|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
วิวาห์อารมณ์6
ตอนที่ 6 ทำเรื่องให้ยุ่ง เรือโดยสารเทียบท่ารอรับผู้โดยสาร เปรมเป็นคนจ่ายสตางค์ค่าโดยสารเรือแทนคนทั้งหมด สองหนุ่มลงเรือมาก่อนและรับสาว ๆตามลงมา ดารกาลงเป็นคนสุดท้าย เปรมรับส่งมือจะรับดารกา เธอทำท่ายื่นให้แล้วเปลี่ยนใจเรียกนเรศเสียงหวานเสียจนบาดหูคนที่เธอเคยบอก...รักพี่เปรม พี่นเรศขา ช่วยมารับแดงทีค่ะ นเรศรีบเสนอหน้ารับอาสาทันที จากนั้นสองหนุ่มสาวนั่งคู่กันทางท้ายเรือ สุดาและราตรีนินทาดารกาเบาๆว่า ที่แท้ยัยแดงตามมาคงอยากจีบพี่นเรศ ทำตัวเก๋ (ทันสมัย) ซะเต็มกลืน ดารกาพูดว่าอย่างไรคนในกลุ่มที่นั่งเก้าอี้โดยสารต่างไม่ได้ยิน แต่เสียงนเรศหัวเราะร่วนดังตลอดเวลา ท่าทางจะไปกันได้นะคะคู่นี้ชิดสมัยออกความเห็น แต่เปรมขุ่นมัว ต่อว่ากลับมาทันที อย่าจับคู่ให้ใครต่อใครไปหน่อยเลยน่าไหม ชิดสมัยรีบขอโทษขอโพยแล้วเอ่ยเรื่องวิวธรรมชาติกลบเกลื่อนอย่างเอาใจชายหนุ่ม ตลาดเก่าค้าทางน้ำ มีการค้าขายกันคับคั่ง แม้จะไม่ได้จดทะเบียนให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ แต่ผู้คนต่างรู้จัดกันดี และมีแม่ค้า พ่อค้ามาชุมนุ่มการค้ากันอยู่มากกว่าที่อื่น หนุ่มสาวได้บรรยากาศจึงลงเรือลำเล็กพายเรือลงไปซื้อของกันเอง แต่ นเรศขอแยกไปกับดารกาเพราะเธอต้องการดูร้านรวงบนบกมากกว่า เปรมใช้เวลาซื้อของเพียงครู่เดียวจึงชวนพวกชิดสมัย ทานก๋วยเตี๋ยวเรือกันมั้ย ตามใจพี่เปรมค่ะคำของสาวใกล้ตัวที่บอกออกมา เปรมเห็นเป็นเรื่องธรรมดา เพราะสาวๆมักจะเอ่ยว่า ตามใจพี่เปรมเสมอ...ใครกันเล่าที่ทำให้เขาขัดใจมากนักในวันนี้ เปรมพาสามสาวไปนั่งที่แพก๋วยเตี๋ยวเรือ และให้พวกเธอรออยู่ที่นั่น ส่วนเขาบอกกับทุกคนว่าจะไปตามนเรศและดารกา ซึ่งไม่ทราบไปที่ไหนกันหายไปทั้งคู่ ฝ่ายดารกาสาวจอมยุ่งเดินบนทางไม้มีร้านค้าขายของที่ระลึกอยู่ยาวตลอดทางทั้งสองข้าง เดินมาถึงร้านขายตุ๊กตา หญิงสาวหยุดเลือกอยู่ครู่หนึ่ง นเรศอยู่ใกล้ตลอดเวลา แดงจะเอาตุ๊กตาตัวนั้นค่ะ เธอชี้ตุ๊กตาผมจุกคลับคล้ายตัวหนึ่งที่เคยได้มาจากเปรม นเรศตามใจตกลงราคากับเจ้าของร้านแล้ว แต่ ดารกาเปลี่ยนใจ ไม่เอาดีกว่า แดงจะเอาหมวกสานร้านนั้นค่ะ เธอวิ่งไปที่ร้านขายเครื่องประดับนเรศไล่ตาม เปรมตามหาหนุ่มสาวทั้งสอง ชายหนุ่มตามหาจนทั่วตลาดเห็น กระทั่งมาพบเพียงนเรศคนเดียว กำลังเดินเหลียวซ้ายแลขวาคล้ายมองหาใคร เปรมไม่เห็นสาวที่มาด้วยเขาร้อนใจยิ่งรีบเข้ามาหาเพื่อน คุณแดงล่ะนเรศ หายไปไหนไม่รู้กันกำลังตามหาอยู่ มากับนาย ทำไมไม่ดูให้ดี