ผจญภัยในญี่ปุ่นแบบหมาป่าโดดเดี่ยว วันที่13.2 -น้ำแข็งกัด!- ตอนนั่งรถกลับผมรู้สึกง่วงๆ แต่ก็อดทนไม่หลับจนมาถึงบ้าน พอเข้าไปเปลี่ยนชุดทำงานในห้องของตัวเองก็เจอแคธีกำลังเรียนเป่าเครื่องดนตรีญี่ปุ่นกับคนญี่ปุ่นอยู่ ภาพที่เห็นทำให้ผมรู้สึกดีใจมาก เพราะถ้าแคธียังเรียนอยู่แปลว่ายังไม่เริ่มงานและผมจะมีเวลานอน พอผมเปลี่ยนชุดทำงานเสร็จก็เข้าไปบอกแคธีว่าเรียนเสร็จเมื่อไหร่ช่วยปลุกด้วยนะ จะได้ไปทำงานพร้อมกัน แต่สิ่งที่แคธีบอกมาทำเอาผมถึงกับจ๋อย "วันนี้ไอทำงานครึ่งวัน ส่วนยูน่ะไปทำงานต่อซะ" ยิ่งทำงานไปทำไหร่ผมก็ยิ่งง่วงขึ้นเรื่อยๆเท่านั้น ง่วงง่วงง่วง... หลังจากปลีกตัวไปล้างหน้าหน้าแต่อีก5นาทีหลังจากนั้นก็ง่วงใหม่ จะหลับคากรรไกรและบันไดก็เกรงจะเสียชื่อเสียงไปถึงประเทศชาติ มันต้องหาวิธีแก้ง่วงให้ได้! ผมปีนขึ้นบันไดอลูมิเนียมขนาดสูงที่สุด(ขั้นบนสุดสูงเกือบ4เมตร) ขึ้นไปยืนบนขั้นสูงที่สุดแล้วกระโดดลงมา... . . . ไม่ใช่! ผมขึ้นไปยืนบนนั้นเพื่อแต่งช่อแอปเปิ้ลนั่นแหละ แค่ต้องการให้ความสูงทำให้ประสาทตื่นตัวเฉยๆ แล้วผลก็ออกมาว่าการยืนแบบไม่มั่นคงบนความสูงเกือบ4เมตรนั้นแก้อาการง่วงได้เป็นอย่างดี แล้วพอผมหายง่วงได้ไม่เท่าไหร่เวลาพักทานของว่างก็มาถึงพอดี ...ไหนๆก็ขึ้นมาสูงทั้งที ขอเก็บภาพจากมุมสูงซักหน่อยละกัน จากไร่แอปเปิ้ลไปเรือนใหญ่จะมีสวนญี่ปุ่นคั่นอยู่ ยอดแอปเปิ้ลสูงเทียมยอดเขา ซ้ายก็ภูเขา ขวาก็ภูเขา มองไปข้างล่างสาวๆกำลังจับกลุ่มเมาท์กันอยู่ บ่ายนี้กินโยเกิตกับแอปเปิ้ลเชื่อม หลังงานเลิกตอนเย็นโอโต้ซังมาในแบบที่ผมไม่เคยเห็นอีกแล้ว คราวนี้เดินพา3สาวทัวร์รอบๆฟาร์ม (ปฏิบัติกับตรูหยั่งกะฟ้ากะเหว ) ...จริงๆไม่ได้ชวนผมด้วยนะครับแต่ผมเดินตามไปด้วยเอง 55 อันนี้เป็นดอกบลูเบอรี่ ...อยากเจอเป็นลูกมากกว่า แปลงแอปเปิ้ลอีกแปลงที่โอโต้ซังบอกว่าลองปลูกแบบยุโรป (ปลูกชิดกันกว่าแบบญี่ปุ่นมาก) ถ้าเดินใกล้ผมก็ฟังไปด้วย พออยู่ไกลก็ถ่ายรูปอย่างเดียว ระบบชลประทานอันทันสมัย! สตรอเบอรี่ที่ยังหลงเหลือให้เห็น (ถ่ายเสร็จ...เก็บ ) แปลงดอกไม้(คุ้นๆว่าดอกลาเวนเดอร์)อยู่ติดกับแปลงสตรอเบอรี่ โอโต้ซังตั้งใจอธิบายมากกกก 555 แปลงข้าวที่ยูอิจิโร่ซัง(ลูกชาย)ดูแล จนสุดถนนตรงเสาไฟฟ้าคือฟาร์มของโอโต้ซังครับ แปลงเพาะต้นอ่อนแอปเปิ้ล วันนี้ผมจะอยู่ที่นี่เป็นวันสุดท้ายแล้ว เสื้อผ้าทั้งหลายซักไปเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวาน จะเหลือก็แต่ชุดที่ใส่วันนี้ที่ถึงซักคืนนี้พรุ่งนี้ก็แห้งไม่ทัน ...