อย่าให้โลกนี้ต้องขาดรอยยิ้มเลยนะคะ

สังเกตกันบ้างมั๊ยคะว่าทุกวันนี้พวกเราไม่ค่อยยิ้มกันเท่าที่ควร ก็ทราบค่ะว่า

ทุกวันนี้พวกเราต้องเจอปัญหาวิกฤติการณ์อะไรบ้าง แต่ในเมื่อทุกอย่างก็ต้อง

เกิด บางอย่างเราไปแก้ไปห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้หรอกค่ะ...เมื่อเป็นแบบนี้หน

ทางเดียว คือ เราต้องยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดให้ได้..และหัน

มายิ้มเป็นกำลังใจให้กันและกันไม่ดีกว่าเหรอคะ...มีเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟัง

ซึ่งไปเจอในเมล์ เรื่อง " หมู่บ้านยิ้มแย้ม " ลองอ่านดูนะคะเผื่อจะ

เป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อย




มีหมู่บ้านหนึ่งเรียกว่า " หมู่บ้านยิ้มแย้ม " ทุกชีวิตในหมู่บ้านนี้อยู่

ร่วมกันอย่างมีความสุข ไม่มีโจร ไม่มีผู้ร้าย ทุกคนในหมู่บ้านรักใคร

ปรองดองกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัย มีแต่รอยยิ้มให้แก่กันและกันตลอดมา จนหมู่

บ้านนี้เป็นที่กล่าวขานเลื่องลือไปทั่ว ว่าเป็นหมู่บ้านยิ้มแย้มที่มี่แต่ความสุข



และมีอีกหมู่บ้านหนึ่งเรียกว่า " หมู่บ้านหวาดระแวง " หัวหน้าหมู่

บ้านได้ข่าวความน่าอยู่ของหมู่บ้านยิ้มแย้ม จึงต้องการที่จะทำลายรอยยิ้ม

ตลอดจนความสุขของคนในหมู่บ้านยิ้มแย้ม



หัวหน้าหมู่บ้านหวาดระแวง จึงได้ส่ง " นายยุยง " เข้าไปเป็นกองสอดแนม

ว่าทำไมคนในหมู่บ้านย้มแย้มจึงมีแต่รอยยิ้มให้แก่กันและกัน และอยู่ร่วมกัน

อย่างมีความสุขมาโดยตลอดและแผนการต่อไป คือ ทำลายรอยยิ้มของคน

ในหมู่บ้านยิ้มแย้ม



นายยุยงจึงเข้าไปสอดแนมที่หมู่บ้านยิ้มแย้ม หลังจากนั้นไม่นาน เค้าก็

สังเกตเห็นว่า ผู้คนในหมู่บ้ายยิ้มแย้มนั้น เมื่อเจอกัน นอกจากการยิ้มแย้ม

ทักทายกันและกันแล้ว ก็จะมีการมอบ " ตัวยิ้มแย้ม " ให้แก่กัน

เสมอ



วันหนึ่งนายยุยงได้เห็นชายวัยกลางคนหมู่บ้านยิ้มแย้มคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้

หน้าบ้าน และได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งของหมู่บ้านยิ้มแย้มเดินผ่านมา ทั้งคู่

ทักทายและยิ้มแย้มให้แก่กัน และก่อนจากกันยังไม่ลืมที่จะมอบ " ตัว

ยิ้มแย้ม " ให้แก่กันและกันก่อนกล่าวคำอำลา



หลังจากที่ชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มเดินผ่านชายวัยกลางคนไปแล้ว นาย

ยุยงก็เดินออกมาประกบชายหนุ่มและพูดกับชายหนุ่มว่า

" ท่านรู้จักชายวัยกลางคนผู้นั้นหรือ " นายยุยงเปิดการสนทนา

" ไม่หรอกจ๊ะเราไม่รู้จักกันหรอกนะ แต่เราเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน ที่หมู่บ้าน

ยิ้มแย้ม ทุกคน คือ เพื่อน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เราปฏิบัติตัวต่อกันอย่างนี้

มาตั้งนมนานแล้วล่ะจ๊ะ " ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยิ้มให้อย่างเป็นมิตร จากนั้น

ก็ส่ง " ตัวยิ้มแย้ม " ให้กับนายยุยง ซึ่งทำตามประเพณีที่ถือปฏิบัติกันมาใน

หมู่บ้านยิ้มแย้ม

" เอ...นี่อะไร " นายยุยงแกล้งถาม

" ก็ตัวยิ้มแย้มไงจ๊ะ ตัวยิ้มแย้ม คือ ตัวแทนของความดี และมิตรภาพ ฉันให้

น้าจ๊ะ ตัวยิ้มแย้มนี้จะทำให้น้ามีแต่ความสุข และชีวิตก็จะเต็มไปด้วยความสด

ชื่น น้ารับเอาไว้ซิจ๊ะ "

