สวัสดี ...วันพระขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๑ ""เห็นที่ตัวเรา...ใช่ที่เขามอง... (คำว่า เห็น คือ เข้าใจในตัวของเราในสภาวะที่แท้จริง)
ธรรมชาติของ จิต......จิตเดิมแท้ของมนุษย์นั้นสะอาด...ไม่วุ่นวาย...ไร้ซึ่งสิ่งเติมแต่ง ด้วยสภาวะแวดล้อมต่าง ๆ รอบ ๆ ตัวเรานั้นที่เติมแต่ง รูป รส กลิ่น เสียง (กิเลส) คือ... รูปต้องสวยงาม...ตามด้วยรสอร่อย...ค่อย ๆ รับกลิ่นหอม...และยอมรับเสียงไพเราะ ขณะนี้...เธอ (บางคน) สะสมสิ่งเหล่านี้ทุกวัน ๆ จนกลายเป็นสิ่งเคยชิน หรือ ปกติ ไปแล้ว คนป่าหาธรรม เรียกว่า ติดสุข (สะสมกิเลส) แต่เมื่อวันใด...วันหนึ่งนั้น...ไม่ปกติ เธอก็จะพิรีพิไรรำพันว่า สิ่งนั้นทำไมไม่เป็นอย่างนี้ สิ่งนี้ทำไมไม่เป็นอย่างนั้นเธอก็จะเกิดทุกข์...ในความแท้จริงไม่ได้เกิดทุกข์ แต่อย่างใดเลย...นี่คือ ธรรม(*อิทัปปัจยตา) ฉะนั้น วันนี้...วันพระ ขอให้เธอค่อย ๆ พิจารณา ดังต่อไปนี้ วันนี้...ให้เธอ ตั้งกายให้ตรง ดำรงการปิดวาจา พิจารณาตัวเอง... ค่อย ๆ พิจารณาอย่างช้า ๆ แบบเข้าใจ ตัวเอง (คนอื่น ๆ ไม่เข้าใจเราไม่เป็นไร) พรุ่งนี้...เราจะค่อย ๆ เข้าใจ ตัวของเรา มาก...มากขึ้น นี่คือ เห็นที่ตัวเรา...
*อิทัปปัจยตา คือ เมื่อสิ่งนี้เป็นปัจจัย...สิ่งนี้จึงเกิดตาม...
ถ้าเมื่อใดมีสุข...เมื่อนั้นก็มีทุกข์.... แต่ถ้าไม่มีทุกข์...สุขก็ไม่เกิด
|
เห็นด้วยมากๆ
ขอบคุณสำหรับธรรมดีๆนะคะ ^ ^