วันแม่ แล้วนะ

ขอบคุณทุกความห่วงใยนะครับ
ตอนนี้อาการค่อยยังชั่วขึ้นมาก แล้วแต่ก็มีบ้าง เมื่อคืนเลือดกำเดาไหลไม่หยุดประมาณสิบว่านาทีตอนแรกนึกว่าจะต้องไปโรงพยาบาลเสียแล้ว แล้วมันก็หยุด ตื่นมาปวดหัว กินยาก็ค่อยยังชั่วแล้ว เดี๊ยวกำลังจะออกไปหา หม่อมแม่ ต้องทำตัวให้สดชื่นเดี๋ยวแกเป็นห่วง เพราะปิดเรื่องป่วยเอาไว้ กะว่าเอาดอกมะลิไปกราบหอมซักฟอด แลกกับกินข้าวรสมือแม่ แม่ทำของโปรดรอไว้ (จะกินได้ไหมเนี่ยแต่เพื่อแม่ หม่ำๆๆๆ) โอ๊ว รักแม่ที่สุดดดดด
วันนี้จะไม่พูดถึงความดีของแม่ตัวเองละกัน มีเรื่องจริงๆของแม่คนหนึ่งมาเล่าให้ฟัง

เป็นประจำทุกสองเดือนบางทีก็ทุกๆเดือน ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลจะเห็นแม่ลูกคู่หนึ่ง นอนอยู่ตามเก้าอี้บ้าง ตามโซฟา แล้วแต่ที่จะสะดวก เจ้าหน้าที่ซื้อข้าวซื้อขนมให้บ้างเป็นประจำมาแล้วกว่าสิบปี เนื่องจากน้องกอลูกชายป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับกระดูก ไม่สามารถยืนเดิน เพราะกระดูกไม่สามารถรับน้ำหนักได้ แกอายุสิบกว่าแล้วแต่ดูภายนอกเหมือนเด็กอายุ ห้าหกขวบ คุณแม่ต้องอุ้มขึ้นรถมาจากอีกจังหวัด ด้วยระยาทางกว่า300 กม เพื่อมารักษาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ เดินทางไปไหนมาไหนก็ต้องอุ้มตลอด ผมเคยถามว่าพี่มอเหนื่อยไหม แกตอบว่าเหนื่อยแต่เพื่อลูก ผมเจอแกทีไรแกก็มีรอยยิ้มอยู่เสมอ แกทำให้ผมและหลายๆคนประทับใจในความอดทนใจสู้และความรักที่มีต่อลูก
แต่เมื่อไม่นานมานี้น้องกอมารักษาตามปกติ ผมมาธุระที่โรงพยาบาลพอดี
"อ่าวแม่ กอ มารพ.เหรอ"
"ค่า นอนอยู่ชั้นหก" ผมก็นึกว่ามาปกติ "แม่มีอะไรก็โทรมานะ" "ค่าคุณ" แกบอก
วันหนึ่งพี่ที่โรงพยาบาลที่รู้จักโทรมา "น้อง น้องกอ อาการหนัก"
ผมก็๋รีบไป แม่แกก็ยิ้มปกติของแ่ก อย่างที่บอกนอนนี่โน่นบ้าง เกิดการติดเชื้อร้ายแรงบางอย่างตอนนี้เชื้อนั้นลามไปที่กระดูก
แกพาผมไปเยี่ยมน้องกอในห้องICU แกมีสายระโยงระยาง เต็มไปหมด ผมเห็นแล้วใจแป๊ว แต่คุยกับคุณหมอแล้ว หมอบอกว่าปลอดภัย แต่ขอดูอาการ ผมจึงค่อยยังชั่วแต่แม่แกยังยิ้มตลอด
ผมได้แต่บอกแม่แกว่า "อยู่ในมือหมอแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะแม่"
แก ค่ะ ค่ะ แกตอบแบบสำเนียงคนชนบท
ผมไปเยี่ยมครั้งที่สอง ตอนนี้แกออกจากICUแล้ว แต่ผอมมากผอมจนติดกระดูก แต่บนเตียงมีของเยี่ยมเต็มไปหมด แม่บอกว่า นางพยาบาลบ้างคุณหมอบ้างแกซื้อมาฝาก แกตอบซื่อๆ

แกยอกว่าแกทำเต็มที่ ทำทุกสิ่งทุกอย่างอย่างดีที่สุด แกไม่เคยเสียใจเลยที่ลูกเป็นอย่างนี้ ถึงจะเหนื่อยก็เหนื่อยเพราะลูก เหนื่อยเพื่อลูก เหนื่อยอย่างมีความสุข แกไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แกก็มีความสุข แกท้อไหม แกก็ตอบว่า ก็มีบ้างละคุณ แต่ทำไงได้ละเพื่อลูก แล้วแกก็มองน้องยิ้มๆ

ผมยังจำรอยยิ้มนั้นติดตาเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักที่แท้มันเป็นอย่างไร รักที่ทำให้เรื่องโง่ๆของผมมันเป็นแค่เรื่องงี่เง่าไป

วันนี้คุณให้ความรักใครสักคนไปหรือยัง

ปล. ตอนนี้น้องกอกำลังรักษาเชื้อร้ายออกจากกระดูกให้หมดก่อน แต่อาการทั่วไปก็น่าพอใจ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ

Create Date : 12 สิงหาคม 2553 Last Update : 12 สิงหาคม 2553 13:08:50 น. Counter : 875 Pageviews.		7 comments
Share Tweet