ขอบคุณของแต่งบล็อกโดย...

ไลน์สวยๆโดย...ญามี่  / ภาพกรอบ กรอบ goffymew / โค๊ตบล็อกสำหรัมือใหม่ กุ๊กไก่ / เฮดบล็อก เรือนเรไร /ไอคอน ชมพร / สีแต่งบล็อก Zairill /ภาพไอคอนRainfall in August /  แบนด์..การ์ตูน ไลน์น่ารักๆๆจาก... oranuch_sri  Mini Icon goragot

เครดิตภาพ บีจี ญามี่






เครดิตภาพ และ บทความ จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี





จากบนซ้าย: ศูนย์กลางเมืองนาฮะ ถนนโคกูไซ ปราสาทชูริ คินโจโช อิชิดาตามิ-มิจิ และถนนสายที่ 58

นาฮะ (ญี่ปุ่น: 那覇市 โรมาจิ: Naha-shi), นาฟะ (โอกินาวะ: ナーファ Naafa) หรือ นะฟะ (โอกินาวะ: ナファ Nafa) เป็นเมืองหลวงของจังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น ตั้งอยู่บนชายฝั่งติดกับทะเลจีนตะวันออก ทางตอนใต้ของเกาะโอกินาวะ เกาะที่ใหญ่ที่สุดในหมู่เกาะรีวกีว เป็นศูนย์กลางการปกครอง เศรษฐกิจ การศึกษา ของจังหวัดโอกินาวะ

เมืองนาฮะในปัจจุบัน ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2464 แต่ก่อนหน้านั้นบริเวณเมืองนาฮะก็เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยสำคัญของประชากรบนเกาะโอกินาวะมานานแล้ว


โอกินาวา (沖縄県, ญี่ปุ่น: Okinawa-ken, Okinawan: Uchinaa-chin) เป็นจังหวัดของญี่ปุ่นตั้งอยู่บนหมู่เกาะริวกิว จังหวัดโอกินาวามีประชากร 1,457,162 (2 กุมภาพันธ์ 2020) และมีพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ 2,280 กม. ² (880 ตารางไมล์)

นาฮะ เป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัดโอกินาวาโดยมีเมืองใหญ่อื่น ๆ ได้แก่ โอกินาวาอุรุมะ และอุราโซเอะ จังหวัดโอกินาวา ครอบคลุมพื้นที่ 2 ใน 3 ของหมู่เกาะริวกิว รวมถึงกลุ่มโอกินาวาไดโตะ และซากิชิมะโดยทอดตัวยาวไปทางตะวันตกเฉียงใต้ 1,000 กิโลเมตร (620 ไมล์) จากหมู่เกาะซัตสึนัน ของจังหวัดคาโกชิมะ ไปยังไต้หวัน เกาะโอกินาว่าที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัดโอกินาวา เป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 5 เล็กที่สุดและอยู่ทางใต้สุดของเกาะหลักของญี่ปุ่นและเป็นที่อยู่ของประชากรส่วนใหญ่ กลุ่มชาติพันธุ์พื้นเมืองของจังหวัดโอกินาว่า คือ ชาวริวกิว ซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่เกาะอามามิ ของจังหวัด คาโกชิมะ






Nago โอกินาวาประเทศญี่ปุ่น


จังหวัดโอกินาวาถูกปกครองโดยอาณาจักรริวกิวตั้งแต่ปี 1429 และถูกผนวกโดยญี่ปุ่นอย่างไม่เป็นทางการหลังจากการรุกรานของริวกิวในปี 1609 จังหวัดโอกินาวาก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2422 โดยจักรวรรดิญี่ปุ่นหลังจากเจ็ดปีในฐานะโดเมนริวกิว ซึ่งเป็นโดเมนสุดท้ายของระบบฮั่น . จังหวัดโอกินาวา ถูกสหรัฐอเมริกายึดครอง ในช่วงที่พันธมิตรยึดครองญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 และอยู่ภายใต้การปกครองของรัฐบาลทหารแห่งเกาะริวกิวของสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2488 ถึง พ.ศ. 2493 และการบริหารพลเรือนของหมู่เกาะริวกิวของสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2493 จนกระทั่งจังหวัดถูกส่งกลับไปยัง ประเทศญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2515 จังหวัดโอกินาวามีพื้นที่เพียงร้อยละ 0.6 ของมวลดินทั้งหมดของญี่ปุ่น แต่มีการมอบหมายให้เจ้าหน้าที่กองกำลังสหรัฐ ญี่ปุ่นประมาณ 26,000 คน (75%) ประจำจังหวัดและยังคงมีการแสดงทางทหารต่อไปในโอกินาวา







ประวัติศาสตร์

หลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดของการดำรงอยู่ของมนุษย์บนเกาะริวกิวมาจากยุคหินและถูกค้นพบที่เมืองนาฮะ และ ยาเอยามะ ชิ้นส่วนกระดูกของมนุษย์ในยุค Paleolithic ถูกขุดพบจากสถานที่ในเมือง Naha แต่สิ่งประดิษฐ์นั้นสูญหายไปในระหว่างการขนส่งก่อนที่จะตรวจสอบว่าเป็นยุค Paleolithic หรือไม่ อิทธิพลของJōmonของญี่ปุ่นมีอิทธิพลเหนือหมู่เกาะโอกินาวาแม้ว่าภาชนะดินบนหมู่เกาะซากิชิมะจะมีความคล้ายคลึงกับผู้ที่อยู่ในไต้หวัน






Naha

การกล่าวถึงคำว่าริวกิว เป็นครั้งแรกถูกเขียนใน หนังสือของซุย โอกินาว่าเป็นคำภาษาญี่ปุ่นที่ระบุหมู่เกาะซึ่งพบเห็นครั้งแรกในชีวประวัติของ Jianzhen ซึ่งเขียนขึ้นในปี 779


สังคมเกษตรกรรมเริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 8 พัฒนาอย่างช้าๆจนถึงศตวรรษที่ 12 เนื่องจากหมู่เกาะนี้ตั้งอยู่ในปริมณฑลด้านตะวันออกของทะเลจีนตะวันออกซึ่งค่อนข้างใกล้กับญี่ปุ่นจีนและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ราชอาณาจักรริวกิวจึงกลายเป็นประเทศการค้าที่รุ่งเรือง นอกจากนี้ในช่วงเวลานี้มีการสร้าง Gusukus หลายแห่งซึ่งคล้ายกับปราสาท อาณาจักรริวกิวเข้าสู่ระบบการปกครองของจักรวรรดิจีนภายใต้ราชวงศ์หมิงเริ่มต้นในศตวรรษที่ 15 ซึ่งสร้างความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจระหว่างสองชาติ






Okinawa Islands


ในปี 1609 ตระกูล Shimazu ซึ่งควบคุมพื้นที่ซึ่งปัจจุบันคือจังหวัด Kagoshima ได้รุกรานอาณาจักร Ryukyu อาณาจักรริวกิวมีหน้าที่ต้องตกลงที่จะสร้างความสัมพันธ์แบบซูเซเรน - ข้าราชบริพารกับซัตสึมะและผู้สำเร็จราชการแทนโทคุงาวะในขณะที่ยังคงรักษาบทบาทเดิมไว้ในระบบแควของจีน อำนาจอธิปไตยของ Ryukyuan ยังคงอยู่เนื่องจากการผนวกสมบูรณ์จะสร้างความขัดแย้งกับจีน กลุ่มซัตสึมะได้รับผลกำไรจำนวนมากจากการค้ากับจีนในช่วงที่การค้าต่างประเทศถูก จำกัด อย่างมากโดยผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์








Ie Village Agricultural Environment Inprovement Center in 2019


แม้ว่าซัตสึมะจะยังคงมีอิทธิพลเหนือหมู่เกาะนี้ แต่อาณาจักรริวกิวยังคงรักษาเสรีภาพทางการเมืองภายในประเทศไว้ได้มากว่าสองร้อยปี สี่ปีหลังจากการฟื้นฟูเมจิในปี พ.ศ. 2411 รัฐบาลญี่ปุ่นผ่านการรุกรานทางทหารได้ผนวกอาณาจักรอย่างเป็นทางการและเปลี่ยนชื่อเป็นริวกิวฮัน ในเวลานั้นจักรวรรดิชิงยืนยันว่ามีอำนาจเหนือหมู่เกาะต่าง ๆ ของอาณาจักรริวกิวเนื่องจากอาณาจักรริวกียังเป็นรัฐสมาชิกของระบบแควของจีนด้วย ริวกิวฮันกลายเป็นจังหวัดโอกินาวาของญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2422 แม้ว่าฮันอื่น ๆ ทั้งหมดจะกลายเป็นเขตการปกครองของญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2415 ในปี พ.ศ. 2455 ชาวโอกินาวาได้รับสิทธิ์ในการลงคะแนนเสียงให้เป็นตัวแทนของคณะกรรมการอาหารแห่งชาติ (国会) เป็นครั้งแรกซึ่งได้รับการจัดตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2433






วิกิพีเดีย
คุเมจิมะ โอกินาวา

พ.ศ. 2488-2508

ใกล้สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สองในปีพ. ศ. 2488 กองทัพสหรัฐฯและนาวิกโยธินบุกโอกินาวาพร้อมกำลังพล 185,000 นาย หนึ่งในสามของประชากรพลเรือนของโอกินาวาเสียชีวิต หนึ่งในสี่ของประชากรพลเรือนเสียชีวิตระหว่างการรบที่โอกินาวาปี 2488 เพียงลำพัง ผู้เสียชีวิตจากทุกเชื้อชาติได้รับการระลึกถึงรากฐานที่สำคัญของสันติภาพ

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สิ้นสุดลงสหรัฐอเมริกาได้จัดตั้งรัฐบาลทหารแห่งการปกครองหมู่เกาะริวกิวของสหรัฐอเมริกาซึ่งปกครองโอกินาวาเป็นเวลา 27 ปี ในช่วง "กฎการเป็นผู้ดูแลผลประโยชน์" สหรัฐอเมริกาได้จัดตั้งฐานทัพจำนวนมากบนเกาะริวกิว ขบวนการเรียกร้องเอกราชของริวกิวเป็นขบวนการโอกินาว่าที่ต่อต้านการปกครองของสหรัฐฯ






วิกิพีเดีย

มุมมองทางอากาศของเกาะมิยาโกะจากทิศตะวันตกเฉียงเหนือ

สร้างกองทหารของสหรัฐฯอย่างต่อเนื่อง

ในช่วงสงครามเกาหลี B-29 Superfortresses ได้บินภารกิจทิ้งระเบิดเหนือเกาหลีจากฐานทัพอากาศคาเดนาในโอกินาวา การสะสมทางทหารบนเกาะในช่วงสงครามเย็นได้เพิ่มความแตกแยกระหว่างชาวท้องถิ่นกับทหารอเมริกัน ภายใต้สนธิสัญญาความร่วมมือและความมั่นคงระหว่างสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น พ.ศ. 2495 กองกำลังสหรัฐอเมริกาญี่ปุ่น (USFJ) ยังคงรักษาสถานะทางทหารจำนวนมาก

ในช่วงกลางทศวรรษ 1950 สหรัฐฯได้ยึดที่ดินจากชาวโอกินาวาเพื่อสร้างฐานทัพใหม่หรือขยายฐานที่มีอยู่ในปัจจุบัน ตามรายงานราคาของเมลวินภายในปีพ. ศ. 2498 กองทัพได้เคลื่อนย้ายผู้อยู่อาศัย 250,000 คน






สะพานอิเคมะเชื่อมเกาะอิเคมะกับเกาะมิยาโกะ ยาว 1,425 เมตร (4,675 ฟุต)


