หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายกันก่อนวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ เบื่อกันหรือยังเอ่ย
มาทันฉลองบล็อกใหม่คุณพู่เลยค่ะ ฟังคุยเรื่องรอบตัวสาระพันเพลินไปเลย

สถานีรถไฟแบบขาวดำนี่ก็ดูขลังดีเนอะ....

เนี่ยแหละพี่ เรื่องของแม่ที่เลี้ยงลูกไม่เป็นเนี่ยทำเราคิดหนัก เบื่อจ้าดนัก-เวลามีคนมายุให้มีลูก ...ทุกวันนี้ทำไมคนเรามันคิดกันง่ายจังเรื่องเด็ก เราเจอเด็กเป-รตประเภทนิสัยไม่ดีหรือเด็กประเภทพ่อแม่รังแกฉันมาหลายปี เห็นแล้วหงุดหงิดง่ะ อยากบอกพวกชอบยุให้มีลูกจริงๆ เลยว่า "ไม่อยากมีเพราะไม่รู้จะเลี้ยงได้ดีหรือเปล่าว้อย ถ้ามีแล้วลูกเป็นตัวสร้างความรำคาญให้คนรอบข้าง ไม่มีดีกว่า"

อ่านแล้วนึกถึงตอนตัวเองนั่งรถไฟเลย
แบบว่าประสบการณ์ที่เจอมาไม่แตกต่างกันเลยค่ะ

ทำให้นั่งยิ้มไปคนเดียวได้เลยนะเนี่ย...

หวัดดีค่ะคุณพู่

สถานีหัวลำโพงแอนนั่งครั้งสุดท้ายก็เมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อน แต่นั่งแค่ระยะใกล้ แต่แค่ใกล้ๆก็ลำบากพอดี คุณพู่อึดนะนั่งได้นานมาก

ผมไม่ได้นั่งนานแล้ว แต่ฟังๆที่เล่ามา
เหมือนๆกาลเวลาไม่เคยเปลี่ยนความวุ่นวายในรถไฟเลย
น่าจะโกลาหลกว่าเดิมด้วยซ้ำครับ

แวะมาทักทายค่ะ บล็อกสวยจัง

ปล.แอบขำกะคำแนะนำหนุ่มนั่นอ่ะ

สวัสดีค่ะคุณพู่

ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ.....นึกว่าจะมีเรื่องต่างประเทศมาเม้าท์ให้ฟัง กลายเป็นเม้าท์เรื่องในประเทศซะงั้น...อิอิ

รูปหัวลำโพงในมุมมองของคุณพู่ สวยดีค่ะ ขาว-ดำ ดูแปลกตาดี....ชอบค่ะ

วันนี้คุยแค่นี้ก่อนนะคะ ขออนุญาติอยู่ในโลกส่วนตัว (โทรศัพท์) ก่อนนะคะ ... 555+

เย้ ต้อนรับการกลับมานะคะ คิดถึงๆๆ

ป.ล. ไม่ชอบพวกแท็กซี่ประเภทเหมาเหมือนกันค่ะ โก่งราคากันน่าดู

..สวัสดีจ้าน้องพู่...
พี่อ๋อยใช้บริการ ..การรถไฟบ่อยเหมือนกันค่ะเวลากลับอุดรฯ แต่ก็จะพยายามไปรถนอนแต่การบริการก็ไม่เคยที่ครั้งไหนจะประทับใจเลย...ที่พู่เล่ามาเห็นภาพเลย ฮ่าๆๆ ส่วนมากพี่อ๋อยจะหลีกเลี่ยงการเดินทางตอนกลางวันจ๊ะ เพราะความวุ่นวายจะมีมากกว่ากลางคืน เที่ยวกลางคืนเรานั่งแป๊บเดียวพี่อ๋อยก็ขอให้เค๊าปูเตียงแล้ว "ฉันจะนอน" เพราะอยากอยู่ส่วนตัว ....

รูปที่พู่ถ่ายที่หัวลำโพง คลาสสิคดีน๊อ ส่วนเรื่องเท็กซี่นี่น่าเบื่อมาก ๆ เลยพวกไม่ค่อยซื่อสัตย์ ชอบจะเอาเปรียบเราอย่างเดียว ...ราคาเหมากับราคามิตเตอร์ต่างกันลิบเลย...."น่าโมโห"...

อากาศลำปางหนาวยังจ๊ะ
รักษาสุขภาพน๊า

ชอบรูปที่ถ่ายมามากๆ

เหมือนดิฉันเดินอยู่ในเยอรมันสมัยนาซี

โห ฟังแล้วก็เครียดแทน
หากฝนไปอยู่ตู้รถไฟตู้นั้น คงบ่นแหลกเลยล่ะพี่ เดือดร้อนคนข้างๆกันไป ฮ่าๆ

อ่านแล้วก็คิดได้ว่า ไม่มีลูกแหละ ดีแล้ว ฮ่าๆๆ

รอดูรูปก๊า ~

ไปทอดกฐินมาอีกแล้วคะ เอาบุญมาฝากคะพี่พู่



อ่านประสบการณ์บนรถไฟของพี่พู่แล้ว ถ้าเป็นตอนดึกๆจะนอนคาดว่าคงมีหัดไปงาบหัวคนได้ 555 เพราะคุยกันแบบไม่เกรงใจเลยนิ อี๊ก็เจอประสบการณ์ครั้งเดียว (ไปกลับเชียงใหม่แล้ว) ก็ไม่กล้าไปอีกเลย 555 ตอนนี้ก็ยังหวาดๆ แต่ก็อยากลองนั่งดูอีกสักครั้ง ไว้มีโอกาสคงได้ไปอีก แต่เมื่อไหร่ไม่แน่ใจอะพี่ อิอิ

อ้อ เสียดายไม่ได้เจอกันที่กทม.เนอะ

หวัดดีค่ะ
แวะมาเยี่ยมคุณพูค่ะ
สบายดีนะคะมีความสุขมากๆนะ

สวัสดีค่ะ คุณพู่ (แอบเนียน)

รูปสวยมาก ๆ อยากถ่ายรูปเก่ง ๆ อย่างนี้บ้างจัง

เล่าเรื่องได้สนุกตามเคยค่ะ

จะรออ่านเรื่องเล่าจากจาการ์ต้านะคะ

รถไฟเป็นตัวอย่างที่ดี
ของการไม่พัฒนาหรือคิดพัฒนาเท่าที่ตัวเองจะทำได้

แต่ไม่คิดทำให้ดีกว่าที่ตัวเองสามารถทำได้

ผมคิดว่ามันสะท้อนระบบราชการไทยได้ดีครับคุณพู่

เปล่า...ผมมิได้ตำหนิข้าราชการทั้งประเทศ
เพียงแต่บอกว่า...ระบบข้าราชการไม่เอื้อให้คนทำงานอย่างสร้างสรรค์

เหมือนหนูที่ถูกขังอยู่ในกล่องแล้วมีอาหารมีน้ำให้ทานแน่นอน
มันก็ไม่รู้จะดิ้นรนให้ดีกว่าเพื่ออะไร

ใครคิด "ปฏิรูป" ระบบก็อยู่ไมไ่ด้
โดนต่อต้าน
เพราะเขาเคยชินกับการอยู่ในกล่อง

หลายหน่วยงานทำงานได้ดีมากนะครับ
ผมขอชื่นชม แต่หน่วยงานเหล่านั้น
ก็เป็นเพียงส่วนน้อยในส่วนใหญ่อย่างที่เรารู้เห็นและเป็นอยู่ครับ

