ลืมมันไปซะเถอะ......เด็กน้อย !
วันนี้วันหยุดแต่ก็มีอันต้องตื่นแต่เช้า(อีกแระ) เพื่อไปคุมสอบบรรจุข้าราชการสังกัดกทม. ที่ม.ราม 2 จะบอกว่าผมไม่อยากไปเล้ยยย ไกลมากมาย คิดจะหาตัวเปลี่ยนแต่ก็หาตัวไม่ได้ ด้วยทุกคนโดนเกณฑ์กันทั่วหน้า มองไปทางใดก็ให้สิ้นหวังหดหู่ ด้วยบ่นกันขรมเขร...เอาว่ะ เลยจำใจต้องก้มหน้ารับชะตากรรม อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยครุฑตัวเดิมบินมาจิ๊กที่หัวเช่นเคย ยากที่จะปฏิเสธ เป็นข้าราชการ = คนของพระราช แต่เป็น(ขี้)ข้าของประชาชน ต้องทำตามสโลแกนข้าราชการที่ดีซะหน่อยเนอะ
นั่งรถติดอยู่เกือบชม.กว่าจะคืบคลานเข้าไปถึงห้องสอบ รีบบบบ มากมาย เฮ้อ ...แต่ก็ทันเวลาพอดี สมองสั่งการว่า แถวที่ 19 ห้องสอบที่ 11 มาถึงก่อนเวลาสอบ 20 นาที โล่งใจไป แต่เอ...คร่ายยยยว่ะ ดันมาเปิดซองข้อสอบ แถวที่เรารับผิดชอบแอบบ หงุดหงิดเล็กน้อยแต่ยังไม่ถึงปานกลาง แถมยังเซ็นชื่อรับข้อสอบไว้ที่ซองด้วย เเปลก ๆ ว่าแต่ใครนะช่างกล้า ไม่สนใจดีกว่า ควรคิดในแง่ดี เรามาช้าสงสัยกรรมการกลางจัดการให้ เลยมานั่งนับ ๆๆๆ ข้อสอบ ก็ครบ เซ็นซื่อทับไปอีกทีแระกัน อิอิ พอทุกอย่างเสร็จ มีเวลาว่าง ให้สมองคิดอะไรบ้าง รู้สึกว่า เอ... ท่ามมั๊ย กรรมการคุมสอบแถวข้าง ๆ ไม่คุ้นหน้าว่ะ ทั้งที่มันน่าจะเป็นพรรคพวกที่เราคุ้นเคยนี่หว่า แถมอีตาตัวดำนี่ยังมายืนจด ๆจ้อง เราจัง เอะยังไงกันเนี้ยย ไวกว่ากระพริบตา เฮ้ยยยยย............. ตายละกรู เข้าห้องผิดแน่ !!! ปากเป็นเอกเลขเป็นโท เลยพูดไปว่า "ขอโทษคร้าบบบพี่ผมคงเข้าห้องผิด" ตอนนี้เองที่ สมองผมกลับมาสั่งการแคล่วคล่องว่องไว้เป็นปกติ และรีบวิ่งไม่คิดชีวิต มายังห้องที่เราควรจะอยู่ และไม่กล้าแม้แต่จะสบตาคุณพี่ตัวดำว่าเค้าอภัยให้เรามั๊ย แต่ได้ยินเสียงบ่นไล่หลังมาว่า "มาจากไหนว่ะเสือกมาเซ็นชื่อทับซองกูอีก" ผิดไปแล้วคร้าบบบ เฮ้อทำเรื่องเปิ่นแต่เช้าเล้ยยยคุณพีรดลย์
วันนี้ก่อนออกจากบ้านพยายามนึกว่าก้าวเท้าไหนออกจากบ้าน (วันหน้าจะได้ก้าวอีก คริคริ) ถึงได้มีเรื่องทำให้หัวใจเต้นแรงนิ๊ดหน่อย (นิ๊ดเดียวย้ำ ...แต่ตอนนี้ปกติแระ) มีน้องคนหนึ่งยิ้มหวาน ๆ ให้ผม แว้บแรกรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็คิดบวก น้องมันอัธยาศัยดีน๊า คิดมาก ต่อมาน้องคนนี้ก็มักจะยกมือมีปัญหาบ่อยมาก ซึ่งเราก็ต้องเดินไปคุย แต่กลับพบว่ามันเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งนั้น ก็ยังไม่เอะใจอะไรเท่าที่ควร และรู้สึกว่าถ้าไม่เข้าข้างตัวเองทุกครั้งที่เดินผ่านมัน มันจะต้องมีคำถามตลอด พี่ พี่ นั่น นี้ตลอดเวลา เอ๊ะยังไง ว่ะ สุดท้ายยยย