การติดตั้งอาวุธนิวเคลียร์อย่างลับๆของสหรัฐฯ
ตั้งแต่ปี 1960 สหรัฐฯและญี่ปุ่นได้รักษาข้อตกลงที่อนุญาตให้สหรัฐฯนำอาวุธนิวเคลียร์เข้าสู่ท่าเรือของญี่ปุ่นอย่างลับๆ ชาวญี่ปุ่นมักจะต่อต้านการนำอาวุธนิวเคลียร์เข้ามาในดินแดนของญี่ปุ่นและการที่รัฐบาลญี่ปุ่นยืนยันนโยบายไม่ใช้นิวเคลียร์ของญี่ปุ่นและคำแถลงของหลักการไม่ใช้นิวเคลียร์ 3 ประการสะท้อนให้เห็นถึงการต่อต้านที่ได้รับความนิยมนี้ อาวุธส่วนใหญ่ถูกกล่าวหาว่าเก็บไว้ในบังเกอร์กระสุนที่ฐานทัพอากาศคาเดนา ระหว่างปีพ. ศ. 2497 ถึง พ.ศ. 2515 มีการติดตั้งอาวุธนิวเคลียร์ 19 ชนิดในโอกินาวา แต่มีหัวรบน้อยกว่า 1,000 หัวในคราวเดียว ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1960 หน่วยคอมมานโดของสหรัฐฯในภารกิจฝึกอบรมลับของ Green Light Teams ได้บรรทุกอาวุธนิวเคลียร์ขนาดเล็กจริงบนชายฝั่งตะวันออกของเกาะโอกินาวา






Eastern Cape (Higashi-henna zaki) ของเกาะมิยาโกะ


พ.ศ. 2508-2515 (สงครามเวียดนาม)

ระหว่างปีพ. ศ. 2508 ถึง พ.ศ. 2515 โอกินาวาเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญสำหรับสหรัฐอเมริกาในปฏิบัติการทางทหารที่มุ่งตรงไปยังเวียดนามเหนือ นอกจากเกาะกวมแล้วยังมีการนำเสนอฐานปล่อยจรวดทางภูมิศาสตร์สำหรับภารกิจลอบทิ้งระเบิดเหนือกัมพูชาและลาว ความเชื่อมั่นต่อต้านสงครามเวียดนามได้เชื่อมโยงทางการเมืองกับการเคลื่อนไหวเพื่อพลิกโอกินาวากลับญี่ปุ่น ในปีพ. ศ. 2508 ฐานทัพของสหรัฐฯซึ่งก่อนหน้านี้ถูกมองว่าเป็นการป้องกันหลังสงครามของบิดาถูกมองว่าก้าวร้าวมากขึ้น สงครามเวียดนามเน้นความแตกต่างระหว่างสหรัฐอเมริกาและโอกินาวา แต่แสดงให้เห็นถึงความคล้ายคลึงกันระหว่างหมู่เกาะและญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่





วิกิพีเดีย
Tsuzumari-no-hama (หาด Tsukihama)

เมื่อความขัดแย้งเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการติดตั้งอาวุธนิวเคลียร์ที่ถูกกล่าวหาในโอกินาวาความกลัวก็ทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อสงครามเวียดนามทวีความรุนแรงขึ้น จากนั้นโอกินาว่าบางคนในญี่ปุ่นมองว่าเป็นเป้าหมายที่อาจเกิดขึ้นสำหรับจีนหากรัฐบาลคอมมิวนิสต์รู้สึกว่าถูกคุกคามโดยสหรัฐฯ ความลับของกองทัพอเมริกันปิดกั้นการรายงานในท้องถิ่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงที่ฐานทัพเช่นฐานทัพอากาศคาเดนา เมื่อข้อมูลรั่วไหลออกไปและมีการเผยแพร่ภาพการโจมตีทางอากาศทำให้ประชาชนในพื้นที่เริ่มกลัวว่าจะมีการตอบโต้



ผู้นำทางการเมืองเช่น Oda Makoto ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญในขบวนการ Beheiren (มูลนิธิพลเมืองเพื่อสันติภาพในเวียดนาม) เชื่อว่าการกลับโอกินาวาสู่ญี่ปุ่นจะนำไปสู่การถอนกองกำลังของสหรัฐฯเพื่อยุติการมีส่วนร่วมของญี่ปุ่นในเวียดนาม ในสุนทรพจน์ที่กล่าวในปี 2510 โอดะวิจารณ์การสนับสนุนฝ่ายเดียวของนายกรัฐมนตรีซาโต้ต่อสงครามอเมริกาในเวียดนามโดยอ้างว่า Beheiren กลายเป็นขบวนการต่อต้านสงครามที่มองเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นในโอกินาวาเนื่องจากการมีส่วนร่วมของชาวอเมริกันในเวียดนามทวีความรุนแรงขึ้น การเคลื่อนไหวนี้ใช้กลยุทธ์ตั้งแต่การเดินขบวนไปจนถึงการแจกแผ่นพับให้กับทหารกะลาสีนักบินและนาวิกโยธินโดยตรงซึ่งเป็นการเตือนถึงผลกระทบของสงครามโลกครั้งที่สาม





วิกิพีเดีย
Urauchi-gawa: แม่น้ำที่ยาวที่สุดในโอกินาวา

ฐานทัพของสหรัฐฯในโอกินาวากลายเป็นจุดโฟกัสของความรู้สึกต่อต้านสงครามเวียดนาม ในปีพ. ศ. 2512 เจ้าหน้าที่ทหารอเมริกันกว่า 50,000 คนถูกส่งไปประจำการที่โอกินาวา กระทรวงกลาโหมของสหรัฐอเมริกาเริ่มกล่าวถึงโอกินาวาว่าเป็น "Keystone of the Pacific" สโลแกนนี้ตราตรึงอยู่บนป้ายทะเบียนทหารในพื้นที่ของสหรัฐฯ

ในปีพ. ศ. 2512 อาวุธเคมีรั่วไหลจากคลังเก็บของสหรัฐฯที่ Chibana ในภาคกลางของโอกินาว่าภายใต้ Operation Red Hat การอพยพของผู้อยู่อาศัยเกิดขึ้นเป็นบริเวณกว้างเป็นเวลาสองเดือน แม้สองปีต่อมาเจ้าหน้าที่สืบสวนของรัฐบาลพบว่าชาวโอกินาวาและสภาพแวดล้อมใกล้จุดรั่วไหลยังคงได้รับความเดือดร้อนเนื่องจากคลัง

ในปีพ. ศ. 2515 รัฐบาลสหรัฐฯได้ส่งมอบหมู่เกาะนี้ให้กับรัฐบาลญี่ปุ่น





วิกิพีเดีย

Mariyudō-no-taki: น้ำตกบนแม่น้ำ Urauchi

พ.ศ. 2516–2549

ในการให้สัมภาษณ์กับ Mainichi Shimbun ในปี 1981 Edwin O. Reischauer อดีตทูตสหรัฐฯประจำญี่ปุ่นกล่าวว่าเรือเดินสมุทรของสหรัฐฯติดอาวุธนิวเคลียร์หยุดที่ท่าเรือของญี่ปุ่นตามหน้าที่และได้รับการอนุมัติจากรัฐบาลญี่ปุ่น