เขาตำหนิเพื่อนซึ่งหน้าเซียวด้วยสำนึกผิด เปรมผละจากเพื่อนไปเที่ยวค้นหา ส่วนดารกาแอบออกจากร้านค้าที่หลบซ่อน เดินกลับไปหานเรศ และปล่อยให้เปรมค้นหาจนอ่อนใจ เมื่อเปรมกลับมาที่แพริมน้ำจึงพบดารกา นเรศ อยู่กับพวกชิดสมัย หญิงสาวร่างบางกวักมือเรียกคนรักให้เข้าไปรวมกลุ่ม ดารกายิ้มเยื้อนในสีหน้าเพียงเธอชายตามองเปรมโดยไม่เอ่ยว่าอะไร นเรศเป็นฝ่ายบอกเล่าให้เพื่อนรักฟังว่า คุณแดงเธอไปทำธุระส่วนตัวแล้วก็ไม่บอกกัน เปรมปลายตามองหญิงสาว ซึ่งเหลือบแลมามองเพียงนิดเดียว ชายรูปงามปักใจเชื่อว่า ดารกาเจ้าเล่ห์ หลอกนเรศให้เที่ยวตามหา และเขาเองพลอยโดนหลอกให้เสียเวลาตามหาไปด้วย ตกลงคุณแดงไม่ซื้ออะไรเลยหรือครับ ไม่ได้สักอย่างค่ะ แต่ผมซื้อตุ๊กตาดินเผานี้มาให้ครับ นเรศยื่นส่งให้ ดารการับมาถือไว้ ยิ้มแจ่มใสจนเปรมเบือนหน้าไปทางอื่นเล็กน้อย ก่อนหันกลับมาทำเมินเฉยไม่สนใจ ดารกาจงใจกล่าวดังมากพอที่จะให้ทุกคนได้ยินชัดว่า แดงจะรักษาไว้แทนตัวเก่าที่มีอยู่ค่ะพี่นเรศ คุณแดงเคยมีแล้วหรือครับ ค่ะเป็นตุ๊กตาที่แดงรักมากแต่วันนี้ไม่รักแล้วล่ะ ไม่รักอีกแล้วเธอย้ำเปรมโพล่งปากออกมาด้วยความลืมตัว พอได้ใหม่ก็ลืมเก่า อีกฝ่ายยิ้มละมัยตอบโต้เรียบเรื่อย ใคร ๆ ก็เป็นอย่างแดงทั้งนั้นค่ะพี่เปรม ในเมื่อของเก่าใช้ไม่ได้ จะมีใครขืนรักได้ลง แต่ของเก่าย่อมมีคุณค่าทางใจชิดสมัยย้อนกลับมาอย่างไม่เห็นด้วย ดารกาค้อนคมใส่เพื่อนสาวพร้อมกับกระแทกเสียงใส่ ดูเธอช่างเหมาะสมกับคุณเปรมเสียนักความคิดเห็นจึงไปทางเดียวกัน เธอเป็นอะไรไปแดง ฉันจะกลับแล้วนะ สุดาและราตรีส่ายหน้าระอาใจกับความหุนหันพลันแล่นของดารกา ที่กล่าวจบลุกขึ้นเดินเร็วรี่ จนคนทั้งหมดต้องรีบพากันตามไป เพราะดารกา เดินจ้ำครู่เดียวถึงท่าเรือ โบกเรือโดยสารทันทีทุกคนต้องรีบตามออกมาเป็นแถวราตรีเข้าไปหาเพื่อนไต่ถามไม่เบานักบนเรือโดยสารมีหลังคา เธอโกรธใครโกรธอะไร เปล่า ทำปฏิเสธเหมือนแมวขโมยปลาย่าง นั่นสิ ปากก็คาบปลา แต่ยังร้องเปล่าๆสุดาและราตรีสองเพื่อนสนิทของชิดสมัยช่วยกันรุมดารกา คุณหนูผู้เอาแต่ใจ ดารกาไม่เคยยอมแพ้เพื่อนที่ไม่สนิททั้งกลุ่มมาแต่ไหนแต่ไร วันนี้ก็เช่นกัน เธอเป็นฝ่ายขอเข้ามาร่วมกลุ่มเพื่อจุดหมายบางอย่างของตนเองเท่านั้น จึงโต้กลับ ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกเธอว่าโกรธอะไร ทุกคนดูสนใจใคร่รู้ว่าดารกาจะตอบว่าอย่างไร ยิ่งเปรม ทำเหมือนไม่อยากรู้ แต่เขาเองที่โกหกตัวเองไม่ได้ว่าอยากรู้มากกว่าผลสอบของตนเองเสียอีก เปรมเงี่ยหูฟังแต่ภายนอกทำเป็นไม่สนใจ ฉันโกรธแดดที่ร้อน โกรธน้ำที่เย็น และฉันอยากโกรธอะไรอีกดีล่ะ บ้าแล้วล่ะแดงเธอนี่พูดแปลก ๆ อยู่เสมอฉันตามเธอไม่ทันจริง ๆ นเรศพอใจกับความคิดล้ำสมัย และความเอาแต่ใจของดารกา ซึ่งเขามองว่าฉลาด ไม่เหมือนใคร และที่สำคัญเขามองว่าครั้งนี้เขาตาแหลมมากกว่าเพื่อนร่วมรุ่นนายร้อยในเรื่องการมองผู้หญิงมากกว่า เปรมมองข้ามดารกาไปอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่ดารกา ต่างกันกลับกลุ่มปลาตะเพียนของชิดสมัย ซึ่งมักทำอะไรเหมือนกัน แต่งกายเหมือนกัน พูด หรือทำท่าเหมือนกัน แตกต่างจากดารกา ที่โดดเด่นน่าในใจ นเรศคิดว่าเขาคงมีคู่แข่งในเรื่อการจีบดารกามาก ดังนั้นชายหนุ่มจึงซึมเซาอย่างที่ยังไม่ทันได้ลงมือจีบอีกฝ่ายอย่างจริงจัง นเรศชวนเปรมให้ไปเป็นเพื่อนเพื่อไปบ้านหลวงราชฯ แต่เปรมเอ่ยอ้างถึงความเหมาะสมว่า นายก็รู้ว่าเขาเป็นคุณหนู แต่กันหลงรักเธอเสียแล้วเปรม กันกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย แต่เราไม่ว่างไปส่ง เปรมตัดบทขณะนั้นชิดสมัยมาหาเปรมที่ ๆ ทำงานและหญิงสาวชุดขาวครีมตัดปกด้วยผ้าลูกไม้ราคาแพง ดูสวยสะดุดตา ดารกามากับชิดสมัย เปรมเคยรู้มาก่อนหน้านี้เพียงว่าหญิงคนรักของเขามีเพื่อนสนิมคือสุดาและราตรี ไม่เคยได้ยินสาวทั้งสามคนเอ่ยถึงดารกา แต่ที่ผ่านมาชายรูปงามได้เห็นดารกามากับชิดสมัยราวกับเป็นเพื่อนสนิทเสียยิ่งกว่าสองสาวที่เขารู้จัก ซึ่งวันนี้เขาไม่เห็นเงาของพวกเธอ นเรศเหลือบเห็นสองสาวสุดสวย และที่งามสะดุดตาสะดุดใจของเขา คือดารกา ชายหนุ่มรีบผุดลุกจากที่นั่ง ปราดไปหาอีฝ่ายด้วยความยินดี คุณแดงโอ้ กามเทพแน่ ๆ ที่ทำอย่างนี้ได้ ดารกาไหว้สองบุรุษ ชิดสมัยสานสบตาคนรัก ซึ่งถามเรียบ ๆ ไปไหนกันมา ไหมไปสมัครงานมาค่ะ ผ่านมาแถวนี้เห็นว่าใกล้เที่ยงจึงแวะมาหาพี่เปรม คิดว่าจะออกไปทานอาหารกันเสียอีกค่ะ นเรศเป็นฝ่ายถามดารกาบ้าง คุณแดงไปสมัครงานมาเหมือนกันหรือครับ ไปเป็นเพื่อนไหมค่ะ พี่นเรศเป็นอะไรไปคะ ดูหมอง ๆ ลงไป ผม คิดถึงคุณ ดารการร้อนผ่าวไปทั้งกาย แก้มเนียนใสชมพู่เรื่อด้วยเลือดฉีดซ่าน เมื่อได้ยินชายหนุ่มสารภาพออกมาต่อหน้าคนหลายคน นเรศรีบเอ่ยอ้างออกมาเมื่อรู้สึกตัวว่าเสียมารยาทต่อหญิงสาว คุณแดงอย่าว่าผมนะครับที่พูดตรง ๆ อย่างนี้ ไม่ว่าค่ะ แดงดีใจเสียอีก คุณแดงนเรศพึมพำชื่อหญิงสาวใจแทบขาดเสียให้ได้ ขอบคุณที่เข้าใจผม เอ่อใกล้เที่ยงแล้ว ไปทานข้าวกันนะครับ ไปพร้อมกันเลยนะครับ ดีมั้ยเปรมท้ายประโยค นเรศถามความเห็นของคนตัวโต ทั้งสี่ไปร้านอาหารใกล้ ๆ ซึ่งผู้คนพร่ำบ่นข้าวของแพง*(บ่นกันมาทุกยุคทุกสมัย) อย่างนี้คนรวยก็ได้เปรียบคนจนน่ะสิ ของแพงเงินถูกมีเงินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอซื้อของได้ รัฐบาลคอรัปชั่น ใครคนหนึ่งเปรยแล้วต่างคนต่างผละหนีจากกัน นเรศเอาอกเอาใจดารกาจนดูเหมือนเป็นคู่รักกัน ขณะที่ชิดสมัยแกะกุ้งตัวโตให้เปรม นเรศหยิบมาตัวหนึ่งแล้วอวดอ้างสรรพคุณ คุณแดงชอบทานมั้ยครับกุ้งแม่น้ำ ชอบค่ะแดงเคยเห็นเขาจับมาจากคลองค่ะ เขาคนนั้นดารกาหมายถึงคนที่นั่งทำไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่มีความหลังหรือจำวันนั้นไม่ได้แล้ว ชิดสมัยฟังคำบอกเล่าของดารกาแล้วรู้สึกตื่นเต้นจึงเอ่ยปากออกมาว่า โชคดีจังเลยแดง ฉันอยากเห็นบ้าง ก็ลองขอให้พี่เปรมงมให้สิ ท่าทางจะงมเป็น จริงมั้ยคะพี่เปรม ดารกาโยนคำถามไปให้เปรมตอบ ชิดสมัยจึงหันไปวิงวอนเปรมทางสายตาหากชายหนุ่มปฏิเสธ พี่มีงานยุ่ง ๆ อยู่ๆไม่มีเวลาหรอกไหม ซื้อกินแบบนี้ง่ายดีอยู่แล้วนี่ เห็นมั้ยพี่เปรมงมเป็น แต่ไม่มีเวลาจะหาให้เธอกิน ดารกาตอกย้ำ เปรมมองดุเธอเสตักอาหารทำไม่รู้ไม่ชี้ ชิดสมัยเอ่ยชวนอีก วันหยุดนี้ล่ะคะว่างมั้ย ไหมจะไปไหนล่ะครับ ไหมอยากดูหนังค่ะ เรื่องงานล่ะได้หรือเปล่าไหม เขาให้รอก่อนค่ะ พอถามว่ามีปัญหาเรื่องสุขภาพมั้ย ไหมเผลอตอบว่าเป็นโรคหัวใจ นเรศบอกคล้ายเย้าเพื่อนชายไม่ช่างพูดของเขาว่า ถึงไม่ได้งานก็ไม่เป็นไรหรอกไหม เพราะว่า หมวดเปรมของไหมเขาเลี้ยงดูไหมได้อยู่แล้ว เซี้ยวค่ะพี่นเรศ พูดอย่างนี้ไหมอายนะคะ นเรศเขาพูดเรื่องจริงไหมจะอายทำไมเปรมหันไปตอบคู่รัก ชิดสมัยอายม้วนจนหน้าแดงกล่ำ เธอวางมือไม่ถูก ดูเกะกะไม่รู้จะวางที่ไหน เปรมจึงกุมเอาไว้นิดหนึ่งแล้วเลื่อนไปวางบนตักหญิงสาว ดารกาเมินหน้าไปทางอื่นไม่มองกิริยาอาการตอบรับของสองหนุ่มสาวให้บาดใจตนเอง เธออยากยื้อมือของชายหนุ่มออกมาจากการเกาะกุม แล้วฝังรอยฟันเสียให้สาแก่ความเจ็บในดวงใจนัก
ทำไมต้องทำร้ายใจของแดงด้วยคะพี่เปรม...หญิงสาวคนเก่งครวญในอกอย่างไม่แสดงออกมาให้ใครเห็นว่าเจ็บปวดใจเพียงใด ส่วนชิดสมัยมีกำลังใจมากขึ้น จึงเอ่ยชวนเปรมว่า เรื่องไปดูหนัง ไปนะคะพี่เปรมจากนั้นหันมาชวนดารกา แดงไปด้วยมั้ย รอบกลางคืน ได้จ้ะไหม ถ้าพี่เปรมไม่ว่างพาไปก็ให้พี่นเรศไปคุ้มกันดีมั้ย ดารการีบยกหน้าที่ไปให้นเรศเป็นคนสำคัญ เยาะเย้ยชายที่ทำให้เธอเสียใจ เปรมแอบผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความไม่พอใจ ก่อนออกปากรับว่า ตกลงตามใจไหม พี่จะเอารถไป เราติดรถนายไปด้วยนะเปรม ไหมบอกทางไปบ้านคุณแดงด้วยก็แล้วกัน พี่ไม่รู้จักบ้านของเขาน้ำเสียงชายหนุ่มไว้ท่า อย่างที่ดารกาอยากทุบอกเสียให้หนำใจ เธออยากร้องหาพี่ชายคนดีของเธอ แต่ยามอยู่ต่อหน้าชิดสมัย และมีฐานะเป็นคนรักอย่างนี้ เปรมทำเหมือนไม่เคยมีความหลังที่แสนสนิทสนมกับดารกาเลยสักนิดเดียว พี่เปรม นะพี่เปรม อย่าคิดเชียวว่าหนูแดงจะปล่อยให้ลืมง่ายนัก!! ดารกาตัดช่องออกตัวไปตามลำพัง ไม่อยากให้ทั้งเปรมและนเรศไปส่งถึงบ้านด้วยกันทั้งคู่ เธอตัดบทว่า แดงจะไปธุระทางอื่นต่อ ไม่รบกวนพี่เปรมไปส่งหรอกค่ะ จะดื้อทำไมเปรมหลุดปากท่าทางหงุดหงิด แดงไม่อยากให้พี่เปรมรู้จักบ้านแดงนี่คะกล่าวแล้วดารกาไม่ยอมให้เปรมไปส่ง เธอผละจากกลุ่มเดินไปโบกรถสามล้อถีบ ทันที ชิดสมัยถอนใจ ทำหน้ามุ่ย เอ่ยเบา แดงเอาแต่ใจอย่างนี้อยู่เรื่อยเชียวค่ะ พี่นเรศจะตามเธอทันหรือเปล่าคะ พี่ชอบครับไหม นเรศตอบตามหัวใจ เปรมรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แต่ส่วนหนึ่งกับโล่งใจอย่างไม่ยอมรับว่า ดีที่ดารกากลับไปเอง ไม่ต้องให้นเรศไปส่ง
ที่บ้านของดารกา มีการจัดเลี้ยงน้ำชาให้กับพ่อค้ารายใหญ่ ซึ่งวัลย์วิไลจัดเตรียมอย่างหวังผลให้ นครเป็นผู้สนับสนุนทางการเมืองของสามี และเธอมีสิ่งตอบแทนคือ น้องสาวคนสวยของสามี ซึ่งเธอแอบบอกกับนครว่ามีของสวยกว่าความสวยที่นครเคยพบรออยู่ นครกระหยิ่มใจที่จะได้พบความสวยที่วัลย์วิไลไม่มีทางชมใครให้ได้ยินอย่างง่าย แต่เมื่อเวลาน้ำชาผ่านมาแล้วจนถึงบ่ายสองโมง ความสวยที่นครอยากเห็นยังไม่ปรากฏให้เห็น วัลย์วิไลหันไปไล่เบี้ยกับคนรถซึ่งน่าที่จะทำหน้าที่ส่งคุณหนูราชพานิช แต่มานั่งสบายอยู่ก้นครัว ดังนั้นวัลย์วิไลจึงลงมาเอาเรื่องอีกฝ่าย นายเสริมเกือบสะดุ้งเพราะคุณผู้หญิงรองของบ้าน แต่ยามนี้ใหญ่กว่าบ้านเสียอีก เยื้องย่างเข้ามาในครัว ทุกคนที่อยู่ในนั้น มีแม่ครัว และลูกมือ ส่วนสาวใช้คนอื่นออกไปทำหน้าที่รับใช้แขกอยู่ข้างนอกสองคน คุณนายวัลย์ เอ่อมีอะไรให้กระผมรับใช้ครับ นายเสริมไปส่งคุณหนูแดงที่ไหน เมื่อไหร่ แล้วรู้มั้ยคุณหนูแดงไปไหนกับใคร จะกลับเมื่อไหร่ ทำไมนายเสริมไม่คอยรับกลับมาให้ทันเวลาบ่าย นี่มันสองโมงเข้าไปแล้วนะ คำถามยาวเหยียดทำให้นายเสริมตอบไม่ถูก และดูเหมือนวัลย์วิไลทนความรำคาญไม่ได้ จึงหมุนกายกลับออกไปโดยไม่ทันได้ตอบ นายเสริมหันไปมองแม่ครัว ซึ่งทำหน้าบอกบุญไม่รับ ส่วนลูกมือนางปากอยู่ไม่สุขจึงว่า คุณนายวัลย์คงคิดใช้คุณหนูอะไรสักอย่างแน่เลย ฉันเห็นเธอพาผู้ชายมาด้วย คุณผู้หญิงไม่มีทางยอมหรอก ท่านรักคุณหนูแดงยังกับอะไร แต่คุณผู้หญิงก็เกรงใจคุณเลิศ ส่วนคุณเลิศกลัวเมีย ป้าว่าคุณหนูจะเป็นยังไง คำถามของเด็กในครัว ไม่มีใครตอบได้ นอกจากนึกเป็นห่วงคุณหนูของบ้านเลิศพานิช