BlogGang.com : : kirofsky : เวียงจันทน์ทริป ไดอารี่ วันที่3 -พระยาน้อย(ได้)ชมเมือง(ซะที) ^ ^-

เวียงจันทน์ทริป ไดอารี่ วันที่3 -พระยาน้อย(ได้)ชมเมือง(ซะที) ^ ^-

หลังจากครึ่งวันเช้าไปตะลุย4วัดมาซะจนสาแก่ใจ(ใคร?)

เราก็เช็คอินเข้าโรงแรมใกล้ๆเที่ยง

...ลืมชื่อโรงแรมตามฟอร์ม จำได้แต่ อินน์ๆ ซิตี้ๆ อะไรซักอย่าง แหะๆ

เข้ามาในห้องพัก อยากถ่ายรูปไว้แต่ยังไม่เหมาะเพราะถ้าถ่ายจะติดอาโกวและเจ๊นุชเต็มๆ เอาไว้ก่อนละกัน

ห้องพักสวยและดูดีทีเดียว แต่...

ห้องน้ำไม่มีกลอน

(ถ้ามากับพอลล่าผมต้องโดนแอบดูแน่ๆเลย

)

เก็บข้าวเก็บของ อาบน้ำอาบท่ากันเสร็จก็พากันไปหามื้อเที่ยงกิน

ด้วยความที่ไปทัวร์มา4วัดในช่วงเช้า มื้อเที่ยงของเราก็เลยเลือกเอาร้านข้าวที่ใกล้โรงแรมที่สุด

(ถ้าเลยไปอีก3ห้องตึกแถวจะเป็นร้านเฝอที่คนกินเยอะน่าอร่อยแท้ๆ

)

ร้านข้าวที่ว่าเป็นร้านข้าวแกงและมีหม้อก๋วยเตี๋ยวไว้ขายเฝอด้วย

กับข้าวถ้าไม่คิดซะว่าเป็น เมด อิน ลาว มันก็คืออาหารไทยดีๆนี่เอง

(นี่เป็นหนึ่งเหตุผลที่ลาวไม่ดึงดูดใจผมมากพอ มันคล้ายบ้านเราจนเกินไป)

สุดท้ายผมก็เลือกสั่งเฝอ เพื่อจะได้เหมือนมากินต่างถิ่นซักนิด (แม้เฝอจะรับมาจากเวียดนามก็เถอะ)

ค่าอาหารมื้อนี้เป็นเท่าไหร่ผมก็จำไม่ได้เพราะเจ๊นุชเป็นคนออก

แต่ผมจำได้ว่า ข้าวแกงกับ2อย่าง จานละ2000กีบ

เฝอเส้นเยอะ-หมูน้อยก็2000กีบ (ราวๆ63บาท

)

- มันก็น่าแปลกใจอยู่ว่าทำไมประเทศที่เศรษฐกิจยังไม่เติบโตเท่าเราแต่ค่าครองชีพ(ที่ผมได้สัมผัสมาโดยตรงก็คืออาหาร)ถึงแพงกว่าบ้านเรา

ปริศนาตรงนี้ถูกไขออกโดยคนขับรถคนเดิมตอนที่พาพวกเราไปด่านในขากลับ

คนขับรถบอกว่าแม้แต่หมูลาวยังต้องนำเข้ามาจากไทย

และจากที่ผมได้เดินดูสินค้าในซูเปอร์มาเกตมันก็จริงตามนั้น

สินค้าเกินกว่าครึ่งล้วนแต่เป็นสินค้านำเข้า

เมื่อผลิตวัตถุดิบเองไม่พอใช้จึงต้องพึ่งพาการนำเข้า

เมื่อใช้วัตถุดิบนำเข้าต้นทุนก็สูงขึ้น นั่นจึงเป็นที่มาของเฝอจานล่ะ60กว่าบาทนั่นเอง -

ช่วงบ่ายผมออกไปเดินเที่ยวในตัวเมืองกับเจ๊นุช

แม้เวียงจันทน์จะเป็นเมืองหลวงแต่ก็ไม่ได้ดูสับสนวุ่นวายเหมือนเมืองหลวงที่ผมเคยสัมผัสมาเลย (ฟังเหมือนเยอะนะครับ แต่จริงๆไปแค่มาเลกับเวียดนามเอง

)

ถนนรนแคมแม้จะกว้างเพียงแค่4เลนแต่ก็ไม่ยักกะเห็นรถติด(ยาวๆ)

จำนวนตึกที่สูงเกิน4ชั้นนับพอด้วยมือเดียว (เอาเฉพาะที่เดินผ่านนะคร้าบ แหะๆ)

เดินอยู่ริมถนนนานน้านจะมีคนเดินสวนมาซะที มันช่างเป็นเมืองที่ชิลๆเสียนี่กระไร

...แต่ขณะที่เดินนั่นยังไม่ถึงบ่าย3เลย แดดร้อนโคตรๆ เห็นทีจะชิลต่อไปไม่ไหวแล้ว

แวะกินไอติมกันหน่อยดีกว่า

Honey Ginger กับ Mint (5000กีบ)

เค้กอะไรซักอย่าง...หวานโคตร(7000กีบ)