ความจริงก็ปรากฎ ในวิชาสุดท้าย ที่ต้องไปเก็บข้อสอบ ก่อนมันกลับบ้าน ผมดึงข้อสอบแต่มันไม่ยอมปล่อย มัวแต่ถามนั่นนี้ (เกี่ยวกับข้อมูลการประกาศผลสอบ) และตบท้ายว่า พี่ พี่ ขอเบอรได้ม่ะ ! จะได้โทรไปถามเพิ่มเติม ไม่พูดป่าว กลับส่งสายตามหวานเยิ้ม (ที่ไม่ได้เจอมานาน) มาพร้อมกันนั้น เฮ้ย นี้ห้องสอบนะเว้ย ช่างกล้าเจงเจง เด็กคนนี้ ! (ผมก็แค่คิดในใจไม่กล้าหาญพูดออกไปร๊อก กำลังต๊กจายยย) สมองผมสั่งการทันที ให้โต้ตอบไปว่า "ได้ครับ ได้ครับ" มันรีบยื่นกระดาษให้ พร้อมกับส่งยิ้มอย่างดีใจ ผม เขียน เขียน สักพัก พร้อมกับมุสาวาทาไปนิ๊ดหน่อยว่า พี่กำลังจะเปลี่ยนเบอร์ ยังไงเอาอีเมล์ไปแทนนะ มีอะไรสงสัยเมล์มาถามได้ ....... แววตาคู่นั่น มีแววผิดหวังเล็กน้อย แต่มันยังไม่ลดละความพยามยาม ตอบผมกลับมาว่า พี่เอานามบัตรนี่ไว้นะ ...... โทรได้ตลอดเวลาเล้ย ผมหมดทางเจรจา ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ กลบเกลื่อน อาการ.................
ภาพนี้ผมถ่ายเอง ริมแม่น้ำปิง จ.ตากครับ
กลับถึงบ้านอาบน้ำสบายตัว มีเวลามานึกถึงเรืองนี้ก็อดขำกับเหตุการณ์ที่เกิดไม่ได้ คิดบวกดีก่า อย่างน้อยก็ยังมีคนมาชอบ คริคริ เป็นสีสันของชีวิต แต่อย่างว่าครับทุกอย่างก็จะเป็นแค่ความฝัน ตราบที่หลับและตื่นขึ้นในวันพรุ่งนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นความจริงในอดีตที่เพิ่งผ่านพ้นไปแล้วก็คือ นามบัตรใบเล็ก ๆ นั้น มันไปนอนกองรวมกับขยะในถัง และตอนนี้ผมก็ได้ส่งมันไปอยู่ในที่ที่มันควรอยู่แล้ว.......
ผมไม่เหมาะจะมีความรัก และมีชีวิตคู่ ด้วยประการทั้งปวง ไม่ว่ากับใครรูปแบบไหน เมื่อไร ที่ไหน ..... ผมเลือกแล้ว เส้นทางที่ผมกำลังเดินอยู่นี้ ผมคงต้องไปคนเดียว ไม่ต้องห่วงผม ไปได้สบายมั๊กมาก ถ้าเหนือยนัก ก็หยุดพักกลางทาง หายเหนื่อยเมื่อไรก็ลุกขึ้นค่อย ๆ เดินต่อไป ไปยังจุดหมายปลายทางที่ผมตั้งไว้.... สรุปแล้วผมอยู่เป็นโด่ดเดียวผู้น่ารักของทุกคนครับ
แต่ยังไง ก็ขอบคุณมากมายสำหรับความรู้สึกที่ดี ๆ รอยยิ้มหวาน ๆ และขอบคุณมากมายสำหรับเมล์ที่ส่งกลับมา (โดยที่ผมไม่คิดว่าจะส่งมาจริง) แต่มันก็เล่นเอาคนอ่านได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ปลื้มซะแทบตัวลอยในยามดึกดื่น ..... แต่เอ่อผมว่า..............ลืมมันไปซะเถอะ........เด็กน้อย ! มันก็เป็นแค่สายลมวูบหนึ่งที่พัด ผิดที่ ผิดเวลา และ ที่สำคัญ ผิดวัย !
นางนวล - เบิร์ด ธงไชย -
Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
27 comments |
Last Update : 1 มีนาคม 2552 10:50:26 น. |
Counter : 1236 Pageviews. |
|
|
|