Two men look out through the same bars: One sees the mud and one the stars.
|
|||||||||||||
แผ่นดินไหวกรุงเทพเมื่อ 16 พ.ค. 2550 เนื่องจากไม่ได้คุยกันนาน วันนี้เลยขออัพเดทไดอารี่หน่อยค่ะ จริงๆ ชีวิตไกลนั้นช่วงนี้เป็นชีวิตที่ราบเรียบมากๆ ค่อนข้างอยู่ดีมีสุข น้ำหนักขึ้น ว่างก็ดูหนัง อ่านหนังสือ(อ่านเล่น) ไปเที่ยว หากชีวิตเป็นนิยายก็เรียกว่าแฮปปี้เอนดิ้งค่ะ ไม่ต้องมีอะไรตื่นเต้นเนี่ย ดีที่สุดแล้ว เพราะตอนทั้งปี จะมีแค่สองเดือนครึ่งนี้แหละที่เป็นชีวิตไม่ตื่นเต้นอะไรมาก พักนี้เลยอ่านหนังสือนิยายเป็นว่าเล่น สังเกตได้จากหน้า blog "หนังสือที่อ่านไป" ค่ะ แต่จะว่าไม่มีเหตุการณ์ตื่นเต้นก็ไม่เชิงนะคะ เพราะจริงๆแล้ว เมื่อวันที่ 16 พ.ค. 2550 ที่ตึกมหาทุนพลาซ่าชั้น 18 หลังจากที่นั่งคุยงานกับน้องในทีมเสร็จ ไกลนั้นก็มานั่งคีย์โปรแกรมต่อ วิ้งๆๆๆ ............................ จู่ๆ คอมพิวเตอร์ก็เหมือนเอียง โต๊ะโยกไปโยกมา ที่นั่งที่นั่งอยู่เหมือนนั่งบนเรือข้ามฟากก็ไม่ปาน สิ่งแรกที่เป็นคือ ตกใจค่ะ ไม่เคยเกิดอาการหน้ามืดทั้งๆขณะนั่งทำงานมาก่อน อาการที่ว่าเป็นสัก 10 วินาทีเห็นจะได้ แต่ทำเอาไกลนั้นตกใจ สงสัยเราจะทำงานมากไป ใจคิดไปว่า หากหัวหน้าออกจากห้องประชุมเมื่อไหร่ จะให้เซ็นใบลาป่วยกะทันหัน แล้ววันนี้แอดมิดเข้าโรงพยาบาลดีกว่าเรา นอนให้น้ำเกลือพักผ่อนสักวันคงจะดี -_-" ชั่วขณะที่เงียบ เงียบกริบจริงๆ ทั้งบริษัทเกิดอาการเดียวกันคือ คิดว่าตัวเองทำงานมากเกินไป เลยเกิดอาการป่วยกะทันหันขึ้น หลายคนยกหลังมือเช็กอุณหภูมิในร่างกาย โดยที่ไม่ได้เฉลียวใจดูเล้ยว่าภายนอกบริษัทเขาวิ่งลงบันไดหนีไฟกันไปหมดแล้ว!!!! สุดท้าย MD ของบริษัทตะโกนว่า "ทุกคนรู้สึกเหมือนผมใช่ไหม" เท่านั้นความจริงก็เฉลยว่า ไอ้ที่เราคิดว่าทำงานมากเกินไป มันไม่ใช่นะ และนี่ก็ไม่ใช่อุปทานหมู่แต่อย่างใด ไม่รู้ว่าใครเป็นอาการเดียวกับไกลนั้นบ้างนะคะ คือหลังจากเกิดอาร์ฟเตอร์ช็อค ที่บริษัทก็ประกาศให้พนักงานทุกคนกลับบ้านกันเลยค่ะ ไม่มีใครคิดจะอยู่อีกต่อไปแล้ว เพราะชั้นที่เราอยู่คือชั้นบนสุดของอาคารเลย เป็นไรไปสงสัยขุดเจอก่อนเพื่อน ^^" เพิ่งรู้ว่า