เพื่อนของเราชื่อความเหงา : บอย ตรัย ภูมิรัตน [♪]
เมื่อไรที่หัวใจมันอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว กอดตัวเองไม่มีใคร ไม่เห็นเป็นไรแค่นี้
ไม่ว่าเราจะพบอะไร จะเจอกับวันที่ร้ายหรือดี ใจก็ยังคงพร้อมจะมีความเหงา เป็นเพื่อน เคียงไป
บนทางเดินที่เราเคยหกล้ม ทำให้ใครบางคนนั้นหล่นหาย ฝากรอยแผลไว้ข้างใจ ทิ้งให้เราจดจำ
มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ วันเดือนปียังหมุนประจำ ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไป
ไม่รู้ ไม่รู้ต้องเดินไปถึงเมื่อไร เหงา ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพระโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงาๆ แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ
มีวันที่ลมหนาวพัดมา และก็มีวันที่ฝนพรำ วันเดือนปียังหมุนประจำ ฉันเหงาก็ยังต้องเดินต่อไป
กอดความเหงาไว้กับใจ
อาจเป็นเพระโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงาๆ แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า กอดความเหงาไว้กับใจ
อาจเป็นเพระโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงาๆ แต่ยังยิ้มและยังไม่เศร้า
กอดความเหงาไว้กับใจ
เมื่อไรที่หัวใจมันอ่อนล้า คือเวลาที่เรานั้นอ่อนไหว
แล้วคนเราจะทนเหงาไปได้สักเท่าไร.. |
(♫) เพลงต่างประเทศ (♪) เพลงไทย
Create Date : 18 มกราคม 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 11 กันยายน 2560 22:13:38 น. |
Counter : 1149 Pageviews. |
|
|
|