คนที่ดีอย่างเขา กับคนที่เลวอย่างฉัน ....ไม่มีทางจะเหมือนกัน และฉันก็เข้าใจ

ที่มาของภาพ : radizdrumz.spaces.live.com/?_c11_BlogPart_Blo...
เพลงประจำวัน : ฉันเลว - เสาวลักษณ์ ลีละบุตร
14/12/50
วันนี้เป็นวันแรกที่ต้องกลายสภาพเป็นนักเรียนอีกครั้ง เข้าเรียนหลักสูตร "เจ้าหน้าที่ความปลอดภัยในการทำงานระดับวิชาชีพ" ที่สมาคมส่งเสริมความปลอดภัยและอนามัยในการทำงาน ตลิ่งชัน
เราเคยเรียนหลักสูตรนี้เมื่อหลายปีก่อน 180 ชั่วโมง สัปดาห์เว้นสัปดาห์ ร่วม 3 เดือน
หลักสูตรนี้ เป็นหลักสูตรเพิ่มเติม 42 ชั่วโมง ใช้เวลา 7 วัน ตั้งแต่วันนี้ถึงวันศุกร์หน้า
ที่น่าหน่ายคือมีสอบด้วย.... น่ากลัวมากๆ เพราะรอบที่แล้วที่เราเรียนมีเพื่อนร่วมรุ่นตกถึง 10 คน กะเวลาออกจากบ้านไม่ถูกเลย เพราะรถสาย 89 นานๆมาคัน เลยออกจากที่ห้องราวๆ 7 โมง ไปถึงที่อบรมราวๆ 8 โมง
ไปถึงห้องอบรมมีบางคนถูกคัดออกเพราะคุณสมบัติไม่ครบ เจ้านายตามมาสบทบ
เข้าห้องอบรมแล้ว เจ้าหน้าที่เค้าก็บอกว่าบางคนต้องมีการอบรมเสริม 12 ชั่วโมง หลัง 180 ชั่วโมง ถึงเข้าเรียนได้ เราเลยงง เจ้านายเกิดอาการประสาทเลย แต่ไม่กล้าออกไปถาม
เราเลยไปดูให้ ปรากฎว่าเค้าบอกกรณีของเราและเจ้านายอบรมได้ เพราะอบรมหลังจากกฎหมายใหม่ออกมาแล้วประมาณนั้น และมีบอกในใบวุฒิบัตรว่าเป็นเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยระดับวิชาชีพแล้ว เจ้านายเลยกลับสู่อาการปกติ
วันนี้เรียนหมวดวิชาที่ 2 เรื่อง "การจัดทำและวิเคราะห์แผนงานโครงการความปลอดภัย" อาจารย์ที่เคยสอนเรา ตอนเรียนหลายปีก่อน สอนด้วย มีแบ่งกลุ่มทำรายงานนำเสนอ 2 รอบ งงๆกันไป แต่ก็ผ่านไปด้วยดี ทั้งเช้า-บ่าย
เลิกเรียนเค้าให้เตรียมเครื่องคิดเลขแบบมี ฟังก์ชั่น เราเลยแวะไปเซ็นทรัลพระราม 2 ไปถอยมาใหม่
เจ้านายฝากเงินหมื่นห้า ไปให้น้องในแผนกด้วย และเรากะจะยืมเครื่องคิดเลขน้องเค้าด้วย เราเลยตัดสินใจโอนเงินผ่านธนาคารไปให้แทน ขี้เกียจไปเจอ และน้องก็จะวุ่นวายมาเจอด้วย
พอดีแบตฯมือถือหมด เลยไปขอยืมน้องที่ b2s เสียบปลั๊กที่ชาร์ต แล้วก็มีข้อความเตือนว่ามีสายเจ้านายเข้ามา เลยโทรกลับไป
มีเบอร์แปลกๆ โทรกลับไปอีกสาย เป็นอดีตน้องผู้หญิงในแผนก ปรึกษาเรื่องความรักที่เพิ่งเจอกรณีแฟนเอาผู้หญิงอีกคนมาอยู่ด้วยที่ห้อง คุยไปคุยมา สรุปยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องตัดใจ เราก็บอกว่างั้นก็อยู่กับสิ่งนี้ต่อไป พอเหนื่อยแล้วน้องจะหยุดเอง แบบพี่เป็นต้น เหอๆ
แล้วเราก็พูดขึ้นมาว่า อดีตผู้หญิงในแผนกเราเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยเนาะ ยอมเจ็บเพื่อที่จะรอ หวังว่าเค้าจะกลับมา
เราก็บอกไป ไม่เป็นไร ถ้ายังไม่พร้อมก็อยู่ต่อ พี่ก็ต้องใช้เวลา แต่ถ้าถึงเวลาพร้อมแล้วก็ออกมา แล้วถึงจุดนั้นเมื่อไร ไม่ว่าใครอย่าคิดว่าจะกลับมาในชีวิตพี่ได้อีก ในเมื่อทำพี่เจ็บ
ไม่รู้น้องเค้ารู้ป่าวว่า เราหมายถึง"เธอ"
แล้วน้องก็บอกว่า พี่ๆ สาย"เธอ" โทรเข้ามาแหละ เราบอกโอเค งั้นไปคุยเถอะ
สักพักเราก็คุยกับน้องในแผนกเรื่องเครื่องคิดเลข ไม่ต้องเอามาให้เราแล้ว ยุ่งยาก+เกรงใจ เราจะซื้อเลย ระหว่างที่คุย "เธอ" โทรเข้ามา เราไม่รับสาย คุยกับน้องในแผนกต่อ โดยไม่สนใจที่จะโทรกลับด้วย
สักพักแม่โทรมาคุย ทำให้ได้ทบทวนถึงผู้คนที่เคยรู้จักแถวบ้านที่โก-ลก เป็นสุขดีจัง ....
มีสายอดีตน้องในแผนกที่โทรมาปรึกษาโทรมา และน้องในแผนกโทรมา แต่เราไม่โทรกลับ หมดความอยากคุยแล้ว...
แล้วก็ปิดเครื่องไป แล้วกลับ แวะร้านเน็ต อัพ blog เยี่ยมชาวบ้าน
กลับห้อง ราวๆ 4 ทุ่ม อาบน้ำ แล้วเข้านอน จบไปอีกวัน....
Create Date : 15 ธันวาคม 2550 |
|
13 comments |
Last Update : 15 ธันวาคม 2550 20:47:48 น. |
Counter : 1463 Pageviews. |
|
 |
|
ทุกวันนี้พ่อบ้านก็แสนดี
แต่หวานยังต้องฝึกเรียนรู้
ที่จะอยู่กับตัวเอง ให้ได้ในทุกๆ เวลา
เพราะไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในวันข้างหน้านี่หน่า