วาฬอันดามัน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








เอารูปไปใช้ตามสบายนะคะ บอกไว้ในซีบ๊อกก็ดีค่ะ ^^ ถ้าอยากได้ไฟล์ใหญ่ก็เขียนบอกไว้ในซีบ๊อก+อีเมลล์จ๊ะ

Color Codes ป้ามด
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2552
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
23 สิงหาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add วาฬอันดามัน's blog to your web]
Links
 

 

::: แมวตัวนั้น :::

เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อน

ส่วนแมวประกอบเรื่องข้าพเจ้าปั้นไว้ราวเดือนก่อน


แมวตัวนั้น


แมวตัวนั้นมักจะนั่งเล่นอยู่ตรงทางเชื่อมตึกชั้นสอง
มันจึงเป็นแมวชั้นสอง
จริงๆฉันเองก็มีทำงานอยู่ชั้นสองเหมือนกับแมวตัวนั้นที่ยึดทางเดินเอาไว้กลิ้งตอนแดดส่อง
แต่ต้องรอรื้อสร้างใหม่อีกราวๆสองเดือน
เรา(คือฉันและแมวตัวนั้น)จะได้สนิทกัน

บางเวลาของวัน ฉันเห็นแมวตัวนั้นตรงทางเดินที่มันยึด
จะเข้าไปทักทาย(ลูบหัวเกาคาง) แค่มองตาแมวตัวนั้นก็หายไป
“คงระแวงคนอยู่ไม่น้อยนะ” ฉันคิด





ฉันเป็นเพียงแค่คนที่เดินผ่านมันไป บางทีมันก็เดินผ่านฉันเหมือนกัน
จนวันนั้นฉันได้รู้ว่ามันกำลังได้เป็นแม่แมว

วันนั้นเราได้ใกล้ชิดกัน

ณ วันนั้น
ฉันใส่เดรสผ้าไหมสีดำที่แม่ตัดให้
เดรสหลวมมากฉันจึงคว้าเข็มขัดแนววินเทจเส้นโตมาคาดแล้วพับผ้าส่วนเกินไว้ด้านหลัง
สวมคาร์ดิแกนสีชมพูอ่อนให้มีสีสันขึ้นมาสักหน่อย
ใครต่อใครก็ชมว่าชุดสวย อยากถ่ายรูปส่งไปให้แม่ดู
ถ้าทำอย่างนั้นฉันก็จะได้ชุดใหม่เพิ่มอีกหลายตัวแน่ๆ
จึงได้ยุติความคิดนี้ไว้



ถึงเวลาพักเที่ยงฉันเดินจะไปกินข้าว
ถึงที่พักบันไดผิดปกติไปจากทุกวัน
น้องที่ทำงานชั้นสองกำลังทำอะไรหว่าฉันเดินลงไปดู

แมวตัวนั้นตัวเปียกมะลอกมะแลกมอมแมมตัวดำเหม็น แถมตัวสั่นๆ
กำลังเดินง่อนๆแง่นๆข้ามช่องว่างระหว่างบันได
และมันกำลังจะร่วงลงไป

ฉันในช่วงละอ่อนของอายุเคยเลี้ยงแมวมาก่อนจึงคว้าตัวมันไว้แม้จะคุ้นเคยกับแมวตัวนั้นแค่ทางสายตา
ทุกคนโล่งอก

แมวตัวนั้น เวลานี้ เป็นแมวตัวนี้
ต้องเช็ดขนให้แห้งฉันพูด
ฉันขอให้ผู้ร่วมมุงหาเศษผ้าแห้งๆมาให้
ได้ผ้าเช็ดโต๊ะผืนเล็กๆมา
ฉันก็พูดกับเจ้าแมวว่า “ไม่ต้องกลัวจะเช็ดขนให้อยู่นิ่งๆนะ อย่ากัดนะ”

ฉันก็เริ่มเช็ดตัวให้มัน จนผ้าเปียก
ผู้ร่วมมุงและฉันที่กลายเป็นทีมผู้ช่วยเหลือ ก็พยามหาวิธีที่จะทำให้แมวแห้ง
ดรายเป่าผม (น่าพกมาที่ทำงานด้วยแฮะ) โคมไฟ ไม่มี
ทีมของเราจึงย้ายไปตรงทางเดินเชื่อมตึก ที่ที่แมวตัวนี้ยึดไว้
แดดที่ฉันหวังว่าจะช่วยได้ก็ไม่มีเลย
เมื่อวานและคืนที่ผ่านมาฝนตกหนักมาก

