ชีวิต update
ไม่ได้มาเขียนซะนาน เออ เริ่มยังไง ดี วันนี้ไปทำความดีมานิดหนึ่งไปเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กพิเศษ มา อืม น้องๆ น่ารักดี หลังจากนั้นก็ไปกินบุพเพ่อาหารเวียดนาม กลับมา แทบหลับคาoffice หันไปๆ มาๆ เอ้า ท่านหัวหน้าก็แอบหลับเหมือนกัน
เรื่องความรัก เหรอ ไม่รู้สิมันชินๆชาๆ ช่วงนี้มีเด็กน้อยเข้ามาจีบ แล้วไงน้องเขาก็น่ารักดี เออ ทำให้คิดไปว่าเออ เค้าไปชอบเราตรงไหนนะ หลายคนก็เตือนว่าอย่าเพิงเลย เราจะทำให้เขากลายเป็นเหมือนเรา อืม เค้าพูดถูก การที่ทำไปอาจทำให้เราดีขึ้นแต่ เค้าอาจต้องทนตกนรกเหมือนเราหรือเปล่า นั่นสิ ก็เลย หยุดไว้แค่พี่น้องกัน
สำหรับหมอก ก็ยังแอบไปดูใน FBเธอบ้างแล้วไงดูๆ ไปเริ่มรู้สึกปลง อย่างที่คนเขาเคยพูดไว้ FB ก็อาจสะท้อนสิ่งที่เป็นตัวตนของเขาได้ดี ผมเริ่มมองเธอในแง่มุมที่กว้างขึ้น ทำให้รู้บางอย่าง ผมเริ่มมองเธอในแง่ร้ายบ้างละ เริ่มเห็นตัวตนบางอย่าง ไม่ขอพูดละกัน ผมเห็นสิ่งที่เธอเคยพูดกับผม สิ่งที่เธอทำ อืม ความรักมันทำให้คนตาบอดมันเป็นเยี่ยงนี้เอง ถามว่าเจ็บไหม เจ็บ! แต่ไม่มาก มันเหมือนเกาแผลคัน เหมือนแผลถลอก รู้สึกได้ว่าไม่เป็นหนอง แผลมันแห้งดีแล้ว
ผมเริ่มใช้ชีวิตปกติ เทพบุตรในคราบซาตาน เพื่อนร่วมงานผมเคยพูดไว้ เริ่มคิดถึงเธอน้อยลง มีเวลาเพิ่มขึ้น ใช้ชีวิตได้อย่างที่ไม่ต้องรอใคร เริ่มวิ่ง กำลังจะได้เลื่อนตำแหน่งแม้จะไม่ได้สูงเท่าตอนแรกที่คิดไว้แต่ก็โอน่า มองโลกสวยงาม
แต่
แต่
ไม่รู้สิถ้าเจอเธอ เธออยากเจอ แต่ผมเป็นคนปฎิเสธไป ผมจะเป็นอย่างไรหนอ เจอหน้าผู้ชายคนใหม่ของเธอผมจะเผลอต่อยไปไหม ผมรู้ว่าผมอ่อนแอ อย่างน้อยผมก็รู้ว่าผมมีหัวใจ ไม่เหมือนใครบางคน