เขียนไว้อ่านเรื่อยๆ ครับ

<<
ตุลาคม 2567
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
13 ตุลาคม 2567
 

.. ต้นไม้วิเศษต้นนั้น .. บทที่ 6 ..

.. บทที่ 6 ..
.. เจซอนพาไปเที่ยว ..


ไม่มีร้านส้มตำที่หนุ่มคนนั้นบอก ..
ที่เห็นคือด้านหลังของตึกแห่งหนึ่ง มีกำแพงคล้ายกำแพงวัดล้อมรอบ ผมเดินตามหนุ่มไปอย่างว่าง่าย ความหิวหายไปเมื่อไหร่ไม่รู้ .. เราเดินเข้าไปในอาคาร ในนั้นมีห้องโถงใหญ่ลักษณะโค้งมนเหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง 

พนักงาน .. หรือไม่ใช่ อยู่ในชุดยูนิฟอร์มเดียวกันสีขาว หนุ่มที่พาผมไปเปลี่ยนชุดตอนไหนไม่ทันสังเกต เขาเห็นผมทำท่าแปลกใจจึงยื่นมือมาคล้ายจะจูงมือ แต่ผมทำเฉยกับความหวังดีของเขา

               “ทำไม?” หนุ่มถามผม

               “ทำไม?” ผมถามกลับ

               “ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก เราคือคนธรรมดา เพียงแต่เพราะวิวัฒนาการที่ก้าวหน้าทำให้เป็นอย่างนี้”

               “ผมไม่ได้แปลกใจหรือสงสัยอะไร” ผมปากแข็ง

               “เรามีรูปร่างหน้าตาคล้ายกัน” หนุ่มเน้นความสงสัยให้ผมมากขึ้น

               “ไม่มีพนักงานผู้หญิงเลยหรือ?” อีกความสงสัยของผม

               “ไม่มีแล้วผู้หญิงผู้ชาย เราต่างเหมือนกันหมด” หนุ่มยิ้มเข้าไปในดวงตาของผม

               “อ๋อ ที่นี่ไม่รับพนักงานหญิง ..” ผมพึมพำ “บริษัทนี้ทำอะไรกันแน่ .. หือ?” ผมถาม

                “ไม่ได้ทำอะไร .. น่าแปลกใช่ไหม ทุกคนอยู่เฉย ๆ มีปฏิสันถารกันบ้างเล็กน้อย” หนุ่มยื่นมือมาที่ผมอีก ไม่รู้เป็นเพราะอะไรผมยอมให้เขาจูงโดยดี

               “นายชื่ออะไร?” ไหน ๆ ให้เขาจูงมือแล้วก็ควรจะรู้จักชื่อ

               “เจซอน” หนุ่มตอบยิ้ม ๆ

               “เจซอน !” ผมประหลาดใจอีกแล้ว

               “คุณคิดว่าผมชื่อเจซอนไม่ใช่หรือ?”

               “แต่ .. ทำไม ..” ผมไปต่อไม่ถูก

               “คุณเชื่ออย่างนั้นผมก็จะเป็นอย่างที่คุณเชื่อ”

                “อย่างไร?” ผมเริ่มงงเพิ่มขึ้นอีกจากปรัชญาหรือความคิดในวิวัฒนาการของเขา

               “ผมอาจไม่ใช่คนที่คุณกำลังเห็นอยู่ อาจไม่ได้ดูดี อาจพิการ อาจเป็นอีกเพศหนึ่งก็ได้”

               “โอ๊ย .. ไม่ไหวละ ผมกลับบ้านดีกว่า” ผมสะบัดหลุดจากมือของนายเจซอน วิ่งออกจากตึกตามทางวิ่งกลับร้าน

มีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไป บ้านเรือนในซอยดูเงียบเหงาคล้ายไม่มีคนอาศัยอยู่ ร้านส้มตำของพี่เตี้ยก็ไม่มีทั้งที่เมื่อกี้ยังเห็นอยู่ .. โชคดีที่ร้านของผมและต้นไม้ต้นนั้นยังอยู่ ใบไม้บนต้นพลิ้วสะบัด คุณยายเดินสวนกับผมเข้าซอยไป เธอยิ้มชอบกล

               “หนีมาทำไม?” นายเจซอนยืนอยู่ข้างต้นไม้

               “ก็มันแปลกนี่นะ” ผมพูดความจริง

               “แล้วคุณ แล้วที่นี่ แล้วต้นไม้ไม่แปลกหรือ” เจซอนยิ้มอีกแล้ว ยิ้มที่ผมกำลังทำใจไห้ไม่ชอบ

               “ทำไมไม่ใส่ชุดขาวแล้วล่ะ?” ผมเลี่ยงไม่ตอบคำถามของเจซอน

               “คุณไม่ชอบชุดฟอร์มนั้นไม่ใช่หรือ?” เจซอนเดินผ่านต้นไม้

               “ไม่ถึงกับไม่ชอบ แต่เพราะไม่รู้ที่มาที่ไปจึงแปลกใจและทำใจไม่ถูกกับสิ่งที่เห็น” ผมพูดกับต้นไม้

               “อย่างนี้ใช่ไหมที่ชอบ” เจซอนออกมาจากต้นไม้ด้วยชุดจ็อกกิ้งขาสั้นสีเทาน้ำเงินฟ้า ที่น่าแปลกคือเขาจูงจักรยานออกมาด้วยพร้อมหมวกกันน็อค

               “อือ .. ดีจัง ออกกำลังตอนเช้า” ผมเคยนึกอิจฉาคุณยายที่เดินจูงจักรยาน อยากทำอย่างเธอบ้าง

               “คุณถีบจกรยานไม่ค่อยแข็ง ซ้อนผมดีกว่านะ” เจซอนโมเมจะให้ผมไปกับเขา

               “จะพาผมไปไหน?”

               “ไปไหนก็ได้ที่คุณอยากไป”

               “นรกสวรรค์ก็ไปได้หรือ” ผมแกล้งล้อเล่น

               “ฮะ ๆ” เจซอนหัวเราะดัง “นั่นละงานถนัดของผม ฮะ ๆ ฮา”




Create Date : 13 ตุลาคม 2567
Last Update : 13 ตุลาคม 2567 7:44:25 น. 0 comments
Counter : 188 Pageviews.  
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณhaiku

 
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

BlogGang Popular Award#20


 
สมาชิกหมายเลข 2607062
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add สมาชิกหมายเลข 2607062's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com