ได้ของหวานและของเย็นเติมพลังกันแล้วมีแรงขึ้นเยอะ

งั้นก็กลับโรงแรมกันดีกว่า

กลับมาโรงแรมก็พักได้ไม่นานหรอกครับ

อาบน้ำ+อ่าน"นั่งรถไฟไปตู้เย็น"ที่ยืมมาจากห้องสมุดรถไฟได้ซักพักอาโกวก็ชวนไปกินข้าวเย็น

ร้านข้าวและร้านเฝอคนเยอะปิดไปแล้วเราจึงเดินหาที่กินไปเรื่อยๆ

จนไปเจอเข้ากับร้านส้มตำรถเข็น เมื่อมองไปรอบกายทั้ง4ทิศก็ยังมองไม่เจอร้านอาหาร

อาโกวจึงตัดสินใจฝากท้องไว้กับรถเข็นคันนี้

โดยสั่งหมูย่างไปxกีบ (ราคาหมูนำเข้านั่นแหละ)

เจ๊นุชเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง รีบข้ามถนนไปซื้อมาม่ามา2ถ้วย

ผมไม่รู้ว่านี่เป็นรสชาติมาตรฐานของหมูย่างที่นี่รึเปล่า

ผมรู้แต่ว่ามันไม่ถูกปากผมเอาซะเลย

มันเค็มๆทื่อๆยังไงไม่รู้...แต่เอาเถอะ ยังไงเดี๋ยวก็ออกไปเดินเล่นอีกรอบอยู่ดี

แล้วค่อยไปหาอะไรกินตอนนั้นก็ได้

และ"ตอนนั้น"ที่ว่าก็คือหลังกินหมูย่างและเจ๊นุชซัดมาม่า1ถ้วยหมดนั่นแหละ

ผมกับเจ๊นุชก็ไปชมเมืองกันอีกรอบ โดยเที่ยวนี้ตั้งใจหาอะไรกินไปด้วย

เดินไปเรื่อยๆจนไปถึงน้ำพุ รอบๆนั้นมีร้านอาหารเรียงรายอยู่ทั้ง4ด้าน

พลันสายตาผมก็เหลือไปเห็นร้านๆนึงเข้า scandinavian bakery

สแกนดิเนเวียน...งั้นก็หากินในไทยไม่ได้ดิ น่าสนๆ

ดูจากบรรยากาศแล้วผมคิดว่าร้านนี้น่าจะแพงกว่าร้านที่กินไปตอนบ่ายแน่ๆ

แต่เพราะความอยากลองผมก็เลยขอเข้าไปดูก็ยังดี แหะๆ

โอ้วววว ขนมในร้านหน้าตาน่ากินมาก ที่สำคัญราคาถูกกว่าร้านตอนบ่ายเยอะเลย

ผมหยิบมือถือขึ้นเตรียมถ่ายรูปทันที

ก่อนถ่ายถามพนักงานซะนิดนึงว่าขอถ่ายนะ คุณพนักงานดันไม่อนุญาตซะนี่

สแกนดูทั้งร้านแล้วต้องตากับขนมอยู่2ชิ้น

ชิ้นนึงคือวัฟเฟิลที่หน้าตาไม่เหมือนกับวัฟเฟิลบ้านเราเอาซะเลย

อีกชิ้นนึงคือเค้กช็อกโกแลตหน้าตาน่ากิน

แต่ถ้าซัดคนเดียว2ชิ้นกลับไปมีหวังได้ไปใส่ขาเดฟอีกแน่

งี้ต้องลุ้นให้เจ๊นุชเลือกไปซะชิ้น 55

เจ๊นุชก็ถามมาเหมือนรู้ใจ "คีย์จะเอาอันไหน"

"เล็งวัฟเฟิลกะเค้กชิ้นนี้ไว้อะ คิดอยู่ว่าจะเอาชิ้นไหนดี" ตอบแบบซ่อนความนัยไว้ลึกๆ อิอิ

"เหรอ เจ๊เอาชิ้นนี้ว่ะ"

ชิ้นนี้ของเจ๊นุช (5000 กีบ)

งั้นตูก็ต้องเลือกเองแล้วสิว่าจะเอาชิ้นไหน

ชิ้นนึงก็น่ากิน ชิ้นนึงก็อยากลอง อืมมมม

สุดท้ายความอยากลองก็ชนะ

เนี่ยนะวัฟเฟิล (3000 กีบ)

กินเสร็จผมถึงกับเสียดาย

...ว่าทำไมไม่มาเจอร้านนี้ตั้งแต่บ่ายฟะ

ทั้งอร่อย ทั้งถูก ร้านก็บรรยากาศดี

ถ้าไม่ติดว่าพรุ่งนี้นัดคนรถไว้เร็วผมอยากจะมาจัดอีกซักดอกจัง

21558/287

Create Date : 15 พฤษภาคม 2552

Last Update : 19 พฤษภาคม 2552 9:48:31 น.

13 comments

Counter : 695 Pageviews.

แต่เค้าชอบอาหารลาวที่มันเหมือนไทยนะ

โดยเฉพาะพวกปลา(แม่น้ำโขง)ทอดทั้งหลาย

อร่อยเหาะ...

แต่ของกินทุกอย่างแพงอย่างที่คีย์บอกจริงๆ อยู่ลาว ใช้เงินกีบใครว่าง่าย

บล็อกวันนี้มีค่ามาก ไม่เคยเห็นไอติมลาว กะขนมเค้กลาว
ขอบคุณที่เอามาให้ดู...เอิ๊กๆ...

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 18 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:01:19 น.