หลังจากที่เราสัมผัสอาการแผ่นดินไหว มันยังเกิดอาการมึนอยู่เลยค่ะ มึนๆงงๆ แต่ฮาตรงที่ต่างคนไม่มีใครคิดกันเลยว่านี่เป็นแผ่นดินไหว ไพล่ไปคิดว่า ตัวเองทำงานมากไปจนป่วย อารายจาขยันปานนั้นหนอ เป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่เจอแผ่นดินไหวจังๆค่ะ จะว่าแปลกก็แปลกดีนะคะ แต่ขออย่าให้เกิดอีกเลยดีกว่า เพราะว่าหลังจากที่รู้สึกแผ่นดินไหวตอนนั้นเสร็จ ตัวเองก็กลับมานั่งปวดหัวอยู่กับบ้านต่อ และหลายๆคนก็เป็นอาการเดียวกับไกลนั้นด้วยค่ะ วันนี้ก็อัพเดทเรื่องราวสั้นๆนะคะ หวังว่าทุกคนคงมีความสุขน้า ใครเปิดเทอมก็ขอให้สนุกกับการเรียนนะคะ ตัวไกลนั้นก็อีกเดือนนึงค่ะ จะได้ฤกษ์เปิดเทอมป.โทเหมือนกัน (โหมดเศร้าอ่ะ)
เป็นห่วงพี่โณนะค้า...หรือว่าพี่โณย้ายที่ทำงานดี เอาที่ตึกไม่สูงอ่ะ
อิอิ ล้อเล่น  แอบมาทวงคำอวยพรวันเกิดจากพี่โณค่ะ  โดย: อันติกา
 วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:33:33 น.โหยยย... น่ากลัวนะครับเนี่ย
ถ้ายูเจอกับตัวเองคงเหวอแน่ๆ เลย ปิดเทอมพักผ่อนเยอะๆ นะค้าบบ ^^ โดย: qu-up
วันที่: 18 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:54:39 น.ระทึกมากๆ เลยจ้า
ขณะที่เกิดเหตุ คนตกงานอย่างพี่นอนกลิ้งอยู่บ้านซึ่งตั้งอยู่ชานเมือง เเถมอยู่ชั้นหนึ่ง เลยไม่รู้สึกอะไร เหอๆๆ ท่าทางในเมืองวุ่นวายน่าดู โดย: ปุณณัตถ์
วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:23:22 น.งือ เสียดายไม่ได้รู้สึกกะเค้าเลย แบบว่าวันนั้นเลิกเรียนเร็วเลยไปแอบหลับอยู่ที่ห้องสมุด พอตื่นมาเพื่อนก็มาบอกว่า นี่ๆ มีแผ่นดินไหว ไอ้เราก็เหวอคับ ประมาณมานว่า ตกลงวันนี้เพื่อนมานมามุกไหนกานเนี่ย เหอๆๆ ขำขำ
แต่ปรากฏว่าพวกเพื่อนที่ยังนั่งเรียน lec กานอยู่ที่ชั้น 12 มานก็ลงมาบอกว่ามีแผ่นดินไหว รู้สึกเวียนๆ หมุนๆเหมือนกานหมด คิดเหมือนกานเลยว่า สงสัยไม่ได้นอน (ช่วงนี้คือทุกคนจะได้นอนกานคนละนิดอ่ะคับ) ตกลงแล้วก่าเราจะเชื่อว่าแผ่นดินไหวจิงๆก็วันรุ่งขึ้นที่เห็น นสพ. ลงข่าวอ่ะคับ  อิอิ โดย: DiN IP: 202.28.62.245 วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:12:31 น.
ฮา พี่โณขา น้ำหนักลี่ก็พุ่งเหมือนกันค่ะ เห็นช่วงผ่านมาพี่โณยุ่งๆ ลี่ก็เลยไม่ได้เข้ามาคุยอ่ะค่ะ แต่จริงๆ ก็แอบตามมาส่องบล็อกบ่อยๆ 55+
เรื่องแผ่นดินไหว ตอนเกิดคงตกใจ แต่พอหลังจากเกิด ก็คงขำๆ กันใช่ไหมคะ ว่าเออเนอะ ครั้งหนึ่งในชีวิต ถึงลี่ไม่ได้เจอกับตัว แต่เข้าอ่านมาหลายๆ บล็อก ก็นั่งขำค่ะ เพราะแต่ละคนเล่าได้ตื่นเต้นและเมามันมากๆ ค่ะ ลี่คิดว่าที่ไม่มีใครคิดว่าแผ่นดินไหว เป็นเพราะว่าเมืองไทยไม่เคยเจออย่างนี้ไงคะ พอเกิดขึ้น ทุกคนเลยคิดว่าตัวเองมึนเอง แต่ลี่ว่าถ้าอยู่ญี่ปุ่น เจอบ่อยๆ ก็คงจะรู้ว่ามันใช่ ว่าแต่พี่โณทำงานอยู่แถวไหนเหรอคะ มีคนบอกว่า ถ้าอยู่ชั้นสูงๆ จะรู้สึกได้ สู้ๆ กับการเปิดเทอมนะคะพี่โณ โดย: lily (lovekalo
) วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:41:07 น.ไม่รู้ด้วยว่าเกิดแผ่นดินไหว เพราะทำงานอยู่แค่ชั้น 2 - 3 เองอะ
หมู่นี้ต้องคอยระวังหน่อยนะ เผื่อว่าจะเกิดขึ้นอีก เป็นห่วงจ้า โดย: นกกระเต็น IP: 58.136.195.180 วันที่: 19 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:16:24 น.
จริงๆ กำลังคิดว่าถ้าวันนั้นอยู่ที่มหาวิทยาลัยอาจจะรู้สึก
(หรือเปล่าหว่า) แต่ถ้าเจอคงตกใจเหมือนกัน เมืองไทยใช่ว่ามีแผ่นดินไหวบ่อยๆ เหมือนญี่ปุ่นเสียเมื่อไหร่ ยิ่งอยู่ตึกสูงๆ ยิ่งน่ากลัว ยังไงก็ระมัดระวังนะคะ คิดถึงค่ะ ^^ โดย: Andra
วันที่: 20 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:01:03 น.tagoyagi
จริงๆตอนที่พี่ลงบันไดหนีไฟ ก็เดินเรื่อยๆอ่ะค่ะ เพราะบริษัทอื่นๆเขาลงกันไปตั้งชาติเศษแล้ว ทำให้ไม่ได้เบียดเสียดยัดเยียดอะไร เพราะมีเดินกันอยู่แค่พี่ๆในบริษัทเท่านั้นเอง พี่เจออาร์ฟเตอร์ช็อกติดกันสองรอบอ่ะ ความรู้สึกนี่เกินบรรยายจริงๆจ้า น้องบ๊วย สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องบ๊วย คิดสิ่งใดก็ขอให้สมหวังจ้า และสวยวันสวยคืนตลอดไปนะจ๊ะ น้องยู สอบเสร็จรึยังคับน้องยู พี่เองเจอแผ่นดินไหวครั้งแรก ถึงกับมึนๆไปเหมือนกันคับ ก็เช่นกันน้า พักผ่อนเยอะๆด้วยนะคะน้องยู คิดถึงจ้า พี่ปุณณัตถ์ จะว่าไปก็ดีอย่างค่ะ เพราะได้ออกจากออฟฟิคเร็ว กิกิ อย่างนี้ชอบอ้ะ น้องดิน พี่ว่าไม่รู้สึกกับเขาก็ดีนะคะ เพราะพี่เองยังกลับมามึนที่บ้านอยู่เลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หรือว่าร่างกายมันปรับตัวไม่ทันรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ว่าแต่นี่ไม่ได้ดูข่าวตอนเย็นกันเลยเหรอคะน้องดิน