และก็ถุงเท้าคู่ที่ใส่อยู่ ผมยืนชั่งใจอยู่ในห้องคนเดียวว่าจะซักถุงเท้าหรือไม่ซักดี ขณะนี้เป็นเวลาประมาณ17.50น. แดดยังพอมี(แบบอ่อนๆ)อีกชั่วโมงกว่าๆ แถมกว่าจะเช้าก็อีกเป็นสิบชั่วโมงยังไงก็คงจะแห้งล่ะน่า เมื่อได้เหตุผลข้างต้นเป็นแรงผลักและได้ความเหม็นของถุงเท้าเป็นแรงดันผมก็ตัดใจซักทั้งๆที่กลัวว่ามันจะแห้งไม่ทัน เมื่อไปที่เรือนใหญ่ก็เห็นโอค่าซังและสาวๆกำลังเตรียมทำมื้อเย็นกันอยู่ ผมเอาสตรอเบอรี่ออกจากกระเป๋าเสื้อวางบนโต๊ะเพื่อถ่ายรูป ทั้งไร่เจอที่พอจะกินได้แค่2ลูกนี่แหละครับ พอถ่ายรูปเสร็จก็เอาสตรอเบอรี่ไปล้างเพื่อจะกิน สตรอเบอรี่ลูกแดงเต่งกะลังจะเข้าปากผมอยู่แล้ว แต่ปากนั้นก็ต้องอ้าค้างเมื่อแคธีบอกว่าให้เอาไปไหว้แฟนของโอบ้าจังก่อน ...อดกินไปตามระเบียบ แต่ลาภปากในวันนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีซะทีเดียวเพราะโอค่าซังบอกว่าวันนี้จะทำแฮมเบอเกอร์ เท่านั้นยังไม่พอ ด้วยอานิสงส์ของสามสาวผู้มาใหม่โอโต้ซังถึงกับงัดน้ำแอปเปิ้ลคั้นออกมาเปิดให้ดื่ม โอ้ ...นึกแล้วก็น้อยใจโอโต้ซังแทนมากาลีและซิลเวีย 555 ช่วงที่สาวๆเค้าช่วยโอค่าซังทำกับข้าวอยู่ ผมก็ช่วยโอบ้าจังหั่นแอปเปิ้ลไป ผลที่ยังสดและสภาพดีก็หั่นชิ้นใหญ่กินสดๆ ผลไหนที่เหี่ยวหน่อยก็เอามาทำแอปเปิ้ลเชื่อม โดยวิธีทำมีดังนี้ 1 ปอกเปลือกออก หั่นเป็นชิ้นบางๆแล้วแช่น้ำเกลือ 2 เอาไปต้ม ปรุงรสด้วยน้ำตาล และใส่เกลือนิดหน่อยเพื่อตัดหวาน 3 เคี่ยวต่อให้น้ำเริ่มเหนียวก็เป็นอันเสร็จ ง่ายจริงๆ พอเสร็จจากงานปอกแอปเปิ้ลโอค่าซังก็ขอแรงให้ช่วยคลุกเนื้อที่จะปั้นแฮมเบอเกอร์ให้ โดยเนื้อที่จะให้ผมคลุกนั้นเย็นน้องๆน้ำแข็งเพราะเพิ่งเอาออกมาจากช่องฟรีซ หลังคลุกเนื้อเสร็จเป็นอันว่าผมได้ประสบการณ์คลุกเนื้อทำแฮมเบอเกอร์มาพร้อมประสบการณ์น้ำแข็งกัด (มือที่โดนน้ำแข็งกัดจะเปลี่ยนสีเป็นสีดำคล้ำ ผิวจะแห้ง ไม่มีน้ำมีนวลและปวดแสบปวดร้อน -ลืมถ่ายรูปมาครับ) เจอไซส์แต่ละคนเข้าไปทำเอาครัวแคบไปเลย ก้อนสีนวลๆคือแฮมเบอเกอร์มังสวิรัติทำจากเต้าหู้ ...ทำพอดีชาวมังสะซะผมอดลองเลย มีสลัดมันฝรั่งใส่มักกะโรนีเป็นเครื่องเคียง คนอื่นได้2แต่โอค่าซังจัดให้ผม3 เซทนี้ประกอบด้วยข้าว แฮมเบอเกอร์ สลัดมันฝรั่ง ซุปครีม ฟุกิดอง น้ำแอปเปิ้ลและขาเขียวร้อน ตอนนั่งทานข้าวอยู่โอบ้าจังก็ชวนผมคุยด้วยภาษาญี่ปุ่น โอค่าซังแปลออกมาให้ว่า "กลับไปแล้วเดือนพฤศจิกายนมาอีกสิ ตอนนั้นแอปเปิ้ลออกเยอะแยะเลย" โอค่าซังก็เสริมมาด้วยว่า "ถ้ามาอีกจะพาไปเล่นสกี" ซึ้งใจหลายๆครับ ตัดมาตอนที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วโอค่าซังก็เรียกผมให้ไปช่วยอะไรบางอย่าง โอค่าซังให้ผมสอนประโยคภาษาไทยง่ายๆแล้วจดลงสมุดครับ จะได้เอาไว้คุยกับวูฟเฟอร์ชาวไทยที่จะมาในภายภาคหน้า ที่สำคัญคือโอค่าซังทำอย่างนี้กับวูฟเฟอร์ทุกคนครับ ...ก่อนเข้านอนถุงเท้ายังไม่ค่อยแห้งเท่าไหร่เลย พรุ่งนี้จะแห้งมั้ยเนี่ย 32417/561   Create Date : 22 มีนาคม 2554 8 comments Last Update : 27 มีนาคม 2554 13:07:13 น. Counter : 1944 Pageviews. Share Tweet

