|
ดาวหลงจันทร์ Crush on You บทที่ ๑๑ (Yuri)
๑๑ ไม่ยักรู้ว่า คุณเตทำกับข้าวเก่งด้วย วัลลภชมไม่ขาดปาก ทึ่งอึ้งประทับใจหลังเห็นติชิลาแสดงฝีมือทำครัวอย่างคล่องแคล่วอย่างไม่น่าเชื่อ คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่ง ชิส์! ชมกันเข้าไป ดารินส่งค้อนให้เพื่อนชายที่ดูจะแปรพักตร์ไปเข้ากับสาวสวยทั้งที่เพิ่งรู้จักเท่านั้น จึงเอ่ยสั่งห้วนๆอารมณ์บูดเน่ามากขึ้น ไปเตรียมจานกับช้อนมาสิลภ ตักข้าวมาด้วยล่ะ ดาหิวแล้ว อย่าบอกนะว่าหึงฉัน หึหึ เขามองเธอที่แสดงอากัปกิริยาบึ้งตึงเหมือนแง่งอน จึงอดที่จะคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้กลอกตาไปมาใช้ความคิด นึกอยากให้ความสัมพันธ์ของเราคืบหน้าไปกว่านี้ ที่ผ่านมาวัลลภคิดเสมอว่า ดารินคือแฟนของเขา แม้เขาเอ่ยปากบอกรักตรงๆหลายครั้ง ทว่าหญิงสาวตอบว่า ขอเวลาคิดอีกหน่อย ไม่ได้ยอมรับ แต่ไม่ได้ปฏิเสธประกอบกับครอบครัวของเธอ โดยเฉพาะปรีชาเปิดไฟเขียวให้ชัดเจน ทำให้ชายหนุ่มเชื่อมั่นมากว่าอีกไม่นานดารินต้องตกลงปลงใจกับเขาแน่ รับทราบครับ ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ขยับลุกไปยังโซนครัว ผู้ชายนี่เห็นผู้หญิงสวยไม่ได้เลยจริงๆ ...เหมือนกันหมด ดารินนึกบ่น ก่อนหันมาสนใจกล่องพิซซ่าที่วางบนโต๊ะตรงหน้า แล้วอดที่จะหวนคิดถึงอดีตไม่ได้ ยังจำได้อีกเหรอเนี่ย...ตั้งหลายปีแล้วนะ หาอะไรครับ? วัลลภเอ่ยขึ้น หลังมาถึงโซนครัวแล้วเห็นติชิลาเหลียวซ้ายแลขวา ชามอยู่ไหนคะ? ฉันจะใส่แกงเลียงค่ะ หญิงสาวเพิ่งปิดเตาหลังแกงเดือดได้ที่ เขาเปิดตู้อย่างคุ้นเคย หยิบชามใบหนึ่งส่งให้หล่อน นี่ครับ ขอบคุณค่ะ สาวสวยรับชามไปใส่แกงเลียงร้อนๆ ที่หล่อนทำสุดฝีมือ รับข้าวหน่อยนะครับ ค่ะ ขอบคุณค่ะ หอมมาก วัลลภเอ่ยชมอย่างจริงใจแกงเลียงเป็นหนึ่งในอาหารโปรดของเขา ขณะหยิบจานตักข้าวสำหรับทุกคน หวังว่าคงจะพอทานได้ เอ่ยแบบถ่อมตัวก่อนยกชามแกงนั้นออกไปอย่างระมัดระวังแล้ววางที่โต๊ะรับแขกซึ่งใช้เป็นโต๊ะทานข้าวด้วย หอมชะมัด ดารินอดที่จะนึกชมไม่ได้ หลังได้กลิ่นหอมโชยเตะปลายจมูกแต่สงวนท่าทางเอาไว้เต็มที่ ไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ใจ หญิงสาวรู้มานานแล้วว่าฝีมือปรุงอาหารของหล่อนเยี่ยมขนาดไหน...น้องๆ เชฟเลยทีเดียว กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! มือถือของติชิลากรีดร้อง หล่อนหยิบอุปกรณ์ออกมาดูปรายตามองสาวร่างเล็ก ก่อนตัดสินใจกดรับ สวัสดีค่ะพี่ทิน เตอยู่ไหนน่ะ? พี่อยู่หน้าห้องแล้วนะ กดกริ่งตั้งหลายหนเตก็ไม่ออกมาสักที คือเตมาอยู่ห้องคุณดารินค่ะ ห้องไหนเหรอ? ทินกรถามอย่างสนใจ พี่ไปได้ไหม? รอเดี๋ยวนะคะพี่ทิน สาวสวยยกมือปิดมือถือไม่ให้เสียงเล็ดรอดเข้าไปในสายแล้วหันไปถามความเห็นของเจ้าของห้อง น้องดาสะดวกให้คุณทินกรแวะมาไหมคะ?...ถ้าไม่สะดวกพี่กลับห้องก่อนก็ได้ จะมาทำไม? ดารินทำหน้าอึ้งๆ ไม่คิดอยากจะต้อนรับรองประธานฯหนุ่มสักเท่าไหร่ ไม่ได้สนิทสนมคุ้นเคยกับเขามากนัก เธอเพิ่งขึ้นมาเป็นตำแหน่งผู้ช่วยได้ไม่นานเวลาเจอเขาจะรู้สึกเกร็งทุกครั้ง เอ่อ... ทำหน้าอึกอักลังเล ติชิลาอ่านสีหน้าของอีกฝ่ายออก ก่อนกรอกเสียงตอบพี่ชายไปโดยไม่คิดจะรอคำตอบจากเธอ พี่ทินคะ รอแป๊บนะคะ เดี๋ยวเตกลับไปที่ห้องค่ะคือคุณดาเธอมีแขกอยู่น่ะค่ะ เอ่ยแก้ตัวให้ดารินเสร็จสรรพ โอเค คนในสายรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนกดปุ่มเลิกสนทนา สาวสวยเก็บมือถือ แล้วเงยหน้ามองอดีตคนรัก ทานให้อร่อยนะคะ ขอตัวก่อน ท่าทางจะสนิทกับคุณทินเหลือเกิน...โทรตามก็รีบไปขนาดนี้ ดารินอดจะคิดแบบนั้นไม่ได้ จินตนาการไปไกลว่า สองคนนี้คงไม่ได้เป็นแค่คนเพิ่งรู้จักแต่น่าจะลึกซึ้งกว่านั้น ทินกรจัดว่ามีคุณสมบัติเป็นสามีแห่งชาติได้อย่างสบายๆทั้งดังทั้งหล่อทั้งรวย หากติชิลาจะเลือกเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร วัลลภที่ถือจานใส่ข้าวออกมาทำหน้างง ที่เห็นแขกคนสวยทำท่าเหมือนจะจากไป คุณเตไม่ทานด้วยกันก่อนเหรอครับ? ต้องขอโทษนะคะ คงไม่ได้แล้วค่ะ คือมีคนมาหาที่ห้องฉันต้องกลับก่อน ฝากทานพิซซ่าด้วยนะคะ เสียดายจัง อุตส่าห์ทำแกงจนเสร็จ แต่ไม่ได้อยู่ชิมสักคำเขาบ่นอุบอิบอย่างเสียดาย ชิมแล้ว บอกฉันด้วยนะคะว่าอร่อยหรือเปล่า? หล่อนพูดยิ้มๆพรุ่งนี้เจอกันค่ะ ครับ วัลลภยิ้มกว้าง สวัสดีค่ะคุณดา ติชิลาหันมาเอ่ยลากับดาริน ค่ะ เธอรับคำสั้นๆ เสียงแผ่วกว่าที่ตั้งใจเอาไว้ หล่อนยิ้มจางๆ จ้องใบหน้าสวยคมหลายวินาทีก่อนหมุนตัวไปยังทางออก เป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริงๆ วัลลภอดที่จะเคลิ้มไปกับสาวสวยคนนี้ไม่ได้ สาวร่างเล็กมองแผ่นหลังที่แสนคุ้นเคยเดินไปใส่รองเท้าแล้วก้าวออกจากห้องไป ด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ประเดประดังในสมอง หัวใจที่คิดว่าเข้มแข็งดั่งหินผากลับอ่อนยวบไม่ต่างจากเทียนโดนไฟลน เพียงแค่ติชิลามาปรากฏตัวตรงหน้าเท่านั้น ทำไมต้องโผล่มาในชีวิตฉันอีก มาทำให้ฉันสับสนทั้งที่คุณกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับคนอื่น...คนใจร้าย! พี่ทินแวะมาไม่บอกก่อน มีอะไรเหรอคะ? ติชิลาถามอย่างร้อนใจทันทีที่เดินมาใกล้พี่ชายซึ่งยืนรออยู่หน้าห้อง ซึ่งอยู่คนละปีกกับห้องของดาริน ตื่นเต้นอะไรจะขนาดนั้น! ทินกรยิ้มมุมปากอย่างร่าเริง พี่จะแวะมาหาเตต้องมีธุระ? ย้อนถามหน้าตาย ก่อนยกกล่องอาหารที่แวะซื้อเอามาฝากนี่ไงธุระของพี่ ทานอาหารกับน้อง เฮ้อ! ไม่รู้จะพูดยังไงเลย สาวสวยส่ายหัวแม้จะไม่สบอารมณ์ที่โดนพี่ชายมาขัดจังหวะมื้อเย็นกับดารินแต่ก็โกรธเขาไม่ลง...คนไม่รู้ไม่ผิด เชิญค่ะ หล่อนเปิดห้องให้ทินกรเข้าไปก่อน แล้วปิดล็อกประตู จัดห้องสวยนะ พี่ชายเอ่ยชม หลังกวาดตามองไปรอบๆ ห้องอย่างสนใจ แม้จะเป็นห้องขนาดไม่ใหญ่นัก แต่ตกแต่งได้น่าอยู่ ข้าวของจัดวางอย่างลงตัวมีโซฟารับแขก พร้อมโต๊ะกระจกซึ่งมีกุหลาบผ้าสีแดงช่อใหญ่ใส่แจกัน และแฟ้มดำวางอยู่โทรทัศน์สี่สิบนิ้วติดผนัง พร้อมเครื่องเล่นซีดี ยังเหลือแต่ตู้หนังสือโล่ง มีหนังสือสองกองวางใกล้ๆที่อีกคนยังไม่ได้จัด ส่วนโซนครัวยังไม่มีอุปกรณ์อะไร นอกจากตู้เย็น กับไมโครเวฟแล้วก็จานชามช้อนส้อมไว้ใช้แก้ขัดไม่กี่คู่ ยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ค่ะ นั่งทานที่โซฟานะ? ค่ะ ขอบคุณค่ะ ติชิลานั่งลงข้างเขารับกล่องอาหารไปเปิดแล้วก็ต้องอุทานออกมา นัยน์ตาคู่งามเป็นประกายยินดียิ่ง ว้าว! ผัดซีอิ๊วเจ้าโปรดของเราไง น่าอร่อยจัง ทานให้หมดนะ ไม่มีปัญหาค่ะ หล่อนยักคิ้วเรียวกวนๆ แบบไม่เก็บซ่อนความเป็นเด็กเอาไว้ สองพี่น้องนั่งทานกันเงียบๆ แต่เต็มไปด้วยความสุข จนกระทั่งอิ่มหนำสำราญ อร่อยมากค่ะ สาวสวยพูดอย่างร่าเริง ตอนเรียนอยู่ต่างประเทศหล่อนคิดถึงอาหารร้านนี้มากแม้จะกลับมาเมืองไทยเป็นอาทิตย์แล้วแต่ยังไม่มีเวลาว่างแวะไปทานหากไม่ได้พี่ชายก็คงไม่มีลาภปาก