เมื่อได้ฟังดังนั้น นายยุยงก็เริ่มแผนการยุยงของตนทันทีด้วยคำพูดที่ว่า

" ถ้าตัวยิ้มแย้ม เป็นจริงอย่างที่เจ้าว่า เจ้าไม่กลัวหรอกหรือว่า การที่เจ้าแจก

ตัวยิ้มแย้มให้กับทุกคน ที่เจ้าเจอจะทำให้ตัวยิ้มแย้มของเจ้าหมดไป แล้วเมื่อ

นั้น ความสุข ความสดชื่น ก็จะหายไปจากตัวเจ้า...โอ้...ช่างเป็นเรื่องที่น่า

กลัวจริง ๆ ข้าเห็นใจเจ้าเหลือเกินพ่อหนุ่ม "

เมื่อชายหนุ่มชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มได้ฟังดังนั้น ก็เริ่มคิดตาม และสีหน้าที่เคย

ยิ้มแย้มก็กลับหม่นหมองลง เปลี่ยนจากความยิ้มแย้ม เป็นความวิตกกังวล

และเดินจากไปโดยไม่ร่ำลา ระหว่างทางชายหน่มได้พบกับหญิงสาวชาวหมู่

บ้านยิ้มแย้ม หญิงสาวได้หยุดทักทายและส่งยิ้มให้ชายหนุ่มตามปกติ แต่

ชายหนุ่มกลับไม่ยิ้มตอบ และเมื่อหญิงสาวส่งตัวยิ้มแย้มให้ ชายหนุ่มก็รับไว้

แล้วพูดว่า

" ขอบใจนะจ๊ะ แต่ฉันไม่มีตัวยิ้มแย้มให้กับเธอหรอกนะ เพราะถ้าฉันให้ตัวยิ้ม

แย้มกับเธอ สักวันหนึ่งตัวยิ้มแย้มก็จะหมดไปจากตัวฉันและเมื่อนั้นชีวิตของ

ฉันก็จะไม่มีความสุขและความสดชื่นในชีวิตของฉันก็จะมลายหายไปด้วย "

หญิงสาวได้ฟังก็เริ่มคิดตามคำพูดนั้น แล้วทั้งคู่ก็แยกกันไป ข่าวเรื่องการให้

ตัวยิ้มแย้มแก่กันแล้วจะทำให้ตัวยิ้มแย้มที่มีหมดไป และจะทำให้ ความสุข

และความสดชื่นในชีวิตแต่ละคนหายไปได้แพร่กระจายไปในหมู่บ้านยิ้ม

แย้มอย่างรวดเร็ว นับแต่นั้นมาชาวหมู่บ้านยิ้มแย้มก็มีพฤติกรรมที่เปลี่ยน

แปลงไป ไม่มีรอยยิ้มให้แก่กัน ไม่มีการทักทายกันเหมือนเช่นเดิม เพราะทุก

คนไม่ต้องการเสียตัวยิ้มแย้มให้แก่กัน และถ้าจำเป็นต้องทักทายกัน ก็ไม่มี

การแจกตัวยิ้มแย้มให้แก่กันอีกต่อไป เพราะกลัวว่าความสุขและความสดชื่น

จะหายไปจากตัวเอง มีผลทำให้ชาวยหมู่บ้านยิ้มแย้มบางคนต้องทำตัวยิ้ม

แย้มปลอมออกจำหน่าย แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้น แต่กลับทำให้เหตุการณ์ยิ่ง

แย่กว่าเดิม เพราะตัวยิ้มแย้มปลอม แตกต่างจากตัวยิ้มแย้มจริง เพราะคนที่

ได้ได้ตัวยิ้มแย้มปลอมไป จะมีแต่เสียความรู้สึก และเกิดเป็นความไม่ไว้ใจ

ในกันและกัน ไม่เชื่อถือกันเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้หมู่บ้านยิ้มแย้มไม่เหมือน

เดิมอีกต่อไปแล้วไม่ว่าความสุข ความสดชื่น ในชีวิตที่เคยมีให้กันก็เหือด

แห้งหายตามไปด้วย หมู่บ้านยิ้มแย้ม ตอนนี้ได้เปลี่ยนชื่อจากหมู่บ้านยิ้ม

แย้ม ไปเป็นหมู่บ้านหวาดระแวงไปเสียแล้ว!