กิกิ ช่วงนี้ก็รักษาสุขภาพด้วยน้า ท่าทางคณะแพทย์นี่จะเรียนกันตลอดศกจริงๆเลยอ้ะ น่ากลัวแฮะ สู้ๆ สู้ตายนะคะ น้องลี่ คนที่รู้ว่าเป็นแผ่นดินไหวคนแรกคือ MD ของบริษัทอ่ะค่ะ เพราะพี่เขาคงเคยเจอที่ต่างประเทศมาก่อน ส่วนคนอื่นๆ ก็แหะๆ คิดว่าตัวเองทำงานมากเกินไปทั้งนั้นเลย พี่แอบฮาตัวเองนะ คิดไปได้ว่าต้องแอดมิดเข้าโรงพยาบาล 5555 พี่เองทำงานอยู่ถนนเพลินจิตจ้า อยู่ตึกมหาทุนพลาซ่าอ่ะค่ะ ชั้น 18 ซึ่งเป็นชั้นที่สูงที่สุดของตึกเลยค่ะ คุณนกกระเต็น อยู่ชั้นเตี้ยๆนี่ดีแล้วอ่ะค่ะ พักนี้เมืองไทยเจออะไรแปลกๆเยอะเหมือนกันนะคะ พี่ไก่ คิดถึงพี่ไก่เหมือนกันค่ะ หวังว่าคงสบายดีนะคะพี่ไก่ น้องแอน ใช่จ้า เพราะเมืองไทยไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ทุกคนเลยคิดว่าตัวเองป่วยไปซะงั้น แต่ต่อไปนี้คงไม่ซื่อบื้อเหมือนคราวก่อนแล้วอ่ะค่ะ หากเกิดแผ่นดินไหวก็คงรู้แล้วว่านี่คือแผ่นดินไหวนะ กิกิ ก็ระวังตัวด้วยนะคะน้องแอน คิดถึงน้า  โดย: ไกลนั้น
วันที่: 20 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:45:18 น.สวัสดีจ้าน้องโณ พี่กี้แอบกระซิบว่าวันที่เค้าแผ่นดินไหวกันนั่นพี่ไม่รู้เรื่องเลย จนกระทั่งไปพ่อพ่อที่บ้าน พ่อพูดขึ้นมาถึงได้ทราบ เหอๆ
แต่ในชีวิตนี่พี่กี้เจอแผ่นดินไหวมาแล้วมากกว่า 1 ครั้งนะ ครั้งล่าสุดคือตอนไปที่ญี่ปุ่น มันไหวกันเห็นๆ เลย กำลังเดินดูกล้องถ่ายรูปอยู่ในห้าง แผ่นดินไหวซะงั้น เป็นข่าวใหญ่ไปทั่วโลกเพราะเสียหายหนักมาก แต่พี่ไม่เป็นอะไร อิอิ โดย: วลีวิไล
วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:42:08 น.พี่สบายดีจ้า แอบเห็นชื่อmsn เหมือนกับว่าต้นฉบับเรื่องใหม่เสร็จแล้วใช่ป่าว ยินดีด้วยนะจ๊ะ ขอให้ได้ออกไวๆ เน้อ
โดย: อุรัสยา
วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:28:20 น.สบายดีป่ะครับ พี่โณ
ยูปิดอาทิตย์เดียวแต่เหมือนไม่ได้ปิด ต้องนั่งปั่นรายงานอ่ะครับ ได้พักแค่เสาร์อาทิตย์ วันจันทร์ก็เปิดเทอมแล้ว แค่คิดก็เหนื่อยแล้วครับ แง รักษาสุขภาพด้วยครับ พี่โณ คิดถึงครับ ป.ล. ขอหายหน้าหายตาไปสักพักใหญ่ๆ นะครับ โดย: qu-up
วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:39:03 น.สวัสดีค่ะ พี่โณ สบายดีไหมคะ
