โอ้โฮ..ภาพตั้งแต่ปี 40 รวมสิริอายุได้ 10 กว่าปีนิ

นานแค่ไหน ก็ยังไม่ลืมเธอ...ฮั่นแน่..

เรื่องราว คล้ายๆพวกซีรีส์เกาฯ

ความหลังดีๆที่ผุดขึ้นเมื่อเห็นของ...


...........

ยังหายหัวไปนานได้อีกนะคีย์

โห พี่คีย์
ปี 40 นู๋เพิ่งจะ 7 ขวบเอง

แต่ชอบอ่ะ ความทรงจำแบบนี้ ทำให้เรารู้สึกดีในยามที่นึกถึง

สิ่งดีๆ มักมีค่าควรแก่การจดจำ

ขอบคุณที่แวะไปทักทายค่ะ

เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจ

ปี40...
ทำอะไรอยู่นะ เราจบป.หกอะยังน๊อ
ปล.รูปอยู่ไหนคะ
ปล.2(จากบล็อก)รูปตอนไปเรียนจีนค่ะ อาดูดเช่งกัง

คิดถึงก็สืบหาได้นี่..
ใส่เสื้อชมพู..ทำงานเเบงค์ป่าว
ไปที่ทำงานถามหาทันที อย่างน้อยจะมีเพื่อนเก่าตกค้างบ้าง

คิดถึงก็อย่าวางมือ..อย่างน้อยได้รับรู็สึกดีๆกลับมา

เรียบร้อยมารายงานด่วนค่ะ

เรื่องโรแมนติกมากค่ะ ^^

-----

ส่วนเรื่องตั๋วเครื่องบินเรา เผอิญขายออกไปได้ใบนึง

เลยจ่ายค่าทัวร์ฟรีอีกใบนึง หารสองเลยเหลือแค่คนละ 7000 บาท รอดตัวไป อิๆ

มีบ้างเหมือนกันนะคะ
เห็นอะไรกระจุกกระจิกของสะสมตัวเองแล้วชวนให้นึกถึงเวลาช่วงนั้น ๆ
รวบรวมเอาไว้อย่าให้ความจำเก่า ๆ ของเรากระจัดกระจายไปนะคะ เพราะเราเรียกเวลานั้นกลับมาไม่ได้แล้วค่ะ ^^

เป็นความสัมพันธ์ที่ประหลาด น่าเขียนนิยายนะคะนี่ (แต่ถ้าเขียน ต้องมีคนมาบอกว่า เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แน่ๆ )

เก็บดอกไม้ร่วมต้นกันมากระมังคะ

มีมุมแบบนี้กับเค้าด้วย

สวัสดีค่ะ เขียนเล่าได้ภาษาสวยน่าอ่านค่ะ
เขียนในเดือนแห่งความรักนี่ แสดงว่าคิดถึงเค้าใ่ช่้มั๊ยล่ะ คิคิ
จะให้ไปช่วยตามมั๊ย 555