สวัสดี...วันพระ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐

ธรรมชาติ ศาสนา วัฒนาธรรม ประเพณี สิ่งเหล่านี้ล้วนสวยงามตามเวลาที่เกิด...ที่จบ...
“หนึ่งฤดูผู้ให้...หลายหลากผู้รับ” นี่เป็นความเกื้อกูลของธรรมชาติอย่างแท้จริงที่บรรจง
ให้ซึ่งกันและกันอย่างลงตัว โดยไม่มีเงื่อนไข ให้จากการที่จบลง...ตรงที่ใจอยากจะให้
หนึ่งมื้อ...ไม่มีเนื้อ ซึ่งเชื่อว่าไม่เบียดเบียนกัน...ถือว่าเป็นผู้ให้...แต่หลากหลายผู้รับ
การให้ทาน ถือศีล กินผัก มักสุขภาพดี เนื่องด้วยกายไม่ทำงานจนเกินไปตลอดเวลา
ถึงเวลาพักผ่อนของกาย ใจก็จะสะอาด สงบ สงัด “เมื่อสลัด...ก็หลุดพ้นทุกข์...”

หากเราเพียงเพ่งพิจารณาหาเหตุ...เป็นผู้ให้เมื่อใด เมื่อนั้นพลันสุขทันที
เฉกเช่น ปัจจุบันนี้ เดี๋ยวนี้ “จบลง...ตรงที่ใจ” ไม่โกรธมาก ไม่โลภมาก...
“ไม่ได้ให้เลิก...แต่ให้ลด...”ถ้าเคยโกรธ หรือโมโห ๑ วัน
แปรเปลี่ยนผันแค่ ๑ ชั่วโมงก็พอ...เป็นผู้ให้กับตัวเองก่อน
แค่เพียงเศษเสี้ยวของนาที แค่คิดอยากให้...ใจเราก็สุขแล้ว ผลผลิตของสุข
ผลิตมาจากใจ “ใจ” แหล่งเดียวสามารถผลิตได้ทั้งอยากให้ และอยากได้
แต่ผลสุดท้ายกับไม่เหมือนกัน

หยุด!! หยุดพักความอยากได้..เปลี่ยนเป็นให้..ใจก็สงบ ใจก็สุข แค่ยิ้มให้เพื่อนร่วมงาน
เพื่อนรอบๆ ตัว เท่าที่พอจะทำได้ “ให้อภัยกับคนที่ทำให้เราเจ็บ...มันก็จบ เราก็พบธรรม”

วันพระนี้

“โปรดพิจารณาเถิด : “ผู้ให้ย่อมยิ่งได้...ผู้ได้ย่อมยิ่งสุข...”