สวัสดี ...วันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑

"ใจ ก็คือ ใจ...หาใช่อารมณ์ไม่...”
(ในที่นี้คำว่า “ใจหรือจิต” หมายถึง จิตเดิมนั้นสะอาดนัก)

เมื่อใด...ได้ดั่งใจ ก็พอใจและอารมณ์ดี เมื่อใด...ไม่ได้ดั่งใจ ก็ไม่พอใจและอารมณ์เสีย
ในที่นี้...”ใจ” ไม่ใช่ “อารมณ์” และ “อารมณ์” ก็ไม่ใช่ “ใจ”

เปรียบเสมือนหนึ่งว่า : เบื้องบนมีท้องฟ้าสีฟ้า มีพระอาทิตย์ส่องแสงบางครั้ง...บางคราว
มีเฆมครึ้ม ๆ มีฝนตก มีนกบิน...ทุกสรรพสิ่งเบื้องบนท้องฟ้าอยู่ไม่นาน ไม่สามารถปิดกั้น
หรือเกาะติด พระอาทิตย์ได้...เมื่อผ่านมา...แล้วก็เปลี่ยนแปลง...แล้วก็ผ่านไป...

ฉันใด...จิตเดิมนั้นสะอาดจริง ๆ คล้าย ๆ กับพระอาทิตย์ส่องแสงสว่างอยู่ตลอดเวลา...
ส่วนอารมณ์คล้าย ๆ กับสรรพสิ่งที่เกิดอยู่เบื้องบนท้องฟ้า ผ่านมา...เปลี่ยนแปลง...ผ่านไป
วันนี้...เธอจงค่อย...ค่อยกับมาอยู่กับ “จิตเดิม” ของตัวเธอ ซึ่งที่ผ่านมาพอใจก็ชั่ง...
ไม่พอใจก็ชั่ง...(มัน) แต่ “ขณะปัจจุบัน...ฉันจะสะอาด”

หากว่า...หลักการหรือกฎของธรรมชาติของ “ความเปลี่ยนแปลง” (*อิจจัง)
ถ้าเธอเห็น...เข้าใจ...ยอมรับ...ในความเป็นธรรมชาติของ “ความเปลี่ยนแปลง”
เธอนั้นก็จะสงบเสงี่ยมต่อความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตลอดเวลา...

ฉะนั้น วันนี้...วันพระ...
วันนี้..ให้เธอมีสติอยู่กับปัจจุบัน...ช้า..ช้า..ซึ่งมีความเปลี่ยนแปลงทางความรู้สึกตลอดเวลา
๑) พอใจหรือไม่พอใจ ก็ขอให้เธอเงียบ ๆ อยู่ภายใน ค่อย ๆ พิจารณา
ให้ “ยอมรับ” กฎของธรรมชาติ
๒) ทานอาหารอย่างเงียบ ๆ มีสติ “ทานเพื่อบำรุงธาตุขันธ์” ใช่ว่า
“ทานเพื่อบำบัติความอยาก” (ความอร่อย)

*อนิจจัง แปลว่า ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่มั่นคง ไม่แน่นอน