เธอ เธอ คนที่ยังน่ารักเหมือนเดิม

บางครั้งคนเราก็ยังคงมี ความรักลับๆ เก็บไว้อยู่เสมอ

เมือลมหนาวหวนกลับมา ทำให้ผมเจอเจอเธออีกครั้ง นางฟ้าสีชมพูคนนั้น
เรื่องมันสั้นๆ แต่ก็ กินเวลาพอสมควร เริ่มเลยละกัน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว วันที่
ผมได้เจอกับเธอ ผู้หญิงสีชมพู นางฟ้าคนนั้น
เดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว: ผมมีภาระกิจที่ต้องนำคณะทำงาน ไปออกภาคสนาม ที่ตาก เรานัดเจอคณะ เก้าโมง ผมไปถึงก็หน้ามึนๆ แบบว่าเหนื่อยมาก ก็เล่นเตรียมของคนเดียว หัวหน้าผมไปไม่ได้เนื่องจากแกท้องแก่ใกล้คลอด ก็มีผมกับพี่คนขับรถอีกหนึ่งคน ไปถึงก็เห็นขบวนละ ก็ทักทายกันตามประสาคนทำงานด้วยกัน เห็นว่านอกจากคุณหมอหัวหน้าคณะ และพี่ที่อายุมากกกกกกหลายๆคน แล้วมีขบวนหญิงสาวอีกสามคนแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ผมก็ทักทายแซวกันไปตามประสาคนกวนจุดยืน ผมก็ยุ่งขนของไปเรื่อย พอจัดแจงคณะขึ้นรถตู้ ผมก็ขึ้นรถoffice ไปก่อนเพื่อเตรียมตัว แล้วเราก็ไปหยุดพักทานข้าวที่ร้านชื่อดังที่ลำปาง BB cafe นั้นเอง แล้วผมก็เริ่มสังเกตุเห็นพวกเธอ ผมไม่เคยรู้จักพวกเธอมาก่อน แต่ผมก็รู้ว่าเธอเป็นแขกของคณะ ผมก็เริ่มทักทายพวกเธอ แล้วผมก็ไปสะดุดตากับหญิงสาวหนึ่งในนั้น
ไม่ใช่ว่าเธอสวย เธอ x เธอเซ้กซี่ แต่เธอมีเอกลักษณ์คือเธอเป็นผู้หญิงตัวใหญ่แต่ไม่อ้วน แต่ที่เด่นกว่าคือเธอ สีชมพูทั้งชุด ถ้าศัพท์สมัยนี้คือผู้หญิงแอ๊บนั้นเอง ผมมองจากภายนอกคิดว่าเธอคงอายุน้อยกว่าผมสัก สองสามปี แต่ที่ไหนได้เพิ่งมารู้ไม่ไม่กี่วันมานี้นี่เอง เธออายุน้อยกว่าผมแค่สองสามเดือนเท่านั้น แน่นอนเธอกินเยอะมากผมก็แอบขำเธอ ได้แต่คิดว่าผู้หญิงอะไรกินเก่งชมัด ไปถึงตากก็ดึกละ ไปกินข้าวเม่าข้าวฟ่างที่แม่สอด เธอก็เหมือนเดิมกินเยอะ (หมอเหรอเนี่ยผมแอบแซวตอนแรกผมนึกว่าเธอเป็นนางพยาบาลซะอีก) เธอก็แอ๊บถ่ายรูปของเธอไปตามประสา ตื่นเช้าเราทำงานกันผมก็เป็นผู้ประสานงานจัดเตรียมของ แซวคนโน้นคนนี้ เล่นเกมส์หลอกเด็กไป เรื่อย ว่างๆ ก็ไปถ่ายรูป คุณเธอก็คอนเซ็ปดีเหลือเกิน ชมพูซะแต่ก็มีชุดกราด์คลุมอยู่ ผมก็แอบมองเธอบ้าง ได้แต่คิดว่าอีน้องนี้ก็น่ารักดีเหมือนกัน ยิ่งตอนเธอคุยกับคนไข้ตัวน้อยๆของเธอ ผมแอบชมว่าเธอนี่น่ารักชมัด (ตอนนั้นยังมีหมอกอยู่เลยไม่ได้จริงจังอะไร) ตลอดงานผมก็แอบถ่ายภาพเธอเยอะมากจนกลับมามีแต่คนแซวว่าคิดอะไรหรือเปล่า
ผมก็ตอบโดยไม่กระดากว่า "ใช่ ผมคิดว่าเธอน่ารักดี"
กลับมาเชียงใหม่ ผมคิดว่าคงไม่เจอเธออีกแล้วเพราะเราอยู่คนละโลก แถมเธอคงมีแฟนแล้วละ จะเหลือเหรอ อีกทั้งตอนนั้นผมก็ยังรักคนที่บางคนก็รู้ว่าใครอยู่
อย่างที่เคยบอก ชีวิตวันหยุดผมกลางคือก็ผับ ตื่นมาก็ร้านกาแฟแถวนิมมาน ร้านโปรดร้านเดิมที่ไม่ใช่วาวี( กาแฟวาวรีเขาอร่อยดีแต่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่) หลังจากนั้นไม่นาน พอวันอาทิตย์ ผมก็นั่งกินกาแฟไปตามประสา วันนั้นนั่งทำรายงานที่ไปออกสถานที่นั้นแหละ แล้วประตูก็เปิด ผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงใส่ชุดสีชมพูก้าวเข้ามาทีนี้ชมพู้ชมพู ตั้งแต่หัวจรดเท้าจริงๆ ผมคิดในใจไม่น่า คงไม่ใช่เธอคนนั้น เธอคงไม่บ้าขนาดนี้หรอก แต่ผมคิดผิดนางฟ้าคนนั้นนี่เอง โลกมันกลมเนอะ
จากนั้นก็ไปเจอเธอตามงานต่างๆ บ้างแต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไร ก็แค่แอบปลิ้มเธอเท่านั้น