ขอบคุณนะคะพี่ทิน ติชิลาเอ่ยขอบคุณเขาอีกครั้ง เพื่อคุณน้องยินดีครับ เฮ้อ! อิ่มท้องแตกเลย สงสัยพรุ่งนี้ต้องไปวิ่งแล้ว ทินกรบ่นอู้ พลางยกมือลูบท้องเกรงทุกอย่างที่รับประทานจะลงไปกองที่พุงให้เสียบุคลิก งานช่วงนี้ยุ่งจนหัวฟู ไม่มีเวลาออกกำลังกายเหมือนเคยเขาให้ความสำคัญกับงานเหนือสิ่งอื่นใด กลัวหมดหล่อเหรอคะ? หล่อนเอ่ยล้อๆ ใครจะยอมกันล่ะ พี่มีซิกแพคด้วยนะ อย่ามาทำดูถูกพี่ชายพูดสวนกลับอย่างเร็ว ห่วงหล่อเหมือนกันเหรอเนี่ยไม่ยักรู้ น้องสาวซ่อนยิ้มในหน้า ว่าแต่นี่ขนแฟ้มมาอ่านต่อด้วยเหรอ? ค่ะ เตอยากอ่านให้จบเร็วๆ แล้วเจออะไรไหม? ทินกรถามเสียงจริงจังไม่เหลือภาพขี้เล่นแบบเมื่อกี้แม้แต่น้อย เปลี่ยนอารมณ์เร็วจนแทบตามไม่ทัน ก็มีหลายจุดที่น่าสงสัยค่ะ แต่ขออ่านให้ครบทุกแฟ้มก่อนน่าจะเห็นภาพทั้งหมด ติชิลาเอ่ยขรึมๆ แฝงความมั่นใจว่าจะสามารถหาช่องโหว่ของคนร้ายเจอ เตคิดว่าเรื่องนี้คงเกี่ยวพันกับหลายคนหลายฝ่าย เงินตั้งเกือบร้อยล้าน...ทำแค่ไม่กี่คนไม่ได้หรอก พี่ก็ว่างั้นแหละ พวกนั้นต้องมีเครือข่ายแน่ เราต้องลากออกมาให้หมดคนฟังเห็นพ้องด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองนิดๆ ถ้าเจออะไรก็บอกๆ กันด้วย พี่จะได้ช่วย ทินกรไม่คิดทิ้งภาระทั้งหมดบนบ่าน้องสาวเรื่องนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของเขาเหมือนกัน ในฐานะรองประธานบริษัท ค่ะ หล่อนพยักหน้าน้อยๆ รับคำ แล้วคุณนุชว่าไงบ้างล่ะ? เขาอยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับเรื่องนี้ เตยังไม่ได้ชวน แค่เล่าให้ฟังคร่าวๆ นุชบอกว่าถ้าเจออะไรน่าสงสัยจะเอามาบอกค่ะ ก็ยังดี พี่ชายผงกหัวเล็กน้อยไม่คาดหวังว่าปรียานุชจะร่วมมือนัก เธอเพิ่งเลื่อนขึ้นมาเป็นผู้ช่วยฝ่ายการเงินไม่นานหลังคนเก่าขยับขึ้นไปเป็นหัวหน้าฝ่าย หากไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวเขาคงไม่ไว้ใจอีกฝ่ายเท่าไหร่ ด้วยยังไม่รู้จักนิสัยใจคอลึกซึ้งพอ ไม่รู้ทำไมเขาชอบที่จะปะทะคารมกับเธอคนนี้ แทบทุกครั้งที่เจอหน้ากัน เหมือนเป็นความสุขทางใจเล็กๆน้อยๆ อย่าบอกนะว่า พี่ทินสนใจนุชอยู่ หล่อนอดที่จะคิดแบบนั้นไม่ได้ ที่เห็นทินกรเอ่ยถึงเพื่อนสนิทของตนหลายหนจนผิดสังเกตแต่ก็ไม่คิดขัดขวางทางรักใคร