ทีมเราได้ผ้าผืนใหม่ใหญ่และสะอาด
ฉันจึงเช็ดขนให้มันต่อไป พร้อมๆกับเรื่องราวของแมว

น้องคนนึงเล่าว่า
“หนูเดินลงมาตรงชั้นหนึ่ง ไปเห็นแมวตัวนี้มันก็เห็นหนูแล้วก็ร้อง มะ มะ มี้
หนูจะช่วยแต่ก็ไม่กล้าจับแมวเพราะกลัว มันก็ค่อยๆเดินขึ้นบันไดมาที่ชั้นสอง แล้วพี่เปาก็ลงมาเจอนี่แหละ
โชคดีของมันนะที่เจอพี่ ไม่มีใครกล้าจับมันเลย
ปกติมันไม่ให้ใครจับตัว และค่อนข้างดุ”

ฉันขอกระดาษทิชชูเพื่อเอามาเช็ดขี้ตาให้มัน
ม่านตาข้างซ้ายของมันผิดปกติ ถ้าเปรียบม่านตาเป็นกล้องก็เหมือนกล้องกำลังโฟกัสวืดวาด
ทั่วตัวไม่เจอบาดแผล ขาก็ไม่กะเผลก
ฉันเช็ดตัวให้มันราวๆ 45 นาที ตัวมันก็เริ่มแห้ง

พี่ที่อยู่อีกตึกออกมาถามเรื่องราว
และรับอาสาเอาเจ้าแมวไปดูแลให้ เราจะได้ไปกินข้าวเที่ยง
ฉันถึงล้างมือแล้วไปกินข้าว

พอกลับขึ้นตึกก็ไปดูแมวก่อน เขาคงเอาไปไว้ในห้องมั้งฉันคิด
ถามหาจนเจอพี่เขาเอามันไปไว้ในห้องแอร์
ฉันแปลกใจ ไม่สั่นแย่เหรอเนี่ย โอ้ยแซ่ดดดด
แล้วก็จริงด้วยเจ้าเหมียวนอนสั่นอยู่ในห่อผ้า ....

ฉันเลยขอให้เอาลังที่นอนไปวางไว้ตรงทางเชื่อมตึกที่ที่มันยึดไว้
โชคเข้าข้างแดดเริ่มออก แต่ตัวก็ยังสั่น
น้องในทีมเอาขวดน้ำใส่น้ำร้อนมาวางในกล่องนอน หวังช่วยให้หายหนาวเร็วๆ
แล้วบ่นเล็กน้อยเรื่องที่เอาแมวเข้าห้องแอร์
ส่วนอีกคนก็ให้ความเห็นว่า
“พี่เขาคงไม่อยากให้มันไกลสายตาอะเลยเอาไปไว้ใกล้ๆ ไม่ทันคิดถึงเรื่องหนาว”
มองอีกด้านแบบนี้ทำให้รู้สึกดีจริงๆแฮะฉันคิด
โชคดีของแมวอีกนะเนี่ยที่ฉันอยากแวะไปหาก่อนเข้าทำงาน
เราตระกร้าครอบไว้ แยกย้ายไปทำงาน






ราว 15 นาทีฉันลงมาดู
แดดกับขวดน้ำร้อนใช้ได้ผล
แมวหายสั่นแล้ว มันนอนหลับสนิท หายใจไม่ติดขัด
ฉันเอามันออกจากกล่องเพื่อเช็ดขนให้แห้งสนิท
ระหว่างที่เช็ดขนมันก็หลับตาพริ้ม
ฉันพูดกับน้องในทีมว่า
“ถ้ามันรอดพี่ก็ดีใจ
แต่ถ้าไม่รอดการช่วยครั้งนี้ก็ไม่ทำให้มันทรมานมากไปกว่านี้”

มือเปล่าๆของฉันสัมผัสได้ถึงความแห้งสนิทจึงเอามันไปนอนในกล่องตามเดิม


หลายๆคนที่ฉันไม่เคยรู้จักออกมาดู
เลยได้ข้อมูลเพิ่มเติมว่ามันตัวเปียกอยู่นั่งแถวๆกองวัสดุก่อสร้างตรงชั้นหนึ่งมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
.
.
.


“เรา” ที่เพิ่มจำนวนมากขึ้นก็ตกลงกันว่าจะพามันไปหาสัตวแพทย์
อ้อคาดว่าเจ้าแมวตั้งท้องอ่อนๆอยู่ด้วย

ก่อนที่จะพาไปหาหมอ ฉันเจอเจ้าแมวอีกครั้ง
ตรงที่ที่มันยึด
มันลืมตามองหน้าฉัน ม่านตาด้านซ้านยังวืดวาด(เดี๋ยวหรี่เดี๋ยวขยาย)
เราสบตากัน มันพยายามร้องได้เป็นเสียงเบาๆออกมาว่า “มี้”
ฉันบอกมันว่าไม่ต้องร้องแล้วนอนพักไป พลางลูบหัวของมันเบาๆ
เดี๋ยวจะพาไปหาหมอแล้วนะ

เป็นวันที่เราได้ใกล้ชิดกัน ขอใช้คำว่าเราได้สนิทกันระดับหนึ่งแล้ว

ก่อนกลับบ้านได้ข่าวว่าเจ้าแมวไปที่ร้านหมอแล้วและกำลังจะคลอดลูก
วันนั้นเป็นวันศุกร์ กว่าจะได้เจอก็เป็นวันจันทร์