คลาสสิกมาก ๆ เลย

ดูภาพจนตาตื่น

ชอบภาพวันนี้จังค่ะ บรรยากาศเหมือนย้อนยุคเลยค่ะ ^^

ตะกร้าไม่ได้เดินทางด้วยรถไฟมานานมากๆ ช่วงนี้ขึ้นแต่รถไฟฟ้าค่ะ 55 ช่วงที่ใช้บริการก็ประมาณเดียวกันเลยค่ะ รถไฟเป็นอะไรที่คนโดยสารเจี๊ยวจ๊าวมาก เดินไปเดินมา นั่งเม้าท์ บ้างก็ชอบไปยืนพิงตรงประตูรถไฟ อันตรายนะคะนั่น แต่ที่คุณนิดเจอ เค้าคุยกันเก่งจริงๆนะคะไม่เกรงใจใครเลยจาก บางซื่อถึงอุตรดิตถ์ เหอๆ -*- แต่บริการรฟท ของเรากี่ปีๆ ก็ไม่ค่อยพัฒนาเลยเนอะ

ขอบคุณที่แวะไปอวยพรวันเกิดให้แม่ตะกร้านะคะ ขอให้คุณนิดและครอบครัวมีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ :)

แวะมาทักทายคุณพู่ก่อนกลับบ้านค่ะ

ภาพขาว-ดำ ก็สวยและคลาสสิคไปอีกแบบนะคะคุณพู่
ปอไม่ค่อยได้ใช้รถไฟซะด้วย อิอิ

ได้ยินกิติศัพท์ในด้านลบมาเยอะพอสมควร แหยงๆ เหมือนกันค่ะ แง่มๆๆ

เอากาแฟมาเสริฟ คุณพู่สบายดีนะคะ งุงิ ^ ^

ส้มไม่นิยมเดินทางโดยรถไฟเลยค่ะเพราะว่าสถานที่ที่ส้มไปน่ะมันไม่มีแบบเดินทางโดยรถไฟน่ะสิคะ หุหุ..

พี่พู่ ภาพสวยมาก

ปล.ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนะคะ
น้องไม่เป็นไร จริงๆ

เคยเจอเหมือนกันค่ะ
ไอ้เรื่องโทรศัพท์เนี่ย
เล่นเอาเราหงุดหงิดไปได้เหมือนกัน
แล้วของหนูนี่เจอตอนนั่งรถตู้นะ
พี่คิดดูดิ รถตู้อ่ะ มันก็แคบอยู่แล้ว
เจ๊แกคุยเผื่อทุกคน เสียงดังฟังชัดมาก
พอตอนรถตู้แวะปั๊ม ให้คนไปเข้าห้องน้ำ
เจ๊แกหายไปชาติกว่าๆ
ชาวบ้านเค้ามากันหมดแล้ว
เจ๊แกไปไหนก็ไม่รู้
สรุปต้องมารอแกอีก เซ็งเลย



ปล.หนูไม่ได้นั่งรถไฟมานานมากแล้วล่ะพี่พู่

อ่านประสบการณ์ขึ้นรถไฟของพี่นิดแล้วกิ๊ฟนึกภาพออกเลยค่ะ เห็นด้วยอย่างมากเรื่องแทกซี่ อะไรๆ ก็เหมา กิ๊ฟเคยเจอแบบไม่กดด้วย เราก็เข้าไปนั่งแล้วถามว่าทำไม ก็บอกว่ารถติด ผมไม่ได้อะไรหรอก แบบนี้เลย เซ็ง ถ้าไม่ติดว่าลูกอีก รถเข็น กระเป๋า กิ๊ฟลงเลยนะพี่ ไม่ชอบคนเอาเปรียบ

พออ่านมาถึงแม่พูดกะลูกแบบนั้นแล้วเศร้าเลย บรรยายไม่ออก เฮ้อ

ตอนนี้พี่นิดก็ถึงบ้านได้พักผ่อนแล้วนะคะ

คุณพู่บรรยายได้เห็นภาพมากเลยค่ะ
อ่านแล้วไม่กล้าขึ้นรถไฟ เอิ้ก

.......เดินทางด้วยรถไฟ...ช่างยาวนาน...

ยังไม่เคยนั่งรถไฟเลยอ่ะ เคยนั่งแต่รถทัวร์แบบอยู่ในรถเกือบ2วันเต็มๆ ตอนไปเที่ยวเชียงใหม่ ทรมานเพราะปวดฉี่แต่เกรงใจคนขับไม่กล้าบอกเขาเลยต้องกลั้น บอกตัวเองว่าคราวหน้าไม่เอาแล้ว 555+

ถ้าไปเที่ยวแล้วลองคิดว่าจุดมุ่งหมายอยู่ระหว่างทางที่รถไฟผ่านก็คงรู้สึกดีกว่าจะเร่งเวลาให้ถึงจุดหมายเร็วๆนะ เพราะคนเราไม่ค่อยชอบการรอคอยกัน

อิอิ ก็ดีนะซิค่ะ คุณพู่

ถ้านานแล้วมาโผล่แถวยุโรป
จะได้มาดื่มกาแฟ ดูใบไม้ร่วงด้วยกัน
มาแบ่งปันความหนาวกลับเมืองไทย

ไม่ได้นั่งรถไฟเมืองไทยนานหลายๆ ปี
คุณพู่พูดจนไม่อยากจะลองนั่งละ อิอิ

ถ้เป็นแบบนี้ก็เซ็งนะคะ
ทำบ้านมาสองปีแต่ไม่มีวีแววจะเสร็จ
อย่างงี้ก็หงุดหงิดแย่ เอาใจช่วยให้เสร็จเร็วๆ นะคะ

การเดินทางถ้าเจอผู้ร่วมเดินทางดีๆ หรือมีอะไรสนุกๆเวลาก็ผ่านไปเร็วนะค่ะ แต่ถ้าเจอผู้ร่วมทางแบบ ที่เล่ามานี้ก็เล่นเอาปวดหัวเหมือนกัน เรื่องโทรศัพท์นี่ถ้าเทียบกับทางนี้แล้ว คนละเรื่องกับที่โน่นเลยนะค่ะ
ครั้งนึงขึ้นรถเมล์ บนรถมีเด็กวัยรุ่นคุยโทรศัพท์ก็ไม่ดังนะค่ะ แต่คุยนานคนขับบอกให้หยุดคุย ก็หยุดไปพักแล้วคุยต่อ ทีนี้คนขับจอดรถแล้่วเดินไปหา ถ้าไม่หยุดคุยให้ลงไปจากรถเลย คนไทยตะลึงค่ะ โห..ในทางกลับกันถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ที่บ้านเรา เราไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนขับ แต่จริงๆบ้านเราการใช้โทรศัพท์ก็เกินไป คุยกันได้แบบบางทียังนึกเลย นั่งรถไปหากันเลยดีกว่ามะ จะได้เมาท์กันยาวๆ คนอื่นจะได้ไม่รำคาญ การเคารพสิทธส่วนตัวของผู้อื่นยังมีไม่มาก ต้องอดทน และทนอด
รึเปล่าน๊า

แอนไม่ได้นั่งมานานแล้วนะค่ะรถไฟเนี่ย เห็นภาพถ่ายขอคุณพู่ ...แหม...อยากพาเด็กๆ นั่งไปเที่ยวไหนใกล้นี่จัง แต่ถ้านั่งนานไม่เอา เดี๋ยวเจอแบบคุณพู่จะแย่กันไป พาลจะเที่ยวไม่สนุก 555

ดีจ้าจิ๋วนิด กลับบ้านแล้ว เย้ๆๆๆ อีกสองวันมาคุยได้ป้าวพู่ .. อยากคุยมั่กๆแต่นอนแระ พรุ่งออกตจว.น่ะจ้า








ปล.. ยังไม่ได้อ่านเนื้อความแต่เห็นรูปแล้ว สวยคลาสสิคหลายๆเด้อ ชอบมากๆเลยภาพแนวนี้อ่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะเราถ่ายไม่เป็ง อิอิ

เย้....นู๋พู่กลับมาแล้ววว.....เห็นรถไฟไทยแล้ว อยากขึ้นจังเลยค่ะน้องพู่ คิดถึงบ้านอ่ะ..นั่งรถไฟได้ชมวิวไปเรื่อยๆแถมได้คุยกับเพื่อนร่วมทางที่คุยสนุก ก็ทำให้การเดินทางมีสีสันขึ้นนะคะ..

