อากาศเย็น...เย็น มองไม่เห็นด้วยตาเนื้อ แต่รับรู้ด้วยใจ รับรู้ด้วยกาย บางสิ่งเห็น...
แต่ไม่สามารถสัมผัสได้ บางสิ่งไม่เห็น...แต่สัมผัสได้ ได้แก่ คลื่นโทรศัพท์ สายลม
สภาวะธรรม...
อาหารมื้อ ๑ ซึ่งบำรุงสมอง
อาหารมื้อ ๒ บำรุงซึ่งร่างกาย
อาหารมื้อ ๓ ตามใจ “กิเลส” (กิเลส ในที่นี้คือ ความทะยานอยาก ความไม่รู้จักพอ)
อาหารที่เห็นด้วยตาเนื้อบำรุงกาย...อาหารใจ ต้องบำรุงด้วยธรรม...
ด้วยดั่งกันและกันฉันใด...กายอยู่ได้เพราะใจด้วย เป็นเรื่องจริงของ “ใจ”
ถ้าใจแข็งแรง กายก็แข็งแรงด้วย เช่น วันนี้ป่วยกาย แต่มีคนทักทายว่า...
“เอ...วันนี้ดูดีนะแต่งตัวสวย...” เท่านี้แหล่ะ มันแทบหายป่วยกายเลย
มันแปลก...แต่เป็นเรื่องจริงของใจ “ถ้ากายป่วย ใจไม่ป่วย...อยู่ได้
ถ้าใจป่วย กายไม่ป่วย...อยู่ยาก”

โดยปกติธรรมดา เราบำรุงแต่กายเนื้อ ส่วนที่เหลือเรื่องของใจไม่เคยมอง...
ต่อเมื่อทุกข์เศร้าหมองจึงมองธรรม
อาหารของกายมีกระบวนการผลิตหลายขั้นตอน (Input > Process > Output)
ใส่ปาก เคี้ยวๆ...จบลงที่ของเสีย
แต่อาหารของใจ ไม่มีกระบวนการผลิตพุ่งสู่ลงตรงที่ใจ ใช้ความสงบ
“คือสงบจากกิเลส...สงบจากความอยาก...”

ฉะนั้น วันนี้วันพระ...
ขอเธอทั้งหลาย...โปรดพิจารณาอาหารบำรุง “ใจ” ด้วยเทอญ...
“อาหารที่เห็นด้วยตาเนื้อบำรุงกาย...ส่วนอาหารของใจ ต้องใช้ธรรม...”