การข่มขืนเด็กหญิงอายุ 12 ปีในปี 2538 โดยทหารรับใช้สหรัฐฯทำให้เกิดการประท้วงครั้งใหญ่ในโอกินาวา รายงานโดยสื่อท้องถิ่นเกี่ยวกับอุบัติเหตุและอาชญากรรมที่เกิดขึ้นโดยพนักงานบริการของสหรัฐฯได้ลดการสนับสนุนของประชากรในท้องถิ่นสำหรับฐานทัพสหรัฐฯ การตอบสนองทางอารมณ์ที่รุนแรงเกิดขึ้นจากเหตุการณ์บางอย่าง ด้วยเหตุนี้สื่อจึงให้ความสนใจกับขบวนการเรียกร้องเอกราชของริวกิว

เอกสารที่ไม่ได้รับการจัดประเภทในปี 1997 พิสูจน์ให้เห็นว่าทั้งอาวุธทางยุทธวิธีและทางยุทธศาสตร์ได้รับการบำรุงรักษาในโอกินาวา ในปี 1999 และ 2002 Japan Times และ Okinawa Times รายงานการคาดเดาว่าอาวุธทั้งหมดไม่ได้ถูกนำออกจากโอกินาวา เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม 2548 หลังจากการเจรจาเป็นเวลาหลายสิบปีรัฐบาลของสหรัฐฯและญี่ปุ่นได้ตกลงอย่างเป็นทางการที่จะย้ายสถานีการบินนาวิกโยธิน Futenma จากที่ตั้งในเมือง Ginowan ที่มีประชากรหนาแน่นไปยัง Camp Schwab ทางตอนเหนือและห่างไกลใน Nago โดยการสร้าง ลานจอดเฮลิคอปเตอร์ที่มีรันเวย์สั้นกว่าส่วนหนึ่งอยู่บนบก Camp Schwab และส่วนหนึ่งวิ่งลงสู่ทะเล การเคลื่อนไหวดังกล่าวส่วนหนึ่งเป็นความพยายามเพื่อบรรเทาความตึงเครียดระหว่างชาวโอกินาวาและนาวิกโยธิน

จังหวัดโอกินาวาถือเป็นพื้นที่ 0.6 เปอร์เซ็นต์ของพื้นผิวดินของญี่ปุ่น แต่ในปี 2549 ฐานทัพ USFJ ทั้งหมด 75 เปอร์เซ็นต์ตั้งอยู่บนโอกินาวาและฐานทัพของสหรัฐยึดครอง 18 เปอร์เซ็นต์ของเกาะหลัก





Kampire-no-taki: ส่วนหนึ่งของน้ำตก Kampire บนแม่น้ำ Urauchi


2550 - ปัจจุบัน
จากการสำรวจความคิดเห็นของ Okinawa Times ในปี 2550 พบว่าชาวโอกินาวา 85 เปอร์เซ็นต์ไม่เห็นด้วยกับการมีทหารของสหรัฐฯเนื่องจากมลพิษทางเสียงจากการฝึกซ้อมทางทหารความเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุทางเครื่องบินความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและความแออัดจากจำนวนบุคลากรที่นั่นแม้ว่า 73.4 เปอร์เซ็นต์ของ พลเมืองญี่ปุ่นชื่นชมสนธิสัญญาความมั่นคงร่วมกับสหรัฐฯและการปรากฏตัวของ USFJ ในการสำรวจความคิดเห็นอื่นที่จัดทำโดย Asahi Shimbun ในเดือนพฤษภาคม 2010 ประชากรชาวโอกินาวา 43 เปอร์เซ็นต์ต้องการให้มีการปิดฐานทัพของสหรัฐฯโดยสิ้นเชิง 42 เปอร์เซ็นต์ต้องการลดและ 11 เปอร์เซ็นต์ต้องการให้คงสภาพเดิมไว้ ความรู้สึกของชาวโอกินาวาเกี่ยวกับกองทัพสหรัฐฯมีความซับซ้อนและความไม่พอใจบางส่วนที่มีต่อฐานทัพสหรัฐฯมุ่งตรงไปที่รัฐบาลในโตเกียวเนื่องจากถูกมองว่าไม่ไวต่อความต้องการของโอกินาว่าและใช้โอกินาว่าเพื่อสร้างฐานทัพซึ่งไม่ต้องการที่อื่นในญี่ปุ่น





วิกิพีเดีย
Pinaisara-no-taki: น้ำตกทางตอนเหนือของเกาะ


ในช่วงต้นปี 2551 Condoleezza Rice รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯได้ออกมาขอโทษหลังจากก่ออาชญากรรมหลายครั้งที่เกี่ยวข้องกับกองทหารอเมริกันในญี่ปุ่นรวมถึงการข่มขืนเด็กสาวอายุ 14 ปีโดยนาวิกโยธินในโอกินาวา กองทัพสหรัฐฯยังกำหนดเคอร์ฟิวชั่วคราวตลอด 24 ชั่วโมงสำหรับเจ้าหน้าที่ทหารและครอบครัวของพวกเขาเพื่อบรรเทาความโกรธของชาวท้องถิ่น บางคนอ้างถึงสถิติว่าอัตราการก่ออาชญากรรมของเจ้าหน้าที่ทหารนั้นน้อยกว่าประชากรชาวโอกินาวาทั่วไปอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตามบางคนวิพากษ์วิจารณ์ว่าสถิตินี้ไม่น่าเชื่อถือเนื่องจากความรุนแรงต่อผู้หญิงยังไม่ได้รับรายงาน





วิกิพีเดีย
ป่าชายเลนในแม่น้ำ Nakama


ระหว่างปีพ. ศ. 2515 ถึง พ.ศ. 2552 ทหารในสหรัฐฯได้กระทำความผิด 5,634 คดีซึ่งรวมถึงการฆาตกรรม 25 คดีลักทรัพย์ 385 คดีอาวุธปืน 25 คดีข่มขืน 127 ครั้งข่มขืน 306 ครั้งและขโมย 2,827 คดี อย่างไรก็ตามตามข้อมูลการติดตั้งของหน่วยนาวิกโยธินในแปซิฟิกระบุว่าสมาชิกหน่วยบริการของสหรัฐฯถูกตัดสินว่ามีอาชญากรรมน้อยกว่าชาวโอกินาวาท้องถิ่น