ตอนนี้นุกใกล้จะเปิดเทอมเดือนหน้าแล้วเหมือนกัน และกำลังเรียนปริญญาตรีปี 3 คณะวิทยาศาสตร์ สาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ถ้านุกมีปัญหาด้านการเรียนอยากขอคำปรึกษาจากพี่โณแบบส่วนตัวจะได้หรือเปล่าคะ ถ้าเกิดพี่โณอนุญาตแล้วจะให้นุกติดต่อกับพี่โณได้ทางไหนบ้างคะ บ้านของนุกอยู่ใกล้รพ.บางมดค่ะ ถ้าพี่โณไม่ลำบากจนเกินไปล่ะก็นุกอยากพบพี่โณจังเลยค่ะ โดย: {NQ_QK}
วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:41:20 น.หวัดดีค่ะพี่กี้
ประสบการณ์เจอแผ่นดินไหวครั้งแรกอ่ะค่ะพี่กี้ โณก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าแผ่นดินไหวมันเป็นยังไง แปลกดีค่ะ แต่พี่กี้โชคดีแล้วนะคะที่ไม่เป็นอะไร ^^ พี่เปี๊ยก พิมพ์เสร็จ แต่ยังต้องมานั่งอ่านอีกรอบค่ะพี่เปี๊ยก จนแล้วจนรอดโณก็ยังไม่ได้ส่งเลย คาดว่ากว่าจะส่งก็คงปลายเดือนหน้า โณว่าพี่เปี๊ยกคงส่งต้นฉบับเรื่องใหม่ไปก่อนแหงมๆ โณมันจอมดองด้วยอ้ะ แหะๆๆ น้องยู สู้ๆกับการเรียนเทอมหน้านะคะ รักษาสุขภาพด้วยล่ะ พี่เป็นห่วงน้า อย่าเรียนจนเครียดนะคะ อ้อ รีบๆกลับมาไวๆด้วยน้า เผื่อพี่จะนัดเจอ(เราจะมีเวลามาเจอพี่รึเปล่าหว่า)ก่อนพี่จะเปิดเทอมอ่ะจ้า หรือว่านัดเจองานหนังสือเยาวชนดีหว่า อึม พี่ว่างานหลังสงสัยจะได้เจอกันแน่ๆนะคะ น้องนุก ปรึกษาเรื่องเรียนก็พอไหวค่ะ แต่ไม่รู้จะช่วยน้องนุกได้แค่ไหนนะคะ เอาเป็นว่ายังไงส่งเมล์มาก็ได้ค่ะ ที่นี่เลย anothai09@hotmail.com ค่ะ ดีใจนะคะที่บ้านเราอยู่ใกล้กัน ^^ โดย: ไกลนั้น
วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:05:58 น.น่ากลัว
 โดย: เรส IP: 118.174.57.213 วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:29:41 น.
|
ไกลนั้น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] สวัสดีค่ะ ไกลนั้น คือ นามปากกาที่ใช้ในการเขียนนิยายที่ถนนนักเขียนในเวบพันทิพย์ดอทคอมค่ะ หลายๆคนอาจจะเคยได้อ่านงานเขียนของไกลนั้นมาบ้างแล้ว ในนามปากกาว่า อโณทัย ไกลนั้นขอฝากผลงานเขียนที่ได้ตีพิมพ์ในปัจจุบัน ตรงด้านล่างด้วยนะคะ ^^ อ่านแล้วคิดเห็นยังไง บอกได้เลยนะคะ เรื่องสั้น รอวันนั้น สะเตง...อรุณฉายที่ปลายใจ เรื่องยาว  Believe...สุดปลายฝันนั้นคือเธอ  คือทุกสิ่งเพื่อเธอ เล่ม 1  คือทุกสิ่งเพื่อเธอ เล่ม 2  เพียงความคิดถึง  ทางกลางใจ เล่ม1  ทางกลางใจ เล่ม2 Group Blog All Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
รู้อีกอีคือข่าวออก!!
ไม่รู้ด้วยอะว่ากระเทือนกันถึงไหน
แต่ได้อ่านบล๊อคของพี่บ้างคนเขาก็บอกันว่า
คนอยู่ในตึกสูงหนีทางบันไดหนีไฟเค้าก็ไม่รีบหนีกันอะ
มีเอามือถือขึ้นมาถ่ายรูปด้วย