ขอให้มันและลูกปลอดภัย


เช้าวันจันทร์ฉันรีบไปให้ถึงที่ทำงานให้เร็วที่สุด ไปถามข่าวของแมว

“มันไปแล้วล่ะน้องเมื่อวันเสาร์ หมอบอกว่าตามันบอดไปข้างนึง
(ตามันดูปกติก็จริง แต่ก็มองไม่เห็นแล้ว)
น่าจะโดนตีหัวอย่างแรง …ประสาทตาเลยเสีย
ลูกมัน3 ตัวก็ไม่รอด”
พี่ตึกตรงข้ามที่เป็นธุระพาไปร้านหมอบอก

เมื่อ”เรา”ทุกคนที่ช่วยมันรู้เรื่องก็ได้แต่สลด
ไม่มีใครรู้ว่ามันไปโดนใครหรืออะไรตีหัวมา
ไปตกท่อน้ำได้ยังไง
บ้างก็เดาว่าน่าจะเป็นฝีมือคนงานก่อสร้าง
ฯลฯ



หลายคนบอกว่าถ้าไม่ได้ฉันจับมันไว้
แถมเช็ดตัวให้มันก็ไม่มีใครมาสนใจมันหรอก
ฉันยิ้มเบาๆตอบ

เรื่องของแมวตัวนั้นทำให้คิดถึงการ์ตูนของ เท็ตซึกะ โอซามุ
เรื่องแบล๊คแจ๊ค เกือบทุกตอนจะเกี่ยวข้องถึงการดิ้นรนให้ชีวิตรอด


อยากกลับบ้านไปกอดแม่

ป.ล. อยากไปเรียนตัดเสื้อตามที่แม่บอกแล้วสิ
(แม่บอกว่าถึงฉันจะไม่ใช่เป็นคนที่ชอบแต่งตัว
น่าจะออกแบบ + ตัดชุดได้สวย)
จะได้ตัดชุดให้แม่บ้าง

ภาพบล๊อกนี้กลายเป็นเรื่องเล่าไปซะงั้น






 

Create Date : 23 สิงหาคม 2552
9 comments
Last Update : 23 สิงหาคม 2552 16:08:12 น.
Counter : 2008 Pageviews.

 



อย่างน้อย เจ้าเหมียวก็ได้เจอกับความใจดีก่อนจากไป

 

โดย: เป๋อน้อย 23 สิงหาคม 2552 16:21:39 น.  

 

โอ้แม่เจ้า...
จากรูปปั้น ไปชุดกระโปรง
จากกระโปรง ไปแมว
จากแมว ไปแบล๊คแจ๊ค

เชื่อแระ ว่าชอบจับฉ่าย



ปล. สงบนิ่ง1นาที เพื่อแม่ลูกสาม .... สาธุ

 

โดย: runch 23 สิงหาคม 2552 17:08:47 น.  

 

when you need
the miracal ask GOD
for it and you will find out
that the only miracal that have in the
World Is Our GOD as he does to me

 

โดย: da IP: 124.120.11.89 23 สิงหาคม 2552 17:13:39 น.  

 

.... ข่าวจากบ้านคุณ"แป๋วภูเก็ต"

ตอนนี้ป้าแป๋วอบูในห้องผ่าตัดแล้วครับเพราะเมื่อคืนมีอาการปวดท้องตอนตี 3กว่าๆ แต่เด็กก็ไม่เอาหัวลงในช่องเชิงกราน เลยต้องผ่าออกครับถ้าเป็นอย่างไรแล้วค่อยส่งข่าวนะครับ
อิลุง



โดย: อิลุง IP: 117.47.203.247 วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:9:21:30 น.

^
^
^

เร็วเข้า ไปจองที่นั่งเชียร์

 

โดย: runch 24 สิงหาคม 2552 13:14:24 น.  

 

เป็นเรื่องเล่าที่น่าประทับใจมากครับพี่วาฬ






 

โดย: กะว่าก๋า 25 สิงหาคม 2552 5:50:27 น.  

 

 

โดย: runch 25 สิงหาคม 2552 13:02:32 น.  

 

ดีคับผม ไม่ได้ทักทายนานแลย บายดีหรือป่าว

 

โดย: no filling 29 สิงหาคม 2552 16:18:30 น.  

 

มาดามมีลูกก็อ้วนขึ้น
แต่ผมอ้วนกว่าครับพี่วาฬ
กินซะบั้นหั่นแหลก
ตอนแต่งน้ำหนัก 67 ตอนนี้ 76 ครับพี่ 5555






 

โดย: กะว่าก๋า 30 สิงหาคม 2552 12:45:14 น.  

 

ตั้งแต่จบ แลยุ่งๆอยู่นะ

เรื่องงานหรือเรื่องรักเนี้ย

 

โดย: runch 1 กันยายน 2552 8:50:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.