ในปี 2009 รัฐบาลญี่ปุ่นชุดใหม่เข้ามามีอำนาจและทำให้แผนการย้ายกองกำลังของสหรัฐฯหยุดชะงัก แต่ในเดือนเมษายน 2010 แสดงให้เห็นว่าพวกเขาสนใจที่จะแก้ไขปัญหาโดยเสนอแผนการแก้ไข

การศึกษาในปี 2010 พบว่าการสัมผัสกับเสียงเครื่องบินรอบ ๆ ฐานทัพอากาศคาเดนาและฐานทัพอื่น ๆ เป็นเวลานานทำให้เกิดปัญหาสุขภาพเช่นรูปแบบการนอนที่ผิดปกติความดันโลหิตสูงระบบภูมิคุ้มกันในเด็กอ่อนแอลงและสูญเสียการได้ยิน

ในปี 2554 มีรายงานว่ากองทัพสหรัฐฯซึ่งตรงกันข้ามกับการปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยเพนตากอน - ได้เก็บรักษาเอเจนต์ออเรนจ์ไว้บนเกาะหลายหมื่นบาร์เรล รัฐบาลญี่ปุ่นและอเมริกาโกรธทหารผ่านศึกในสหรัฐฯบางคนที่เชื่อว่าพวกเขาถูกวางยาพิษโดย Agent Orange ขณะปฏิบัติหน้าที่บนเกาะโดยระบุลักษณะข้อความของพวกเขาเกี่ยวกับ Agent Orange ว่า "น่าสงสัย" และเพิกเฉยต่อคำขอค่าชดเชย รายงานว่ามากกว่าหนึ่งในสามของถังที่เกิดการรั่วไหลทำให้ชาวโอกินาวาต้องร้องขอให้มีการสอบสวนด้านสิ่งแวดล้อม แต่ในปี 2555 ทั้งโตเกียวและวอชิงตันปฏิเสธการกระทำดังกล่าว Jon Mitchell รายงานความกังวลว่าสหรัฐฯใช้นาวิกโยธินอเมริกันเป็นหนูตะเภาที่เป็นสารเคมี

เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2018 เดนนี่ทามากิได้รับเลือกให้เป็นผู้ว่าการจังหวัดโอกินาวาคนต่อไปหลังจากการรณรงค์มุ่งเน้นไปที่การลดจำนวนกองทัพสหรัฐฯบนเกาะลงอย่างรวดเร็ว





Kabira Bayอ่าวอิชิงากิมองเห็นได้จากสะพาน Southern Gate


เกาะอิชิงากิ (石垣島, Ishigaki-jima, Yaeyama: Ishanagï, Okinawan: Ishigachi) หรือที่เรียกว่า Ishigakijima เป็นเกาะของญี่ปุ่นทางตะวันตกเฉียงใต้ของ Okinawa Hontōและเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสองของกลุ่มเกาะ Yaeyama ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของ Okinawa Hontōประมาณ 411 กม. (255 ไมล์) อยู่ในเมืองอิชิงากิในจังหวัดโอกินาวา เมืองนี้ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางธุรกิจและการขนส่งของหมู่เกาะ เกาะนี้ให้บริการโดยสนามบิน New Ishigaki ซึ่งเป็นสนามบินที่ใหญ่ที่สุดใน Yaeyamas



เกาะและน้ำโดยรอบส่วนใหญ่รวมทั้งภูเขาโอโมโตะและอ่าวคาบิระได้รับการคุ้มครองให้เป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติอิริโอโมเตะ - อิชิกากิ

เกาะอิชิงากิเช่นเดียวกับส่วนอื่น ๆ ของโอกินาว่าได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมจากทั้งญี่ปุ่นและไต้หวันเนื่องจากตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวันประมาณ 300 กม. (190 ไมล์)


การย้ายสถานีการบินนาวิกโยธิน Futenma พ.ศ. 2549 - ปัจจุบัน


ในเดือนธันวาคม 2014 ปัญหาหนึ่งที่กำลังดำเนินอยู่คือการย้ายสถานีอากาศนาวิกโยธิน Futenma ครั้งแรกสัญญาว่าจะย้ายออกจากเกาะและหลังจากนั้นภายในเกาะ ณ เดือนพฤศจิกายน 2014 อนาคตของการย้ายที่ตั้งใด ๆ ก็ไม่แน่นอนกับการเลือกตั้งผู้เป็นศัตรูฐานโอนากะเป็นผู้ว่าการโอกินาวา Onaga ชนะผู้ดำรงตำแหน่ง Nakaima ซึ่งก่อนหน้านี้ได้อนุมัติงานฝังกลบขยะให้ย้ายฐานไปที่ Camp Schwab ใน Henoko อย่างไรก็ตาม Onaga ได้สัญญาว่าจะยับยั้งงานฝังกลบที่จำเป็นสำหรับการสร้างฐานใหม่และยืนยันว่า Futenma ควรย้ายออกไปนอกโอกินาวา


ในปี 2549 นาวิกโยธินสหรัฐประมาณ 8,000 นายถูกย้ายออกจากเกาะและย้ายไปที่กวม ในเดือนพฤศจิกายน 2551 พลเรือเอกทิโมธีคีทติ้งผู้บัญชาการกองบัญชาการภาคพื้นแปซิฟิกของสหรัฐฯระบุว่าการย้ายไปเกาะกวมอาจจะไม่เสร็จสิ้นก่อนปี 2558





Kabira Bay

ในปี 2009 คัตสึยะโอกาดะอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของญี่ปุ่นระบุว่าเขาต้องการทบทวนการส่งกองทหารสหรัฐในญี่ปุ่นเพื่อแบ่งเบาภาระของชาวโอกินาวา (Associated Press, 7 ตุลาคม 2552) นาวิกโยธิน 5,000 คนจาก 9,000 นาย นำไปใช้งานที่เกาะกวมและส่วนที่เหลือจะถูกส่งไปที่ฮาวายและออสเตรเลีย ญี่ปุ่นจะจ่ายเงินสด 3.1 พันล้านดอลลาร์สำหรับการเคลื่อนย้ายและสำหรับการพัฒนาช่วงการฝึกร่วมในกวมและบนเกาะติเนียนและเพแกนในหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนาที่ควบคุมโดยสหรัฐฯ





