.. ต้นไม้วิเศษต้นนั้น .. บทที่ 5 ..

.. บทที่ 5 ..
.. ตาหรือสมอง ..


                “เบิร์ด ๆ” เสียงเรียกจากที่ไหนสักแห่ง

               “พี่เตี้ยหรือ?” ผมร้องถาม .. พี่เตี้ยคือแม่ค้าส้มตำ คงเข้ามาตามหาผม

ไม่มีเสียงเรียกอีก ไม่มีเสียงตอบจากพี่เตี้ย มีแต่ความเงียบและความมืด ผมกระดกตัวลุกขึ้นนั่ง .. ที่แท้ผมเพิ่งตื่น .. ไม่มีมนุษย์ต่างดาวเจซอน

ผมลงไปข้างล่าง ใส่บาตรพระ

               “กาเหว่าไม่มาหรือครับหลวงพี่?” ผมถามหลวงพี่เมื่อท่านให้พรเรียบร้อย

               “กาเหว่าไหนโยม อาตมาไม่เข้าใจที่โยมถาม”

หลวงพี่เดินจากไปทิ้งให้ผมไม่เข้าใจยิ่งกว่าท่านต้นไม้วิเศษสะบัดใบเหมือนไม่เข้าใจด้วยคน หรือเข้าใจ หรือรู้แต่กำลังเยาะผมอยู่

               “หัวเราะเยาะผมหรือ?” ไม่รู้จะพาลกับใครผมถามต้นไม้หน้าบ้าน ตบป้าบที่ลำต้น .. และผมต้องประหลาดใจ

               “แย่แล้ว ..” นายมอมแมมพึมพำ เขาเดินออกจากต้นไม้อีกด้าน .. ผมยังไม่เห็นเขาเดินผ่านไปเลย

               “ที่พม่าน้ำท่วมมาก พอกับทางเหนือของไทยเลย” ผมมัวแต่งงไม่ได้ทักถามความเดือนร้อนของพวกพ้องเขา .. ไม่ผิดและไม่น่าอายใช่ไหมที่คนไม่รู้จักกันสนทนาถึงความเดือนร้อนจากภัยพิบัติของธรรมชาติครั้งนี้

จากหน้าร้านผมมองเล็งไปตำแหน่งที่ตึกร้างลึกลับนั้นตั้งอยู่ มองสูงขึ้นไปก็ไม่เห็นมีตึกสูงด้านหลังอย่าว่าแต่จานบินนั่นเลย .. คงเป็นความฝันเพี้ยน ๆ ของผม

               “ไม่ลองเข้าไปดูอีกครั้งหรือคุณ?” คุณยายเดินออกมาจากต้นไม้ “คงสงสัยใช่ไหมว่าใบไม้สะบัดพลิ้วหรือลมพัดกันแน่”

               “ไม่ละครับ” ผมไม่แปลกใจเสียแล้วกับการทักทายและการปรากฎตัวคุณยาย

               “ไม่ใช่เพราะใบไม้หรือลมหรอก สมองและตาของเราต่างหากทำให้เกิดภาพนั้น” คุณยายพูดเป็นปริศนาแล้วเดินจากไป

หรือผมจะเข้าไปดูสักหน่อย จะสมองหรือตาหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ผมอยู่ในสภาพนี้ จะดีหรือร้ายอย่างไรคงไม่เป็นไรเพราะประเดี๋ยวผมก็คงตกใจตื่นอย่างที่เคยเป็น

วันนี้ร้านส้มตำไม่มาขาย เธอหยุดขายบ่อย ถ้าถูกหวยเธอจะหยุดไปทำบุญ ก่อนวันถูกหวยจะไปขอหวยจากเกจิอาจารย์วัดต่าง ๆ บางทีเธอหมดแรงฟุบหลับดื้อ ๆ วันถูกหวยกิน

               “วันนี้ส้มตำไม่ขาย ..” หนุ่มคนหนึ่งพึมพำอยู่ที่หน้าปากซอย

                “ผมจะมาซื้อเหมือนกัน” ผมตอบลอย ๆ

               “ชอบกินเหมือนกันหรือครับ?” หนุ่มถามผม

               “เป็นอาหารครบหมู่ ผัก ข้าวเหนียว โปรตีนจากเนื้อไก่ ครับ”

               “เป็นการเป็นงานเชียว ฮะ ๆ” หนุ่มหัวเราะ

               “พักอยู่แถวนี้หรือครับ?” ผมถามไปทำไม สงสัยตัวเอง

               “อยู่ที่อพาร์ตเม้นท์ในซอยครับ ..” หนุ่มหันมามองผมตรง ๆ

               “แล้วจะกินอะไรล่ะทีนี้?” ผมมองตอบ .. เพิ่งสังเกตเห็นว่าหนุ่มคนนี้คล้ายนายมอมแมม โดยเฉพาะเมื่อสักครู่ที่เพิ่งเดินออกจากต้นไม้

               “มีส้มตำอีกร้านหนึ่งต้องเดินทะลุซอยนี้ไปอีกซอยอยู่หลังบริษัทกำแพงแก้ว .. เดินไปกับผมไหม?”

               “ไปครับ” คนใจง่ายตอบ


ใบไม้ที่ต้นไม้หน้าร้านสะบัดดัง .. คนใจง่ายอย่างผมถึงกับต้องหันไปมอง !

Create Date : 11 ตุลาคม 2567		0 comments
Last Update : 11 ตุลาคม 2567 7:50:32 น.
Counter : 151 Pageviews.
Share Tweet