ดาวหลงจันทร์ Crush on You บทที่ ๑๔ (Yuri)
๑๔ ดารินทำหน้ายุ่งตั้งแต่เช้า หลังแก้วตาสั่งให้ปรุงอาหารเลี้ยงแขกพิเศษเย็นนี้ให้สุดฝีมือ แขกพิเศษใครคะ? ก็วัลลภไง ทำไมต้องสุดฝีมือด้วยคนกันเองนี่คะ? อดจะเคลือบแคลงไม่ได้ เอาน่า แม่บอกว่าพิเศษก็พิเศษสิ ทำสามอย่างเลยนะ มารดาย้ำพลางส่งตาดุๆ เพื่อไม่ให้ลูกสาวเถียง ตั้งสามอย่าง!...เยอะไปนะคะ คนฟังบ่นอุบอิบในใจ ไม่กล้าต่อปากต่อคำด้วย ก็ได้ค่ะ ทำเสร็จแล้ว ก็แต่งตัวสวยๆ ด้วย แต่งกระเซอะกระเซิงเป็นแม่ครัวไม่เอานะแก้วตาสั่งเสียงเข้ม ค่ะ ว่าง่ายๆ อย่างนี้สิลูกแม่...เดี๋ยวแม่มานะ ไปธุระก่อน ธุระเหรอ...เฮ้อ! ดารินส่ายหน้าด้วยรู้ว่าอีกคนจะไปไหน คงไม่พ้นไปรำพัดที่บ้านเพื่อนอีกเช่นเคยเพียงแต่ไม่รู้ว่าวันนี้นัดเล่นบ้านไหน เนื่องจากจะสลับบ้านทุกสัปดาห์เพื่อป้องกันไม่ให้มนุษย์หัวปิงปองรู้ ในฐานะลูกสาว เธอพูดไม่ออกการจะตักเตือนบุพการีเป็นเรื่องไม่ง่ายเลยพูดมากก็จะกลายเป็นสอนไม่เคารพผู้หลักผู้ใหญ่ ประกอบกับอีกฝ่ายหัวแข็งดื้อรั้นเกินกว่าจะรับฟังขนาดคนเป็นสามียังไม่กล้า แล้วลูกแบบเธอจะไปพูดอะไรได้ เรื่องบางเรื่องผู้ใหญ่รู้อยู่เต็มอกว่าไม่ดี ไม่ควรทำ แต่ก็แก้ไม่หาย หรือไม่คิดจะปรับปรุงก็ไม่อาจรู้ได้ ส่วนปรีชาออกไปตีกอล์ฟกับเพื่อนตั้งแต่เช้าโดยเขาบอกว่าสักบ่ายสามจะกลับมา ทำงานของเราให้เสร็จดีกว่า หญิงสาวทิ้งเรื่องคนอื่นออกไปจากสมอง หยิบกระดาษมาจดว่า ต้องซื้ออะไรสำหรับทำมื้อเย็นบ้างแล้วสั่งให้สาวใช้ไปจัดการ ส่วนเธออยู่เตรียมเครื่องปรุงที่บ้านเพื่อให้ทุกอย่างเสร็จเร็วขึ้นกลางวันทานข้าวผัดไข่กับสาวใช้สองคนแบบไม่ถือตัว โดยเลือกนั่งทานในครัว คุณดาทำอะไรก็อร่อยทุกอย่างค่ะ จิ๋มสาวใช้เอ่ยปากชมเปาะที่คุณหนูเป็นกันเอง ไม่ดุเหมือนคุณนาย ปากหวานนะเรา เห็นแก่กินไปนะ พูดดักคอแบบไม่จริงจัง แหะแหะ จิ๋มพูดจริงๆ นะคะ แล้วของที่สั่งซื้อมาครบหรือเปล่า? ครบค่ะ สาวใช้ตอบพลางยื่นเงินทอนคืนอีกฝ่ายประมาณร้อยกว่าบาท ตังค์ทอนค่ะ เอาไปกินขนมเถอะ ดารินเอ่ยอย่างใจดีด้วยรู้ว่าเงินเดือนของสาวใช้ไม่ได้มากมายอะไร ขอบคุณค่ะคุณดา จิ๋มตอบอย่างร่าเริงเก็บเงินใส่กระเป๋าเสื้อแล้วทานข้าวต่อ แล้วแขกวันนี้ใช่คุณวัลลภหรือเปล่าคะ? ใช่ ดารินตอบ หลังเคี้ยวข้าวหมดคำ ทำไมเหรอ? จิ๋มว่าเขาหล่อมาก แล้วก็สุภาพมากด้วย เหมาะกับคุณดาจริงๆสาวใช้เชียร์อย่างออกนอกหน้า แค่นั้น โห!