Hirakubo

ในปี 2014 สหรัฐฯยังคงรักษาการติดตั้งกองทัพอากาศนาวิกโยธินกองทัพเรือและกองทัพบกบนเกาะต่างๆ ฐานเหล่านี้ ได้แก่ ฐานทัพอากาศคาเดนา, ค่ายฟอสเตอร์, สถานีอากาศนาวิกโยธินฟูเตนมา, แคมป์แฮนเซน, แคมป์ชวาบ, สถานีโทริอิ, แคมป์คินเซอร์และแคมป์กอนซาลเวส พื้นที่ 14 ฐานของสหรัฐฯคือ 233 ตร.กม. (90 ตร. ไมล์) ครอบครอง 18 เปอร์เซ็นต์ของเกาะหลัก โอกินาวาเป็นเจ้าภาพประมาณ 2 ใน 3 ของกองกำลังอเมริกัน 50,000 นายในญี่ปุ่นแม้ว่าหมู่เกาะนี้จะมีพื้นที่น้อยกว่า 1 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งหมดในญี่ปุ่น

ชานเมืองได้เติบโตขึ้นและปัจจุบันล้อมรอบฐานสำคัญทางประวัติศาสตร์สองแห่งคือ Futenma และ Kadena พื้นที่หนึ่งในสาม (9,852 เอเคอร์ (39.87 ตร.กม. )) [ต้องการอ้างอิง] ของพื้นที่ที่กองทัพสหรัฐฯใช้คือพื้นที่ฝึกนาวิกโยธินภาคเหนือ (หรือที่เรียกว่า Camp Gonsalves หรือ JWTC) ทางตอนเหนือของเกาะ

เมื่อวันที่ 21 ธันวาคม 2016 ได้ส่งคืนพื้นที่ฝึกภาคเหนือของโอกินาวา 10,000 เอเคอร์ให้กับญี่ปุ่น

เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 2018 ชาวโอกินาวาได้จัดการประท้วงในทะเลต่อต้านงานถมดินที่กำหนดไว้สำหรับการย้ายฐานทัพสหรัฐฯภายในจังหวัดเกาะทางใต้สุดของญี่ปุ่น การประท้วงรวบรวมผู้คนหลายร้อยคน





Hirakubosaki lighthouse, Ishigakijima

การก่อสร้างลานจอดเฮลิคอปเตอร์ใน Takae (ป่า Yanbaru)
ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 2000 ชาวโอกินาวาได้ต่อต้านการปรากฏตัวของลานจอดเฮลิคอปเตอร์ของกองทัพอเมริกันในเขต Takae ของป่า Yanbaru ใกล้ Higashi และ Kunigami การต่อต้านนี้เพิ่มขึ้นในเดือนกรกฎาคม 2559 หลังจากการสร้างลานจอดเฮลิคอปเตอร์ใหม่ 6 แห่ง






เรือยามฝั่งของญี่ปุ่นที่ท่าเรืออิชิกากิ

หมู่เกาะที่ประกอบด้วยจังหวัดเป็นสองในสามของหมู่เกาะทางใต้ของหมู่เกาะRyūkyū (琉球諸島, Ryūkyū-shotō) โดยทั่วไปเกาะที่อาศัยอยู่ในโอกินาว่าจะแบ่งออกเป็นสามหมู่เกาะทางภูมิศาสตร์ จากตะวันออกเฉียงเหนือไปตะวันตกเฉียงใต้





วิกิพีเดีย
แนวปะการังชิราโฮะ (2018)

อิทธิพลทางวัฒนธรรม

วัฒนธรรมของโอกินามีร่องรอยของคู่ค้าต่างๆ เราสามารถพบอิทธิพลของจีนไทยและออสโตรนีเซียนในประเพณีของเกาะ บางทีการส่งออกทางวัฒนธรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดของโอกินาวาอาจเป็นคาราเต้ซึ่งอาจเป็นผลผลิตจากความสัมพันธ์ใกล้ชิดและอิทธิพลของจีนที่มีต่อวัฒนธรรมโอกินาวา คาราเต้คิดว่าเป็นการสังเคราะห์กังฟูของจีนกับศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมของโอกินาวา ชื่อเสียงของชาวโอกินาวาในฐานะผู้ต่อต้านการได้รับอิทธิพลจากผู้พิชิตเป็นภาพในภาพยนตร์ฮอลลีวูดปี 1956 เรื่อง The Teahouse of the August Moon ซึ่งเกิดขึ้นทันทีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

ผลิตภัณฑ์โอกินาว่าแบบดั้งเดิมอีกชนิดหนึ่งที่มีอยู่ในประวัติศาสตร์การค้าของโอกินาว่าคืออะวาโมริซึ่งเป็นสุรากลั่นของชาวโอกินาวาที่ทำจากข้าวอินดิก้าที่นำเข้าจากประเทศไทย







คาบสมุทรฮิราคุโบะ



ลักษณะทางวัฒนธรรมอื่น ๆ
ตัวอย่างที่โดดเด่นอื่น ๆ ของวัฒนธรรมโอกินาวา ได้แก่ แซนชินซึ่งเป็นเครื่องดนตรีของโอกินาวาสามสายที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับชาวจีนและบรรพบุรุษของชามิเซ็นของญี่ปุ่นซึ่งค่อนข้างคล้ายกับแบนโจ ร่างกายของมันมักถูกมัดด้วยหนังงู (จากงูเหลือมที่นำเข้าจากที่อื่นในเอเชียแทนที่จะเป็นสารพิษ Trimeresurus flavoviridis ที่มีพิษของโอกินาว่าซึ่งมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับจุดประสงค์นี้) วัฒนธรรมของโอกินาว่ายังมีการเต้นรำเออิสะซึ่งเป็นการเต้นรำแบบกลอง งานฝีมือแบบดั้งเดิมผ้าที่มีชื่อว่าบิงกาตะทำในเวิร์คช็อปบนเกาะหลักและที่อื่น ๆ








