วังเวียง ตั้งอยู่ริมแม่น้ำซองห่างจากเมืองหลวงกรุงเวียงจันทน์ 154 กิโลเมตร และห่างจากเมืองหลวงพระบาง 210กิโลเมตร ล้อมรอบด้วยเทือกเขาสูง มองเห็นสายน้ำกว้างสลับเนินทรายโดยมีเทือกเขาหินปูนเป็นฉากหลัง เมืองแห่งธรรมชาติทัศนียภาพอันงดงามตระการตาของทิวเขา ไร่นาแบบขั้นบันไดและหมู่บ้านชนพื้นเมืองเผ่าต่างๆ ของลาว เช่น ลาวสูง ลาวเทิง ลาวม้ง ไทลื้อชมความยิ่งใหญ่ของขุนเขาที่เต็มไปด้วยป่านานาพันธุ์ที่ขึ้นตามธรรมชาติระหว่างทางชมผาตั้ง ซึ่งเป็นภูเขาลูกเดียวที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวด้านหน้าของภูเขามีน้ำซองไหลผ่าน ภูเขารูปร่างแปลกตา สลับซับซ้อนสวยงามยิ่งนัก เมืองวังเวียงเป็นเมืองเล็กที่ภูเขาหินปูนริมแม่น้ำซองสมัยสงครามเวียดนามเคยเป็นฐานทัพอากาศของสหรัฐฯปัจจุบันยังคงเหลืออาคารสนามบินบางหลังอยู่เดี๋ยวนี้วังเวียงเป็นเมืองท่องเที่ยวที่BACKPACKERนิยมมามาพักมากที่สุด 

ในที่สุดก็ถึงวังเวียงเสียที ใช้เวลาเกือบ 5ชั่วโมงรวมแวะพักรถด้วยนะคะ ที่พักพวกเราจองผ่าน Booking.com ไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ(จะรีวิวที่หลังนะคะ)หลังจากเราเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วลุงไทยพาเราไปจุดไฮไลท์ของวังเวียงเลยค่ะ เย่ๆๆๆตื่นเต้น มากเลย 

สะพานส้มแห่งนี้เป็นสะพานแขวนทอดข้ามผ่านลำน้ำซองทำขึ้นจากเหล็ก ชาวบ้านและคนไทยมักจะเรียกกันว่าสะพานส้มเพราะตัวของสะพานมีสีส้มสด ใช้เป็นทางข้ามไปยังถ้ำจังนักท่องเที่ยวสามารถเดินเที่ยวชมบนสะพานพร้อมทั้งเก็บภาพความประทับใจคู่กับสะพานส้มและลำน้ำซองทุกสถานที่ของลาวจะมีค่าผ่านแทบทุกที่เลยนะคะ ประมาณ 20-40-60 บาทถือว่าได้ช่วยประเทศเก็บไว้บูรณะซ่อมแซม ในจุดนี้เราเป็นนักท่องเที่ยวต้องยอมรับให้ได้นะคะแต่ก็แอบนึกอยู่ในใจว่าประเทศไทยเราค่อนข้างใจดีมากๆกับนักท่องเที่ยว คริคริค่าข้ามสะพาน ประมาณ20บาทนะคะถ้าจำไม่ผิดในที่สุดฝันก็เป็นจริงเสียทีเห็นแต่ในโลกโซเชียลโพสท์แต่สะพานสีส้ม ครูเกศก็ฝันว่าจะมาที่นี่ให้ได้วันนี้ล่ะฝันเป็นจริงเสียทีถ่ายรูปสัก100 ภาพ ให้หนำใจไปเลย 5555+++

หลังจากใช้เวลาบนสะพานและบริเวณรอบเกือบชั่วโมง พวกเราจะไปที่ถ้ำจังต่อค่ะ จากภาพครูเกศถ่ายบนสะพานส้ม เห็นภูเขาลิบๆอยู่ไม่ไกล คณะลัลล้าทัวร์ยังตื่นเต้นกับบรรยากาศยังไม่มีใครบ่น 555+++เราไปต่อกันเลย ลงสะพานส้มเลี้ยวซ้ายเดินไปอีกนิดก็ถึงแล้ว เย่ๆๆๆๆๆ

ถ้ำจังเป็นอีกหนึ่งถ้ำที่น่าสนใจของเมืองวังเวียง เป็นถ้ำหินปูนขนาดใหญ่ในอดีตเคยเป็นที่หลบภัยสงครามของชาวบ้านเมื่อสงครามสงบลงชาวบ้านจึงได้กลับออกมาตั้งรกรากถิ่นฐานอยู่ในเมืองวังเวียงในส่วนของถ้าจังต้องเสียค่าผ่านอีก15000 กีบ ราวๆ20บาทอ่ะค่ะขึ้นบรรไดไปอีก140กว่าขั้นงานนี้ครูเกศขออยู่ตีนเขาเก็บบรรยากาศรอบๆแล้วกันค่ะ เดินขึ้นไม่ไหวขามันล้ามากเลยค่ะ

ด้านหลัง เด็กชาวลาวใช้ไม้ปาลูกสีม่วงๆให้หล่นลงมาเพื่อจะกิน อิอิอิเราก็สงสัยว่ามันคืออะไร ถามเด็กดูเด็กบอกว่าลูกน้ำนม ครูเกศจึงขอเด็กมา1ลูก ลองชิมดู ก็อร่อยดีเหมือนวุ้นอ่ะค่ะ เหมือนเงาะผสมมังคุด5555+++

เริ่มเย็นแล้วอ่ะค่ะ พวกเราชาวคณะลัลล้าทัวร์จึงกลับที่พักเพื่อพักผ่อนสักนิด อาบน้ำอาบท่าให้สดชื่นแล้วคงจะออกไปหาอาหารเย็นกินกัน ขอบคุณที่ตามมาเที่ยวด้วยกันนะคะ เอนทรี่หน้าเราไปDinnerกันค่ะ