แค่นั้นจิ๋มก็แต่งงานด้วยแล้วล่ะค่ะ งั้นก็แต่งเองแล้วกัน คิดในใจ แต่ไม่ปริปากพูดออกไป ตักข้าวผัดทานต่อไปแบบนิ่งๆ ด้วยรู้ว่าเด็กสาวมองแค่เปลือกนอก ไม่ได้รู้ซึ้งในเรื่องความรักแม้แต่น้อย ผิดกับเธอลิบลับ การจำใจใช้ชีวิตกับใครสักคนที่เราไม่ได้รักและไม่มีวันรัก อาจทรมานยิ่งกว่าตายทั้งเป็นเสียอีก นักเขียน ดัชนีนางเขียนเอาไว้ เดี๋ยวหนูล้างเองค่ะ สาวใช้อาสา หลังเห็นเจ้านายทานข้าวหมดก่อนแล้วขยับทำท่าจะไปล้างเอง ฝากด้วยนะ เธอบอก ก่อนวางจานเอาไว้ที่อ่างล้างจานเดี๋ยวบ่ายสามค่อยเริ่มทำมื้อเย็นกัน ค่ะคุณดา กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง! มือถือของดารินดังขึ้น เธอกดรับหลังเห็นว่าใครโทร พลางเดินออกจากห้องครัวไปยังห้องรับแขก มีอะไรอีกคุณชลทิพย์ ช่วงนี้ขยันโทรจัง? มีเรื่องนิดหน่อย สะดวกคุยไหม? คนในสายถามเสียงเข้มไม่อยากให้คนอื่นมาได้ยินเรื่องนี้ อะไรอีก? สาวหน้าคมรับรู้ได้ว่า เพื่อนสนิทต้องการพูดเรื่องที่สำคัญจึงไม่คิดปฏิเสธ ก่อนก้าวต่อไปยังห้องนอนตัวเอง ได้สิ...แล้วมันเรื่องอะไรกัน? เรื่องวัลลภ สาวหน้าคมหรี่ตาเมื่อได้ยินชื่อเพื่อนชายมาเกี่ยวข้องด้วย ลภ ลภทำไม? ดารินปิดประตูห้องนอนของตัวเองลง ทรุดนั่งข้างเตียงเงี่ยหูฟังทุกถ้อยคำที่ชลทิพย์เล่าอย่างตั้งใจ เมื่อคืนกรรชัยโทรมาบอกฉันว่า... คนฟังกำมือถือแน่นกว่าปกติจนปลายนิ้วขาวซีดความขุ่นเคืองทะยานพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบถึงจุดเดือด ไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนชายคนสนิทจะมีความคิดชั่วช้าต่ำทรามได้ถึงขนาดนี้ คิดจะรวบหัวรวบหาง...เพื่อบีบให้แต่งงานด้วยบ้าหรือเปล่า? สาวผมสั้นเม้มริมฝีปากแทบเป็นเส้นตรง กับความคิดบ้าๆของเพื่อนผู้ชายที่ไม่รู้ว่า ใช้สมองหรืออะไรคิด โชคดีเหลือเกินที่กรรชัยคาบข่าวเอามาบอกชลทิพย์ก่อนไม่งั้นเธอคงไม่มีทางรู้เรื่องนี้เด็ดขาด แล้วอาจจะพลาดท่าเสียตัวให้กับวัลลภด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ...ผู้ชายที่คิดเอาเปรียบผู้หญิงด้วยการใช้กำลัง อันตรายเกินกว่าจะคบหาเป็นเพื่อนด้วยประการทั้งปวง ขอบใจนะชลที่เตือน ฉันจะระวัง เอ่ยเสียงเย็นเยือก ถ้ามีอะไรก็บอกฉันนะ อย่าลืมว่าฉันเข้าข้างแกเสมอ สาวท้วมพูดย้ำในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทเธอรักและเป็นห่วงเพื่อนเสมอ ประมาณว่าเพื่อนข้าใครอย่าแตะ อือ ขอบใจนะ แค่นี้ก่อนนะ หญิงสาวกดวางสายไป นัยน์ตาคู่คมฉายแววเป็นประกายวิบวับน่ากลัว แต่เพื่อความถูกต้องของข้อมูลเธอรีบต่อสายไปคุยกับกรรชัยโดยตรงและก็รับรู้ถ้อยคำที่ไม่ต่างจากที่ชลทิพย์เล่านัก ฉันประเมินคุณสูงเกินไปหรือเนี่ย ดารินคิดจะเว้นระยะห่างกับเขาแต่ยังคิดไม่ออกว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี ทำงานที่เดียวกัน