Ginowan City Montage

สิบเอ็ดเมืองตั้งอยู่ในจังหวัดโอกินาวา ชื่อโอกินาว่า

กิโนวัน (宜野湾市, กิโนวันชิ) (โอกินาวา: じのーん, อักษรโรมัน: Jinōnเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในจังหวัดโอกินาวาประเทศญี่ปุ่น

ในปี 2012 เมืองนี้มีประชากรประมาณ 94,405 คนโดยมีผู้ประกอบการ 40,041 คนและความหนาแน่นของประชากร 4,838.8 คนต่อตารางกิโลเมตร² พื้นที่ทั้งหมด 19.51 กม. ²

เมืองนี้มีพรมแดนติดกับชาตันทางทิศตะวันตกเมืองโอกินาวาทางทิศเหนืออุราโซเอะทางทิศใต้และนิชิฮาระทางทิศตะวันออก

อาหารของชาวโอกินาวาประกอบด้วยอาหารที่มีไขมันต่ำเกลือต่ำเช่นผักและผลไม้ทั้งหมดพืชตระกูลถั่วเต้าหู้และสาหร่ายทะเล พวกเขาเป็นที่รู้จักกันดีในการบริโภคมันฝรั่งสีม่วงหรือที่เรียกว่ามันเทศโอกินาว่า ชาวโอกินาวาขึ้นชื่อเรื่องอายุที่ยืนยาว เกาะแห่งนี้เรียกว่า Blue Zone ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่นานกว่าที่อื่น ๆ ในโลก มีชาวโอกินาวาจำนวนมากถึง 5 เท่าโดยมีจำนวน 100 เท่าในส่วนอื่น ๆ ของญี่ปุ่นและชาวญี่ปุ่นเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีอายุยืนยาวที่สุดในโลก ในปี 2002 มีประชากร 34.7 ร้อยเปอร์เซ็นต์ต่อประชากรทุก ๆ 100,000 คนซึ่งเป็นอัตราส่วนที่สูงที่สุดทั่วโลก: 131–132 คำอธิบายที่เป็นไปได้ ได้แก่ การรับประทานอาหารวิถีชีวิตที่มีความเครียดต่ำชุมชนที่เอื้ออาทรกิจกรรมและจิตวิญญาณของชาวเกาะ



ลักษณะทางวัฒนธรรมของชาวโอกินาวาคือการก่อตัวของโมอาย โมอายคือการพบปะสังสรรค์ในชุมชนและกลุ่มต่างๆที่มารวมตัวกันเพื่อให้การสนับสนุนทางการเงินและอารมณ์ผ่านความผูกพันทางอารมณ์การให้คำแนะนำและการระดมทุนทางสังคม สิ่งนี้ให้ความรู้สึกปลอดภัยสำหรับสมาชิกในชุมชนและตามที่กล่าวไว้ในการศึกษาของ Blue Zone อาจเป็นปัจจัยที่เอื้อต่อการมีอายุยืนยาวของผู้คน

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาวรรณกรรมของโอกินาวาได้รับการชื่นชมนอกหมู่เกาะริวกิว นักเขียนชาวโอกินาว่า 2 คนได้รับรางวัล Akutagawa Prize ได้แก่ Matayoshi Eiki ในปี 1995 จากรางวัล The Pig's Retribution (豚の報い, Buta no mukui) และ Medoruma Shun ในปี 1997 จาก A Drop of Water (Suiteki) รางวัลนี้ยังได้รับรางวัลจากชาวโอกินาวาในปี 1967 โดย Tatsuhiro Oshiro จากงาน Cocktail Party (Kakuteru Pāti) และในปี 1971 โดย Mineo Higashi สำหรับ Okinawan Boy (Okinawa no Shōnen)





ศาลเจ้าชินโต Gongen Do

สิบเอ็ดเมืองตั้งอยู่ในจังหวัดโอกินาวา ชื่อโอกินาว่า




อิชิงากิก่อตั้งขึ้นในปี 1908 ในชื่อหมู่บ้านยาเอยามะซึ่งเป็นการรวมกันของอิชิงากิโอฮามะและมิยาระมากิริ ในปีพ. ศ. 2457 ได้เปลี่ยนชื่อเป็นหมู่บ้านอิชิงากิและเติบโตขึ้นเป็นเมืองอิชิงากิในปี พ.ศ. 2469 อิชิงากิได้รับการยกฐานะเป็นเมืองเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2490




วิกิพีเดีย
ตามเข็มนาฬิกาจากบนซ้าย: อนุสาวรีย์แห่งฮิเมะยูริ, จัตุรัสอนุสรณ์สันติภาพโอกินาวา, ตลาดกลางอิโตมัน, ทางอากาศในเมืองอิโตมัน, วิวอะคาซากิจากแหลมเคียน

Itoman มีประวัติศาสตร์อันยาวนานในฐานะท่าเรือประมง ในช่วงก่อนสมัยใหม่ชาวประมงได้เดินทางไปไกลถึงมหาสมุทรอินเดีย บันทึกระบุว่าชาวประมงติดต่อกับออสเตรเลียและนิวกินี ในปี 1908 หมู่บ้าน Itoman มีประชากร 8,000 คนเกือบทั้งหมดเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมประมง ชายชาวอิโตมันทำงานบนเรือประมงส่วนผู้หญิงทำงานขนส่งและขายปลาในเขตการปกครองจังหวัดนาฮา ในปี 1918 Naha และ Itoman เชื่อมต่อกันด้วยรถรางที่ลากด้วยม้า เส้นยาว 12 กิโลเมตร (7.5 ไมล์) รถไฟประจำจังหวัดโอกินาวา Itoman Line ก่อตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2467 และดำเนินการจนถึงปี พ.ศ. 2488

Itoman เป็นส่วนหน้าสุดท้ายของการรบที่โอกินาวาในสงครามโลกครั้งที่สอง พื้นที่ดังกล่าวมีทั้งกองกำลังทหารและพลเรือนได้รับบาดเจ็บจำนวนมหาศาล Itoman ได้รับการกล่าวขานถึง Himeyuri Butai ซึ่งเป็นหน่วยพยาบาลในโรงพยาบาลภาคสนามของนักเรียนมัธยมปลาย 221 คนที่ฆ่าตัวตายเมื่อสิ้นสุดการต่อสู้





