาจารย์มหา"ลัยเสมอ
6. อนาคตต้องดิ้นรนแข่งขั้น ในการทำ ผศ. รศ. ไปอีกกี่ปี่ยังไม่รู้
7. มีดร.นำหน้าชื่อ ตอนอายุสัก 35 ปี
(ซึ่งถือว่าแก่แล้วถ้าเทียบกับคนจบดร.สมัยนี้ 30 ต้น ๆ )
8. อยู่ในแวดวงวิชาการ และต้องพัฒนาตนเองเสมอ
9. มีเกียรติ มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะแยะ
10. ต้องใช้เงินอีกเยอะแยะ สำหรับส่วนที่ ทุนไม่ Cover
11. เครียดนิดหน่อยหรืออาจมากเรืองเงิน เพราะยังเป็นหนี้แบงค์ค่าคอนโด
12. พ่อสมใจเพราะอยากให้ลูกเป็น ดร. แต่แม่จะเครียด เพราะไม่อยากให้ลูกเครียดกับการเรียนอีกอย่างที่เป็นอยู่แล้ว
13. ปิดประตูเรืองคู่ หรือแฟนไปอย่างถาวร เพราะต้อง concentrat กับเรื่องเรียนมาก และอาจสูงเกินเอื้อมสำหรับใคร ๆ และ ego จะสูงกว่านี้มาก 555

แต่ถ้าเลือกทางที่สองไม่เรียนชีวิตก็น่าจะเป็นดังนี้

1. มีวุฒิติดตัวแค่ วท.บ. วท.ม แล้วก็ ป.วค. แต่เพียงพอสำหรับอาชีพครู
2. อยู่ทีเดิม ทำวิทยฐานะเมื่อถึงเกณฑ์ (ได้เงินประจำตำแหน่ง)
3. มีเวลาว่างมากขึ้น ทำตัวไร้สาระได้ อยากไปไหนไป นอนหัวค่ำได้ซะที !
4. เสาร์อาทิตย์ว่าง รับงานพิเศษมาทำได้เหมือนเดิม (หลังหยุดไปหลายเดือน)
5. มีโอกาสไปเรียน หรือศึกษาด้านโหราศาสตร์อื่นนอกจากยิปซีเพิ่มเติม
6. รับดูดวง ให้ป็นเรื่องเป็นราวมากกว่าเดิม
7. ลาอุปสมบท 3 เดือนได้ตามระเบียบราชการ
8. ทิ้งโอกาส ในการเรียนป.เอกไปแล้วนะท่องจำให้แม่น ^ ^ "
9. ไปอบรม และสอบ licence ผู้ประเมินภายนอกของ สมศ. เพื่อสมัครเข้าบริษัทประเมินที่ Under สมศ. (เป็นเทวดาชั่วคราวเมื่อไปตรวจโรงเรียน)
10. มีเวลาและโอกาสที่จะศึกษากรรมฐาน อันเป็นคำถามใจในมานาน
11. มีลูกศิษย์ตัวเล็ก ๆ มากมาย แต่ในที่สุดเมื่อเค้าโตขึ้นก็จะไม่รู้จักครูประถมศึกษา เก่า ๆ แก่ ๆ คนนี้
12. ให้ชีวิตโสด ออกเดินทางผจญภัยไปไปตามดวงอย่างอิสระที่สุด......

อืมม์ ชีวิตคนเราเรื่องเรียนอาจไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของชีวิตอย่างที่แม่เคยพูดไว้ ในชีวิตยังมีเรื่องราวให้เรียนรู้ และแสวงหาอีกมากมาย

สุดท้ายผมก็ได้คำตอบให้กับตัวเอง สำหรับทางแยก ที่อยู่ข้างหน้านี้

ขอบคุณ คุณ NP เพื่อนบล๊อก ที่ส่งเพลงนี้มาให้ฟัง
ชอบมาเลยครับ มันเข้ากับชีวิตผมช่วงนี้สุดสุด

ลองฟังกันดูนะครับ แล้วจะพบกว่าสุดท้าย การตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง
ทางที่ตัวเองเลือก เป็นสิ่งที่ดีที่สุดครับ

เพราะมันจะเป็นอย่างว่า "ตัวฉันเอง ทางฉันเอง"

Create Date : 12 กันยายน 2552

Last Update : 12 กันยายน 2552 22:04:13 น.

