BlogGang.com : : LpDeeDa : The Pilgrimage II

The Pilgrimage II

Agape คือความรู้สึกกระตืนรือร้น อยากรู้อยากเห็น ซึ่งจะเห็นได้จากเด็กอายุประมาณ 1 ขวบ ซึ่งเราสามารถฝึกความกระตือรือร้นนี้ได้ด้วยการฝึกปฏิบัติทำให้รอบๆเป็นสีน้ำเงิน
วิธีการปฏิบัติคือ นั่งและผ่อนคลาย ร้องเพลงเมื่อครั้งที่เรายังเป็นเด็ก นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิที่เราเคารพตอนที่เป็นเด็ก แล้วนึกภาพว่าท่านเข้ามาใกล้ๆ แล้วให้นึกถึงคลื่นสีฟ้า คิดว่ามันอยู่รอบๆ ทะลุผ่านเราผ่านห้องที่เราอยู่ ผ่านบ้านของเรา ไหลไปเรื่อยๆ จนไปรอบโลก
สุนัทที่คนดำเนินเรื่องเจอในวันที่ไปที่บ้านที่ถูกต้องสาปเป็นปีศาจที่จะมาคอยขัดขวางเขา ระหว่างที่เขาเดินอยู่นั้น เขารู้สึกไม่ดี อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็มารู้ตัวอีกทีว่าปีศาจนั้นมาอยู่ใกล้ๆแล้ว Petrus สอนเขาว่า เขาต้องเลือกที่จะสู้หรือแพ้ปีศาจตัวนั้น ไม่งั้นแล้วมันจะตามหลอกหลอนเขาไปชั่วชีวิต
ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปเมืองต่อไป Petrus ให้เขาฝึกปฏิบัติการถูกฝังทั้งเป็นที่ใต้ต้นไม้แห่งหนึ่ง Petrus ปล่อยเขาไว้คนเดียวแล้วมุ่งหน้าไปอีกเมืองหนึ่ง แล้วให้เขาฝึกแล้วนอนที่ใต้ต้นไม้นั้น
วิธีฝึกคือ ให้นึกถึงความตาย นึกว่าตัวเองนอนอยู่ในโลงทั้งๆที่ยังมีลมหายใจอยู่ แล้วก็นึกถึงภาพงานศพและตัวเองที่พยายามตะเกียกตะกายออกมาจากโลงศพนั้น นึกถึงหนอนที่ไชตามร่างกาย และกระเสือกกระสนออกมาให้ได้มากที่สุด แล้วก็หนีออกมาได้สำเร็จ หลังจากที่เขาได้ฝึกปฏิบัติแล้ว เขารู้สึกว่าเขารู้สึกโชคดีที่เขายังมีชีวิตอยู่ และจะมีความสุขทุกครั้งทุกเวลานับจากนี้ไป เพราะเขายังมีชีวิต และต่อไปนี้ควรทำทุกสิ่งที่จะทำให้เขาไม่เสียใจว่าไม่ได้ทำหากเขาเสียชีวิตไป
หลังจากนั้นเค้าก็ไปพบ Petrus ที่เมืองต่อไป ทั้งสองได้สวดมนต์อ้อนวอนขออย่าให้เขาหลงทางหลังจากที่ได้เจอดาบของเขาแล้ว ซึ่งคำสวดนี้สอนอะไรดีๆมากมาย แต่ว่ามันยาวอ่ะ แต่ว่าดีก็แปลๆมาเถอะเนอะ