หากทั้งคู่ลงเอยกันได้ก็นับเป็นเรื่องที่น่ายินดี สองพี่น้องนั่งคุยกันอีกครู่หนึ่ง จนสองทุ่มเศษทินกรคิดว่าควรจะกลับได้แล้วติชิลาเดินออกมาส่งเขาหน้าลิฟต์ที่อยู่ตรงช่วงกลางของชั้น ซึ่งไม่มีใครยืนรอเลยสักคน ขับรถดีๆ นะคะ สบายมาก ขอบคุณสำหรับของฝากค่ะ ถูกใจเตมาก เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม?ชายหนุ่มเอียงคอมองคนตรงหน้าที่ยืนอยู่แทบไหล่จะชนกัน หล่อนทำหน้าแปลกใจ อะไรคะ? ขอกอดทีสิ เขาร้องขอแบบอ้อนๆ หลังคิดว่าอยู่กันเพียงลำพัง นึกว่าเรื่องอะไร ได้สิคะมาค่ะ สาวสวยพูดตอบยิ้มๆแล้วโผเข้ากอดเขา ทินกรยกสองแขนกอดตอบอย่างยินดี ทั้งสองกอดกันนานหลายวินาทีก่อนคลายวงแขนออก พี่ชายยิ้มอย่างอ่อนโยนยกมือหนาขยี้ผมสลวยของน้องสาวเบาๆ อย่างเอ็นดู ติ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดออก เวลาการจากกันมาถึง ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะ บายค่ะพี่ทิน หญิงสาวโบกมือให้เขา ยืนรอจนประตูเหล็กปิด จึงหมุนตัวก้าวเท้ากลับห้องอย่างสบายใจเพื่อไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว แล้วอ่านเอกสารที่เอามาด้วยต่อให้จบ ติชิลาไม่ได้รู้เลยสักนิดว่า การกระทำของหล่อนทำให้ใครบางคนที่บังเอิญมารู้เห็นเข้า...หัวใจสลายอีกรอบ ดารินยืนหมดอาลัยตายอยากพิงผนังห้องหลบมุมอยู่ไม่ไกลจากช่องลิฟต์นัก เธอออกมาทิ้งขยะแล้วเหลือบเห็นสองคนเดินมาจึงซ่อนตัว สองหูได้ยินชัดเจนทุกถ้อยคำสนทนา ฟังแล้วสนิทชิดเชื้อเสมือนหนึ่งเป็นคู่รักก็ไม่ปานสาวผมสั้นยอกแสยงแสนสาหัส ปานมีมีดคมปักลงกึ่งกลางใจ หยาดน้ำใสๆ หลั่งอาบสองแก้มเนียน นี่คุณลืมเรื่องของเราหมดแล้วใช่ไหม คนบ้า! ช้ำใจ รักไร้ค่าเจ็บปวดนัก เห็นประจักษ์จิตหม่นไหม้ เขามีอื่นเราช้ำใจ อยากจากไปให้ไกลกัน. OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม เรื่องนี้จะอัพถึงตอนที่ 18 ถ้าชอบก็อุดหนุนกันหน่อยนะคะ หนังสือจองได้ถึง 21 ธันวาคม ส่วน Ebook โหลดซื้อได้ที่ MEB ค่ะ นาง OoXoO
| Create Date : 17 ธันวาคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 17 ธันวาคม 2560 15:34:27 น. |
| Counter : 682 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