..ชอบรูปที่นู๋พู่ถ่ายเซ็ทนี้จังเลยค่ะ..สวยเป็นศิลป์มากเลย..
ยิ่งเป็นรูปถ่ายขาวดำด้วย ดูเหมือนเราได้ย้อนยุคไปสู่อดีตเลยหละน้องพู่.

กรี๊ด งั้นเราก็เป็นคนที่เชยแหละเลยน่ะสิเพราะว่าเราไม่ติดโทรศัพท์มือถือ ตั้งแต่เกิดมายี่สิบกว่าปีมีแค่สองเครื่องเอง เครื่องแรกใช้แปดปีจนปุ่มตัวเลขรวนหมด ต่อมาเปลี่ยนมาใช้เครื่องนี้ได้แค่ปีกว่าๆเอง แต่เอาไว้ฟังเอ็มพีสามอย่างเดียวนะ ไม่ค่อยรับหรอก ไม่ค่อยมีใครโทรเข้าด้วยอ่ะ

ปล. ภาพสวยมาก ชอบค่ะ พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปที่ๆหนึ่งในรูปบนหัวบล้อคคุณเน้อเจ้า

แวะมาทักทาย รูปสวยจังเลย

ภาพขาวดำนิมีเสน่ห์ดีนะคะ ได้แสงเงาสวย ๆ ด้วย งดงามค่ะ

หัวลำโพงใช้บริการล่าสุดก็คงจะเป็นไปพระปฐม นานมาก ๆ ตอนนั้นเกิดอาการอยากขึ้นรถไฟ

เคยเจอพวกที่ชอบคุยโทรศัพท์บนรถเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ใช่รถไฟ ตลอดทาง เว้ากันไม่ได้หยุดตั้งแต่ต้นทางยันปลายทาง คาดว่าเค้ามีปัญหาเรื่องหู เลยไม่รู้ว่ามันดังแค่ไหน คนในรถก็ส่ายหน้าไปตาม ๆ กัน

ภาพประกอบสวยมากๆเลยค่ะคุณนิด ยิ่งเป็นภาพขาวดำ นึกถึงสมัยก่อนที่เคยใช้บริการรถไฟกลับบ้านบ่อยๆเลยค่ะ

เรื่องโทรศัพท์มือถือ เป็นคนหนึ่งที่รู้สึกรำคาญคนคุยโทรศัพท์นานๆค่ะ ยิ่งถ้ามาคุยอยู่ใกล้ๆหูเราด้วย อยากเอามือไปป้าบกะโหลกซักป้าบ ทุกวันนี้มีโทรศัพท์มือถือไว้ใช้ยามฉุกเฉินจริงๆเท่านั้นค่ะ ไม่ใช้พร่ำเพรื่อ แต่นะเราไม่ค่อยมีเพื่อน แถมขี้เกียจคุยยาวๆ ด้วย โทรศัพท์ก็เลยไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่

นึกว่าน้องพู่หายไปไหน
มีภารกิจนี่เอง

คราวหน้ามีโอกาศค่อย
ไปทำบุญร่วมกันเนอะ

อ่านแล้วแอบเซ็งด้วยคนเลย..

ผมเป็นคนนึงที่ไม่อยากนั่งรถไฟเลย..
เข็ดขนาดหนัก..เคยเจอไก่ย่างมาทับตัวหลายไม้เลย..
แบบว่าแม่ค้าท่าจะแบกมาเกินกำลังบรรทุกของแกมั้ง

ตะกล้าเนี่ย..ล้มมาทางผมอีกเซ็งเลย..
โชคดีที่ไม่ได้เดินทางไปไหนไกล..แกยังบอกว่าให้ผมกินฟรีอีก..
ผมละขอผ่านเลย..เพราะว่าลำพังกลิ่นที่ตัวก็พอทนอยู่แล้ว..

นั่งรถไฟนานๆ และ การจอดที่บ่อยมากๆ..เล่นเอาหงุดหงิดเหมือนกัน
กว่าจะถึงได้เนี่ย..ลุ้นกันไปนานสองนาน..
เมื่อไหร่จะพัฒนาก็ไม่รู้

แต่การนั่งรถไฟบางครั้งก็ได้อารมณ์นะ...เคยไปจีบสาวดอนเมือง
ขอให้รถไฟมาช้าๆ ใช้เวลานานๆ จะได้อยู่กะสาวคู่กายนาน..
ที่ไหนได้..ทำไมมันวิ่งเร็วกว่าปรกติก็ไม่รู้..อิอิ ช่วงเวลาความสุขผ่านไปเร็วจริงๆ

รอติดตามทริปจาการ์ต้านะครับ.รูปคุณพู่ต้องสวยอยู่แล้ว...

สวัสดีวันเสาร์ครับ

ชอบใจกับคำแนะนำจังครับ...เสียบหูฟังต่อไปนะ...^_*

จากบล็อก...... เตือนตัวเองอยู่เสมอครับว่า นั่นเป็น ไร้วาสนา

มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อน นะครับ

กลับมาาแล้วหรอค่ะ

คนช่างสังเกตุมักมีเรื่องราวให้คนอื่นฟังเสมอค่ะ
พี่พู่เองก็มีเรื่องเล่าเสมอๆเหมือนกัน

และหนูเองเป็นอีกคนหนึ่ง
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยนั่งรถไฟที่ไทยเลยสักที
ถ้าได้กลับไทยคราวนี้ หนูจะทำอะไรหลายๆอย่าง หลายๆสิ่ง
ที่ไม่เคยทำที่ไทยให้หมดทุกอย่าเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีครับคุณพู่


เช้านี้อากาศเย็นครับ
ลมเย็นดีครับ
แต่ยังไม่หนาวเลยครับ

อยากให้อากาศเย็นกว่านี้
เพราะว่าวันพรุ่งนี้นัดกับพี่ชายไว้ว่าจะลองไปถ่ายภาพ
โคมลอยยี่เป็งกันดู
ไม่รู้ผลจะออกมายังไงบ้างครับ อิอิอิ

รอชมภาพจากทริปจาร์การต้าเหมือนกันครับ

ภาพขาวดำ สวยงามมากๆครับ ให้ความรู้สึกที่แตกต่างจริงๆ

- หวัดดีและยินดีต้อนรับสู่หัวลำโพงครับ ภาพสุดสวยน่าประทับใจ แต่ไหงสวนทางกับเนื้อหาที่ดูดุดันไปนีสสสสส

- คิดดูดิ ถ้าอีกสัก 5 ปี เรามาขึ้นรถไฟขบวนนี้อีกที รับรองได้มีพกปืนยิงกันกระจายบนรถเป็นแน่แท้

- งานนี้ถ้าเป็นผมล่ะก็ ทุกคน "ตายยยยยยย"

- รอชมภาพจาการ์ต้านะครับ

สวัสดีครับ...ตอนผมเปิดเข้ามาอ่านนี้ที่บ้านผมก็ 3.46 น.แล้วล่ะครับ..กะว่าจะดูแต่ภาพก่อน..แต่ว่าเรื่องนี้มันตรงกับชีวิตผมบ่อยๆอยู่เหมือนกันครับ