เพราะเห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย หนีภัยสงครามไปด้วยกัน คุณหนูเป็นคนฉลาด ได้แต่หวังว่าความฉลาดจะพาตัวเองให้รอดจากคนคิดไม่ดีเท่านั้นเอง!! วัลย์วิไลเดินนิ่วหน้าไปหาแม่สามีที่ห้องนั่งเล่น เวลานั้นคุณเลื่อนนั่งกึ่งนอนตะแคง อิงหมอนสามเหลี่ยม บนตั่งไม้แผ่นเดียวกว้างสามฟุตกว่า โดยมีแม้นนวดฟั้นให้ คุยกันไปเรื่อย กระทั่งวัลย์วิไลเข้าไปภายใน แม้นจึงทักเพราะเป็นผู้มีฐานะน้อยกว่า คุณนายวัลย์ เอ่อมีอะไรคะ มีแขกเลี้ยงรับชาไม่ใช่หรือคะ ทำไมทิ้งแขกมาเสียล่ะคะ ไม่ใช่เรื่องของแกแม้น ฉันมีเรื่องต้องถามคุณแม่เสียทีละ คำพูดกระด้างแข็งของสะใภ้บาดใจให้คุณเลื่อนเจ็บทุกครั้งที่ได้ยิน หญิงกลางคนขยับกายนั่งห้อยขาลงวางพื้น วางสีหน้าเรียบ แม้นขยับนั่งพื้นห่างออกมาเล็กน้อย ได้ยินคุณเลื่อนย้อนถามลูกสะใภ้ที่ท่านไม่อยากใกล้คนนี้ว่า เรื่องร้อนอะไร ดูท่าเหมือนจะมาบีบคอฉันถ้าไม่ตอบ อุ๊ย คุณแม่ช่างพูดร้ายไปได้ถึงเพียงนั้นเชียวหรือคะวัลย์วิไลหาเรื่องได้ทุกครั้ง วัลย์เป็นสะใภ้ คุณแม่ไม่คิดว่าเป็นลูกหรือคะ ไม่คิดว่าวัลย์ทำเพราะห่วงคนในบ้านนี้หรือคะ แล้วเธอทำอะไรล่ะวัลย์ ที่บ้านวัลย์เขาเรียกวัลย์ว่าคุณนะคะคุณแม่ คุณแม่ดูเหมือนจะลืมว่าคุณพ่อคุณแม่ของวัลย์จะเรียกอย่างนี้แทนคนอื่น เธอพูดเองไม่ใช่หรือว่าเป็นสะใภ้ เธอก็ไม่ใช่คนอื่นสำหรับฉันแล้ว พอดีว่าบ้านนี้ลูกก็คือลูก ฉันก็เรียกเลิศว่าเลิศไม่ได้เรียกคุณ เอาล่ะเธอว่าห่วงคนบ้านนี้ มีใครให้น่าห่วงหรือ หนูแดงไงคะ เธอเป็นสาวแล้ว แต่วัลย์ไม่เห็นคุณแม่ปรามไม่ให้เที่ยวเตร่เก่งอย่างนี้เลย ไม่เรียนต่อแล้วเอาแต่เที่ยวนอกบ้านใครจะมองไม่งามนะคะ วันนี้ไปไหนอีกแล้วก็ไม่ทราบ ไปเที่ยวกับเพื่อนเรียนมาด้วยกัน คุณแม่ไม่น่าปล่อยไปนะคะ น่าจะให้หนูแดงอยู่บ้านให้เป็นเสียบ้าง ถ้าคุณแม่ดุแลหนูแดงไม่ไหว วัลย์จะดูแลเองค่ะ ดูสิคะ นี่สองโมงกว่าจะสามโมงแล้วยังไม่กลับอีก ท่าทางคุณแม่ไม่เป็นห่วงเสียด้วยนะคะ คุณเลื่อนมีแต่ความไว้ใจลูกสาวซึ่งคิดว่าเอาตัวรอดได้ และไม่เคยห้ามเรื่องเที่ยว เพราะดารกาจะมาเล่าให้ฟังเสมอว่าไปไหนกับใคร เมื่อสะใภ้มากล่าวหากันซึ่งหน้าอย่างนี้คุณเลื่อนจึงโต้ไปทันที ฉันคงไม่ห่วงเพราะหนูแดงไม่ได้ทำอะไรเสียหาย แม่วัลย์ไม่ไปดูแลแขกหรือ ปล่อยทิ้งไว้เดี๋ยวจะเสียคนสนับสนุนนะ เพราะคุณแม่ คุณพ่อของเลิศเป็นอย่างนี้ละ วัลย์ถึงได้เหนื่อย งานในบ้านเลี้ยงรับรองคนมาช่วยลูกชายแท้ๆเลยวัลย์วิไลบ่นให้คุณเลื่อนได้ยิน ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยท่าทีไม่เหนื่อยอย่างปากบ่นสักนิดเดียว