ชอบไร่แอปเปิ้ลจัง ส่วนสลัดมันฝรั่งใส่มักกะโรนีก็น่าหม่ำสุด ๆ..   โดย: I_sabai 27 มีนาคม 2554 16:08:59 น.

ชอบมาก เที่ยวแบบหมาป่า เจาะลึกการเกษตรญี่ปุ่น ไปถึงข้าวปลาอาหาร ขอชื่นชม น่าเสนอพิมพ์เป็นพ็อกเกตบุ๊กมากๆเลย (พูดแบบนี้กะคีย์บ่อยเลยนิ)   โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.9.173 28 มีนาคม 2554 14:24:52 น.

รออ่านต่อไปว่าถุงเท้าจะแห้งไหม โอโต้ซัง 555 ช่างมีหลายมาตรฐาน   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 31 มีนาคม 2554 9:45:33 น.

- โอค่าซังทำอาหารอร่อยทุกอย่างเลยครับคุณไอ มาอยู่บ้านนี้น้ำหนักผมขึ้นไป1โลเลย แหะๆ - พี่อัยย์ชมผมอีกแล้ววววว - เรื่องถุงเท้าตอนหน้าก็รู้ครับคุณเต้ย ส่วนเรื่องโอโต้ซังโนคอมเม้นท์ครับ อิอิ   โดย: kirofsky 31 มีนาคม 2554 19:51:42 น.

แค่น้ำแข็งกัด ... มือพี่คีย์ไม่กระเทือนหรอกคะ ฮร่าๆๆ   โดย: akk IP: 203.158.4.226 1 เมษายน 2554 14:03:51 น.

สวัสดีค่ะคุณคีย์ ไม่ได้เข้ามาหลายวันเลย สบายดีนะคะ ที่ญึ่ปุ่นเมืองที่คุณคีย์ไป มีเมืองไหนประสบอุทกภัยบ้างหรือปล่าวคะ #prayforjapan โอค่าซังน่ารักมากๆ ค่ะ อยากเห็นแอ๊บเปิ้ลลูกแดงๆ บนต้นจริงๆ คุณคียได้ตั้งสามชิ้น ความจริง ถึง 3 ชิ้นก็ไม่น่าอิ่มนะคะ เห็นข้าวถ้วยเดียว สำหรับผู้ชายน่าจะน้อยไป ยังตามอ่านอยู่นะคะ ^^   โดย: coffeebake IP: 124.121.177.123 2 เมษายน 2554 21:02:34 น.

ทั้งสองบ้านปลอดภัยดีครับ ^ ^ ข้าวนั่นไม่ใช่ถ้วยนะครับคุณเบค ชามครับ ของคนอื่นน่ะถ้วยแต่โอค่าซังเปลี่ยนของผมเป็นชามครับ แหะๆ   โดย: kirofsky 3 เมษายน 2554 21:51:19 น.

ปกติ ญี่ปุ่นมีแต่ตึก แต่รอบนี้เห็นทุ่งนา บริสุทธิแท้ๆเชียว   โดย: ลี (zmake27 ) 10 เมษายน 2554 18:22:48 น.