สนามบินเชียงราย จัดที่ไว้ให้นักท่องเที่ยวได้ถ่ายรูปกัน ชักช้าอยู่ใยเขาจัดไว้ให้เราก็มีหน้าที่ใช้บริการ คริคริ น้องพิมเป็นตากล้องถ่ายรูปคนอื่นลืมถ่ายตัวเอง เอิ๊กๆๆๆๆ

จากนั้นเราเหมาTaxi จากสนามบินเชียงรายไปแม่สายในราคา 700 กว่าบาทเอาสะดวกค่ะ พอถึงแม่สายก็มองหาโรงแรมราคาหลักร้อย เลยได้เข้าพักที่ปิยะพร ฮิวส์ราคาตกคืนละ500 บาทต่อ1ห้อง 

รวบรัดตัดความมาเช้าเลยนะคะ คณะทัวร์ล้งเล้งของเราก็จัดการธุระส่วนตัว เตรียมผ่านชายแดนท่าขี้เหล็กเพื่อเข้าสู่ประเทศพม่าอากาศยามเช้าที่แม่สายค่อนข้างเย็นสบายอ่ะค่ะ รับกาแฟ โทรคอนเฟริมส์ไกด์ชาวไทใหญ่ว่าเรากำลังจะผ่านด่านท่าขี้เหล็กไปแล้วนะ โน่นนั่นนี่ไปเรื่อยอ่ะค่ะ เกือบลืมไป เราต้องเตรียมเอกสารก่อนนะคะมี1.รูปถ่าย1นิ้ว 3ใบ 2.สำเนาบัตรประชาชนถ่ายหน้าหลัง 1 ใบ 3. บัตรประชาชนตัวจริง4.เงินสด500บาท ค่ะ

ข้ามแดนมาเรียบร้อยเจอกับไกด์ท้องถิ่นเรียบร้อยแล้วค่ะไกด์ที่จะพากรุ๊ปเล็กๆของเราเที่ยวเชียงตุงชื่อคุณ จ๋ายหลง เป็นชาวไทยใหญ่ค่ะช่วงรอคุณจ๋ายหลงเดินเรื่องเอกสารผ่านแดน ก็โพสท์ท่าถ่ายรูปเพ้อๆไปเรื่อยอ่ะค่ะอิอิอิ อย่าเพิ่งหมั่นไส้ครูเกศนะคะ ว่าเดินทางไกลยังอุตริใส่เดรส 5555

เป็นความเคยชินอ่ะค่ะ ครูเกศไม่เคยใส่กางเกงมาเป็นสิบปีแล้วอ่ะค่ะด้วยความอ้วนบวกกับอึดอัด อิอิอิแต่ว่าน้องพิม นางก็โพสต์ท่าสู้ตายอยู่นะไม่ยอมแพ้กันเล๊ยยยยย

เอกสารพร้อมก็ออกเดินทางกันเลยค่ะทริปนี้เราไปเที่ยวกันเองรวม4คนคุณจ๋ายหลงไกด์ท้องถิ่นเลยใช้รถเก๋งเดินทางแทนรถตู้ ก็นับว่าสะดวกดีค่ะค่อนข้างคล่องตัวดี เราตกลงราคากันไว้ที่

1.ค่าไกด์นำทาง วันละ 1000 บาท

2.ค่ายานพาหนะที่ใช้เดินทาง รวมน้ำมัน วันละ3000 บาท

แต่ตอนกลับตอนเคลียร์เงิน คุณจ๋ายหลงลดให้เป็นวันละ3000น่ารักมากเลยค่ะไกด์ท้องถิ่นท่านนี้ ใจดีสุดๆๆ

