ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ (3)

เรื่องราวก่อนหน้า
ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ [1] | [2]

---

เมื่อคิดจะขายปลาหมึก เราก็ต้องคิดแล้วว่าจะไปหาปลาหมึกแห้งที่ไหนมาขาย เพื่อนเสนอว่ามีลูกค้าที่สนิทกันอยู่ที่เพชรบุรี เขาชวนไปเที่ยวบ้านบ่อย ๆ ที่นั่นมีปลาหมึกเยอะ ถ้าเราไปบ้านเขา เขาจะพาไปซื้อ ผมตอบตกลง เอาไงเอากัน ลองดูสักตั้ง

เราเดินทางในเช้าวันเสาร์ โดยผมเลือกโดยสารรถไฟ เพราะปกติไม่เคยขึ้นรถไฟก็เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ซึ่งเราก็พบว่ารถไฟก็คือนรกบนรางดี ๆ นี่เอง

รถไฟฟรีขบวนนั้น สถานีปลายทางอยู่ที่ไหนผมก็จำไม่ได้ แต่มันแล่นผ่านเพชรบุรี ผู้โดยอัดแน่นเป็นปลากระป๋อง ผมต้องยืนจากหัวลำโพงไปถึงเพชรบุรี รถไฟออกจากสถานีตอนเช้าแล่นช้า ๆ ไปถึงเพชรบุรีตอนบ่ายแก่ ๆ เป็นเวลาอันยาวนานและทรมานมาก

คนที่เราไปพบเป็นพี่สาวใจดี มีลูกสาวตัวเล็ก ๆ น่ารัก สามีเธอทำงานอยู่กรุงเทพฯ เธอจึงขึ้นล่องเพชรบุรีกับกรุงเทพฯ บ่อย ๆ จนกระทั่งได้ไปเป็นลูกค้าของเพื่อน และคนหาสมาคมกันเรื่อยมา เธอพาเราไปซื้อปลาหมึกแห้งในตอนเย็น ผมผิดหวังเล็กน้อยเพราะคิดว่าเราจะไปซื้อกันที่ตลาดขายส่ง แต่ร้านที่ซื้อนั่นอยู่แถวเขาวัง น่าจะเป็นร้านที่ขายให้นักท่องเที่ยวและผู้ที่สัญจรผ่านไปมา แต่แม่ค้าใจดีลดราคาให้เราเยอะพอสมควรเมื่อรู้ว่าเราจะเอาไปขายต่อ จากนั้นเจ้าถิ่นก็พาเราไปซื้อขนมหวานพวกทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง เจ้าถิ่นบอกว่าขนมเจ้านี้อร่อย และทำส่งร้านค้าหลายร้านในเพชรบุรี หลังจากที่ได้ชิมแล้วต้องยอมรับว่าอร่อยและราคาถูกกว่าร้านค้าทั่วไปอยู่มาก เพราะเป็นราคาขายส่ง

เช้าวันอาทิตย์ ผมได้รับแจ้งข่าวร้ายเมื่อน้องโทรมาบอกว่าปู่เสียชีวิต จะสวดที่วัดเจ้าอาร์ม ชื่อวัดคุ้น ๆ แต่ผมนึกไม่ออกว่าอยู่ที่ไหน ลองโทรถามเพื่อนที่ทำงานจึงรู้ว่าอยู่แถวบางขุนนนท์ ทางเส้นที่จะไปตลิ่งชัน

จากที่มีแผนว่าจะไปดูปลาหมึกกันอีกที่หนึ่ง เราก็เลยต้องรีบกลับกรุงเทพฯ คราวนี้เราเปลี่ยนใจเดินทางกลับโดยรถทัวร์ ซึ่งพบว่ามันย่นระยะเวลาได้หลายชั่วโมงเมื่อเทียบกับการโดยสารรถไฟ นั่งรถทัวร์ชั่วโมงเศษก็ถึงปากซอยเข้าบ้านแล้ว

ตอนบ่ายผมออกจากบ้านงานศพปู่ ไปถึงได้สักพักรถตู้ของโรงพยาบาลศิริราชก็นำร่างของปู่มาที่วัด ปู่บริจาคร่างกายให้โรงพยาบาลไว้ เมื่อเสร็จสิ้นพิธีศพ ทางโรงพยาบาลจะมารับร่างของปู่ไปใช้ประโยชน์ต่อไป

วันนั้นญาติพี่น้องมาร่วมพิธีศพของปู่กันมากมาย แต่แม่ผมอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้มาด้วย ผมตั้งใจว่าวันที่แม่มางานศพ ผมก็จะมางานศพปู่อีกครั้งหนึ่ง

