คนที่ "ไม่ใช่" ต่อ
มันทรมาณจัง แก
พี่รู้ว่าแกยังนั่งร้องไห้ ยังนั่งเจ็บปวด แม้ว่าแกพยายามสร้างภาพว่าแกเข้มแข็งขึ้นแล้ว พยายามทำชีวิตให้สดใสเหมือนว่ามีอะไรเกิดขึ้น
พี่รู้ว่ามันดีสำหรับแกแกจะได้เข้มแข็งขึ้น คิดได้ด้วยตัวเองบ้าง พี่ก็ดีใจ
แต่ลึกๆ พี่ก็ยังอยากรู้ความเป็นไปจากปากแก มากกว่าพี่รู้จากคนอื่น
ยังคอยเป็นห่วงว่าตอนแกเศร้าแกจะคุยกับใคร มีปัญหาแกจะปรึกษาใคร ใครจะคอยเช็ดน้ำตาให้แก
แต่พี่ก็ได้แต่เป็นห่วงเพราะพี่ มันกลายเป็นคนอื่นสำหรับแกไปแล้ว
แต่คนเราต้องเติบโต ต้องเติบโตนะ
อย่างที่เคยบอกไว้
แต่ละคนต่างก็มีเส้นทางเป็นของตนเอง บนเส้นทางนั้นต่างก็มีอุปสรรค์ 4 ปีที่ผ่านมาแกกับเขาได้พบกันที่ทางเชื่อมจุดพักการเดินทาง แล้ว แกกับเขาก็มีเส้นทางที่ร่วมกันมาตลอด แต่เมื่อมีจุดๆ หนึ่งเขาก็มีจุดหมายของเขา เป็นเส้นทางที่เขาต้องไปลำพังโดยไม่สามารถพาแกเดินร่วมทาง ไปได้ ทางของแกกับเขาก็สิ้นสุดลงต่อจากนี้ไป แกก็มีเส้นทางของแก แกต้องไปต่อ แม้ตอนนี้มันอาจไปได้ช้าลง แต่แกต้องไปต่อ นะ
พี่ก็เช่นกัน 3 ปีที่ผ่านมาเมื่อเขานำแกมาพบพี่ เราได้ร่วมทางกัน แต่เมื่อเขาจากไป เหลือเราสอง วันนี้พี่ต้องจากไปเพราะ แกไม่อยากได้พี่ร่วมทางก็ตาม พี่ก็มีทางของพี่ ถึงพี่ไม่อยากจากไปตอนนี้แต่แกอยากให้พี่จากไปตอนนี้ แกสร้างกำแพงกีดกันพี่ออกไปจากทางของแก ก็แล้วแต่ ทางของเราคงต้องจากกัน แต่พี่จะทำไงได้ พี่ได้แต่เป็นห่วงแกที่กำแพงฝั่งนี้ สู้ๆ นะ พี่ยังยืนยันได้ว่า พี่ไม่เสียใจหรอกที่บอกแกไปวันนั้น ไม่เสียใจหรอกที่รักแก