สวัสดี ...วันพระแรม ๘ ค่ำ เดือน ๔
"ธรรมวันหยุด...แต่ไม่หยุดทำ..." (ธรรม...ในที่นี้คือ ความรู้ตัวทั่วพร้อมทุกกิริยาบท)
ธรรมชาติของจิตเดิม..ของเรา..นั้นล้วนสะอาด ล้วนเป็นคนดี ล้วนเป็นกลาง ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ ล้วนไม่ได้ต้องการที่จะกระหายความโลภ ความโกรธ..แต่อย่างใด ๆ เลย
เมื่อกาลเวลา...หมุนเวียนเปลี่ยนไป..ทำให้ธรรมชาติของจิตเดิม...ของเรา... เปลี่ยนแปลงจิตของเราได้มีการสะสมบางสิ่ง...บางอย่าง ซึ่งมีทั้งสีขาว...สีดำ... มีทั้งสุข...มีทั้งทุกข์
บางสิ่ง...บางอย่าง....ได้ยินที่หูแต่...รับรู้ที่ใจ แล้วค่อย ๆ สะสมสุข สะสมทุกข์ ทำให้เกิดสีขาวบ้างถ้าพอใจ ชอบใจ ทำให้เกิดสีดำบ้าง ถ้าไม่สมดั่งใจ... สีขาว ในที่นี้คือ อยากปฏิบัติธรรม ความพอใจ มันก็เกิด สุข สีดำ ในที่นี้คือ ความอยากได้ ความอยากมี ความไม่สมดั่งใจ มันก็เกิด ทุกข์
หยุด...นิ่ง นิ่ง แล้วค่อย...ค่อยพิจารณาว่าเมื่อมี สีขาว จึงมี สีดำ เมื่อมีสุข ทุกข์ก็เกิด นี่มันปกตินะ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่มันเกิดขึ้น...เปลี่ยนแปลงไป..แล้วก็ดับลง.. เมื่อเราพิจาณาอย่างเข้าใจ และยอมรับความจริง...เรากำลังจะเห็น ธรรม
พระพุทธเจ้าสอนเรื่อง อิทัปปัจยตา คือ เมื่อสิ่งนี้เป็นปัจจัย...สิ่งนี้จึงเกิดตาม
ฉะนั้น วันพระนี้... ขอให้เธอทั้งหลาย โอปะนะยิโก คือ การน้อมเข้ามาปฏิบัติ ให้รู้ตัวทั่วพร้อม ทุกอริยาบท (สติ) ตื่นเช้าก็รู้ (รู้ว่านอนท่าไหน) การเดิน การนั่ง การกิน การทำ การคิด ทุก ๆ ทุกอริยาบท ช้าลงนิดนึง ช้าลง...เพื่อมีสติมากขึ้น บางครั้ง หลุดบ้าง ก็ให้เริ่ม อีกครั้ง (ไม่เป็นไร) เมื่อเราน้อมกาย น้อมใจปฏิบัติอย่างจริงจัง เราจะค่อย ๆ เห็น... ตัวของเราเองมากขึ้น ว่ามันมีสีขาวมาก หรือสีดำมากกว่ากัน เมื่อรู้แล้วก็ค่อย ๆ ปรับให้พอดี...พอดี แล้วค่อย ๆ วางเฉย...อย่าวางทิ้ง...
นี่แหล่ะ >"...ธรรมวันหยุด...แต่ไม่หยุดทำ...
|