อ่านหนังสือมามากมายก็หลายครั้ง....
เคยมั่งซักครั้งไหมอ่าน ”ใจตน...”
“ใจตน” อ่านยาก... “ใจตน” เข้าใจยาก... “ใจตน” ไม่เคยอิ่ม... “ใจตน” เอาแต่ใจ...
เพราะเหตุอย่างนี้...เราจึงต้องอ่านใจ ต้องค่อย...ค่อยอ่านให้เข้าใจ เมื่อเข้าใจเราก็เห็นตามความเป็นจริง...
คือว่า ใจไม่เคยอิ่ม ใจไม่เคยหยุด...ไม่เหมือนกาย ถ้ากายอิ่มก็หยุด...”
เมื่อเฝ้าดูอยู่ที่ใจให้ต่อเนื่องแล้วก็อย่าตาม “ใจตน” ที่เป็นกิเลส ให้รู้จักหักหน้ากิเลสบ้าง
เมื่อรักมาก โลภมาก โกรธมาก ก็เฝ้าดูอยู่ที่ใจ...เมื่อรู้แล้ว...ก็ละซะ เมื่อละแล้วมันก็ว่างสบาย
เมื่อว่างแล้ว...ก็สงบ คือสงบจากความยากทั้งหลาย ทั้งปวง นี่เรียกว่า “สงบจากกิเลส”
“สุขใด...ใด ไหนจะเท่า...เราสงบจากกิเลส”
ฉะนั้น วันนี้...วันพระ...
ณ บัดนี้...ขอให้เธอ...เธอ ทั้งหลายตั้งใจ ค่อย ๆ เฝ้าดูอยู่ที่ใจ...
บัดนี้...เมื่อรักมาก...ก็ลด
บัดนี้...เมื่อโลภมาก...ก็ละ
บัดนี้...เมื่อโกรธมาก...ก็แก้ ”ต้องแก้ไข ใช่แก้ตัว...”
เมื่อใดใจสงบจากกิเลส นี่คือ "...ดูอยู่ที่ใจก็ได้ปัญญา..."