จากเรื่องราวที่เล่าสู่กันฟังนี้มีสิ่งที่ได้ คือ ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า สังคมของ

พวกเราก็เป็นเช่นนี้ หากให้



" หมู่บ้านยิ้มแย้ม " เป็นสังคมเล็กๆ ของพวกเรา ไม่ว่าสังคมครอบครัว สังคม

ภายนอก เพื่อนฝูง หรือ ชุมชนที่ทุกคนอาศัยอยู่



" ตัวยิ้มแย้ม " คือ ตัวแทนของ ความจริงใจ ความดี และ

มิตรภาพ ซึ่งทำให้ผู้ให้ และผู้รับสิ่งเหล่านี้มีความสุข สดชื่น ที่สำคัญ ตัวยิ้ม

แย้มนี้ จะไม่มีวันหมดไปได้เลย



" นายยุยง " คือ ความหวาดระแวงซึ่งเป็นบ่อเกิดของความไม่ไว้

ใจกันและกัน ไม่เชื่อถือกัน และหมายรวมถึงบุคคลที่ชอบทำให้คนเราขาด

ความเชื่อใจกัน



“ ตัวยิ้มแย้มปลอม ” คือ ตัวแทนของ ความหลอกลวง ความเห็น

แก่ตัวและเห็นแก่ได้ การเอารัดเอาเปรียบกันและกัน



แล้วเราอยากให้บ้านเรา สังคมเรา ชุมชนเราเป็นแบบไหนคะ สำหรับตัว

เองอยากให้สังคมของเราเป็นสังคมของการยิ้มแย้ม เวลาเจอกันก็ยิ้มให้กัน

มีความจริงใจให้แก่กัน โดยไม่แยกเพศ ผิวพรรณ วรรณะ อายุ หน้าที่การ

งาน ฐานะ ให้ถือว่าทุกคนคือ คนไทย ด้วยกัน มีอะไรต้องพึ่งพาอาศัยกัน

เหมือนน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่าอัชฌาสัย ไม่หลอกลวง ไม่เห็นแก่ตัว มีอะไรก็

ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไปตาม เหมือนสังคมสมัยก่อนอย่างที่พวกเราได้เรียน

ได้อ่านกันมาว่า ประเทศไทยเราเป็นประเทศของการยิ้ม จนคนทั่ว

โลกรู้ว่าเมื่อมาประเทศเราต้องได้รับการยิ้มอันดับแรก อย่าให้สิ่งดีๆ แบบนี้

หมดไปนะคะ...
























































Title / เพลง : ผู้หญิงคนนี้ยินดีให้หลอก

ศิลปิน / Artist :เจเน็ตเขียว (Janet)



หลอกเล่นๆ ใช่มั๊ย ได้เลย ยังไง ก็ยอม ให้หลอก

จีบเล่นๆ ใช่มั๊ย เอาเลย ยังไง ก็ได้ ทั้งนั้น

ขอแค่มีสักคน เข้ามา แค่นั้น ฉันก็ พอใจ

ไม่รักจริง ก็ไม่ เป็นรัย ไม่สำคัญ


ก็ยังดีกว่าเหงา คนเดียว วันๆ ไม่เคย มีใคร

ก็ยังดีกว่าช้ำ เรื่อยไป หัวใจ ไม่เคย ใช้งาน

ให้มีใครสักคน หลอกลวง สักครั้ง จะเป็น ไรไป

ดีกว่าปล่อยให้ใจ ต้องเฉาตาย ไปวันๆ


อยากจะบอกให้รู้ ว่าฉัน คนนี้ ยินดี ให้หลอก

มีแต่ใจลวงๆ ให้มา บอกเลย ยังไงก็เอา

ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ

ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ


เจ็บก็ยอมอยู่แล้ว ได้เลย ยังไง ก็คง ไม่ตาย

ปวดก็ยอม อยุ่แล้ว เอาเลย เชิญเลย ถ้าใครอยากหลอก


อยากจะบอกให้รู้ ว่าฉัน คนนี้ ยินดี ให้หลอก

มีแต่ใจลวงๆ ให้มา บอกเลย ยังไงก็เอา

ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ

ขอแค่เพียงให้ใจ ไม่เหงา บ้างก็พอ


เจ็บก็ยอมอยู่แล้ว ได้เลย ยังไง ก็คง ไม่ตาย

ปวดก็ยอม อยุ่แล้ว เอาเลย เชิญเลย ถ้าใครอยากหลอก

อยากจะบอก ให้รู้ ผู้หญิงคนนี้...ยินดีให้หลอก

Create Date : 14 เมษายน 2551		5 comments
Last Update : 19 มีนาคม 2552 17:10:30 น.
Counter : 740 Pageviews.
Share Tweet