เวลาใช้บริการรถสาธารณะทีไร...ต้องเจอประจำเลยล่ะครับ...เด็กเล็กๆ คนชอบคุยแบบว่าอยู่บ้านคงไม่ได้คุยกัน และก็นักโทรศัพท์...ทั้งหมดนี่มักจะโคจรมาเจอกับผมเป็นประจำ..แม้หนีจากเมืองไทย มาใช้ TGV ก็ยังเจอเลยล่ะครับ..ไม่ใช่ว่าเรื่องมากนะครับ..แต่บางครั้งมันเกินไปจริงๆเนอะ

ขอเล่าเรื่องนักโทรศัพท์อีกนิดครับ..จำได้ล่าสุดที่กลับเมืองไทย..มีโอกาสได้นั่งรถทัวร์ นครสวรรค์-กทม. มีหนุ่มคนหนึ่งเริ่มคุยโทรศัพท์กับเพื่อนเค้า..ตอนนั้นรู้ชื่อด้วยนะครับ แต่จำไม่ได้แล้ว..ตั้งแต่ล้อเริ่มหมุนครับ...เรื่องราวเกี่ยวกับการไปทำงานในอเมริกา...เค้าคุยด้วยเสียงอันดังเอาเป็นว่าได้ยินทั้งคันครับ...ไปเสร็จสิ้นก็ตอนใกล้ๆจะถึงหมอชิต 2 นั่นล่ะครับ...เป็นอันว่าวันนั้นผมและผู้โดยสารทุกคนได้รับความรู้เรื่องการเตรียมตัวไปทำงานที่อเมริกาพร้อมด้วยการใช้ชีวิตอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ เรียกได้่ว่า..คงไปกันได้อีกหลายคนเลยล่ะครับ ...จบ

ข้อดีของ TGV ที่ฝรั่งเศสเค้าก็มีป้ายติดเป็นรูปโทรศัพท์หลับไว้นะครับ..ได้ความว่าห้ามโทรในห้องโดยสารนั่นล่ะครับ..ส่วนเรื่องเด็กเล็กๆที่นี่ ผมว่าหนักนะครับ..เพราะหากเด็กเล็กๆเค้าเล่นกันเสียงดังนี่..พ่อแม่หรือผู้ใหญ่ที่มาด้วยเค้าจะไม่ว่าอะไรนะครับ..อาจเป็นได้ว่าเพื่อให้เด็กได้มีพัฒนาการ...เว้นบนรถไฟหน่อยก็ไม่ได้

ว่ามายาวแล้วล่ะครับ..ไปล่ะ

ป่ะๆๆๆ ลงจากรถไฟแล้วไปหาแม่อ้วน

อ่านเรื่องเล่าบนรถไฟแล้วเห็นภาพบรรยากาศเลยค่ะ คุณนิดเก็บรายละเอียดเก่งตามเคย

ไม่ได้เข้าบล็อกมาสักพัก ตกข่าวแฮะ คุณนิดไปทำภารกิจอะไรที่จาการ์ต้าจ้ะ ฟังดูราวกับนางงามไปเดินสาย อิอิ

คิดถึงนะคะ

ชอบภาพชุดนี้ค่ะ ได้บรรยากาศในวันเก่าๆ ดี ว่าแต่บรรยากาศบนรถไฟนี่เห็นภาพเลยค่ะ

รอดูรูปที่จาร์การ์ตานะคะ เคยไปอบรถมที่นั่นมา หลายปีแล้ว อยู่แต่ในออฟฟิตไม่ได้เห็นอะไรเลย ช่วงนี้มีโปรโมชั่นเเอร์เอเชีย เลยโทรถามเพื่อนร่วมงานที่จาร์การ์ตาร์ว่าบ้านยูมีอะไรดู เธอว่าประเทศไทยสวยกว่าเยอะเลย อืม เราเลยไม่รู้เลยว่าที่นั่นมีอะไรดี

ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง.... รถไฟไทย ใจดี มีแถวเวลาให้อยู่เสมอๆ อย่างคุณพู่ว่าไว้จริงๆ

รูปขาวดำของหัวลำโพงสวยดีนะคะ พักเหนื่อยแล้ว อย่างลืมมาเล่าเรื่องจาการ์ต้าให้ฟังนะคะ

hahaha อ่านเรื่องบนรถไฟของคุณนิดแล้วนึกภาพออกเลยล่ะ

น่าแปลกใจนะคะ ที่คนไทยหลาย ๆ คนยังคงไม่ค่อยคิดถึงการมีมารยาทในที่สาธารณะ

จะบอกว่าวันก่อนเราก็เพิ่งลุกหนีคนที่นั่งข้างหน้าบนรถเมล์ โดยเปลี่ยนที่นั่งจากด้านหน้าไปเป็นด้านหลังเลยทีเดียว เพราะเธอคุยโทรศัพท์เสียงดังมากกกก แล้วคำพูดของเธอก็ไม่ได้ฟังเสนาะหูเลยสักนี๊ดดดดด มีแต่คำหยาบ ๆ ที่ออกมาจากปากของเธอ ตอนแรกจะลุกหนีตั้งแต่ตอนเธอยังใช้โทรศัพท์อยู่ แต่ก็อุตส่าห์ทนฟังคำพูดของเธอกรอกหูจนเธอพูดจบ เพราะเดี๋ยวคนในรถจะหาว่าดัดจริต แต่พอสักพัก เธอเอามือถือออกมากดเบอร์โทรอีกรอบ กรี๊ด ๆ ไม่ไหวแล้ว T_T ดิชั้นขอลา ก็เลยหันไปมองทำเลใหม่ พอเห็นก็ย้ายเลย hahaha

เราไม่ได้ใช้บริการของ รฟท. มานานแล้วนะคะ เพราะ"ความถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง" ของ รฟท. อะค่ะ แหะ แหะ บางครั้งทำเอาตารางที่เรา plan ไว้ล่วงหน้ารวนไปเหมือนกัน สาเหตุอื่น ๆ ที่ทำให้เราไม่เลือกใช้ รฟท. ก็คือสภาพรถ, การบริการ และความสะอาด เราเชื่อว่าทุกคนเวลาเดินทางต่างก็ต้องการความสะดวกสบาย ดังนั้น บางคน (อย่างเราเป็นต้น) ถ้าคิดว่าจ่ายแพงกว่าแล้วได้ที่นั่งที่สบายกว่า เราก็พร้อมที่จะจ่ายนะคะ แต่สิ่งที่ได้มันไม่เหมือนกับที่คิดไว้เลยอะ (- -') เพราะฉะนั้น เวลาเราขึ้นเหนือ-ลงใต้ (ถ้านึกอยากประหยัดงบ) จะเลือกใช้บริการรถทัวร์มากกว่า :)

ว่าแต่รูปโทนขาว-ดำสวยดีนะคะ น่าแปลกที่เรายังไม่เคยลองถ่ายรูปโทนนี้หรือซีเปียดูสักที ...ไว้มีโอกาสจะลอง แล้วเอามาให้คุณนิดช่วยวิจารณ์นะคะ

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า




อยากบอกเธอว่าห่วงใยเสมอเธอรู้ไหม
ความห่างไกล..ไม่อาจกั้นความคิดถัง
ระยะทางไม่อาจกั้นกลางความรู้สึก
ความคิดถึง ห่วงใยที่ฉัน..มีให้เธอ



ขอให้มีความสุขในช่วงวันหยุดพักผ่อนนะจ้า

เห็นภาพพร้อมคำบรรยายของน้องนิคแล้ว คิดอยากนั่งรถไฟมั่งจัง
จำความได้ตั้งแต่เกิดมากจนโตขนาดเนี่ยเคยนั่งรถไฟไม่ถึง 10 ครั้งเลยอะ
แต่พอมาอยู่ที่เนี่ยใช้รถไฟฟ้าบ่อยเลย

ฮืมมมมม
เข้าใจอารมณ์เลย
ใครไม่เจอกะตัวคงไม่เข้าใจ
แต่ตัวเองได้เจอกับเหตุการณ์อย่างนี้บ่อยมากเข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ

** ภาพถ่ายชุดนี้ดูดีมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าเอาขึ้นปกวารสาร รฟท.จังเลย **

ไม่ชอบเลยเวลาพนักงานกระแทก กระทั้นใส่..แต่ไม่กล้าพูดอ่ะ.. อ่านแล้วเหนื่อยแทนคุณพู่ นั่งนานแถมไม่บรรเทิงใจอีก..

มีความสุขมากๆนะค๊า

แวะมาเยี่ยมค่ะ หลังจากห่างหายกันไปนาน...
อ่านเรื่องเดินทางโดยรถไฟรอบนี้แล้ว
อืมมม น่าคิดๆๆ

ช่วง สี่ห้า เดือนนี้มีโปรแกรมต้องเดินทางหลายครั้ง กะจะลองเดินทางโดยรถไฟ ดูเหมือนกัน อ่ะค่ะเนี๊ยะ...
ดี ดี ค่ะ ได้อ่าน จะได้เผื่อใจไว้หน่อย อิอิ ว่าอาจจะเจอแบบนี้


มีความสุขในวันหยุดนะคะ

ชอบมาก และ..เฮ้อ รอดตัว เพราะเมื่อเดือนที่แล้วเพิ่งคิดสนุกชวนบั๊ดดี้ว่า เรานั่งรถไฟเที่ยวกันเดือนละครั้งดีกว่า เริ่มจากลำปางก่อนเลย แต่พอเช็คเวลาแล้ว รู้สึกว่ามันนานเกินไป เลยขอเก็บโครงการพักไว้ก่อน มาเจอเรื่องเล่าเช้านี้ เอ๊ย ไม่ใช่ เรื่องเล่าวันนี้ตื่นตาตื่นใจ และ...สงสัยจะพับโครงการไปเลยป่าวมะรุเนี่ย
.....
มิน่า ว่าทำไมน้า จขบ.นี้หายไปไหน ที่แท้ไปเมืองไกล รออ่านและภาพสวยจากจาการ์ตาด้วยค่ะ

แวะมาหาในวันฝนตก (อีกแล้ว) ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณพู่

กลับมาแล้วเหรอคะ

ที่จาการ์ตาสนุกไหมคะ เอารูปมาลงให้ดูบ้างนะคะ

เห็นด้วยเลยค่ะที่ว่า เชยอย่างมีมารยาทดูดีเสียกว่าทันสมัยแต่ไร้มารยาทอย่างที่สุด

พักผ่อนให้หายเหนื่อย และรักษาสุขภาพนะคะ

ภาพสวยมากๆเลยค่ะ
ชอบจัง

เห็นภาพแล้วคิดถึงรถไฟไทยจริงๆ ค่ะ.... ครั้งสุดท้ายจะต้องนั่งรถไฟจากลำปาง มากรุงเทพฯ เหมือนกัน แต่ก็เกิดเหตุ รอ 1 ชั่วโมงก็แล้ว ก็ยังไม่มา รอต่ออีก 1 ชั่วโมงก็ยังไม่มา... พนักงานประกาศเป็นรอบที่ 2 ได้ว่าตอนนี้หัวรถจักรไม่สามารถลากขบวนด่วนนครพิงค์ให้ผ่านขุนตาลมาได้... แป๊วววว แล้วดิฉันจะทำไงค่ะเนี้ย สุดท้ายต้องคืนตั๋ว แล้วก็ให้พี่ช่วยขับรถไปส่งถึงกรุงเทพฯแทน.... ทำไม๊ ทำไม สรุปเสียค่าน้ำมันเยอะกว่าค่าตั๋วเครื่องบินเสียอีก

คุณพู่เขียนเรื่องราวได้น่าอ่านมากเลยค่ะ แถมรูปประกอบก็น่าสนใจ ไว้วันหลังแวะมาเยี่ยมใหม่ค่ะ

ปล. คนลำปางเหมือนกันค่ะ

บรรยากาศของรถไฟ
ดูขลังมาก ๆ เลยนะคะ
เมื่อมาในภาพขาวดำ

ที่จาร์การ์ตาเป็นอย่างไรบ้างคะ
สถานการณ์บ้านเมืองของเขา

เทียบกับเรื่องวุ่น ๆ บ้านเราแล้ว
ใครน่ากลัวกว่ากันคะ

สวัสดีค่ะคุณพู่ เรื่องการบริการของรถไฟไทยนี่ นับวันก็ยิ่งรู้สึกติดภาพลบนะคะ แต่พอทางรัฐจะให้เอกชนมาสัมปทาน ก็พากันประท้วงหยุดเดินรถกันเฉยๆ ไม่ค่อยสนใจประชาชนเลย ว่าเค้าคิดเห็อย่างไร อันที่จริงถ้ามีคู่แข่ง การบริการก็จะได้รับการพัฒนาขึ้นนะคะ

ปล.รูปถ่ายสวยมากๆ ค่ะ

รูปขาว-ดำ ของสถานีรถไฟ สวย คลาสสิคจังเลยพู่

เรื่องแท็กซี่นี่แก้ยังไงก็ไม่หายนะพู่เป็นแทบจะเหมือนกันไปหมด มีมิเตอร์แต่ไม่ยอมใช้

เรื่องเจอคนคุยกันเสียงดังบนรถไฟนี่ พี่ก็เกลียดที่สุดเหมือนกันเลย ถ้าคุยกันเบาๆ ก็ไปอย่าง แต่เจอบ่อยมาที่คุยกันซะดัง แล้วแถมยังเจื้อยแจ้วไปตลอดทางแบบที่พู่ว่า ถ้ามีที่นั่งอื่นว่าง พี่จะเดินหนีไปเลยนะ มันทำให้เราปวดหัวจี๊ดได้เหมือนกันนะ

โชคไม่ดีเลยอ่ะพู่ที่ไปเจอฝน ตกลงอดเห็นรูปสวย ๆ เลยสิ แปะโป้งไว้ไปเที่ยวใหม่โอกาสหน้านะพู่นะ ฝนฟ้า เราไปสั่งไม่ได้ซะด้วยสิ เดี๋ยวพี่รออ่านเรื่องน๊า

กลับมาก็มีภาพสวยๆมาฝากเลยนะค่ะคุณพู่

อ่านเพลินเลย รูปสวยเหมือนเคย
อ่านแล้วชวนหงุดหงิดไปด้วย
เข้าใจฟิวส์พี่พู่เลยอ่ะ

ใช้รถไฟไทย ต้องอดทนมาก ๆ
ทั้งกับอากาศร้อน และมารยาทผู้โดยสาร

ว่าแต่ไปทำไรที่จาการ์ต้าอ่ะจ๊ะ

สวัสดีค่ะคุณพู่ เล่าซะเห็นภาพไปด้วยเลยนะเนี่ย เหมือนร่วมเดินทางไปด้วยกันเลย หลายๆครั้งในการเดินทางของเรา เราลืมที่จะสังเกตหรือจดจำอะไรหลายๆอย่างเพราะจดจ่ออยู่กับจุดหมายปลายทางซะมากกว่า

ต้องเอาอย่างคุณพู่ที่เก็บรายละเอียด ต่างมุมมองมาถ่ายทอดให้เราได้อ่าน

ปล. ลดความอวบไปถึงไหนแล้วเอ่ย ?