เจอกันจันทร์ถึงศุกร์ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลบหน้าเลย หนำซ้ำเขายังจะมาเยือนถึงบ้านในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าด้วย เฮ้อ! เอาไงดี? ตอนเย็นวัลลภแวะมานั่งคุยกับปรีชา โดยมากเป็นเรื่องทั่วไปแต่ไม่พ้นเรื่องในที่ทำงานนัก พ่อของดารินถามไถ่ถึงงานของชายหนุ่ม หลังรู้ว่าชายหนุ่มทำทะลุเป้าที่ฝ่ายขายตั้งไว้ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ พยายามทำยอดให้มากขึ้นเรื่อยๆ นะลภอาเชื่อว่าตลาดในไทยยังขยายตัวได้อีกมาก ครับ ชายหนุ่มรับคำ ถ้าผลงานดีแบบนี้ ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายขายคงอยู่ไม่ไกลหรอกปรีชากล่าวเหมือนบอกกลายๆ ว่าจะสนับสนุนเขาให้เลื่อนขั้นถ้ามีโอกาส ขอบคุณครับ ผมจะทำให้เต็มที่ที่สุดครับ กระหยิ่มยิ้มย่องที่พ่อของสาวเจ้าพร้อมจะหนุนหลังก่อนเปลี่ยนไปคุยอีกเรื่องที่เขาสนใจมากไม่แพ้กัน แล้วเรื่องดาล่ะครับคุณอา? คนฟังหัวเราะในลำคอ ด้วยเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนย่อมเข้าใจจิตใจของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี เรื่องนี้อาคงช่วยไม่ได้ ลภต้องคุยกับลูกสาวอาเอาเอง ชายหนุ่มทำหน้าหนักใจ ไม่แน่ใจนักว่าจะได้รับคำตอบตกลง อาเชื่ออยู่อย่างหนึ่งนะว่า ถ้าหากลภไม่ดีพอดาคงไม่คบมานานขนาดนี้หรอก กล้าๆ หน่อยสิ ปรีชาเอ่ยให้กำลังใจออกมา เขาไม่เคยเห็นลูกสาวคบหากับผู้ชายคนไหนเป็นพิเศษจะมีก็แต่เพียงวัลลภเท่านั้นที่สนิทสนมกันมายาวนาน ทำให้เข้าใจไปว่า ดารินคงจะเลือกชายหนุ่มคนนี้เป็นคู่ครอง...ไม่ช้าก็เร็ว ในฐานะพ่อปรีชาพิจารณาชายหนุ่มอยู่นาน กว่าจะให้วัลลภผ่านเกณฑ์ในการมาเป็นลูกเขยได้และอีกเหตุผลที่ทำให้เขาเชียร์เต็มที่ ก็คืออยากจะอุ้มหลานเร็วๆ ส่วนแก้วตา ผู้เป็นภรรยาตอนแรกไม่ถึงกับชอบใจนัก ด้วยฐานะครอบครัวของวัลลภเป็นชนชั้นกลางกินเงินเดือนไม่ได้เป็นเศรษฐีแบบที่อยากได้ แต่ภายหลังโดนปรีชากล่อมหนักเข้า ก็เปลี่ยนใจมาเห็นดีเห็นงามด้วยอย่างน้อยให้ลูกสาวเป็นปึกแผ่นดีกว่าขึ้นคานขายไม่ออก ครับคุณอา รู้สึกเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้นเป็นกองหลังได้กำลังใจ ต้องแบบนี้สิ ถึงจะเป็นลูกผู้ชายตัวจริง พ่อของดารินตบไหล่ ว่าที่ลูกเขย อย่างพอใจ คำว่า ลูกผู้ชาย ทำให้วัลลภสะอึกไม่น้อย ช่างเป็นคำที่แสลงใจเสียเหลือเกิน หากบิดาของดารินทราบว่าเมื่อวานเขาคิดวางแผนจะทำอะไรกับสาวร่างเล็ก ...ผู้ชายคนนี้อาจจะเกลียดชังจนอยากจะฆ่าเขาให้ตายคามือเลยก็ได้ ฉันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยสักนิด...บ้าจริง! นึกเกลียดตัวเองขึ้นมาตงิดๆ แก้วตาในชุดสวยเดินไปเชิญสามีกับแขกมาทานข้าว ด้วยเสียงอ่อนหวาน อาหารพร้อมแล้วค่ะ ไปชิมฝีมือลูกดากันดีกว่า ขอบคุณครับ ส่งยิ้มให้ว่าที่แม่ยายก่อนเดินตามเจ้าของบ้านไปที่ห้องอาหาร ว้าว! ฝีมือดาเหรอเนี่ย ชายหนุ่มทึ่งอาหารสามอย่างที่จัดวางบนโต๊ะไม่น้อย แม้จะเป็นอาหารธรรมดาทว่าสวยงามและหอมน่ารับประทานเกินบรรยาย แม้เขาจะเคยได้ทานฝีมือหญิงสาวหลายครั้งแต่อาหารตอนนี้ช่างต่างกับตอนดารินทำทานที่คอนโดลิบลับ เชฟภัตตาคารอายเลยนะเนี่ยคิดไม่ถึงเลย ว่าจะเป็นแม่ศรีเรือนขนาดนี้...สุดยอดมาก! นั่งเถอะลภ ปรีชาที่นั่งหัวโต๊ะบอกกับแขก ครับ วัลลภทรุดนั่งเก้าอี้ว่างข้างผู้จัดการอาวุโสตำแหน่งตรงข้ามกับแก้วตา ส่วนเชฟคนเก่งเขายังไม่เห็นเลยแม้แต่เงา ดาไปไหนเหรอคุณ? คนเป็นสามีหันไปถามภรรยาอย่างสงสัยที่ไม่เห็นลูกสาวมาสักที ทั้งที่ได้เวลาทานอาหารแล้ว ขอตัวไปล้างหน้าค่ะ เดี๋ยวก็คงมา แก้วตาเอ่ยตอบอย่างนุ่มนวลทานกันก่อนเถอะค่ะ โบกมือเรียกจิ๋มให้ตักข้าวได้ งั้นก็ทานกันเลยแล้วกัน ปรีชาชวนขึ้น หลังจานข้าวสวยร้อนๆ มาวางตรงหน้าเอื้อมมือใช้ช้อนกลางตักแกงจืดสาหร่ายฝีมือลูกสาวมาใส่จานตัวเองแล้วตักทานพร้อมข้าวเป็นอันดับแรก วัลลภตักปลานิลราดพริกใส่จาน ก่อนตักรับประทานพร้อมข้าวสวยร้อนๆหลังอาหารสัมผัสลิ้น เขาอดที่จะทำหน้าเคลิบเคลิ้มไม่ได้ อร่อยชะมัด! ทานเยอะๆ นะลภ ภรรยาของเจ้าของบ้านบอกซ่อนยิ้มในหน้าหลังเห็นว่า เขาดูจะชื่นชอบฝีมือปลายจวักของลูกสาวเธอมากเป็นพิเศษ ดูแล้วตาลภคงหลงยายดาตายเลย ครับคุณอาผู้หญิง ชายหนุ่มรับคำอย่างเกรงใจ หลังทั้งสามทานอาหารพร่องไปเกือบครึ่งจานดารินจึงปรากฏตัวออกมา ทรุดนั่งเก้าอี้ว่างข้างมารดา ก่อนเอ่ยขึ้นก่อนจะโดนซัก ขอโทษที่มาช้าค่ะ มันร้อนดาก็เลยอาบน้ำค่ะ อาหารอร่อยมากทุกอย่างเลยดา วัลลภเอ่ยชมขึ้นทันทีที่เห็นหน้าคมสวยของอีกฝ่าย นอกจากทำอาหารเก่งยังน่ารักมากอีกต่างหาก ถ้าชอบก็ทานเยอะๆ นะ เธอบอกกับเขาก่อนเอ่ยกับสาวใช้ที่เอาจานข้าวพร้อมช้อนส้อมมาวางให้ตรงหน้า ขอบใจนะจิ๋ม สาวใช้ค้อมหัวให้ดาริน แล้วยิ้มอย่างร่าเริงก่อนถอยกลับไปยืนด้านข้างตามเดิม เพื่อคอยบริการ นั่นสิ ฝีมือลูกดีขึ้นมากนะเนี่ย ปรีชารีบกล่าวเสริมโดยมีเจตนายกย่องออกนอกหน้าให้ชายหนุ่มได้ยิน แม่บอกให้เปิดร้านอาหารก็ไม่เชื่อ ถ้าเปิดนะรับรองรวยไปแล้วแก้วตาหันมาพูดทีเล่นทีจริงกับลูกสาว แม่ก็พูดเกินไปค่ะ สาวร่างเล็กพูดแบบถ่อมตัวก่อนเอื้อมมือตักกับข้าวไปรับประทานบ้าง โดยเลือกที่จะทานผัดเผ็ดถั่วฝักยาวของโปรดเป็นอันดับแรก ดาไม่คิดจะเปิดร้านบ้างเหรอครับ? ชายหนุ่มเอ่ยถามความเห็นหลังทานข้าวสวยเกือบหมดจานที่สอง ไม่บ่อยนักที่จะเติมข้าวแบบวันนี้หากแต่ความอร่อยตรงหน้าทำให้อดใจไว้ไม่ไหว ค่อยไปออกกำลังทีหลังก็ได้...