ซ้ายบน: สถานที่ตากอากาศในอุทยานทางทะเล Busena ด้านบนขวา: สะพาน Koriya ระหว่าง Yagagi และเกาะ Koriya กลางซ้าย: ต้น Hinpun Gajumara ในพื้นที่ Higashie ด้านขวากลาง: ทิวทัศน์ของเกาะ Yagagi จากจุดชมวิว Arashiyama ด้านล่าง: Panorama ทิวทัศน์ของตัวเมือง Nago จาก Nago Central Park

ปราสาทนาโงะสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 14 และทำหน้าที่เป็นที่ตั้งของอาจิแห่งนาโงะมากิริ นาโงะเป็นหนึ่งในการตั้งถิ่นฐานที่สำคัญในภาคเหนือของโอกินาว่าและเป็นเมืองท่าสำคัญร่วมกับอุนเท็น Nago Magiri กลายเป็นเมือง Nago ในปี 1907 Nago ได้รับการยกฐานะเป็นเมืองเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 1970 ด้วยการรวมเมืองและหมู่บ้านเล็ก ๆ เก้าแห่ง





Nago Castle

ปราสาทนาโงะ (名護 N, Nago jō, โอกินาวา: Nagu gushiku) เป็นปราสาท Ryukyuan gusuku ในเมือง Nago จังหวัด Okinawa สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 14 และทำหน้าที่เป็นบ้านของ Aji of Nago Magiri ในปี 1416 กองทัพของChūzanนำโดยShō Hashi ได้โจมตีและยึดปราสาทในระหว่างการรุกรานของ Hokuzan







Tomigusuku City Montage

Tomigusuku (豊見城市, Tomigusuku-shi, Okinawan: トゥミグシク, อักษรโรมัน: Tumigushiku [1]) เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในจังหวัดโอกินาวาประเทศญี่ปุ่น

ในปี 2012 เมืองนี้มีประชากรประมาณ 60,004 คนและความหนาแน่นของประชากร 3117 คนต่อตารางกิโลเมตร² พื้นที่ทั้งหมด 19.25 กม. ²

เมื่อวันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2545 สถานะการปกครองของโทมิกุซุกุได้เปลี่ยนจากหมู่บ้าน (ญี่ปุ่น: 村; ลูกชาย) เป็นเมือง (ญี่ปุ่น: 市; ชิ) ก่อนหน้านี้เคยเป็นหมู่บ้านที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น





Uruma City Montage


ในภาษาญี่ปุ่นชื่อเมืองนี้เขียนโดยใช้พยางค์ฮิรางานะแทนตัวอักษรคันจิเพราะตามเมืองนั้นดูน่ารักและนุ่มนวล ชื่อเมืองอุรุมะมาจากชื่อกวีของเกาะโอกินาวา นิรุกติศาสตร์พื้นบ้านซึ่งถูกนำมาใช้โดยเมืองนี้แบ่งส่วน uruma เป็น uru (ทรายละเอียดหรือปะการังใน Okinawan) และ * ma (เกาะ?) อีกทฤษฎีหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับ urumaa ซึ่งหมายถึงจิ้งหรีดในโอกินาวา



อย่างไรก็ตามต้นกำเนิดของคำโอกินาวาได้รับการตั้งคำถามมานานแล้ว ในความเป็นจริงในญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่คำนี้ได้รับการยืนยันเป็นครั้งแรกและในที่สุดก็มาถึงโอกินาวา การอ้างอิงถึง uruma เป็นครั้งแรกคือบทกวี waka ของ Fujiwara no Kintōในช่วงต้นศตวรรษที่ 11 เขาเปรียบเทียบความเย็นชาของผู้หญิงคนหนึ่งกับคำพูดที่ไม่สามารถเข้าใจได้ของคนเร่ร่อนจากเกาะ Ureung (迂陵島ซึ่งระบุว่าเป็นเกาะ Ulleung) แห่งอาณาจักร Goryeo ซึ่งKintōเรียกว่า Silla ซึ่งเป็นวิธีปฏิบัติที่พบได้บ่อยในญี่ปุ่นสมัยเฮอัน อย่างไรก็ตามในไม่ช้าความสัมพันธ์กับเกาะ Ulleung ก็ถูกลืมเพราะการอ้างอิงถึง Silla ถูกทิ้งเมื่อบทกวีของเขาถูกบันทึกไว้ใน Senzai Wakashū (1188) หลังจากนั้นกวีวากะคิดเพียงว่าอุรุมะเป็นเกาะที่อยู่นอกประเทศญี่ปุ่นด้วยภาษาที่ไม่เข้าใจ ในขณะเดียวกันก็ทำให้เกิดความคุ้นเคยเนื่องจากวลี uruma no ichi (ตลาดในอุรุมะ) มีความสัมพันธ์ทางกวีกับจังหวัดมิโนะ จากมุมมองของกวีชาวญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่โอกินาวาอาจเป็นภาษาอุรุมะในอุดมคติเพราะถึงแม้จะมีชื่อแปลกใหม่ของRyūkyū แต่การอ้างอิงถึงบทกวี waka ที่แต่งในโอกินาว่าเป็นครั้งแรกในช่วงปีค. ศ. 1496 สามารถพบได้ใน Moshiogusa (1513) แต่สมาคมยังคงอ่อนแออยู่บ้าง ตัวอย่างเช่นฮอกไกโดนอกเหนือจากโอกินาวายังถูกเรียกว่า uruma ในShōzaishū (1597) แนวปฏิบัติด้านกวีนิพนธ์ของญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่ได้รับการนำมาใช้โดยกวีโอกินาวาวากะในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 Omoidegusa (1700) ไดอารี่บทกวีภาษาญี่ปุ่นล้วนๆโดย Shikina Seimei เป็นที่รู้จักจากการใช้คำว่า uruma อย่างกว้างขวาง






เครดิตเพลงบรรเลง / ยูทูป / "You & Me"




TOPคลิ๊กกลับขึ้นบน

Create Date : 16 ตุลาคม 2563
Last Update : 17 ตุลาคม 2563 7:51:27 น.		0 comments
Counter : 1160 Pageviews.
Share Tweet