รำลึกถึงหัวลำโพงอีกครั้ง..
ไม่ได้ไปมาเกือบสิบปีแล้วค่ะ..
เห็นรูปแล้ว รู้สึกว่าหัวลำโพงบ้านเราจะพัฒนาขึ้นและสะอาดขึ้นหรือเปล่าค่ะ..
ถ่ายรูปสวยมาก...
............
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดมาก ๆ นะค่ะ..

สวัสดีค๊าพี่นิด คิดถึงจังเลยค่ะ

แบมไม่ได้เข้าบล๊อกนานเลยคะ่

มาแบบแว๊บๆๆไม่ค่อยได้วิ่งตามบล๊อกเหมือนก่อน

คิดถึงพี่นิด เสมอนะคะ

เทคแคร์นะคะ

จุ๊บๆๆ

ปล.แบมสบายดีค่ะ ป่วยก็ดีขึ้นแล้วค่ะ

ว้าว... คลาสสิคครับ ขาวดำ ได้อารมณ์มาก

รฟท. ซะอย่างนี่ครับ ถ้าบริการดีไป คนขึ้นเยอะ เดี๋ยวจะเหนื่อย...

แน่จริงก็ไปนั่งรถไฟเจ้าอื่นสิครับ

แอบเห็นโฆษณา 1 2 3 ที่ไหนก็โทรติดชีวิตเอนจอย ! เดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง เลยให้เอนจอยทุกที่แม้แต่บนรางไงครับ

คำแนะนำเด็ดครับ พ่อหนุ่มคง ไรวะ...

เพิ่งรู้ว่าบ้านเรามีแท๊กซี่ "มิเตอร์" ระบบเหมาด้วยหรือเนี่ยพู่ .. นั่นดิ .. แล้วจะมีมิเตอร์เอาไว้ทำซากอะไรกันล่ะเนอะ..
หรือว่าโชว์เฟอร์เค้าเห็นพู่ดูเหมือน tourist !!!

อะไรก็แล้วแต่ที่ "เพิ่มราคา" แต่ "ลดคุณภาพ" เนี่ย... เป็นอะไรที่ไม่สมควรแก่การสนับสนุนอย่างมากเลยเนอะพู่ (ถ้าเลี่ยงได้) ยิ่งอ่านตรงที่พู่เล่าให้ฟังเกี่ยวกับการบริการแล้ว..... เราฟ้องใคร (แล้วได้เรื่อง) ได้บ้างไม๊ล่ะเนี่ย.....

โฮะๆๆๆๆ .. บอกไรให้พู่ .. พูดถึงเรื่องโทรศัพท์มือถือเนี่ย พี่โตสกับโตมัสเนี่ยแหละ คือคนที่เชยแหลกลานที่สุดตอนนี้เลยล่ะพู่ .. เพราะพี่ไม่มีโทรศัพท์มือถือกันทั้งสองคนเลยล่ะ (พี่โตสมีแต่ของถูกๆ ที่ซื้อที่ลิม่าไว้ใช้แต่ที่ลิม่าเนี่ยแหละพู่) .. พี่โตสพี่สาวโตมัสกัดประจำ เพราะ "บางครั้ง" (ซึ่งไม่บ่อยเลย) พี่สองคนอยู่ในสถานการณ์ที่เรียกว่า .. ถ้ามีมือถือก็คงจะดีอ่ะพู่ .. แต่คิดกันไปคิดกันมาหลายครั้งแล้ว .. ตราบใดที่โตมัสยังทำงานตรงนี้อยู่ พี่ไม่จำเป็นต้องมีมือถือสำหรับใช้ที่บ้านกันเลยจริงๆ ล่ะ .. พี่ยอมเป็นคนเชยกัน (อย่างมีมารยาท ) ดีกว่าการเสียตังค์ในสิ่งที่แทบจะไม่จำเป็นเลยอ่ะนะ
และก็บอกตรงๆ เลยว่า .. เห็นการใช้มือถือของคนเราทุกวันนี้แล้วหลายๆ ครั้งเกิดอารมณ์ "รำคาญมากๆ" จริงๆ ล่ะพู่ .. อย่างที่พู่ว่าเด๊ะๆ .. พี่โตสว่าเดี๋ยวนี้เค้าน่าจะมีหนังสือ "มารยาทดี" ให้มาพร้อมกับการซื้อมือถือทุกอันเลยน่าจะดี...

ส่วนพวกคุย non-stop เนี่ย .. พี่โตสก็เคยเจอบนเครื่องบินเหมือนกันแหละพู่ .. แต่โชคดีที่มันเป็นไฟลท์สั้นๆ .. เพาะงั้น พี่รู้.....เลยล่ะ ว่าพู่รู้สึกจังได๋...

หุหุหุ ... คำแนะนำสำหรับหนุ่มคนนั้นจากพู่เยี่ยมมาก.....จ๊ะ
ว่าแต่ว่า... ยัยแม่ยังสาวนั่นน่ะ .. การพูดจาของเธอกับลูกตัวเอง .. อ่านแล้วอยากตบปากจัง..

การเดินทางของพู่แต่ละครั้ง มักจะเจออะไรแปลกๆ มาเล่าให้ฟังกันบ่อยๆ จริงๆ เลยนะพู่ .. อย่างครั้งนี้ ฟังแล้วก็เป็นอะไรที่ค่อนข้างน่ารำคาณอ่ะนะที่ต้องเจออะไรอย่างนี้ .. แต่คิดไปในทางที่ดี .. ถ้าพู่ไม่เจอเหตุการณ์พวกนี้ พวกเราก็คงจะไม่ได้อ่านเรื่องหนุกๆ จากจิ๋วนิดดิเนอะ

สายอีสานรอรักก็ประมาณนี้แหล่ะพู่
เดินทางที มีเรื่องให้อึ้ง เบื่อ ประทับใจ มาเล่าให้คนฟังได้ทุกทริป
หลังๆนั่งรถทัวร์ เนื่องจากตั๋วว่างหาง่ายกว่ารถไฟ เพราะบางทีปุบปับต้องกลับบ้าน และส่วนใหญ๋รถไฟมักจะดีเลย์ บางทีสามสี่ชั่วโมง ไม่ไหว

สายอุบลฯของเรามีเพื่อนรักสัตว์โลกบนตู้นอนด้วยนะ ไม่ได้มีแต่ตัวเรือดในรถด่วนพิเศษเท่่านั้น


เห็นข่าวแมลงสาปเข้าหูคนนั่งรถทัวร์ก็หนาว ตอนนี้ต้องเอาสำลีอุดหูตอนนอนด้วยแหล่ะ ไม่่ว่าจะรถไฟ รถทัวร์ เฮ้อ คุณภาพชีวิตพี่ไทยอย่างเรา ดีแท้ๆ

คิดถึงเน่อ

ยังแปลกใจว่าไม่เห็นคุณพู่ (เรียกชื่อเล่นจริง ๆ ซ๊ะที) อั๊พบล็อกช่วงที่ผ่านมา ที่แท้ก็ไปเที่ยวมานี่เอง ...

อยากบอกว่าเข้ามานั่งอ่านเพลินนนนนมาก (แต่คนเล่าคงไม่เพลินด้วยแน่ ๆ )อิอิ อ่านไปก็อมยิ้มไปด้วยค่ะ เพราะว่ามองเห็นภาพลอยมาเลยอ่ะ ทุกอย่างที่ว่า พี่ก็เคยร่วมเหตุการณ์(ช่วงเลวร้ายเวลานั้น) เดียวกะคุณพู่เป๊ะเลยค่ะ พอมานึกตอนนี้แล้วก็ขำ ๆ เน๊อะ แต่หลังจากเที่ยวนั้นแล้ว ไม่อยากใช้บริการรถไฟไปแสนนานเลย อิอิ
นี่คุณพู่ยังไม่เจอแบบ..ยัยคนหนึ่งคุยกะคนที่นั่งข้าง ๆ ที่เพิ่งรู้จักกันบนรถไฟ เสียงดังไปสองตู้ว่า..มีที่ดินเท่านั้นเท่านี้ สวนยางกี่ร้อยไร่ รายได้ต่อวันเท่านี้ ....