ทานแค่นี้ไม่ทันอ้วนหรอก ไม่หรอก ดายังชอบงานที่บริษัทอยู่ ดารินตอบเสียงเรียบหลังเคี้ยวอาหารหมดคำ ก่อนจ้องหน้าเขาเขม็ง ทำไมเหรอ? ผมแค่เสียดายฝีมือดาจริงๆ นะ วัลลภยิ้มจางๆก่อนกล่าวเกริ่นเหมือนโยนหินถามทางกลายๆ อาหารของดาทั้งสวยน่าทานและอร่อยมาก...ใครได้เป็นสามีคงโชคดีมาก เข้าเรื่องแล้วสิ หึหึ สาวร่างเล็กรู้ทัน แต่ทำหูทวนลม เหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเขาเอื้อมตักกับข้าวอีกอย่างมาใส่จาน แล้วทานต่อ อาก็อยากรู้เหมือนกันว่า ใครจะเป็นผู้โชคดีคนนั้นปรีชารีบรับลูก เพื่อเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้เป็นครอบครัวเดียวกัน วัลลภเหลียวไปมองชายอาวุโสที่หลิ่วตาให้ ก็เข้าใจเจตนาทันที ถ้างั้นผมขอสมัครเป็นลูกเขยของคุณอาได้ไหมครับ? ต้องให้ได้แบบนี้สิ ชายสูงวัยอยากตบเข่าสักฉาดที่อีกคนไหวพริบดี ก่อนหันไปมองลูกสาวคนเดียวที่นั่งทานอาหารเหมือนไม่สนใจฟังเลย ว่าไงดา? อะไรคะพ่อ? ดารินเงยหน้ามองบิดา หลังได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อ วัลลภขอสมัครเป็นลูกเขยพ่อ ดาคิดว่าไง? ปรีชาย้ำคำถาม เปิดทางอะไรจะขนาดนั้น สาวหน้าคมไม่สบอารมณ์กับคำพูดของบิดานักหันไปมองหน้าเพื่อนชายที่ออกอาการตื่นเต้น ลุ้นระทึกกับคำตอบของเธออยู่ ลภมาสมัครเป็นเขย เพราะดาทำอาหารอร่อยหรือคะ? คือดาทำอาหารอร่อยมากอร่อยทุกอย่าง แถมเก่งสารพัดผู้หญิงแบบนี้คือคนที่ลภอยากแต่งงานด้วย เขาตอบพร้อมเหตุผลประกอบ ไม่ยักรู้ว่าลภอยากได้แม่ศรีเรือน ดารินยกยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก ถ้างั้นลภคงขอแต่งงานผิดคนแล้วล่ะ แปลว่าอะไรดา ลภไม่เข้าใจ? ชายหนุ่มทำหน้างุนงง ปรีชากับแก้วตาหันสบสายตากันอย่างสงสัยไม่เข้าใจว่าลูกสาวพยายามจะบอกอะไร จริงๆ อาหารบนโต๊ะนี้ ดาไม่ได้ทำเลยสักอย่างหญิงสาวตอบเสียงเรียบ ก่อนบุ้ยใบ้ไปยังสาวใช้ที่ยืนบริการด้านข้าง คนทำทั้งหมดคือจิ๋มต่างหากลภควรจะขอจิ๋มแต่งงาน ไม่ใช่ดา ทั้งสามตะลึงไม่มีใครคิดเลยว่า สาวใช้ชื่อจิ๋มจะเป็นเชฟในวันนี้ เฮ้ย! ได้ไงวัลลภหลุดอุทานออกมาอย่างแตกตื่น ราวกับเห็นผีกลางวันแสกๆ OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม ฝากกดถูกใจ 'เพจนิ้วนาง' ด้วยนะคะ นาง OoXoO
| Create Date : 11 มกราคม 2561 |
| Last Update : 11 มกราคม 2561 15:04:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 611 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
