การเดินทางของสายลม ภาค เริ่มเดินทางอีกครั้ง
สายลมมองภูเขา ทิวทัศน์ มองหมอกขาวที่เจือจาง
สายลมมองเส้นทางที่ผ่านมา เส้นทางตลอดหนึ่งปี มันช่างลำบากเสียเหลือเกิน
มันช่างตลก และโง่มาก สายลมพูดกับตัวเอง
มันก็เริ่มจาก วันที่พายุฝนกระหน่ำ สายลมได้เจอกับเมฆน้อย
เมฆน้อยที่แสนบอบบาง น่าทนุทะนุถนอม และแสนเศร้า
เมฆน้อยหลงทาง อยู่ลำพังโดดเดี่ยว ปวดร้าว
เมฆใหญ่ลอยไป ทิ้งไว้ เหลือไว้แต่เมฆน้อย
สายลมแสนซน พบพาน ท้กทาย
สายลมไม่รู้ว่าการพบพานนั้นคือ หายนะแ่ห่งตน ไม่รู้เลย
พบคุย ทักทาย ไต่ถาม
ปลอบโยน โอบกอด ชิดใกล้
จากไกลเป็นใกล้ จากแรงเป็นอ่อน จากเดียวดายเป็นเรา
สายลมเริ่มพัดช้าลง เพื่อประคองเมฆน้อย พัดช้าลง
จากไร้จุดหมาย เป็นมีจุดหมาย มีคนร่วมทาง
สายลม เมฆน้อย กับเส้นทางบางเบา
เมฆน้อยหายดี ยิ้มได้ แข็งแรง
สายลมดีใจ ปลื้มใจ พอใจ
สายลม เมฆน้อย กับการเดินทางที่อ่อนไหว
วันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง นั่นไงเมฆใหญ่ เมฆใหญ่ที่ไปจาก
สายลมจ๋า สายลม สายลมเริ่มปวดร้าว
เมฆน้อยจากไป จากไปแล้ว ตลอดกาล
สายลมจากพัดช้า ก็เริ่มช้าลงช้าลง จนหยุดนิ่ง
สายลมทอดทิ้งทุกอย่าง อย่างไร้ตัวตน สายลมเจือจางเหลือเกิน
อนาคต จุดหมาย จิตใจสูญสลายไปทั้งหมด
>>> >>>>>> >>>>>>>>>
ผ่านไปแล้ว มันผ่านไปแล้ว ปีที่แสนเศร้า
สายลมหัวเราะให้กับความโง่ของตน หยันกับความอ่อนแอ เย้ยกับความเขลา
สายลมเริ่มยิ้มได้ เริ่มกลับมา เป็นคนเดิม
พัดแรง เดียวดาย น่าค้นหา
หัวเราะกับทุกสิ่ง อ่อนโยนเพื่อปกป้อง พัดพาความสดชื่น
สายลมอบอุ่นตอนกลางวัน สดชื่นทุกยามเย็น ร้อนแรงทุกค่ำคืน
สายลมเริ่มพัดอีกครั้ง อย่างตามใจ แต่ไม่ไร้สติ
สายลม สายลมโดดเดี่ยว แต่ไม่เดียวดาย
ลมหนาวพัดมา สายลมเริ่มเคลื่อนไหว สายลมเริ่มเดินทางอีกครั้ง..........
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เมื่อไหร่ที่ลมหยุดพัด ก็ไม่ใช่ลมน่ะสิ
ยิ่งหนาวๆ แบบนี้ มีอากาศเป็นแรงส่งให้อีกต่างหาก
...แต่ร้อนแรงมากก็ไม่ไหวนะคะ กลัวพายุจะเข้าน่ะค่ะ