ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 185 "ความฝันอันบรรเจิด"
"ความฝันอันบรรเจิด" "ศิลปะแห่งชีวิต (Art of life )"
คงเป็นเพราะกาแฟ Late Art รูปหัวใจที่วางตรงหน้า ทำให้นึกถึงบางเรื่องเมื่อครั้งตอนที่เป็นเด็ก ฉันมีความฝันอันบรรเจิดมากมายในสมอง (น้อยๆ) ไม่มีอะไรมาขวางกั้นคำว่า "ความฝันและความจริง"
ฝันอันบรรเจิดเรื่องที่หนึ่ง (เป็นเรื่องที่ฉันต้อง...จดจำตลอดมา) คือ "ฉันฝันว่าฉันบินได้" (เคยฝันแบบนี้มั๊ยค่ะ) เชื่อมั๊ยค่ะว่าพอฉันตื่นขึ้นมาฉันรีบพิสูจน์ความฝัน ด้วยการผูกผ้าขาวม้าแล้วกระโดดลงจากกระท่อมน้อยปลายนาของยาย "กางปีกบิน" เซอร์ไอแซคนิวตันและพี่น้องตระกูลไรท์ คงอึ้งกับความเด็ดเดี่ยวและความใจกล้าของฉัน "จิตวิญญาณนักวิทยาศาตร์และนักประดิษฐ์ช่างแรงกล้ายิ่งนัก"
ก็คงพอเดาออกนะคะ ว่าผลสรุปสุดท้ายจะเป็นเช่นไร? ใช่ค่ะโรงพยาบาลเย็บไปหลายแผลและแอนตาซินไม่จ่าย (555) ถ้าเป็นคำพูดของสมัยนี้ ก็คงต้องบอกว่า "งามไส้มากจริงๆ" พอฉันกลับมานึกถึงความฝันอันบรรเจิดเรื่องนี้ ทั้งเจ็บและอายเหลือเกิน (โชคดีนะ ที่ไม่พิการหรือตาย) ตอนนี้ฉันสงสัยว่า ฉันไปเอาความเชื่อมั่นแบบนั้นมาจากไหนกันนะ? อ่า...หรือว่าเพราะตอนเด็กฉัน "ไม่มีความกลัว...(ใช่เหรอค่ะ? 5555)"
ผลของการทำตามความฝันอันบรรเจิด ครั้งแรก "ฉันบินได้" คือ
"ได้ 1 แผล (เป็น) มาจากการบิน"
ฝันอันบรรเจิดเรื่องที่สอง คือ "ฉันอยากเป็นผู้ให้บ้าง" ที่มา...ของฝันนี้เกิดจากตัวฉันเคยเป็นเด็กด้อยโอกาส
" ในหลวงรัชกาลที่ 9 พระราชทานสมุดและดินสอให้แก่เด็กๆ ในถิ่นทุรกันดาร" ตอนนั้นฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าท่านคือใคร? รู้แค่ว่ามีคนใจดีฝากของมาให้เเละฝากบอกว่า "ให้เด็กๆ ตั้งใจเรียนหนังสือ" สำหรับฉันในตอนนั้นตอบไปว่า "เรื่องนี้ง่ายนิดเดียวหนูทำได้ค่ะ"
วันนั้น...ฉันดีใจกับสิ่งที่ได้รับ มือเล็กๆ ของฉันกำดินสอและสมุดไว้เเน่น (มีความสุขเหลือเกิน เพราะคิดว่าจะได้ช่วยแม่ประหยัดเงิน) พอโรงเรียนเลิกฉันรีบกลับบ้านไปบอกแม่ว่า "มีคนใจดีมาแจกสมุดกับดินสอด้วยแม่ไม่ต้องซื้อให้หนูแล้ว" เเม่ยิ้มแล้วบอกว่า "ดีจังเลยนะ"
แม่ตื้นตันใจมาก ฉันจำสีหน้าเเววตาและคำพูดหนึ่งประโยคของแม่ได้ "สักวันหนึ่งเมื่อลูกโตขึ้นและมีโอกาส ลูกอย่าได้ลืมความรู้สึกนี้นะ"
เมื่อวันเวลาผ่านไป ฉันได้รู้ถึงความหมายและความพิเศษของการให้ "ที่เป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์เล็กๆ ที่จะเจริญงอกงามไม่มีที่สิ้นสุดในหัวใจ" (ของคนให้และคนรับ) การให้ไม่มีขนาดหรือปริมาณตายตัว ที่ใครจะสามารถชั่งตวงวัดได้
หนึ่งในความฝันอันบรรเจิดที่ดีที่สุดที่ฉันเรียนรู้ คือ "การส่งต่อโอกาสแห่งการให้ ในบางช่วงเวลาของใครสักคน เท่าที่เราทำได้ บนพื้นฐานของความพอเพียง" (เพราะฉันก็เคยด้อยโอกาส) "การให้...จะยังคงเป็นการให้เสมอ"
ผลของการทำตามฝันอันบรรเจิด ครั้งที่สอง "ฉันอยากเป็นผู้ให้บ้าง" คือ
"ส่งต่อ..การให้" (จาก "สมุด 1 เล่มและดินสอ 1 แท่ง)
เพราะความฝันอันบรรเจิด ให้อะไรในชีวิตของฉันมากมายไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มหรือน้ำตา "ฉันคิดว่า...เราก็แค่เด็กในร่างของผู้ใหญ่ที่ยังคงมีฝัน" จะว่าไปแล้วความสุขความทุกข์ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางตามฝันอันบรรเจิด คือ "ศิลปะแห่งชีวิต (Art of life )" งาน Art ที่ต่างคนต่างมีแนวทางเป็นของตัวเอง ขึ้นอยู่กับว่าเราจะทำให้เป็นรูปธรรมหรือนามธรรม สิ่งนั้นเราต้องเลือกเอง
By...Sakormaree
ปล... ขอบคุณผู้มีพระคุณทุกท่าน ที่เป็นแรงบันดาลใจ ของเด็กด้อยโอกาสคนหนึ่งในการสร้างฝันอันบรรเจิด (สิ่งของพระราชทาน / สิ่งที่เรียกได้ว่าอร่อยที่สุดในโลก (ตอนเด็ก) *ไมโล&ขนมโดนัสนม / คุณหมอ & วัคซีน/ฟลูออไรด์/ฟันที่ถูกถอนไป รวมไปถึงอื่นๆ อีกมากมาย) และขอบคุณนะออยลี่&ผองเพื่อน+ QC ทีม+ และทุกๆ คนที่ช่วยบริจาค ขอบคุณมากๆค่ะ
| Create Date : 02 กันยายน 2560 |
| Last Update : 3 มีนาคม 2561 9:35:19 น. |
|
17 comments
|
| Counter : 992 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