60 comments

Counter : 836 Pageviews.

เจิมมั้ย

โดย: รัชชี (รัชชี่

) วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:19:23:57 น.

สรุปว่าเลือกทางสองใช่มั้ย

จริงนะ พอชีวิตมันไม่ทางให้เลือก เราก็อยากหาทางเลือก

แต่เมื่อบางเวลา ชีวิตก็มีทางเลือกมาให้เลือกอีกหลายทาง ทำเอาเครียดต่อว่าเอาไงดี

คุณพีร์เหมือนรัชชี่เลยค่ะ เวลามีทางแยกมา จะมานั่งขีดเส้นในสมุด ฝั่งซ้ายกับขวา เอาไงดี
คิดคำนวณข้อดี ข้อเสียของมัน

เลือกทางหนึ่งก็ต้องยอมรับอีกทาง

วันนี้คุณพีร์เจอ Sliding door แล้วล่ะค่ะ

คุณพีร์แวะไปบอกป้ากุ๊กไก่ที่หลังไมค์ด้วยนะคะ แต่ป้ากุ๊กไก่บอกแล้วว่าพอติดต่อคนอื่นได้บ้างแล้ว

เมื่อไหร่จะเจิมบล็อกรัชชี่

โดย: รัชชี (รัชชี่

) วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:19:30:00 น.

ไม่ว่าเลือกทางไหนสุดท้ายเราก็ต้องยอมรับในทางที่เราเลือก
หากมานั่งเสียใจภายหลังมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว

...เพิ่งรู้ว่าพี่สนใจเรื่องโหราศาสตร์ นาห์ชอบนะชอบดูดวงให้เพื่อนสนิทดูให้แต่ไม่ดูหมอดวงอื่นเหอๆ
แต่ไม่ได้เชื่อแบบงมงายเพราะยังไงสุดท้ายนาห์ก็เชื่อในเรื่องพระเจ้า

....ยังไม่เจอเพื่อนคนที่จะถามภาษายาวีให้เลยค่ะ
แต่ไม่ลืมแน่นอน
ถ้าเพื่อนมันไม่รู้ตอบไม่ได้ก็ไม่มีปัญหาค่ะ
เพราะเพื่อนทำงานอยู่ที่โรงแรมที่ด่านนอก)ด่านสะเดา)
มีเพื่อนพูดภาษายาวีเยอะยังไงนาห์ก็บีบบังคับขู่เข็ญให้เอาคำตอบมาให้ได้
การช่วยเด็กๆคนหนึ่งให้มีความสุข
ช่วยครูคนหนึ่งให้มีความสุขกับนักเรียนที่ครูใส่ใจนาห์ยินดีค่ะ

ว่าแต่วันก่อนทีพี่ไปเมนต์ว่า ขอบคุณครับ -ซุกรอน มันคืออะไรค่ะยังไม่เก็ทเลยจนบัดนี้(ฉลาดเนอะนาห์ อิอิอิ)

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:21:19:22 น.

ผมว่าพี่มีคำตอบอยู่ในใจแล้วล่ะครับ
ตอนผมอ่านจบผมกลับคิดว่าทั้งทางเลือกที่หนึ่งและสอง
มันเป็นทางเดียวกันครับ
คือสมมติพี่เรียนป.เอกจริงๆ
ผมก็คิดว่าพี่ยังสามารถเรียนดูดวงได้
และถึงเลือกทางที่หนึ่ง
ก็สามารถมีคนรักได้ครับ

อิอิอิ

เหมือนหมิงหมิงน่ะครับ
ผมก็ไม่คิดว่าจะมีเค้าในตอนแรก
แต่พอมีก็ดีใจ
แต่ถ้าถามตอนนี้ว่ายอากมีน้องให้หมิงหมิงมั้ย
ตอบได้ทันทีว่า "ไม่ครับ" 5555