นี่ขนาดปูเตียงนอนกันแล้วนะ ไม่ได้เกรงใจเพื่อร่วมเตียงใกล้ ๆ ละค่ะ อิอิ
กว่าเวลาจะผ่านพ้นไป คืนนั้นช่างยาวนานอย่างคุณพู่ว่าจริง ๆ

ชอบภาพหัวลำโพงแบบขาวดำนะ ดูย้อนยุค เข้ากันดีจังค่ะ

แล้วจะรอติดตามชมภาพสวย ๆ และเรื่องเล่าจาก จาการ์ต้า นะค่ะ

ภาพดูคลาสสิกจัง ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ

ผมกลับมาได้ 2-3 วันแล้วครับ...
ยัง Jet Lag อยู่เลยครับ..


มีคนบอกว่าถ้าเราบินมุ่งหน้าไปทางตต.
อาการจะดีกว่า กลับมาทาง ตอ.
เห็นท่าจะจริงๆครับ..

พอได้กลับมาบ้านเรา..ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
เพียงแต่ว่าอากาศเวลาไปไหน..เนี่ยอยากจะละลาย
แต่วันนี้กลับมาเชียงรายแล้ว..อากาศเย็นๆสบาย
เย้ๆๆๆ หน้าหนาวจะมาแล้ว..

แต่ตอนนี้นอนไปก่อนดีกว่า..ตาจะปิดเรื่อยเลยน่ะครับ

หวัดดีครับคุณพู่

วันก่อนพี่ชายมาชวนไปถ่ายรูปที่ธุดงค์สถาน
ที่เค้าปล่อยโคมกัน 3-5 พันดวงน่ะครับ
พี่ชายนัดวันอาทิตย์
โอ้แม่เจ้า...เค้าปล่อยกันวันเสาร์ 5555




ปีนี้ก็เป็นอันอดครับ
เมื่อเช้าพี่ชายผมแบกเป้ขนอุปกรณ์มาครบมือเลยครับ55555

เวลากลับบ้านนั่งรถทัวร์จะลุ้นเสมอใครจะได้นั่งคู่เรากลัวเจอคนตัวเหม็นไม่มีมรรยาทน่ากลัวอะไรแบบนั้น

แต่ที่ผ่านมา 8 - 9 ชั่วโมงที่กลับอุบลก็ยังไม่มีอะไร นอกจากครั้งหนึ่งได้นั่งคู่พระสงฆ์แต่เจ้าหน้าที่สลับที่ให้ท่านนั่งคู่พี่ผู้ชายค่ะ //\\\\

ไม่ได้เดินทางทางรถไฟนานมาก จนจำปีไม่ได้

อ่านบรรยากาศตามที่คุณพู่บรรยายแล้ว นับเป็นมลภาวะพิษอย่างแรง


แบบนี้บางอย่าง รฟท แก้ได้ แต่บางอย่างเป็นเรื่องนิสัยผู้โดยสาร


อย่างหนึ่งที่ รฟท น่าจะแก้ไข คือการโหลดสัมภาระไว้อีกที่หนึ่ง ถึงปลายทางแล้วค่อยให้ผู้โดยสารนำสลิปไปรับ ไม่งั้นจะรกทางเดินบนรถไฟ และมีกลิ่นทุเรียน กลิ่นปลาเค็ม บนตู้รถ


อีกอย่างคือระดับความสูงของบันไดโบกี้ น่าจะปรับให้เสมอกับทางเดิน แบบรถไฟฟ้า ล้อเข็นรถคนพิการ และของผู้สูงวัย จะได้เข็นผ่านเข้าออกสะดวก

จากโปรแกรมถ่ายภาพโคมลอย
ผมเลยต้องไปเดินห้าง 2 ชั่วโมงแทนครับคุณพุ่
แป่วววว

ถูกใจมาดามมากเพราะมีคนอุ้มลูกให้
ส่วนเธอและน้องสาวกับพี่สะใภ้ผมก็ช็อปเพลินอารมณ์ไปเลย 55555

ปีหน้าว่ากันใหม่ครับ 555

ยินดีด้วยครับที่กลับมาโดยสวัสดิภาพและอาการครบ 32

ยินดีด้วยครับที่กลับมาโดยสวัสดิภาพและอาการครบ 32

ยังกับสถานีรถไฟต่างประเทศเลย ยินดีี่รู้จักค่ะแวะมาทักทายค่ะ

ขอบคุณหลายๆค่ะที่เข้มาเยี่ยมบล็อก ยังมาชวนคุยได้เรื่อยๆนะ่ค๊า...

แวะมาอ่านค่ะ เราชอบเดินทางโดยรถไฟนะ เพราะว่ารู้สึกว่าเรื่อยๆ ดี แต่ไม่เคยเดินทางไกลหลายชั่วโมงแบบนี้มาก่อน แต่ก็อยู่ในความคิด ก็หวังว่าคงจะไม่โชคร้ายมาก หรือว่าจะเป็นทุกขบวนหว่า 55+

ชอบรูปมากๆ เลยค่ะ สวยแบบอบอุ่นบอกไม่ถูก

ไว้กลับไปแล้วต้องลองไปใช้บริการรถไฟไทยบ้างแล้วค่ะ

- วันนี้ดอนเมือง - จตุจักร - สยาม - มาบุญครองอากาศไม่ค่อยร้อนอบอ้าวเหมือนวันก่อนๆ อ่ะครับ (ฝนไม่ตกหนะครับ)

- ลำปางยังไม่หนาวอีกรือครับ (อยากขึ้นเหนือไปสัมผัสอากาศหนาวแล้วอ่ะครับ)

หวัดดีค่ะพี่พู่.....


แฟงหายไปน้านนาน กลับมาแล้วค่ะ คิดถึงพี่จัง แต่ก็จะแวปๆหายไปอีกรอบเหมือนกัน รูปสวยอีกแล้ว

เป็นแฟงนั่งนานขนาดนั้นช๊อคแน่ๆ แต่ก็นะ บางทีต้องลองเหมือนกัน

ผมไม่เคยอนุญาตให้ //www.decorreport.com/?l=th

นำผลงานผมไปลงตีพิมพ์ซ้ำ เอารูปของผมไปโดยไม่ได้รับอนุญาต


blogs ที่โดนนำไปพิมพ์ซ้ำมีดังนี้:

//www.decorreport.com/?l=th&a=344381#162 บ้านเวียนนา

//www.decorreport.com/?l=th&a=344380 ชวนเที่ยวบ้าน

ใครรู้ช่วยทีครับ

โอย... กว่าจะเลื่อนเมาท์มาถึงช่องคอมเมนท์ นิ้วแทบหลุด

ขำตรงคำแนะนำหนุ่มวัยรุ่นจังเลยครับ (แล้วไอ้น้องนั่นมันเชื่อมั๊ยอ้ะ)

พอดีไปอ่านเจอจากบล็อคคุณหมี เลยจะเข้ามาบอกว่าเรามีความเห็นเรื่องการมีลูกคล้ายๆกันเลยครับ (แถมเจอคำถามซ้ำซากเหมือนกันด้วย น่าเบื่อเนอะ)

