"การเปลี่ยนแปลงคือสัจธรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้" คำพูดนี้ เราได้ยินคงจะชินหูกันดี ถ้าจะไปเปิดบล็อกเก่าตัวเองดูแล้วก็คงจะมีมากเกินกว่าสองหนที่ใช้ในการกล่าวอ้างถึงความหมายเหล่านี้ ... พูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะว่าช่วงนี้คุยกับเพื่อนเก่า แล้วก็มีคุยกันเรื่องสัพเพเหระก็เป็นเรื่องเก่าๆ นั่นล่ะคะ แต่ดูเหมือนที่เค้าพูดกันว่า พวกคุยเรื่องเก่าๆ นั้นเริ่มจะแก่ ฉันขอเถียงก่อนว่า ฉันยังไม่แก่หรอก แต่เพราะพูดถึงเรื่องเก่าๆ ได้เรื่อยๆ นั้น เพราะมันมีความประทับใจฝังอยู่ต่างหากล่ะ (แต่อาการหลงๆ ลืมๆ นั้นก็มีบ้างนะคะ อ่ะ จะว่าแก่อีกล่ะสิ เฮ้อ ) คุยกันเพื่อนเก่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ และแล้วก็มาคุยถึงเพื่อนสนิทอีกคน ที่ตอนนี้ไม่ค่อยจะได้ติดต่อเค้าเท่าไหร่แล้ว แต่ก็ยังมีการส่งจดหมายอัพเดทกันบ้างอย่างน้อยๆ ปีละสองครั้ง (เยอะนะเนี่ย) ... เราคุยกันถึงเรื่องนิสัยใจคอของเพื่อนคนนี้ อ่ะเรียกนามสมมติละกันว่า เพื่อนกอ ... เพื่อนกอ คนนี้เมื่อก่อนตอนเรียนด้วยกันเธอจะเป็นเด็กเรียบร้อย ถามคำตอบคำ ยิ้มอย่างเดียว ชี้อาย ไม่กล้าแสดงอออก ที่สำคัญคือซุ่มซ่าม อาการทำคนเหวอจะมีให้เห็นประจำ วันดีคืนไปเดินเล่นด้วยกัน พอมีช่วงเราหันจะไปคุยกับเธอ ปรากฏว่าเธอหายไปแล้วค่ะ แต่พอก้มลงไปดูเท่านั้นเลย เธอนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นทางเดินฟุธบาธซะงั้น เหตุก็เพราะจู่ๆ แข้งขาอ่อนบ้าง หรือว่าไม่ก็สะดุดอะไรล้มลง ซึ่งถือว่าเพื่อนไม่สนิทจะเกิดความงงงวย แต่ว่าอย่างเราเจอกันบ่อยแล้วเลยเฉยๆ เพราะเหตุแบบนี้เกิดเราก็มีหน้าที่แค่ว่าพยุงเธอลุกขึ้นแล้วก็จบกันไป ไม่ตกใจ ไม่ถามซ้ำ เหมือนว่าเหตุการณ์เหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นเลย แต่หลังจากที่เราเรียนจบแยกย้ายกันไปแล้ว ใช้เวลาสักพักเราถึงจะได้ติดต่อเพื่อนกอกันอีกครั้ง และแล้วเธอ ก็ทำให้เราแปลกใจ เพราะเมื่อถึงเวลานัดเจอ เธอผู้ทีมีคุณสมบัติที่เราเคยพูดเอาไว้ตอนเรียนด้วยกันนั้นกลับหายเข้ากลีบเมฆไปเลย เหลือแต่บุคลิกของสาวทันสมัยในร่างคนเดิม เธอพูดเก่ง ฉะฉาน กล้าแสดงออก เรียกว่าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังศอกเลยค่ะ ... โอ้ว เกิดอะไรขึ้นกันกับเพื่อนกอของเรา ... คุยไปคุยมา