เดินทางมาประมาณชั่วโมงกว่าๆก็ถึงเมืองพยาก (Monghpyak)หรือเมืองแพรก ที่นี่น่าจะเป็นจุดพักรถค่ะ มีทั้งรถบัส รถตู้ รถเก๋ง จอดเต็มไปหมดนักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะค่ะตรงนี้ คุณจ๋ายหลงไกด์นำทางจอดให้เรายืดเส้นยืดสายเข้าห้องน้ำ เมืองพยากที่พักรถตรงนี้มีชาวบ้านนำของมาขายเยอะทีเดียวเหมือนตลาดนัดย่อมๆแถวเมืองไทย เห็นไวๆมีพวก ปลาส้ม สาหร่ายทำเป็นแผ่นๆ ถั่วเน่าเครื่องเทศต่างๆวางขายอยู่อ่ะค่ะ รวมถึงร้านอาหารเราพักที่นี่ประมาณครึ่งชั่วโมงจึงเดินทางกันต่อค่ะ

จากจุดจอดรถมาได้สักครู่ใหญ่ก้มมองนาฬิกา  อุตะ! บ่ายโมงกว่าแล้วมิน่าเริ่มมองข้างทางไม่สวยเพราะท้องหิวนี่เอง คริคริ!!! ไกด์จึงพาเราแวะทานอาหารข้างทางร้านนี้เป็นร้านของชาวไทใหญ่ค่ะ รสชาติอาหารถูกปากดีค่ะส่วนมากแล้วอาหารของชาวไทใหญ่จะเน้นพวกถั่วและผัก อ่ะค่ะ เนื้อสัตว์มีบ้างประปราย

ประเดิมรองท้องด้วยถั่วลันเตาทอดกับชาร้อน ครูเกศว่ามันเหมือนข้าวเกรียบทอดบ้านเราแต่คุณจ๋ายหลงซีเรียสมาก ย้ำแล้วย้ำอีกว่าถั่วลันเตาไม่ใช่ข้าวเกรียบ5555เอ้าถั่วลันเตาก็ถั่วลันเตาค่ะ หยิบมา1ชิ้นส่งเข้าปากด้วยความหิว++ 

อืมๆๆๆๆรสชาติเค็มแปร่มๆๆอร่อยทีเดียวค่ะซดน้ำชาร้อนๆตามเข้าไป วิเศษสุดๆเลยอ่ะค่ะ

ก่อนอาหารจะลง เครื่องเคียงมาก่อนเลยค่ะ ทางร้านเสริฟมาสามถ้วยย่อมๆมีถั่วเน่าปรุงรส รสชาติออกเค็มเผ็ดเล็กน้อย /พริกตำ ชื่อจำไม่ได้แล้วค่ะแต่รสชาติเผ็ดมากทีเดียว/อีกถ้วยเหมือนผักดองคล้ายกิมจิ ของเกาหลี อ่ะค่ะอร่อยเลยตัวนี้

อาหารจานแรกมาแล้วค่ะรสชาติเลี่ยนๆเค็มเล็กน้อยคล้ายๆอาหารจีน กลิ่นกระทะหอมจรุงใจติดมาด้วยคนทำอาหารเก่งทีเดียว

ตามมาด้วยต้มจืดผักกาดเขียว ผักที่นี่สดรสชาติดีทีเดียวคุณจ๋ายหลงบอกว่าผักแถวนี้ชาวบ้านปลูกกันเองค่อนข้างปลอดภัยจากสารเคมีอาหารถ้วยนี้น้ำซุปจืดสนิท ออกรสขมนิดๆคาดว่ามากับผักกาดเขียว ใช้ได้ค่ะซดน้ำซุปร้อนๆโล่งคอดีค่ะ

เอนทรี่นี้ขอจบที่ร้านอาหารข้างทางเขตเมืองแพรกนะคะ กลัวลงรูปเยอะแล้วหน้าblog จะอื้อโหลดยากน่ะค่ะเอาเป็นว่าไปเรื่อยๆเหนื่อยก็พักนะคะ เจอกันเอนทรี่เชียงตุง 1.2นะคะ