แล้วไงละ อืมนั่น สิ

ปีนี้ก็เจอเธอเหมือนเดิมเราเพิ่งไปออกภาคสนามด้วยกันมา แต่มาแปลกเธอดูเรียบร้อยขึ้น เพราะเธอพกลูกศิษย์มาด้วยก็เธอเล่นเป็นอาจารย์หมอนิ 555
แล้วไงละ ผมก็เพิ่งรู้ว่าเธออายุเท่ากันะเนี่ย ผ่านไปหนึ่งปี เธอก็ยังน่ารักเหมือนเดิม คราวนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอมากนัก ก็เหมือนเดิมแอบปลื้มนะสิถามได้ ได้แต่แอบเขิน 55 นานๆเป็นที ก็วันนี้ก็แค่คิดถึงคุณหมอเลยอยากโพส
ว่าผมคิดถึงคุณหมอนะครับ 5555 ไม่ว่าเราจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ก็ตาม ปีละครั้งก็เอาวะ 5555
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

ผมพิมพ์ข้อความข้างต้นนี้เสร็จประมาณ 5 โมงกว่าๆ เซฟไว้กะว่าจะมาเพิ่มเติม

ปรากฎว่า ผมก็ไปออกกำลังตามปกติ พอเข้าไป เก็บของเสร็จ หันไป โอ๊ว นี่มันคุณหมอนี่หว่า ผมก็เลยเต้นไปเขินไป โลกมันกลมดีแท้ ฮิ๊วววววววววววว
เขินนะเฟ๊ย หมีก็เขินเป็นนะครับ

คุณหมอครับ อย่าว่าอย่างโง้นอย่างงี้ วันนี้คุณหมอน่ารักจัง วันหน้าผมจะรุกแล้วนะครับ วันนี้ไม่ทันตั้งตัว แม้คุณหมอจะมีแฟนหรือไม่ก็ตาม ผมได้เป็นเพื่อนก็เอาครับบบบบบ

Create Date : 20 ธันวาคม 2553 Last Update : 20 ธันวาคม 2553 21:17:21 น. Counter : 763 Pageviews.		13 comments
Share Tweet