ก็กลายเป็นว่าไม่ซับซ้อนเลยในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงสำหรับเรื่องนิสัยและบุคลิกของเพื่อนเรา เนื่องจากสังคมมันเปลี่ยน หน้าที่การงาน สังคมคนที่พบปะ มันหล่อหลอมให้เรากลายเป็นอีกคนได้ นิสัยที่เคยอ้อมๆ แอ้มๆ หายไป เหลือแต่คนกล้า พูดจาดี เนื่องด้วยต้องพบปะลูกค้า การเจอแล้วพูดกับลูกค้าจะได้ผลดีต้องสร้างความมั่นใจให้เค้าเห็น เพราะไม่อย่างนั้นงานก็เสีย ผลงานไม่ได้ตามเป้าก็เข้าใจว่าก็คงตกงานล่ะ มันก็เลยกลายเป็นว่า สิ่งเหล่านี้ล่ะได้สร้างบุคลิกใหม่ให้เพื่อนเราไปซะได้ ยัยเพื่อนกอคนขี้อายหายไปเลย มีแต่เพื่อนกอสาวมั่นมาแทน.. คุยไปคุยมาก็มานั่งนึกถึงตัวเองมั่งล่ะ เอ แล้วเราล่ะ ถ้าพูดถึงเมื่อก่อนกับตอนนี้ล่ะ เรามีอะไรเปลี่ยนไปมั่งหรือเปล่า เอาแค่แบบเปลี่ยนเล็กๆ ก็ได้ ไม่ต้องถึงขั้นจากหน้ามือเป็นหลังศอกเหมือนเพื่อนหรอก แน่นอนมันต้องมีล่ะ ดีขึ้นก็มี แย่ลงก็มี จะเอาแบบไหนล่ะ สิ่งที่ดีขึ้น : อาจจะใจเย็นขึ้น พูดมีเหตุผลกันมากขึ้น รู้จักใช้จ่ายขึ้น (เป็นข้อดีแบบมีเหตุผลรองรองรับ ไม่ใช่เพราะอยากก็ซื้อเลย) ข้อเสียล่ะ : พูดมาก ขึ้บ่น จุกจิก (โดยรวมคือนิสัยเล็กๆ น้อยๆ) แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องของภายนอกล่ะ ไม่ต้องคิดนานให้เสียเวลาเลย ก็หุ่นไง อวบอั๋นผิดมนุษย์เพราะกินจุอย่างกับโลกจะแตกอีกสองปีเลยกินสะสมไว้ก่อนล่วงหน้า จริงๆ แล้วตอนแรกคิดว่าน่าจะบอกว่าว่าเรื่องเปลี่ยนแปลงเป็นการเปลี่ยนก่อนแต่งงานและหลังแต่งงานมากกว่า แต่ว่ามาคิดอีกทีไม่อยากระบุให้มันเห็นชัดไป แต่เชื่อเถอะว่า ยิ่งคนแต่งงานแล้ว มันต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงแน่นอนสำหรับตัวคุณเอง ... อย่างน้อยๆ ขี้บ่น พูดมาก นี่ล่ะเพราะคาดว่าร้อยละ 88.78 หญิงไม่โสดจะเป็นแบบนี้จริงๆ (อย่าอ้างอิงตัวเลขมากนะค่ะ ปวดหัวเปล่าๆ ) ทั้งนี้ทั้งนั้น ถึงแม้เราจะเปลี่ยนอะไรก็ตาม อาจจะด้วยเพราะสังคมทำเราให้เปลี่ยน แต่เรื่องนิสัยอย่างคิดดีทำดีนั้น ก็คงไม่เปลี่ยนหรอกถ้าหากว่าเราจิตใจดีด้วยเนื้อแท้ ..อย่างน้อยๆ เราก็ยังเป็นคนดีคนเดิมของคนใกล้ๆ แค่นี้การเปลี่ยนแปลงอย่างอื่นมันก็เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้เราปรับตัวเข้ากับช่วงจังหวะ เวลา และสังคมในขณะที่เรายืนอยู่ ณ ตรงนั้นแค่นั้นเอง ...

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2550 1:22:57 น.		129 comments
Counter : 729 Pageviews.
Share Tweet