อ่านเรื่องเล่าบนรถไฟแล้วก็นึกไปด้วยว่า ถ้าเราอยู่ตรงนั้นจะรู้สึกอย่างไรนะ เพราะแบบว่าตัวเองแอบเป็นคนขี้รำคาญเล็กๆ อิอิ แต่ถ้ามีคนมาคุยกันเสียงดังๆ คงต้องหาทางฟังเพลงจากเครื่องเล่น เสียบหูเปิดโวลุ่มดังๆไปเลย

ในชีวิตเดินทางด้วยรถไฟไทยไม่ถึง 5 ครั้ง

แวะมาดึกไปหน่อยวันนี้ ขอส่งของอย่างเดียวนะคะพี่นิด

หวัดครับพี่อุ้ม
มา กทม. ไม่บอกกันเลยนะ
บอกให้รู้ให้ตั้งตัวสักหน่อยก็ได้ครับ
เผื่อมีเหตุการณ์ที่เรียกได้ว่าปัจจุบันทันด่วนอ่ะ
อิอิ


มาความนี้ตั้งใจมาบ่นหรอครับ
555 ตั้งแต่ค่ารถแท็กซี่ มาถึงการบริการ
มาถึงการรับโทรศัพท์ รวมถึงรายการเรื่องเล่าแบบจำเป็น
คุยคุ้ยข่าวอ่ะ
555 ดูแล้วพี่สาวเราไม่น่าบ่นเก่งเลยเนอะ
ดีนะที่ไม่ลงที่ลำปางไม่งั้น
ไม่ต้องดูข่าวเลย ไปอีก 1 ชาติ คิคิ


พี่อุ้มครับแหม๋ คำแนะนำเรื่องการเลี้ยงเด็กนี่จ๊าบจริงๆ เลย
ขอบ้างได้ป่ะมุขนี้ คิคิ


สุดท้าย
ทุกมุมภาพที่เสนอแจ่มครับ

มีความสุขนะครับ

สวัสดีเจ้าคุณพู่เจ้า

ภาพขาวดำนี้ดูสวยงามดีเจ้า
ดูแล้วเก่าๆดีอ่ะเจ้าคุณพู่

ไปแอ่วครั้งนี้หนุกหนานก่อเจ้า
สุขภาพแข็งแรงและมีความสุขมากๆเน้อเจ้าคุณพู่

ดีจ๊านิด

อ่านไปนึกภาพออกเลยอ่ะ เฮ่อ!การบริการบนรถไฟเดี๋ยวนี้ เป็นแบบนั้นแล้วเหรอค่ะ ตอนนั้นเราเดินทางไปเชียงใหม่แต่เจอคน บริการดีหน่อย คือว่าเป็นกะเทยคุณเธอก้อจะร้องเพลงแบบเสิร์ฟอ่ะน่ะ ร้องแบบว่า ข้าวผัด ไม๊ค่ะแต่เป็นทำนองเพลงอ่ะน่ะ น่ารักดี ฮ่าๆ
แต่แบบที่นิดเจอมาน่ะใช้ม่ะได้เลย สงสัยจะเครียดมีเรื่องทางบ้าน เรื่องรับโทรสับอีก จริงๆแล้วต้องทำงานก่อนแล้วค่อยรับสาย เฮ่อ!

คนมีหลายประเภทเนอะ

อัพบลอกไปจาการ์ต้าแล้วไปเรียกด้วยน่ะ

รูปถ่ายออกมาสวยอีกแล้ว

คิดถึงเช่นเคย

กลับมาแล้วเหรอพู่

นั่งรถไฟทำำไมมันนานจัง นั่งกันปวดก้นไปเลย
เกือบบินมาถึงอังกฤษเลยน่ะนั่น

โอ๊ย..คุณพู่ ถ้าเป็นแอนน์ก็คงเบื่อการเดินทางเพราะคนรอบตัวเหมือนกันนะคะ เรื่องโทรศัพท์มือถือ เห็นด้วยเป็นอย่างมากค่ะ หลายรายไม่มีมารยาทเอาเสียเลยค่ะ ยิ่งไปตลาดนะ เดี๋ยวนี้มีบลูทูธ หูฟังแบบเนียนๆ เหมือนคุยอยู่คนเดียว แอนน์ยิ่งแบบ เออ..โลกนี้เค้าอยู่คนเดียวสินะ อิๆ แต่ก็ตลกดีน่ะ

พูดถึงนั่งรถไฟ ไม่ได้นั่งมานานแล้วค่ะ และยังไม่เคยต้องเดินทางนานขนาดต้องได้มีอาหารบนเครื่องเลยค่ะ เคยนั่งรถไฟแอมแทรกซ์ที่เมกาก็ไม่มีค่ะ เดียวดายมากๆเลย

แต่ปีหน้าจะเดินทาง กินอาหารบนเครื่อง เพื่อกลับเมืองไทย แน่นอนค่ะ ทั้งที่ดูราคาตั๋วแล้วแบบว่าไปทุบกระปุกออมสินมาซื้อกันเลยทีเดียว เห็นราคาแล้วอยากเดินมาราธอนกลับเมืองไทย อิๆ

เห็นคุณพู่บ่นเรื่องมารยาทการใช้โทรศัพน์ แป้นเห็นด้วยนะบางคนก็แย่สมควรให้คนอื่นด่าจริงๆแหล่ะ เมื่อวันก่อนไปดูหนังมาไม่รู้มันจะซื้อตั๋วไปนั่งคุยโทรศัพน์ในโรงหนังทำไม ดูหนังไม่รู้เรื่องเลยด่าไอ้คนนั้นไปตั้งกระบุง

ปล.อ่านเรื่องบ้านแล้วเครียดแทนจริงๆ หัวอกเดียวกันเลยนะคะ

หวัดดีค่ะ คุณพู่

ช่วงวันหยุดได้ไปเที่ยวไหนไหมค่ะ
ใกล้จะถึงวันลอยกระทงแล้ว
ไม่ได้ลอยมาหลายปีแล้วค่ะ
ที่นี่ก็ไม่มีให้ลอยด้วย
ถ้าไปลอยในคลองหลังบ้าน
โดนตำรวจจับแน่ อิอิ

ขอให้ทุกอย่างลุลวงไปด้วยดีนะคะ

แวะมาส่งความระลึกถึงคุณพู่ในวันทำงานแรกของสัปดาห์ค่ะ

อ่านสนุกดีค่ะคุณนิด

แม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่สนุกนักน่ะนะคะ แหะๆ

เคยนั่งสปริ๊นเตอร์ครั้งหนึ่ง จากชม.มาเมืองกรุง

เห็นด้วยว่าอาหารบนรถห่วยนะ


มันอยู่ที่ว่าแต่ละปีใครได้สัมปทานไปด้วยหละค่ะ เฮ้อ..

แวะมาดูภาพหัวลำโพงครับผม

จะบอกว่ามันคล้ายกับภาพของผมมาก ทั้งมุมกล้องทั้งสถานที่ ใจตรงกันเห็นๆ
หรือไม่ก็มันคงไม่มีมุมประหลาดๆ ให้ถ่ายมากเท่าไหร่มั้งครับ 555+

ได้อัพภาพหัวลำโพงเมื่อไหร่จะมาบอกครับ

ดูๆ แล้วมันก็ไม่ค่อยต่างไปจากความทรงจำของพี่โตสเท่าไหร่เลยนะเนี่ย... ยังดูขลังสไตล์ไทยๆ เราและอลังการเหมือนเดิม

แต๊งๆ นะน้องสาวคนเท่ห์ที่เอาลิ้งค์นี้ไปแปะให้พี่โตสตามมาดู

เมื่อไหร่พู่จะได้มาเห็นเม้นท์นี้ของพี่โตสน๊า.... ไม่ไปบอกที่บล๊อกหลักหรอก