รุ่งขึ้นขึ้นน้องโทรมาบอกว่าแม่จะมางานศพปู่ในวันอังคาร ตอนแรกผมอยากจะชวนแฟนเก่าไปงานศพปู่ เพราะผมเคยพาเธอไปรู้จักกับครอบครัวของผมมาแล้ว แต่มันติดขัดตรงที่ว่าวันพุธจะมีการประกวด TO BE NUMBER ONE ซึ่งชุมชนที่ผมดูแลอยู่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนเขตไปประกวด แต่มีปัญหาอยู่ตรงที่น้อง ๆ ชมรม TO BE NUMBER ONE ทำไฟล์นำเสนอ (PowerPoint) ไม่เป็น จึงเดือดร้อนเจ้าหน้าที่ต้องไปช่วยทำให้ในเย็นวันอังคาร ซึ่งคาดว่าจะใช้เวลานานมาก เพราะผมเองและเพื่อนที่ไปช่วยก็ไม่ได้เก่ง PowerPoint เลย

วันอังคารผมรู้สึกเครียด และหงุดหงิด เพราะใจอยากไปงานศพ เพื่อจะได้เจอหน้าแม่และน้อง ๆ รวมถึงญาติคนอื่น ๆ ด้วย ครอบครัวเรา 4 คน อยู่กัน 4 จังหวัด จึงไม่ค่อยได้พบหน้ากันบ่อยนัก และไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ญาติด้วย

บ่าย ๆ ของวันนั้นแฟนเก่าโทรศัพท์มาหาผม ถามว่าผมจะกลับบ้านกี่โมง ผมตอบไปว่ายังไม่รู้ เธอถามว่าเย็นเหรอ ผมตอบว่าใช่ เธอพยายามคาดคั้นเวลา ผมตอบว่าไม่รู้ น่าจะดึก ๆ เธอก็วางสายไป สักพักเธอก็ส่งข้อความมา

ข้อความที่ส่งมานั้นต่อว่าผมประมาณว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว เธอต้องทำรายงานอะไรก็ไม่รู้น่าจะเกี่ยวกับการเรียนปริญญาโทของเธอนั่นแหละ แต่เธอมีปัญหาต่ออินเตอร์เน็ตไม่ได้ จะขอมาใช้อินเตอร์ที่ห้องผม แต่ผิดหวังเพราะผมมันเห็นแก่ตัวเกินไป

โอ้ว...แม่จ้าวววว ผู้หญิงนี่อาร์ตตัวแม่ อย่างที่เขาว่าจริง ๆ แม่ง...ซักไซร้ถึงแต่เวลากลับบ้านแล้วกูจะรู้มั้ยว่าคุณหมายถึงจะขอมาใช้อินเตอร์เน็ตที่ห้อง กูก็ปุถุชนคนธรรมดา จะไปเข้าใจความหมายเฉพาะตัวของคุณได้ยังไงวะ ต่อให้เอาอาจารย์ภาษาไทยกับอาจารย์จิตวิทยามาช่วยกันตีความก็คงตีความไม่ออกหรอก

อุ้ย...ขอโทษ วรรคที่แล้วรุนแรงไปหน่อย แต่อารมณ์ตอนนั้นก็ประมาณนี้แหละ เวลาต่อมาคิดย้อนกลับไปทีไร มันก็อารมณ์เดิมตลอดนะ อดคิดไม่ได้ว่าคนที่กู้เงินให้เธอยืมใช้เป็นแสนนี่น่ะเหรอคือคนเห็นแก่ตัว ผมยอมรับคำว่าเห็นแก่ตัวที่เธอกล่าวหาไม่ได้ ผมอาจจะเป็นคนเห็นแก่ตัวสำหรับใครหลาย ๆ คนก็ได้ แต่มันต้องไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวสำหรับเธอสิ แค่วิเคราะห์คำพูดเธอไม่ถูกผมก็กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวแล้วเหรอ

ข้อความที่เธอส่งมานั้นเป็นจุดเริ่มต้นของจุดจบระหว่างเรา 2 คน และคิดถึงมันครั้งใด ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นการเปิดเกมศึกงี่เง่าสิ้นดี แต่ผมเองกลับตกหลุมพลางแห่งกลศึกนั้น เพราะผมไม่รู้ตัวว่าสงครามระหว่างเรา 2 คนได้เริ่มขึ้นแล้ว

ยังมีต่อ แล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ

---

เรื่องราวต่อจากนี้
ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ [4]

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2555 7:12:32 น. Counter : 6255 Pageviews.		10 comments
Share Tweet