แม้นขยับเข้าไปใกล้คุณผู้หญิงซึ่งกุมขมับท่าทางวิงเวียนและคลื่นไส้จริง ฉันคงต้องไปอยู่วัดเสียแล้วละแม้น บ้านชักแคบลงทุกที คุณวัลย์นี่ระรานไม่เลือกเชียว ต้องการอะไรกันแน่จึงมาถามถึงคุณหนูของแม้น หรือคิดจะจับคู่อะไรให้กับใครในงานเจ้าคะคุณผู้หญิง คุณเลื่อนสะดุ้งเมื่อได้ยินแม้นเดาสุ่ม ซึ่งอาจจะมีความเป็นไปได้มากทีเดียว ท่านรีบสั่งสาวใช้ใกล้ชิดทันที ไปดูซิ หนูแดงกลับมาหรือยัง ถ้ามาแล้วให้เลี่ยงไม่ต้องเข้างานนะแม้น เจ้าค่ะคุณท่าน แม้นรีบไปทำตามคำสั่งของนายผู้หญิงทันที คุณเลื่อนถอนใจออกมาอย่างหนักอก ท่านไม่ชอบสะใภ้แต่ตามใจลูกชาย และเมื่ออยู่ร่วมบ้านนานวันเข้า ความวุ่นวายและแสดงตัวเป็นเจ้าของทุกสิ่งของวัลย์วิไล ทำให้บ้านเริ่มไร้ความสุขสำหรับท่านมากทุกทีจนบางครั้งอยากชวนสามีไปอยู่ที่ไกลๆเสียด้วยซ้ำไป แต่....เงินลงทุนทางการเมืองของเลิศชาย ใช้มากจนแทบหมดตัวแล้ว เหลือบ้านหลังนี้ กับเงินที่คุณเลื่อนบังไว้ให้ลูกสาวเพียงคนเดียวโดยไม่ให้เลิศชายได้เข้ามาแตะต้องสักนิดเดียว ดารกากลับมาถึงบ้าน เธอลงจากรถเช่า เดินเข้าไปในบ้านจึงเห็นว่าในสวนมีงานเลี้ยง เธอทำท่าจะเลี่ยง แต่โนมือหนึ่งฉวยฉุดแขนของเธอโดยแรงจนเสียหลัก พระช่วยแดงเธออุทานอย่างตกใจ มาทางนี้ก่อนหนูแดง พี่จะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก เขาอยากรู้จักหนูแดงมากเลยนะ นั่งรอตั้งสองชั่วโมง มารอแดงทำไม แดงไม่อยากรู้จักด้วยสักหน่อยดารกาบอกตรงกับใจ วัลย์วิไลไม่รับฟัง ดึงกึ่งลากน้องสามีให้ตามเข้าไปที่โต๊ะเลี้ยงน้ำชาจนได้ ภายในห้องเลี้ยงรับรองขนาดใหญ่ โต๊ะไม้ใหญ่ ไม้แผ่นเดียวไม่มีการต่อให้เป็นตำหนิ ปูผ้าถักลายสวยสีขาว ทับด้วยผ้าเขียวใบตองพาดเฉียง คนร่วมโต๊ะสนทนากันเสียงดังทั้งชายหญิง ส่วนใหญ่ในยี่สิบคนที่ร่วมกันอยู่ในห้องนี้เป็นชายกว่าครึ่ง ดารกาเข้าพร้อมกับวัลย์วิไลซึ่งแนะนำก่อนเข้าไปด้วยซ้ำว่า มาแล้วน้องสาวคนสวยของคุณเลิศชาย ดารกา ดาวจรัสแสงในยามกลางวันเช่นนี้ค่ะ ทุกสายตาหันมามองดารกาอย่างให้ความสำคัญ โดยเฉพาะนคร ผู้ที่จะซื้อสาวคนนี้ด้วยเงินหลายสิบล้านเป็นค่าสนับสนุนทางการเมืองให้เลิศชาย ดารกายกมือไหว้ทุกคนเพราะความอายุเยาว์ของตนเอง ความงดงามไร้ตำหนิของหญิงสาวทำให้นครไม่นึกเสียดายเงินส่วนเกินในบัญชีของตนเองแม้แต่น้อย แดงขอตัวก่อนนะคะ แดงจะไปหาคุณแม่ค่ะ อะไรกันคะน้องแดง มาถึงจะรีบไปได้ยังไงคะ มานี่ก่อนมารู้จักเพื่อนคุณเลิศก่อนวัลย์วิไลจูงมือดารกาไปหานคร แนะนำให้รู้จัก นี่คุณนคร พ่อค้า และนายธนาคารรายใหญ่ของเมืองไทยทีเดียวนะน้องแดง ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณแดง ค่ะคุณนคร แดงขอโทษนะคะ พอดีแดงไม่ว่างค่ะ แดงจอตัวก่อนะคะ เอ่อแดงขอตัวก่อนนะทุกคน แดงมีธุระคะ ธุระอะไรจะสำคัญในเวลานี้มากกว่าธุระของะพี่หรือแดงเลิศชายเอ่ยราวกับปรามน้องสาว ดารกาจึงว่า ธุระเรื่องสุขภาพของคุณพ่อค่ะ ท่านไม่ได้อยู่ที่นี่ ท่านไปหาหมอไม่ทราบกลับมาหรือยัง ท่านนอนพักผ่อนแล้วพี่ดูแลท่านเป็นอย่างดี แดงไม่ต้องกังวลหรอก อย่างนั้นแดงไปหาคุณแม่นะคะ คือแดงไม่ค่อยรู้เรื่องการเมืองค่ะ ขอตัวนะคะดารกากล่าวแล้วจากไปทันที นครแอบชอบความเป็นตัวเองของอีกฝ่ายยิ่งนัก หญิงสาวคนนี้ยังมีสมองเป็นของตนเองอยู่ ชอบจริงๆ วัลย์วิไลหันไปมองนคร ด้วยสีหน้าไม่ดีนัก แต่เธอยังเห็นนครยังทำท่าปกติ ไม่มีทีท่าหัวเสียหรือไม่พอใจที่ดารกาผละจากห้องนั้นไปอย่างไม่รักษามารยาทของผู้ดี แต่เป็นผู้เอาแต่ใจตนเองตามความเคยชิน นครอยากรู้ ดารกามีใครอยู่ในใจหรือเปล่า จึงตีกรอบล้อมตัวเองเสียขนาดนี้ เขาเห็นจะต้องตามดูเสียแล้ว!!! นครแสร้งเอ่ยกับวัลย์วิไลว่า ดูเหมือนคูณเลิศชายจะไม่ได้รับการสนับสนุนให้เล่นการเมืองจากทางครอบครัวเท่าไหร่เลยนะคุณวัลย์ ไม่ใช่เช่นนั้นหรอกค่ะ แหมคุณนครก็น่าจะทราบว่าคุณเลิศเป็นนักการเมืองมือสะอาด ไม่เช่นนั้นคงเอ่อ ไม่ต้องการผู้สนับสนุน โดยเฉพาะคุณนะคะที่คุณเลิศต้องพึ่งพาอาศัยมาก และคุณก็รู้ว่าถ้าคุณเลิศได้รับลการเลือกตั้งคุณเลิศต้องมีฐานะในรัฐบาลแน่นอน อำนาจตอนนี้อยู่ที่ทหาร หลังจากเสรีไทยลำเลิกขนาดหนัก ทำไมจึงเบนมาที่พ่อค้าล่ะคุณวัลย์ พ่อค้าอย่างคุณนครมีเส้นสายทางทหารนี่คะวัลย์วิไลย้อนกลับไปตามตรง นครยิ้มกว้าง อย่างยอมรับเงียบๆ เขาเป็นเศรษฐีใหญ่ เป็นผู้ที่ได้รับการขนานนามว่า หลงจู๊ คำๆนี้ ย่อมมีความหมายต่ออิทธิพลรองรับอยู่ด้วย แค่เจ้าสัวยังธรรมดานักสำหรับแวดวงนักเลง และฐานการเงิน หลงจู๊ คือที่พักพิงจากชาวโพ้นทะเล ซึ่งหากเข้ามาอาศัยในแผ่นดินแห่งความร่มเย็นและอย่างที่ชาวจีนได้ขึ้นจากเรือและได้เห็นจากสายตาถึงความอุดมสมบูรณ์ของเมืองไทยต่างร้องอุทานทุกคนว่า อั๊วไม่อดตายเลี้ยว หากว่า กว่าจะทำอย่างใจได้ ชาวจีนนั้นๆต้องผ่านผู้ที่มาสร้างตัวจนมีอิทธิพล หลงจีหนุ่มคือคนที่อยู่เบื้องหลังนั้น นครพอใจในตัวของดารกาและคิดอย่างคนเป็นใหญ่ว่า แค่สาวตัวอรชรอ้อนแอ้นแค่นี้ คงไม่พ้นจากความต้องการของเขาไปได้แน่!!
Create Date : 08 พฤศจิกายน 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2554 7:21:08 น. |
Counter : 509 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|