ประมาณว่าจงสงสารคนที่รักแทบคลั่ง แต่จงสงสารคนที่ไม่รู้จักความรักเลยให้มากกว่า จงสงสารคนที่ไม่คิดถึงความตาย ไม่รู้ว่าต้องตายเพื่อพบความสุข แต่จงสงสารคนที่ผ่านความตายมาหลายครั้งแต่ยังคิดว่าตัวเองเป็นอมตะให้มากกว่า จงสงสารคนที่เห็นว่าตัวเองเป็นเหยื่อของความร้ายกาจของโลก แต่จงสงสารคนที่โทษตัวเองเพราะร้ายกาจของโลกให้มากกว่า จงสงสารคนที่ทำงานหนักเพื่อวันหยุดเพียงหนึ่งวัน แต่สงสารคนที่ยึดติดกับความเชื่อคำสอนให้มากกว่า จงสงสารคนที่ชนะในสงครามภายนอก แต่แพ้หรือไม่เคยสู้สงครามภายในตัวเอง แต่จงสงสารคนที่ชนะสงครามภายในตน แต่แพ้สงครามภายนอกให้มากกว่า เช่นการหาเลี้ยงตัวเอง จงสงสารคนที่ไม่เคยคิดทำสิ่งใดเพราะกลัวว่าตัวเองไม่มีความสามารถ แต่จงสงสารคนที่ทำแล้วคิดว่าตัวเองทำได้ดีกว่าผู้อื่นให้มากกว่า จงสงสารคนที่ดื่มกินแต่อยู่อย่างเดียวดาย แต่จงสงสารคนที่อดอาหารแล้วพร่ำสอนคนอื่นไปทั่วให้มากกว่า จงสงสารคนที่พยายามคิดทฤษฎีจากความเป็นจริงที่เต็มไปด้วยรายละเอียดมากมาย แต่จงสงสารคนที่จมอยู่กับความเชื่อผิดๆอยู่ จงสงสารคนที่มองแต่ตัวเอง เห็นแก่ตัวเอง แต่จงสงสารคนที่ช่วยผู้อื่นเสมอ และจะเอาชนะความชั่วร้ายด้วยความรักให้มากกว่า
หลังจากนั้นเขาก็มาถึงที่น้ำตกแห่งหนึ่ง ซึ่ง Petrus บอกให้เขาปีนขึ้นจากในน้ำตก ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำให้เขานึกถึงตอนที่เขายังฝึกกับครูฝึกอยู่ แล้วครูฝึกบอกให้ปีนขึ้นเขาที่ชันและไม่น่าจะปีนได้ แต่เขาก็ปีนและเกือบตกลงมา ครูฝึกของเขาจึงบอกว่าเขาควรที่จะปฏิเสธไม่ทำตามและประเมินว่าตัวเองสามารถทำได้หรือไม่ เพราะว่าสิ่งที่เขาบอกไม่ใช่การสั่ง ดังนั้น เมื่อเขาประเมินแล้วว่าเขาคงไม่สามารถปีนน้ำตกนั้นได้ เพราะน้ำแรงและชัน เขาจึงปฏิเสธ Petrus แต่ Petrus ก็ไม่ได้ว่าอะไร และบอกว่าการตัดสินใจเลือกทำอะไรก็ตามนั้นเป็นไม่ผิด ไม่เป็นการขัดคำสั่งแต่อย่างใด แต่หาก Petrus ปีนก่อนแล้วประสบความสำเร็จแล้ว เขาก็ควรที่จะปีนตาม แล้ว Petrus ก็ปีนเป็นตัวอย่างให้ดู ซึ่งเมื่อถึงคราวที่เขาจะต้องปีนแล้ว เขากลับพบว่ามันง่ายกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ ในที่สุด เขาก็ขึ้นมาถึงยอดน้ำตก แล้วหลับไปด้วยความเหนื่อย
หลังจากที่เขาตื่นขึ้น Petrus ได้สอนการปฏิบัติฝึกการหายใจเพื่อเรียกพลังกลับมาให้เขา โดยการหายใจออกแรงๆแล้วค่อยๆหายใจเข้าพร้อมๆกับยกมือขึ้นช้าๆ ทำ 5 นาทีต่อครั้งเพื่อเพิ่มพลังให้กับตัวเอง

Create Date : 05 กรกฎาคม 2550

Last Update : 9 กรกฎาคม 2550 10:27:46 น.

0 comments

Counter : 716 Pageviews.